Morgunblaðið - 05.02.2016, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2016
Nú kveðjum við
með miklum sökn-
uði og trega góða
vinkonu.
Hún Þura er fallin frá allt of
snemma eftir harða og erfiða
baráttu við illvígan sjúkdóm
sem hún barðist við í rúmt ár
og gafst aldrei upp.
Baráttan hefur tapast og
okkur setur hljóðan. Eftir sitja
ljúfar minningar um okkar
löngu góðu vináttu.
Mannkostir Þuru voru marg-
ir; traustur vinur, jákvæð,
bjartsýn, hjartahlý og vildi öll-
um vel.
Hún Þura unni fjölskyldunni
mikið og börnin þeirra skipuðu
stóran sess hjá henni. Hún var
stolt þegar hún talaði um þau
og svo komu ömmubörnin, gull-
molarnir, sem bræddu algjör-
lega hjarta hennar.
Margs er að minnast eftir
nær 50 ára vináttu; keppnis-
ferðir með Val þar sem strák-
arnir voru að spila, nýjársboðin
okkar allan þennan tíma,
tjaldútilegur, sumarbústaðar-
ferðir, göngutúrar og matar-
boð, ferðir erlendis saman sem
voru ekki fáar þar sem Thai-
landsferðin 9́1 stóð alltaf upp
úr og engin ferð toppaði þó að
þær væru allar alveg ógleym-
anlegar. Svo byrjuðu Þura og
Svenni í golfi og við byrjuðum
auðvitað líka í golfi.
Ekki má gleyma frábærum
golfferðum, en að spila á fal-
legum golfvöllum hér og er-
lendis var líf hennar og yndi.
Svo eignuðust þau Flórída-
hreiðrið sitt yndislega þar sem
Þura naut sín svo vel í þessu
dásamlega umhverfi og við átt-
um saman frábærar stundir þar
sem Þura tók á móti okkur með
opnum örmum.
Saman sáu Þura og Svenni
til þess að við áttum alltaf
ógleymanlegar stundir hjá
þeim. Fyrir allt þetta viljum við
þakka.
Elsku Svenni, hetjulegri bar-
áttu Þuru er lokið og allan
þennan tíma stóðst þú sem
óbifandi klettur við hlið hennar.
Bjartsýni, baráttukraftur og
æðruleysi ykkar beggja kom
okkur ekki á óvart; þá komu í
ljós mannkostir ykkar og
hversu samrýmd þið voruð allt-
af.
Björt minning er styrkur og
blessun.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina
en viltu muna að vinátta er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Með miklum söknuði kveðj-
um við nú vinkonu okkar.
Við biðjum góðan Guð að
gefa Svenna, Siddý, Lindu,
Sölva og fjölskyldum styrk.
Farðu í friði, elsku vinkona.
Ragnheiður, Helga,
Sigurður og Alexander.
Nú er hún elsku Þura okkar
dáin. Það verður erfitt að
hugsa sér lífið án hennar.
Okkar fyrstu kynni af Þuru
voru árið 64/65, þegar Berg-
sveinn bróðir Guðrúnar kom
með fallega stúlku frá Keflavík
og kynnti hana fyrir okkur sem
unnustu sína, og henni fylgdi
lítill gullmoli, nefnilega Siddy.
Okkar samband og vinátta varð
strax mikil, og eftir að Þura og
Þuríður
Sölvadóttir
✝ Þuríður Sölva-dóttir fæddist
21. júní 1946. Hún
lést 20. janúar
2016.
Útför Þuríðar
fór fram 4. febrúar
2016.
Svenni giftu sig og
það fjölgaði í fjöl-
skyldunum, fórum
við mikið saman í
útilegur, lærðum
að dansa og fórum
í Spánarferðir.
Einnig fórum við
tvisvar með þeim
til Ventura, í Or-
lando, og það end-
aði með því að þar
keyptu þau sér
hús, Erluhóla, og kunnu þau
hvergi betur við sig en þar.
