Víkurfréttir - 26.05.1989, Blaðsíða 27

\)iKur<
juiUt
KEFLAVÍK 40 ÁRA
Guðrún Valgeirsdóttir ásamt tveintur „blómastúlkum" sínum, þeim Bryndisi Sveinsdóttur og Söndru Svavarsdóttur.l jósm.: pket.
Blómastofa
Guðrúnar:
BLOM
ALLTAF
VLNSÆL
TIL
GJAFA
- segir Guðrún
Valgeirsdóttir
„Blóm hafa alltaf verið vinsæl til
tækifærisgjafa og á síðustu árum
hafa vinsældir þeirra aukist, sér-
staklega afskorinna og potta-
blóma,“ sagði Guðrún Valgeirs-
dóttir í blómabúðinni en hún
hefur rekið hana síðan í maí 1979.
Guðrún var þó ekki ókunn versl-
unarrekstri þegar hún byrjaði með
blómabúðina. Hún rak með manni
sínum Kyndil í 19 ár, þar til hún fór
ein út í sjálfstæðan rekstur. „Eg fékk
elskulegar móttökur og allt frá byrj-
un hefur verið mikið að gera og rekst-
urinn gengið vel“ segir Guðrún og
bætir því við að nú sé hún að fara að
stækka búðina, sem er i einingarhúsi
við Hafnargötu 36. „Hugmyndin er
að reyna að opna á 19. júní.“
En hvernig er blómabissnessinn?
„Það er alltaf mikið að gera í kringum
stórhátíðir. Svo kemuralltaf kippurá
vorin þegar fólk fer að vinna í görð-
unum sínum. Einnig er stór hluti af
þjónustu okkar við fyrirtæki og
stofnanir. Annars er þetta nú þannig
að maður er alltaf á vaktinni. Svona
verslun byggir mikið á persónulegri
þjónustu og ráðgjöf, í sorg og gleði.“
Hvaða hópur fólks verslar mest
blóm? „Þetta er mjög breiður hópur,
ungt fólk og eldra fólk, karlar og kon-
ur. Það er kannski ein breyting sem
situr ofarlega í huga mér en hún er sú
að þegar fiskvinnslan var hér sem
mest, þá var algengt að ungar stúlkur
komu í stígvélunum og frystihúsa-
sloppunum og keypti blóm handa
mæðrum sínum. Nú koma ungar, vel
klæddar konur og kaupa eina, tvær
rósir til að punta hjá sér. Maður er
hættur að sjá frystihúsagallana hér á
Hafnargötunni. Og það kemur viss
söknuður í huga manns þegar maður
hugsar til baka, því það var alltaí viss
stemning í kringum frystihúsafólk-
ið.“
Ég spurði Guðrúnu að lokum hver
væri ástæðan fyrir aukinni blóma-
notkun. „Blóm vekja alltaf gleði og
prýða umhverfið. Fólk vill hafa „lif-
andi“ í kringum sig og einnig hefur
orðið skemmtileg þróun í fyrirtækj-
um og stofnunum sem á siðustu árum
hafa farið að nota blóm í miklu meiri
mæli til skreytingar og yndisauka í
húsakynnum sínum“ sagði Guðrún
Valgeirsdóttir að lokum.
Rafbúð og rafverkstæði R.Ó.:
„GÓÐ BLANDA“
- segir Reynir Ólafsson
Reynir, Helga og dóttir nteð starfsfólki sínu.
Hann hafði lengi dreymt um að
fara út í sjálfstæðan rekstur, geta
verið svolítið frjálsari, vera sjálfs
síns herra. Hann lét verða af því,
var með öðrum í fyrirtæki í tví-
gang áður en hann ákvað að stofna
sitt eigið. I góðlátlegu gríni segir
hann að það sé ekki til, að vera
frjáls í eigin fyrirtæki. „Maður
verður sinn eigin þræll. Þeir sem
reka fyrirtæki þekkja þetta“ segir
hann og brosir og bætir því við að
þeim mun meiri þræll sem maður
sé, þá gangi fyrirtækið þeim mun
betur. „Þú mátt samt ekki taka
þetta sem eitthvert harmakvein í
mér, því ég hef verið heppinn og
mér hefur gengið mjög vel.“ Þetta
eru orð Reynis Ólafssonar raf-
virkja, sem rekur samnefnt fyrir-
tæki ínýjuhúsnæði aðHafnargötu
52.
Reynir tók þátt í rekstri tveggja
fyrirtækja áður en hann stofnsetti
R.Ó. en það voru Rafvík og Rafbær.
I 10 ár hefur hann ásamt konu
sinni, Helgu Ragnarsdóttur, rekið
R.Ó., fyrst á Tjarnargötu 7 í 30 m2
bílskúr, þar sem faðir hans, Óli heit-
inn lngibers, var fyrsti afgreiðslu-
maðurinn, en hann hafði þá nýhætt
störfum hjá bænum. „Hann hafði
mikla ánægju af þessu, gamli maður-
inn“ segir Reynir þegar ég spyrhann
út í pabba hans, sem var kunnur Kefl-
víkingur. Frá Tjarnargötunni lá leið
Reynis upp með Hafnargötunni til
Gísla Gíslasonar, sem leigði honum
stóran skúr. Þar fékk Reynir mun
stærra verslunarpláss og einnig undir
verkstæðið. En hann lét ekki þar við
sitja heldur hófst handa nokkrum ár-
um síðar við byggingu nýs húss við
Hafnargötu 52, þar sem gamalkunn
verslun var áður til húsa er hét Dani-
valsbúð.^ Það var svo í nóvember 1988
sem R.Ó. flutti inní nýja húsið með
allt sitt hafurtask og aðeins meiri
skuldir á bakinu.
„Það er góð blanda að vera með
verslun og verkstæði en auk þess tök-
um við verk úti í bæ“ segir Reynir og
bætir því við að við flutninginn hafi
verslunin aukist til muna. Sérsvið
R.Ó. er hins vegar bílarafmagn og
hann er eini rafvirkinn á svæðinu sem
sérhæfir sig í því. Mikið af því eru við-
gerðir á alternatorum, störturum í
bíla og báta. I versluninni eru á boð-
stólum venjuleg heimilisljós, smærri
heimilistæki og allt rafmagnsefni.
En hvað er það sem alltaf er að fara
í bílarafmagninu? „Ég hefði lítið að
gera í bílarafmagni annars staðar en á
Islandi," segir Reynir, „hér er það
bleytan, snjórinn og kuldinn sem
hefur svo slæm áhrif á rafkerfið í bíl-
unum. Ameríkanar, sem hafa komið
með bílana í viðgerð hér, segjast ekki
skilja þetta, hvers vegna bilarnir hafi
ekki byrjað að bila fyrr en þeir komu
til íslands."
Þar sem Reynir hafði komið
skemmtilega inn á „þrælahald" í fyr-
irtækjarekstri lá beinast við í lokin að
spyrja hann hvernig honum finnist að
öðru leyti að reka fyrirtæki í Kefla-
vík? „Eins og ég sagði hef ég verið
mjög heppinn. Við höfum verið með
marga góða og trygga viðskiptavini
og gott starfsfólk í þessi 10 ár, alltaf
haft nóg að gera og nú síðast þegar ég
flutti þurfti ég fljótlega að bæta við
starfsmanni, en við erum alls 7 sem
störfum hér nú. Þetta er mjög
skemmtilegt og ekki síst ef það geng-
ur vel“ sagðir Reynir Ólafsson að
lokum.