Morgunblaðið - 05.02.2016, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2016
maður, hann fylgdist með og
passaði vel upp á sína litlu fjöl-
skyldu og er hugur okkar hjá
þeim Gunnu, Huldu Björk, Hlyn
Óla og litla afadrengnum honum
Baldri Inga.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu
kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar
blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir)
Rögnvaldur Óli Pálmason
og fjölskylda.
Enn og aftur erum við minnt
á það í lífinu að það getur verið
stutt milli gleði og sorgar og við
vitum aldrei hvað morgundag-
urinn ber í skauti sínu. Fyrir
nokkrum dögum var Haraldur á
ferð hér fyrir norðan vegna
vinnu sinnar og gisti þá hjá okk-
ur.
Það var gaman að fá hann í
heimsókn, eins og alltaf, hann
var jafnan hress og kátur og við
áttum saman mjög skemmtileg-
ar stundir, eins og ætíð þegar
hann kom til okkar. Síðan kem-
ur þessi skelfilega frétt, að hann
sé látinn.
Við sitjum eftir sorgmædd og
hörmum ótímabært fráfall góðs
vinar sem var okkur öllum svo
kær. En svona er þetta líf, við
vitum aldrei hvenær kallið kem-
ur.
Það eru um þrjátíu ár síðan
við kynntumst Halla er hann hóf
sambúð með Guðrúnu Hilmars-
dóttur. Þau Halli og Gunna voru
einstakar manneskjur og gaman
að heimsækja þau, hvort sem
það var í Sólheima, í Neshamr-
ana eða á Selfoss. Gestrisni
þeirra var einstök og þau áttu
fallegt heimili.
Það var mikill samgangur
milli fjölskyldna okkar og þá var
ætíð létt yfir fólki og gleðin í
fyrirrúmi. Börnin þeirra, Hulda
Björk og Hlynur Óli, eru dugn-
aðarfólk og þau hafa erft áhuga
á hrossum frá föður sínum.
En hestamennskan var Halla
í blóð borin og ræktaði fjöl-
skyldan mörg ágæt hross sem
veittu þeim mikla ánægju. Halli
var mjög áhugasamur um vinn-
una og oft á kvöldin þegar hann
var hjá okkur þá þagnaði varla
síminn og hann reyndi ætíð að
leysa þau mál sem þurfti að
leysa, hverju sinni. Það var hans
venja að leysa málin, ef það var
mögulegt.
Það er okkur mikils virði að
hafa fengið að kynnast Haraldi
Bjarkasyni. Hann var traustur
vinur vina sinna, einstakur
heimilisfaðir og drengur góður.
Hjálpsamur með afbrigðum og
mátti ekkert aumt sjá og hann
reyndi ætíð að rétta þeim hjálp-
arhönd sem þurftu á aðstoð að
halda.
Halli var gamansamur að eðl-
isfari og sá yfirleitt einhverjar
spaugilegar hliðar á hinum
ýmsu málum sem aðrir tóku
ekki eftir. Hann hafði góða nær-
veru og var einstakur félagi.
En það er hörmulegt þegar
maður á besta aldri er kallaður
burt í blóma lífsins. Og það
sannast hið fornkveðna að eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. Við söknum góðs
vinar og erum harmi slegin yfir
andláti hans. En mest er sorg
fjölskyldunnar sem nú sér á bak
ástkærum sambýlismanni, föður
og afa sem var tilbúinn að gera
hvað sem var fyrir fjölskylduna
og ekki síst Baldur Inga, litla
afstrákinn sem var þeim ömmu
og afa svo kær.
Við sendum Guðrúnu, Huldu
Björk, Hlyni Óla og Baldri Inga
sem og öðrum ættingjum og
vinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum þann
sem öllu ræður að leiða þau og
styrkja.
Kæri vinur, hjartans þakkir
fyrir allan þann mikla hlýhug
og vináttu sem þú sýndir okkur
og okkar fjölskyldu allt frá okk-
ar fyrstu kynnum.
Við minnumst þín með kæru
þakklæti fyrir allar ánægjulegu
samverustundirnar og við mun-
um ylja okkur við minningarnar
um þig, þær munu verða okkur
mikils virði. Far þú í friði, kæri
vinur, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Bryndís og Pálmi.
Þegar ég minnist Haralds
Páls Bjarkasonar vinar míns er
margt sem kemur fram í hug-
ann.
Halla kynnist ég í Víðidaln-
um fljótlega eftir að hann og
fjölskylda hans fluttu suður úr
Skagafirðinum.
