Víkurfréttir - 26.05.1989, Side 37

„Þótti óttalegt garg“
- segir Guðfinnur Sigurvinsson, fyrrum klarinettleikari
Þeir eru ófáir sem sjá allan embætt-
ismannageirann fyrir sér sem úti-
boruleiðinlega karaktera sem hafa
það eitt fyrir stafni og ánægju að ríf-
ast um kjaramál og gefa út yfirlýsing-
ar um niðurdrepandi málefni.
En einhvern tíma hafa þetta verið
menn eins og við, ósköp venjulegir
menn sem spiluðu jafnvel í lúðrasveit.
Ekki veit ég til þess að bæjarstjór-
inn hafi spilað í skrúðgöngu með
lúðrasveitinni á embættisferli sínum,
en Guðfinnur Sigurvinsson neitaði
hinsvegar ekki fortíð sinni sem klari-
nettleikari í Lúðrasveit Keflavíkur.
Hann varð góðfúslega við beiðni
minni um smá spjall.
Hvar hefst svoferill þinn sem hljóð-
fceraleikari?
„Það er í lúðrasveitinni. Maður
hafði ekkert verið í þessu fyrr en það
kom upp að Guðmundur Norðdahl
dreif í því að koma upp lúðrasveit.
Við vorum nágrannar við Guðmund-
ur og þetta svona fór um bæinn að
þetta ætti að fara af stað og svo var
bara safnað liði. Lúðrasveitin keypti
hljóðfærin með styrk frá Keflavíkur-
bæ, barnaskólanum og líkameð styrk
frá ríkinu, sem var þá veitt úr fjárlög-
um. Karl Guðnason, alþingismaður
frá Vestmannaeyjum, hafði beitt sér
fyrir því á sínum tíma að þessi styrk-
ur yrði veittur í gegnum fjárlög til
hljóðfærakaupa handa lúðrasveitum
á Islandi.“
En var heimilisfriðurinn ekki úti
hjá mörgum fjölskyldum eftir að
lúðrasveitin byrjaði?
„ Þetta þótti óttalegt garg víða, það
var alveg á hreinu, ekki síst þar sem
voru klarinett eins og ég var með. Það
var erfitt að ráða við blöðin og ná
þessum mjúka tóni sem þarf og svo
voru menn að gefa í básúnur og það
var ýmislegt spaugilegt sem gerðist á
þessum tíma.“
Manstu hvar þið spiluðuð fyrst op-
inberlega?
„Lúðrasveitin var stofnuð 15. jan.
1956 og við spiluðum fyrst 17. júní
þetta sama ár. En fyrsta marseringin
var æfing úti á Garðskaga í góðu veðri
þar sem gamli Víðisfótboltavöllurinn
er niður við sjó. Þá marseruðum við
frá afleggjaranum þar sem keyrt er
niður að vita og í vestur, og það voru
náttúrulega allir á kafi í nótunum og
líka var létt yfir mönnum eins og allt-
af var í lúðrasveitinni. Nema að þá
heyrum við að Guðmundur segir allt í
einu: „Nei, nei, sjáið þið strákar, það
eru að koma áheyrendur." Og þá
komu allar beljurnar sem voru þarna
hlaupandi með halann upp í loftið og
stoppuðu ekki fyrr en við girðinguna
þarna rétt hjá okkur. Og þetta vakti
mikla kátínu. Þetta var svona frum-
raunin áður en við fórum að spila á
17. júní.“
En hverjar urðu svo undirtektir
bcejarbúa?
„Þær voru góðar, mjög góðar“ seg-
ir Guðfinnur með áherslu, „við vor-
um þetta 15-16 strákar og við marser-
uðum frá kirkjunni og í skrúðgarðinn
með fánann í fararbroddi. Lúðra-
sveitin Svanur hafði spilað á 17. júní
nokkur undanfarin ár áður. Og svo
heyrði einhver í sveitinni konu segja,
Guðfinnur, klarinettleikari,
á sinurn bestu áruni.
þegar við vorum að koma niður
tröppurnar í skrúðgarðinum og að
klára síðasta marsinn: „Þeir spila bara
alveg eins vel ogþessirúr Reykjavík.“
Og þetta var alveg meiriháttar
kompliment."
En tónleikar, hélduð þið víða tón-
leika?
„Já, við héldum tónleika í Félags-
bíói. Það var barnaprógramm, ein-
hver vísir að söngleik sem við tókum
þátt í. Eg man ekki hvað það var en
það var eitthvert ,,heimabrugg“. Svo
spiluðum við við mörg tækifæri, á
sjúkrahúsinu, fyrir framan Hlévang,
og svo var víða spilað á jólum.“
En svo verður til Danshljómsveit
Keflavíkur, var hún stofnuð út frá
lúðrasveitinni?
