Skólavarðan - 01.03.2006, Qupperneq 3

3
FORMANNSPISTILL
SKÓLAVARÐAN 2.TBL. 6. ÁRG. 2006
Undanfarnar vikur hafa samkomulagspunktarnir tíu, sem KÍ og
ráðuneyti skrifuðu undir, verið mikið til umfjöllunar í fjölmiðlum.
Háværar raddir heyrast um að með þessu hafi KÍ samið af sér
og samþykkt skerðingu náms til stúdentspróf. Þegar ljóst var
að hugmyndir um „styttingu náms til stúdentsprófs“ lágu fyrir
ákvað KÍ að leggja málinu lið, hafa áhrif á atburðarásina og
hvernig að framkvæmdinni yrði staðið. Geta jafnframt þokað
að einhverju leyti fram þeim málum, sem vissulega er líka barist
fyrir á vegum samtakanna, svo og að fá því framgengt að seinka
framkvæmdinni. Það var samþykkt og fyrri áformum um að hefja
aðgerðir styttingar með nýrri námskrá í 8. bekk haustið 2006
hefur nú verið frestað um ár, áður var búið að fresta áformum
í framhaldsskólum um ár. Gefst því tími til að vinna betur að
undirbúningi undir styttingu námsins sem þó á ekki að skerða.
Lítið hefur verið fjallað ennþá um þau mál sem hafa brunnið lengi
á kennarasamfélaginu og komast nú til raunverulegrar umræðu
en það er lenging kennaramenntunar og lögverndun heitisins
leikskólakennari. Ég ætla ekki að tíunda hér frekar punktana tíu
en vona að senn komi þeir tímar að KÍ og ráðuneytið fái næði til
að vinna að framgangi þeirra.
Annað mál hefur ekki farið jafn hátt en hefur mikla þýðingu
fyrir grunnskólann. Lagt hefur verið fram frumvarp til breytinga
á grunnskólalögum frá 1995. Þar eru nokkrir ágætir og eðlilegir
þættir sem þarf að breyta, m.a. vegna þess að síðan þá hefur
skólinn færst frá ríki til sveitarfélaga. Einn þáttur er þó þar sem
við skólastjórnendur erum afar ósátt við og verður vonandi
breytt í meðferð þingsins. Frá árinu 1974 hefur verið tryggð
viðbótarstjórnun í grunnskóla, umfram skólastjóra, miðað við
ákveðinn starfsmannafjölda. Með síðari lögum var kveðið enn
frekar á um þetta og í kjarasamningum 2001 var ekki aðeins
samið fyrir skólastjóra og aðstoðarskólastjóra heldur einnig
deildarstjóra og þar með enn frekar viðurkennd þörfin á milli-
stjórnendum. Varla er umdeilt að þörfin á viðbótarstjórnun hefur
aukist mikið undanfarin ár og áratugi, á það ekki bara við á Íslandi
heldur í öllum hinum vestræna heimi. Það er því að mínu mati
stórt skref afturábak þegar gert er ráð fyrir því í áðurnefndum
frumvarpsdrögum að slá striki yfir þá litlu viðbótarstjórnun sem
þó hefur verið lögfest í rúmlega þrjátíu ár.
Hanna Hjartardóttir

Tíu punkta samkomulagið
og breyting á grunnskólalögum
Hanna Hjartardóttir