En hugur hans var ætíð í
Blönduhlíðinni. Fjölskyldan
staldraði við á höfuðborgar-
svæðinu í fáein ár.
Halli var of mikill sveitamað-
ur til að una þeim verustað.
Þannig að fjölskyldan flutti á
Selfoss þegar sölumannsstarf
bauðst hjá Jötni vélum og Halli
komst í hringiðu landbúnaðar-
ins á ný. Talandi við og heim-
sækjandi bændur alla daga.
Þarna var hann á heimavelli.
Halli og Guðrún kona hans voru
höfðingjar heim að sækja og
vinirnir að norðan oft nætur-
gestir eins og var fram á hinstu
stund.
Helsta áhugamál Halla var
hestamennska og sérstaklega
hrossarækt. Varð hann afar
stoltur þegar hann talaði um
gæðingshrossin sín, Keilu,
Sokka og Börk, fremst á meðal
jafningja enda fékk ég símtal
frá Herning á sumri liðnu frá
ánægðum ræktanda þegar
Börkur Keiluson frá Sólheimum
stóð í fremstu röð á HM ís-
lenska hestsins.
Á vordögum 2009 var Limur
frá Leiðólfsstöðum keyptur og
samnefnt félag varð til með
Halla innanborðs. Í einum túrn-
um í Skagafjörðinn skruppum
við til sveiflukóngsins á Geir-
mundarstöðum og keyptum
Spunasoninn Glaum fyrir félag-
ið, ekki fannst Halla verra að
hafa skagfirskan fola í félaginu.
Alltaf var Halli boðinn og bú-
inn að hýsa og snúast í kringum
Glaum sem ólst upp í nágrenni
Selfoss.
Þegar Glaumur fór í sinn
fyrsta dóm 4 v. með farseðil á
L.M. kom Halli með eftirfar-
andi textabrot í farteskinu úr
vinnuferð í Skagafjörðinn, því
hann hafði heimsótt hestaskáld-
ið af því tilefni:
Ólíkum stofnum oft er best að
blanda,
ef búa á snillinga til.
Gaumgæfa hlutina, verkin vanda,
veggi og stafna og þil.
Láta ei fordóma gæðunum granda,
þá gengur þér flestallt í vil.
Saman í einingu súpa á landa
það söngvatn ég vil og ég skil.
Glaumur er Súlu sonur,
með svipmikið Spunabál.
Drengir og kátar konur,
kneyfi hér hestaskál.
(Hilmir Jóhannesson)
Eftir góða för Glaums á
Landsmót 2014 réttir Halli mér
skeifurnar undan klárnum með
þeim orðum að gera mætti eitt-
hvað skemmtilegt við járnin.
Hugmyndin gripin á lofti og
Sigga á Grund fengin til að
smíða snilldargripinn Glaum-
sjárn.
Ógleymanleg er síðasta ferð
okkar Halla og Guðrúnar til
Siggu þegar gripurinn var sótt-
ur og Halli þessi stóri maður
táraðist af stolti.
Mikið mun ég sakna síma-
fundanna og samverustund-
anna. Blessuð sé minning Har-
alds Páls Bjarkasonar.
Helgi Sigurjónsson.
Það er varla að ég muni eftir
barnæsku minni án þess að þú
værir þar með mér, elsku vinur.
Það að þurfa að kveðja þig nú
get ég ekki alveg skilið. Þín góð-
mennska, einlægni, gleði og ró
gerði okkur öll að betri mann-
eskjum. Ég verð ævinlega þakk-
látur fyrir okkar kynni og
stundir saman. Synir mínir
hlökkuðu ávallt til að fá að koma
og sjá hestana og jafnvel prófa
traktorinn, ef svo bar undir, hjá
Halla í sveitinni. Minning þín
mun lifa í hjörtum okkar.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á ör-
skammri stundu.
Í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Við kveðjum þig nú, elsku
vinur, við lofum að hlúa að og
passa Gunnu, Huldu, Hlyn og
Baldur Inga.
Hilmar, Jóna, Ísak
og Daníel.
Það er bjart yfir minningu
Haraldar Bjarkasonar. Hann
bar með sér góðmennsku, gleði
og hlýju. Við vorum svo heppin
að fá að njóta vináttu hans og
Guðrúnar, þegar þau fluttu á
Selfoss.
Allar stundir voru gleðistund-
ir og ætlaðar til að njóta. Við
heyrðum sögur af samferðafólki,
hestum og hugmyndum, sagðar
af húmor og ást á lífinu.
Í góðum vinskap er það nær-
veran sem skiptir máli, og nær-
veran var góð.