„Já, það var hugmynd sem Guð-
mundur fékk. Menn áttu sjálfir saxó-
fóna og hugmyndin var að gera svona
Glenn Miller band. Og hvatinn að því
að þetta var nú gert var sá að svolítið
samband var á milli lúðrasveitarinnar
hér og Svans í Reykjavík. Þeir komu
hingað í heimsókn til okkur og þá
spiluðum við einmitt nokkur lög. Og
Siguróli Geirsson, stjórnandi ULTK,
blæs í fagott.
„Lúðrasveit Suður-
nesja er framtíðin“
- Stutt spjall við Siguróla Geirs-
son, stjórnanda ULTK
Flestir þekkja Siguróla Geirsson
og þann feril sem hann á í tónlistarlífi
Keflavíkur, sem væri án efa svip-
minna ef hans hefði ekki notið við.
Siguróli hóf feril sinn með lúðrasveit-
inni eins og svo margir aðrir.
Hvencer byrjaðir þú að spila með
lúðrasveitinni?
„Það var sennilega um áramótin
’60-’61. Þá var stofnsett Drengja-
lúðrasveit barnaskólans í Keflavík.
Það var bærinn og barnaskólinn sem
komu þessu á sem valgrein við skól-
ann. Þetta hafa verið svona 24-5
strákar í sveitinni og það voru bara
strákar sem komu til greina, stelpur
áttu ekkert að gera með það að spila á
lúðra. En það hefur nú sem betur fer
breyst.“
Hver var stjórnandi?
„Það var Herbert Hriberschek.“
Og hvar var þá ceft?
„Þá fór öll kennsla fram í barna-
skólanum og þetta byrjaði með því að
maður var prófaður inn. Það var farið
í 10 ára bekkjadeildirnar og þar valdir
úr strákar sem voru prófaðir, og ef
þeir voru efnilegir þá fengu þeir að
vera með. Þetta var mjög strangt nám
því að það voru, fyrir utan einkatíma,
samæfingar tvisvar í viku og svo var
tónfræði. Það urðu allir að fara í tón-
fræði og allt var þetta skyldumæting
svo að enginn komst undan. Við vor-
um allir byrjendur og þetta miðaðist
við að vera 4ra til 5 ára nám.
Herbert kenndi á öll málmblást-
urshljóðfæri en á klarinett eins og ég
var með kenndi Gunnar Egilsson,
sem var alveg skínandi kennari, og
svo Vilhjálmur heitinn Guðjónsson.
Þeir skiptust á að kenna á milli ára
þessi fjögur ár. Svo skiptum við okk-
ur í dúetta, tríó, kvartetta o.fl., með
lúðrasveitinni.“
Hvar var svo spilað?
„Svo var fyrst spilað um vorið við
skólaslit. En við spiluðum víðar,
meira að segja voru alltaf reglulegir
tónleikar.“
Var þá engin önnur lúðrasveit starf-
andi hér á þessum tíma?
„Jú, þá var Lúðrasveit Keflavlkur á
fullu og Herbert hafði þá tekið við
henni á eftir Guðmundi Norðdahl.
Drengjalúðrasveitin var stofnuð með
það í huga að taka við Lúðrasveit
Keflavíkur eftir þetta 4ra ára tímabil.
Og ég man að við fengum fyrst lánuð
hljóðfæri frá Lúðrasveit Keflavíkur
og seinna styrktu þeir okkur þegar
keypt voru minni hljóðfæri eins og
trompetar og klarinett. Þeir lánuðu
okkur m.a. fyrir þessum hljóðfærum.
Nú, þessu 4ra ára tímabili hjá
Drengjalúðrasveit barnaskólans í
Keflavík lauk svo með heljarmikilli
reisu hringinn í kringum landið með
Esjunni. Þetta var einskonar
skemmtisigling í kringum landið og
það var spilað á hverjum viðkomu-
stað. Eftir það var stofnuð önnur
drengjalúðrasveit en við hinir fórum
flestir í Lúðrasveit Keflavíkur. A
þeim tíma urðu stjórnendaskipti í
Lúðrasveit Keflavíkur og því fylgdi
nokkur upplausn eins og oft gerist en
það jafnaði sig fljótt aftur og flestir af
okkur héldu áfram.
Sem fyrr segir var stofnuð ný
drengjalúðrasveit sem starfaði í
u.þ.b. tvö ár en þá tók tónlistarskól-
inn yfir og þá var nafninu breytt í
Drengjalúðrasveit Keflavíkur.