Þangað heimsóttum við þau
fjórum sinnum og var alltaf
jafn vel tekið á móti okkur og
var þeim alltaf jafn annt um að
okkur liði sem best og var það
mjög algeng spurning hjá
Þuru:
„Og hvernig hafið þið það
svo, elskurnar?“ Svona vini er
gott að eiga.
Við Guðrún viljum þakka
fyrir yndislegar samverustund-
ir og góða vináttu og vitum að
góður Guð tekur vel á móti þér,
Þura mín.
Elsku Svenni minn, Siddy,
Linda, Sölvi Þór og fjölskyldur,
megi góður Guð styrkja ykkur í
ykkar sorg.
Guðrún og Hans Kragh.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Hugurinn reikar til ársins
1975, nánar 9. maí, þegar
Verslunarbankinn opnaði útibú
í Arnarbakka 2 í Neðra-Breið-
holti. Starfsmenn voru upphaf-
lega þrír og þar á meðal var
Þuríður Sölvadóttir, sem and-
aðist 20. janúar síðastliðinn.
Þessi litli starfshópur hnoð-
aði utan á sig í tímans rás og
þó að þröngt væri plássið
gengu hlutirnir greiðlega fyrir
sig, ekki síst fyrir tilstuðlan
Þuríðar, sem gekk rösklega til
allra verka.
Þuríður bjó í farsælu hjóna-
bandi með Bergsveini Alfons-
syni og átti golfið hug þeirra
allan í seinni tíð.
Hafa ófáar golfkúlur verið
slegnar bæði hérlendis og er-
lendis.
Þau hjónin höfðu búið sig vel
undir ævikvöldið og nú var
kominn tími til að njóta ávaxta
erfiðisins, en þá reið ólánið yfir.
Þuríður greindist með illvígan
sjúkdóm og þrátt fyrir hat-
ramma baráttu varð hún að
lúta í lægra haldi.
Okkur gömlu félaga hennar
langaði til að telja upp mann-
kosti Þuríðar en orðin bögglast
fyrir okkur, því erfitt er að
finna hugtök sem segja það
sem segja þarf.
Í huga okkar var hún glað-
sinna, hláturmild, haldin ríkri
réttlætiskennd, ákveðin í fasi
og framgöngu. Umfram allt var
hún dugleg, hjálpfús og gerði
ríkar kröfur til sjálfrar sín og
svo mætti lengi telja.
Þuríður er sú fyrsta sem fell-
ur frá úr hópi frumherja Versl-
unarbankans í Arnarbakka. Við
sem eftir lifum minnumst henn-
ar með söknuði og vonumst til
að hitta hana í Sumarlandinu.
Hver veit nema bíði okkar
útibú þar.
Áslaug, Anna,
Ingveldur og Karl.
Aldraður frændi
okkar, Rögnvaldur
Jóhann Sæmunds-
son, fyrrum skólastjóri og að-
stoðarskólameistari, andaðist 6.
janúar síðastliðinn á hundraðasta
aldursári. Við viljum minnast
tengsla hans við okkar fólk og
heimabyggðina, Ólafsfjörð.
Faðir Rögnvaldar, Sæmundur
Rögnvaldsson, og afi okkar, Þor-
leifur Rögnvaldsson, voru bræð-
ur. Þeir fluttust um líkt leyti frá
Skagafirði til Ólafsfjarðar og
stunduðu búskap þar jafnframt
sjómennsku, Sæmundur í Hlíð
og afi í Hornbrekku. Mikil vin-
átta og samheldni ríkti með þeim
og afkomendum þeirra.
Rögnvaldur Jó-
hann Sæmundsson
✝ Rögnvaldur Jó-hann Sæ-
mundsson fæddist
21. ágúst 1916.
Hann lést 6. janúar
2016.
Útför Rögnvald-
ar fór fram 25. jan-
úar 2016.