Fagrar stundir fengum vinur,
frá oss enginn tekur þær.
Hvað sem yfir okkur dynur,
æ þín minning lýsir kær.
(D. Gests.)
Innilegustu samúðarkveðjur
færum við fjölskyldu og ætt-
ingjum.
Örn Bragi og Guðný.
Þriðjudagurinn 26. janúar á
seint eftir að líða okkur úr
minni. Í upphafi vinnudags
fengum við þá skelfilegu frétt að
hann Halli okkar hefði orðið
bráðkvaddur um nóttina. Þögn
sló á fólk og tár féllu.
Fyrstu viðbrögðin voru að
þetta gæti ekki staðist, daginn
áður hafði Halli verið hress og
kátur í vinnunni eins og ávallt
og geislaði af sinni einlægu lífs-
gleði sem gerði líf okkar allra
betra og skemmtilegra.
Smátt og smátt urðum við þó
að horfast í augu við að þetta
var veruleikinn, svo ótrúlegur
og ósanngjarn sem hann virtist,
og hugga okkur við hversu
heppin við vorum að fá tækifæri
til að kynnast þessum einstaka
manni og hans yndislegu fjöl-
skyldu.
Engin veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur og á svona
stundum horfa menn tilbaka
með söknuði til þeirra óteljandi
augnablika þar sem glaðlyndi og
einstök nánd Halla gerði líf okk-
ar allra fyllra og skemmtilegra.
Það er með djúpri sorg sem
við kveðjum þennan einstaka fé-
laga um leið og við vottum fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu sam-
úð – missir okkar er hjóm eitt
miðað við missi hans nánustu,
en samt svo ótrúlega sár.
Fyrir hönd starfsfólks Jöt-
uns,
Finnbogi Magnússon.
✝ HrafnhildurGrace Sigur-
bjartsdóttir fæddist
8. apríl 1949 að Ný-
lendugötu 22 í
Reykjavík. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 23. jan-
úar 2016
Foreldrar henn-
ar voru Sigur-
bjartur Sigur-
björnsson, verkstjóri hjá
Reykjavíkurborg, fæddur 19.
apríl 1922, látinn 20. júní 1986,
og Unnur María Einarsdóttir
húsmóðir, fædd 7. febrúar 1923,
látin 30. september 2003. Börn
þeirra eru: Einar, Sigurbjörn,
Gunnar, Guðrún, látin, Hrafn-
hildur Grace, látin, Örn, Hilmar,
Þór, látinn.
Hrafnhildur gift-
ist Eiði Hafsteini
Haraldssyni árið
1970, þau skildu.
Börn þeirra eru:
1) Einar Már Eiðs-
son, hönnuður í
New York, giftur
Alpana Bawa fata-
hönnuði. 2) Sigur-
jón Eiðsson fram-
kvæmdastjóri í
Hafnarfirði, giftur
Hrund Gunnsteinsdóttur þróun-
arfræðingi. Dætur þeirra eru
Rán og Sif. 3) Björk Eiðsdóttir,
ritstjóri í Reykjavík. Börn henn-
ar eru Blær, Birta og Eiður
Breki.
Útför Hrafnhildar fer fram
frá kirkju Óháða safnaðarins í
dag, 5. febrúar 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku hjartans mamma mín,
það sem þér hefði þótt skondið að
verða vitni að mér eins orðlausri
og ég hef verið undanfarna daga.
Ég viðurkenni að ég veit ekkert
hvernig ég á að kveðja þig, elsku
besta mín, en langar þó að þakka
þér svo margt.
Takk fyrir að kenna mér að
standa föst á mínu og láta ekki
vaða yfir mig. Þú sagðir oft að þú
hefðir viljað kenna mér að tjá mig
betur og meira en þér sjálfri tókst
að gera á þinni oft svo erfiðu ævi.
Nú í seinni tíð gátum við svo hleg-
ið óskaplega að því að mögulega
hefðir þú gengið of langt í þessari
lexíu.
Takk fyrir að kenna mér heið-
arleika og mikilvægi þess að
dæma fólk ekki of snemma. Þú
dæmdir aldrei neinn, en óheiðar-
leika þoldirðu ekki.
Takk fyrir að kenna mér mik-
ilvægi þess að vera sjálfstæð, elta
draumana mína og berjast fyrir
þeim. Þær breytingar sem orðið
hafa á stöðu kvenna á lífstíð okkar
tveggja ræddum við oft og var þér
mikilvægt að ég nýtti öll þau tæki-
færi sem að mér voru rétt, hvort
sem það var í leik eða starfi.