Lúðrasveit Keflavíkur var samt allt-
af við lýði þó að það hefði gengið upp
og ofan að halda henni saman. Um
tíma sameinaðist Lúðrasveit Kefla-
víkur við lúðrasveitina í Sandgerði,
þá vegna manneklu og fjárskorts
vegna stjórnandalauna o.sv.frv. Við
æfðum með þeim einn eða tvo vetur
og þannig fórum við á landsmót á
Siglufirði undir nafni Sandgerðis. Þá
var Lárus Sveinsson stjórnandi.
Svo var nú haldið landsmót lúðra-
sveita hér í Keflavík árið 1971. Jónas
Dagbjartsson var þá stjórnandi og
sveitin var í mjög góðu formi. Við
ferðuðumst mikið á þessum tlma og
við spiluðum víða á lúðrasveitamót-
um t.d. á Akureyri. Stuttu eftir
landsmótið hér lagðist svo sveitin af
KEFLAVÍK 40 ÁRA
þeir urðu alveg dolfallnir yfir þessu
og hvað þetta hljómaði vel. Þetta
voru fimm saxófónar, þrír trompet-
ar, horn og fleiri hljóðfæri. Þetta voru
góðir hljóðfæraleikarar. Rúnar
Georgs tenorsax var mjög góður
sólóisti og það hafði mikið að segja.
Hreinn Oskars var fyrsta klarinett,
hann var góður og hinir drjúgir. Og
þetta varð svo h.vatinn að því að þeir
stofnuðu léttband svananna.
Við spiluðum svo í útvarpi. Þeir
hafa kannski verið kræfir í útvarpinu
á þessum tíma, en við náðum að spila í
danslögunum á laugardagskvöldi,
sem þá var alltaf eftir 22:00 á kvöldin.
Það voru tvö lög sem þeir útvörpuðu
að fimm lögum sem við tókum upp.“
Spilaði léttsveitin einhvern tíma á
böllum?
„Eg held að við höfum spilað 2-3
syrpur í Stapanum og var þrumandi
lukka sem það gerði. En léttsveitin
var bara starfandi einn vetur eða svo,
við vorum allir að vinna og byggja
upp okkar heimili, þannig að það var
ekki mikill tími eftir. En menn
reyndu að halda lúðrasveitinni gang-
andi og það tókst nokkuð vel.“
Að lokum, hvert álítur þú vera
mikilvcegi Lúðrasveitar Keflavíkur í
dag?
„Mér finnst hún alveg ómissandi
þáttur í bæjarlífinu og ég er mjög
ánægður með sveitina eins og hún er
í dag. Þetta setur svo mikinn svip á
bæjarlífið og þetta má ekki missa sín.
Það var einmitt sjónarmissir þegar
hún lagðist af á sínum tíma. Það vant-
aði lúðrasveit og það voru margir sem
höfðu orð á því að þeir söknuðu þess
mjög. Eg veit ltka að menn þurfa að
leggja töluvert á sig til að þetta verði
gott og menn fá náttúrlega alltaf
umbun erfiðisins þegar vel tekst til.“
Samspil ungra drengja
í Tónlistarskólanum.
þótt alltaf væri einhver lúðrablástur í
skólanum. Síðan gerist ekkert fyrr en
Viðar Alfreðsson endurvakti lúðra-
sveitina í barnaskólanum.“
Nú ert þú stjórnandi Lúðrasveitar
Tónlistarskólans í Keflavík, hvernig
finnst þér að betur mcetti hlúa að tón-
listarlífinu hér, þá einkum lúðrasveit-
inni?
„Lúðrasveitin hér hefur gengið
þokkalega en það er mln skoðun að
það þurfi að vera a.m.k. þrjár lúðra-
sveitir í gangi svo að það sé eitthvað
sem taki við. Þá þyrfti að byrja með
grunndeild innan barnaskólans. Samt
er ég ánægður með lúðrasveitina eins
og hún er í dag og þar eru margir góð-
ir einstaklingar. Samt má segja að
starfsemin sé þrískipt í dag, þ.e.
lúðrasveitin, léttsveit og svo lítil sveit
sem við köllum Bjórbandið, í tilefni
af breyttum þjóðfélagsháttum á Is-
landi. En í dag ætti að vera til Lúðra-
sveit Suðurnesja, það er engin spurn-
ing um það. Það vantar alltaf eitthvað
fyrir krakkana sem hafa verið í grunn-
námi og í unglingalúðrasveitum, ein-
hverja alvörulúðrasveit sem skipuð
væri öllum hljóðfærum sem eiga
heima í lúðrasveit.“