Skólavarðan - 01.02.2007, Qupperneq 30

Skólavarðan - 01.02.2007, Qupperneq 30
30 hvað þurfti að kaupa frá öðrum löndum, með hverju átti að borga, hvernig við fengjum rafmagn, skóla, vegi o.s.frv. Og hvað kostar svo þetta allt? Hvar fáum við lán? Kostar það eitthvað? Höfum við efni á þessu? Hvað á að hafa forgang? Hvað með heilbrigðismál, dómsmál, skatta, listir og menningu? Hér eru lífsleikniverkefnin og umræðuefnin endalaus, þar sem litlu landnemarnir voru þingmenn síns lands og þjóðin kaus leynilega í stórmálum, taldi fram til skatts og hélt sína eigin þjóðhátíð með hátíðarræðu og eigin þjóðsöng sem sunginn var á esperantó. En grunnnám í því frábæra tungumáli var liður í að sjá hvernig tungumál er byggt upp og æfing í að umgangast orðabók, glósa og gera stíla. Ekkert mannlegt var landnemunum óviðkomandi og börnin voru stolt af að vera að ræða sömu vandamál og gert var á Alþingi! Of langt yrði upp að telja allt sem tekið var fyrir á þessum tveimur árum en víst var að aldrei fannst börnunum of langt gengið. Þau gerðu sér vegabréf, eigin mynt með eigin gengi, búreikninga, skjaldarmerki, alfræðibækur, landakort og líkön, léku stór leikrit þar sem allir í bekknum tóku þátt og gáfu út frumsamin ljóð. Veturinn er á enda. Sjómenn ekki í hættu því sumarið er komið. Lömbin litlu fæðast. Fuglinn skríður úr eggi. Fiskurinn berst að landi. Rigningin gefur grasinu næringu. Sólin og rigningin mynda regnbogann tæra. Þetta er landið mitt og þitt. Lífið er gott! Um sólarlagsbil rennur sólin heimsenda til, og allt er svo undurhljótt og svo fallegt og svo rótt. Áin er logagyllt og allt er af unaði fyllt. Margir hafa spurt mig: Er þetta ekki alltof þungt fyrir svona ung börn? Ég hef með góðri samvisku svarað neitandi. Meðan börnin skemmta sér hið besta og fagna hverju nýju umræðuefni erum við á réttri leið. Hins vegar má aldrei SMIÐSHÖGGIÐ SKÓLAVARÐAN 1.TBL. 7. ÁRG. 2007 spyrja út úr eða ætlast til að börnin hafi meðtekið efnið hér og nú. Hér var ég að reyna að sá til framtíðar í þeirri trú að þessi aðferð myndi leiða til þroska sem börnunum kæmi vel bæði í námi og lífinu sjálfu. Og eru þessi verkefni barnanna ekki einmitt þau sömu og þau munu glíma við sem fullorðið fólk? Það sem ég lærði á þessum einstaklega gjöfula tíma sem ég átti með þessum ungu manneskjum var að börn eru margfalt gáfaðri og stórkostlegri en okkur getur Það læðist um mann ónotahrollur við þá tilhugsun að ef til vill séum við, vegna vantrúar á eðli barna, að þrengja heimsmynd þeirra og möguleika á að njóta sín síðar. Við þessu er, að mínu viti, aðeins eitt að gera. Segja frá, sýna og tala við þessi litlu börn á venjulegu, ríku og lýsandi máli um allt sem fyrir augu og eyru ber, jafnvel þótt það virðist fara fyrir ofan garð og neðan hjá þeim. nokkru sinni grunað og þótt þau séu tilfinningalega viðkvæm og brothætt er okkur alveg óhætt að umgangast þau sem jafningja á vitsmunalegum sviðum. Með því að hafa æft sig í að leysa viðfangsefni fullorðinna, þótt í leik væri, hafa þau fengið dýrmætt sjálfstraust og öryggi fram á veginn. Herdís Egilsdóttir Höfundur er kennari og höfundur Landnámsaðferðarinnar. Á vef Landnámsaðferðarinnar, www.lifsleikni.is , er námskerfið kynnt ítarlega. Þar er líka að finna dæmi úr vinnu nemenda, samanber þetta hér að neðan: Úr heimaritgerð: Skóli í dag á að hjálpa börnum til að mæta framtíðinni. Skólinn á að vera skemmtilegur svo börnin fái ekki námsleiða. Ef kennarinn segir börnunum að þau séu góðir nemendur þá verða þau það. Börnin vilja halda áfram að vera góðir nemendur. Svona á það að vera. Kennarinn skrifar fyrirsögn inn í stílabókina fyrir hvert efni, t.d. Land verður til Sjóferðin Húsaskjól Matur Trúmál Stjórnmál ................ Ég gaf börnunum frjálsar hendur um hvort eða hvernig þau unnu að heimaritgerðum. Sum vildu vera laus við þær og fengu það. Önnur skrifuðu 2-3 línur og teiknuðu. Þau sem höfðu áhuga á heimaritgerðum skrifuðu ýmist frá eigin brjósti, fengu hjálp foreldra sinna eða leituðu upplýsinga í bókum og gátu heimilda. Móðir fann að því einu sinni við mig að barnið hennar ætti að skrifa um stjórnmál en gat ekki munað það sem talað hafði verið um þetta efni í skólanum. Ég varð fegin þessari athugasemd því að þá gat ég skýrt betur út hvað fyrir mér vakti. Börnin eiga ekki að skrifa endursögn af því sem talað var um í skólanum heldur það sem þeim dettur sjálfum í hug þegar þau lesa fyrirsögnina sem ég skrifa í heimaritgerðarbækurnar hverju sinni. Sumir ortu jafnvel ljóð eða skrifuðu skáldsögur um efnið, allt var það jafnvel þegið af minni hálfu. Ekki hafa börnin nú samið þetta ein var stundum sagt við mig. Vafalaust ekki svaraði ég en einn liður í þessari kennsluaðferð er að fá foreldrana með og fá börnin til að átta sig á að alls staðar liggur fróðleikur bara ef þau hafa augun og eyrun opin og bera sig eftir björginni. Hvers vegna óleiðrétt? Eftir mikla umhugsun og af ráðnum huga ákvað ég að leiðrétta hvorki málfar né stafsetningu á því sem börnin sömdu sjálf með íkroti. Ég gerði það munnlega og þá aðeins í aðalatriðum. Einnig hvatti ég foreldra til að segja þeim til heima. Mér finnst að það gæti kippt fótunum undan kjarki þeirra sem eru að stíga sín fyrstu skref í að tjá sig skriflega að mikið sé sett út á verk þeirra. Hins vegar lagði ég mikla áherslu á réttritun á öðrum vettvangi. HEIMARITGERÐIR UM LANDNÁMIÐ OG LÍFIÐ Í LANDINU

x

Skólavarðan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skólavarðan
https://timarit.is/publication/1179

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.