Ég hugsaði oft til þess hversu
táknrænt það var að tvö ár í röð
fluttir þú inn á heimili mitt og
gættir barnanna minna þegar ég
gekk á Hvannadalshnjúk. Þannig
varstu alltaf boðin og búin að
hjálpa mér að láta mína drauma
rætast og að klífa tinda sem þú
gast ekki klifið sjálf. Ég þakka þér
það.
Takk fyrir að elska börnin mín
jafnmikið og ég geri og vera alltaf
til taks fyrir þau – þau sakna
ömmu sárt en búa svo sannarlega
að öllu því sem þú gafst þeim.
Það er dýrmætt að vita að mað-
ur sé elskaður skilyrðislaust eins
og börnin þín þrjú vissu, það er
einnig gott að læra af góðu for-
dæmi frá manneskju sem hefði
gert allt fyrir sitt fólk. Alltaf sett-
irðu þig í annað sæti á eftir okkur
og það var alveg sama hvað það
var, ef þú gast gert það fyrir okk-
ur, gerðirðu það. Það er ekki sjálf-
sagt – það fannst mér aldrei og
finn þó svo sterkt núna.
Þú hringdir í mig nánast dag-
lega að spyrja frétta og í hvert
sinn spurðirðu: „Er brjálað að
gera?“
Og ég svaraði alltaf á sama
máta, örlítið buguð og þreytt á að
þurfa að svara með því augljósa:
„Mamma – það er alltaf brjálað
að gera.“ Mikið finnst mér það
hjákátlegt svar núna þó satt væri.
Það var á stundum áskorun að
eiga þig sem móður, þær áskor-
anir valdirðu ekki sjálf. Takk fyrir
allar heimsins lexíur, þær auð-
veldu og þær erfiðari, þær gerðu
mig að þeirra manneskju sem ég
er. Án þín væri ekkert og án þín er
ég hálf ómöguleg.
Sofðu rótt, elsku mamma mín,
góða ferð.
Þín einkadóttir,
Björk Eiðsdóttir.
Elsku besta Hrafnhildur mín.
Ég kynntist þér þegar ég var ung-
lingur, á heimilinu ykkar í Holts-
búð í Garðabæ, sem var ávallt opið
fyrir okkur vinina. Ég sé þig fyrir
mér sitjandi á sófanum í stofunni
flissa yfir okkur Björk og vinkon-
unum þar sem við töluðum bæði
hratt og ákaft um það sem dreif á
daga okkar. Þú hlustaðir vel og
það var alltaf stutt í húmorinn.
Góðmennska og umburðar-
lyndi lýsa þér og þú varst einstak-
lega þolinmóð gagnvart uppá-
tækjasemi barnanna þinna (og
okkar vinanna líka).
Við vinkonurnar munum eftir
skiptinemanum frá Portúgal sem
setti sinn blæ á heimilið um tíma,
kettinum og hundinum sem þú
samþykktir að taka inn á heimilið,
og þú og Björk pössuðuð vel upp á
gullfiskinn minn þegar ég fór utan
eitt sumarið. Ég sé þig fyrir mér
keyrandi um á kadiljáknum gráa í
Garðabænum, höfuðið reist við
stýrið. Þú barst millinafnið Grace
með reisn.
Það var ekki nóg að þú ættir
dóttur sem ég var svo heppin að
eignast sem vinkonu, heldur fann
ég ástina í lífi mínu þegar ég
kynntist Sigurjóni þínum. Að
eignast þig sem tengdamóður var
ein stór lukka. Að fá að vera part-
ur af fjölskyldunni þinni og eign-
ast fyrir einstaka vini börnin þín,
Björk, Sigurjón og Einar, hefur
mótað mitt líf og gefið mér meira
en orð fá lýst. Þau bera þér gott
vitni. Þú og Eiður megið vera stolt
af því að ala upp svo heilsteypta,
hjartahlýja, frjóa og athafnaglaða
einstaklinga. Svo ég gleymi nú
ekki húmoristum „par excel-
lence“.
Skömmu eftir að við Sigurjón
fórum að vera saman byrjaðir þú
að spyrja hvort það væri ekki
barn á leiðinni. Hjarta þitt sló
sannarlega með barnabörnunum
og Rán og Sif áttu alltaf annað
heimili hjá þér. Þú varst ávallt til
staðar.
