Víkurfréttir - 12.06.1987, Blaðsíða 10

10 Föstudagur 12. júní 1987
mun
ftittit
Feðgarnir Rafn A. Pétursson og Júlíus Rafnsson fyrir framan frustihús sitt við Bolafót í Ytri-Njarðvík.
Ljósmyndir: bb.
„Við höfum aldrei
eignast bát“
- segir Júlíus Rafnsson, annar eigandi R.A. Pétursson hf., í samtali við Víkur-fréttir
Fyrir 17 árum hófu feðg-
arnir Rafn Alexander Péturs-
son og Júlíus Rafnsson út-
flutning á ferskum fiski frá
Njarðvík. Fluttu þeir skötu-
sel, skötubörð og lúðu flug-
leiðis til Luxemborgar og
þaðan var fiskurinn seldur til
Belgíu, Frakklands, Sviss,
Hollands og Danmerkur. Að-
stöðu fengu þeir í fiskverkun-
arhúsinu Útvör í Njarðvík og
var þessi útflutningur með
nokkrum hléum. Þau notaði
Júlíus til að vinna við iðn
sína, en hann er lærður járn-
smiður. Rafn er lærður skipa-
smiður, en hefur ekki stundað
þá grein síðan 1954 að hann
snéri sér alfarið að fiskverk-
un.
Nýjasta tækni er notuð við framleiðsluna. hér er verið að
pakka í neytendaumbúðir.
Hafa margsinnis
fengið viðurkenningu
Fljótlega fór fyrirtækið að
vefja uppá sig og árið 1974
urðu þáttaskil. Þá tóku þeir
húsnæði við Bolafót á leigu
og hófu þar rekstur á frysti-
húsi undir nafninu R.A. Pét-
ursson h.f. Þeir gengu í Sölu-
miðstöð Hraðfrystihúsanna
og fóru að frysta fisk fyrir
Bandaríkjamarkað. Vöru-
vöndun hefur ávallt verið
kappsmál þeirra feðga og
hafa þeir margsinnis fengið
viðurkenningu fyrir úrvals-
gott hráefni og vöruvöndun.
Þeir urðu fyrstir til að setja
fisk í neytendapakkningum á
markað innanlands og nú er
svo komið að fyrirtækið á í
erfiðleikum með að anna eft-
irspurn. Hér er um að ræða
ýsuflök og sagði Júlíus að
vandamálið væri að fá nægi-
lega gott hráefni.
„Við höfum
aldrei eignast bát“
„Við höfum aldrei eignast
bát til að afla hráefnis og höf-
um alltaf treyst á að fá báta í
viðskipti til okkar,“ sagði Jú-
líus í samtali við Víkurfréttir,
sem áttu stutt spjall við þá
feðga. „Einn tryggasti við-
skiptavinur okkar er Magn-
ús Ingimundarson sem er
með Bolla, 15 tonna bát.
Magnús hefur lagt upp hjá
okkur í 11 ár. Stundum hefur
okkur gengið misjafnlega að
ná í hráefni og ástandið hefur
verið afar slæmt á síðustu
tveim árum eftir að menn
fóru áð flytja út fisk í gám-
um. Þetta hefur leitt til þess
að erfitt er að fá keyptan fisk,
því sjómenn vilja heldur að
fiskurinn sé seldur erlendis
úr gámum, þó svo að við
séum tilbúnir að greiða sam-
bærilegt verð fyrir fiskinn.
Þetta byggist á að þeir fá
hærri skiptaprósentu sé fisk-
urinn seldur erlendis.“
Línuýsa seld á
45 krónur kílóið
Júlíus sagði að hann vissi
til að línuýsa hefði verið seld
á 45 krónur kílóið upp úr
veiðiskipi, en landssam-
bandsverð á ýsu væri um 24
krónur og hann drægi það
stórlega í efa að sjómennirn-
ir á umræddum bát hefðu
fengið alla upphæðina til
skiptanna. Talið barst að
kvótakerfinu og sagði Júlíus
að hann væri þeirrar skoðun-
ar að stjórnvöld kæmust ekki
hjá því að skipta kvótanum á
milli útgerðar og vinnslu-
stöðva. Um fiskverðið sagði
Júlíus að í dag væru á því
jafnmargar útgáfur og fisk-
verkendur væru margir.
Verðið væri nokkuð misjafnt
en nærri lagi væri að það væri
um 20% hærra og stundum
enn meira, en landssam-
bandsverð.
Úr vinnslusalnum. Þar vinnur þrautreynt starfsfólk sem unnið hefur hjá fyrirtækinu í mörg ár.