Rán og Sif rifja nú upp allar
góðu minningarnar um ömmu
sína, þú kynntir þær fyrir heimi
góðgætis, örlætis, hugulsemi og
góðmennsku. Rán og Sif segja
okkur núna að þegar þær gistu
hjá þér bauðstu þeim að sofa í
rúminu þínu en þú svafst sjálf á
sófanum, þrátt fyrir að vera ba-
kveik um langa tíð. Þær rifja nú
upp ferðir í bakarí og ísbúðir í
miðbæ Reykjavíkur með þér og
þegar þú lékst skemmtilegt hlut-
verk í myndbandi sem Rán og
Birta gerðu, er þær gistu hjá þér í
eitt skiptið.
Þegar þú komst í heimsókn
komstu alltaf með sælgæti sem
þær biðu spenntar eftir og er þú
fórst utan komstu heim færandi
hendi.
Við Sigurjón dáðumst alltaf að
því hvað þú hittir beint í mark með
gjöfunum til þeirra. Það lýsir því
hvernig þú gast sett þig í þeirra
spor og hvað þú lagðir þig fram
um að gleðja þær. Þú áttir alltaf
gott með samræður við barna-
börnin og stundirnar sem við átt-
um saman síðustu jól voru ómet-
anlegar.
Elsku Hrafnhildur, þú hefur
verið mér mikill innblástur og
hvatning í lífinu. Þú tókst á við
verkefni lífsins með reisn, ró og
elju og settir fallegt fordæmi um
að sýna skilning, góðmennsku og
kærleika. Ég er ævinlega þakklát
fyrir að fá að vera samferða þér.
Ég veit þú ert á góðum og frið-
sælum stað núna. Guð geymi þig.
Þín
Hrund Gunnsteinsdóttir.
Elsku amma mín, það er ótrú-
legt hvernig maður fattar ekki
hvað maður er heppinn að hafa
sumar manneskjur í lífi sínu þar
til maður missir þær. Ég var svo
sannarlega ekki tilbúin að missa
þig. Þú varst svo stór partur í lífi
okkar barnabarnanna, þú varst
alltaf amman sem maður fór í
pössun til og var þá endalaust
dekraður. Þú leyfðir manni að
mála þig, setja teygjur í hárið á
þér, búa til dans fyrir þig og
drekka kók. Það verður örugglega
skrítnast að hafa þig ekki í gamla
húsinu, þar sem ég eyddi stórum
parti æsku minnar og mun alltaf
muna eftir þér, sitjandi þar bein í
baki í sófanum. Manni leið eins og
þú hefði alltaf búið þar alla ævi og
litið eins út en sérstaklega nú þeg-
ar maður skoðar gamlar myndir
af þér sér maður að þú varst ein sú
fallegasta kona, svo glæsileg og
þokkafull.
Þú varst fimmti meðlimurinn í
litlu fjölskyldunni okkar, alltaf
tilbúin að hjálpa mömmu þótt þú
ættir ekki mikið, alltaf á sýningum
hjá okkur krökkunum og alltaf
komu stærstu gjafirnar frá þér á
jólunum. Þegar ég varð eldri hitt-
umst við ekki jafn oft og ég hefði
viljað en það var orðinn vani hjá
okkur að horfa saman á Dr. Phil
þegar þú komst að passa systkini
mín. Þá braustu samt saman þvott
á meðan, því þú varst oftast búin
að sjá þáttinn, þannig varstu alltaf
að hjálpa. Núna kann ég enn bet-
ur að meta þessi kvöld en ég gerði.
Þér leið alltaf eins og þú værir fyr-
ir eða að biðja um of mikið, eins og
þegar ég fékk bílpróf og sagði að
ég væri tilbúin til að skutla þér
hvenær sem er en þú nýttir þér
það tvisvar. Mér þykir leiðinlegt
að hafa aðeins þekkt þig í átján ár
en er þakklát fyrir þau líka.
Ég mun aldrei gleyma þér,
elsku amma mín.
Guð geymi þig.
Þín ömmustelpa,
Blær.
Hrafnhildur Grace
Sigurbjartsdóttir
Okkar elskulegi faðir,
DANÍEL PÉTURSSON
flugstjóri,
áður til heimilis að Sunnuflöt 32,
Garðabæ,
Hraunvangi 3, Hafnarfirði,
lést fimmtudaginn 21. janúar. Útför hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Sérstakar þakkir til alls starfsfólks Landakots
á deild K2 fyrir einstaka umönnun.
.
María Sigríður Daníelsdóttir, Sigurður Jónsson,
Pétur Daníelsson, Sigrún Ósk Ólafsdóttir,
Þóra Hrönn Daníelsdóttir, Patrik Ahmed
og barnabörn.