Börn Sæmundar
og konu hans, Pet-
reu A. Jóhannsdótt-
ur, voru þrjú, Þór-
ólfur, Rögnvaldur
og Ingibjörg. Þau
voru á svipuðum
aldri og yngri börn
afa okkar og ömmu
Guðrúnar í Horn-
brekku sem varð
fimm barna auðið.
Jarðirnar Hlíð og
Hornbrekka liggja hlið við hlið
og samgangur því afar auðveld-
ur. Nánust var vinátta bræðr-
anna, Þórólfs og Rögnvaldar, við
Sigvalda frænda þeirra sem var
yngstur Hornbrekkusystkin-
anna. Þeir voru nánast jafnaldr-
ar og byrjuðu snemma að sækja
sjóinn með feðrum sínum og
skyldmennum. Samstarf þeirra
eftir að Sigvaldi og faðir okkar,
Jón Sigurpálsson, tóku við út-
gerð afa dýpkaði vináttu þeirra
frænda enn frekar.
Rögnvaldur fór snemma til
náms og varð sjómennska því
ekki hans aðalstarf. Atvinna hans
og námsárin gerðu honum þó
kleift að stunda sjóróðra sem
voru eitt af hans helstu áhuga-
málum.
Hann sótti sjó á sumrum,
gjarnan með samkennurum og
Sæmundi syni sínum. Þótt Rögn-
valdur væri búsettur á Suður-
nesjum réri hann aðallega frá
Ólafsfirði og Raufarhöfn, en
kona hans, Aðalbjörg, er ættuð
frá Harðbak á Sléttu. Eiga þau
þar ættaróðal. Aflinn var undan-
tekningarlítið frágenginn og salt-
aður um borð. Hvort sem róið
var fyrir norðan eða austan var
fyrirtæki foreldra okkar og Sig-
valda Þorleifssonar milligöngu-
aðili um að selja afurðirnar.
Þannig héldust vináttutengsl
þeirra frænda og æskufélaga í
raun alla þeirra starfstíð. Eru
okkur minnisstæðar heimsóknir
Rögnvaldar til foreldra okkar og
skyldfólks og afar fróðlegar og
uppbyggjandi umræður.
Rögnvaldur hélt mikið í ræt-
urnar og hafði samband við
frændfólk sitt og heimsótti það
þegar hann og Aðalbjörg voru á
ferðinni. Mest voru tengslin við
Sigvalda. Hjá honum gistu þau
hjónin oft. Þeir áttu sameiginleg-
an áhuga á sjómennsku og öllu
sem að henni laut. Náttúran og
útivistin heillaði þau hjón og
komu þau á hverju hausti í mörg
ár til að fara í berjamó. Það sýnir
hug Rögnvaldar til heimahag-
anna að hátt á tíræðisaldri
keyptu hann og börn hans hús í
Ólafsfirði sem frændi hans og
nafni, Rögnvaldur Þorleifsson,
átti fyrr á árum, Rögnvaldarhús.
Það stendur við Hornbrekkuveg
gegnt húsi Sigvalda og steinsnar
frá húsi foreldra okkar. Því mið-
ur gat hann sjálfur ekki notið
hússins en fylgdist gaumgæfi-
lega með endurbótaframkvæmd-
um.
Á seinni árum mynduðust
mikil tengsl milli Lárusar bróður
okkar og Rögnvaldar vegna sam-
eiginlegra áhugamála á fræðum
og ættartengslum. Áttu þeir
langar og góðar stundir saman
við spjall og grúsk. Margur fróð-
leikur og upplýsingar sem við
eigum úr þessum samskiptum
eru okkur mikils virði.
Um leið og við sendum Aðal-
björgu og afkomendum innilegar
samúðarkveðjur viljum við
þakka Rögnvaldi fyrir ævarandi
tryggð við foreldra okkar og
frændfólk.
Blessuð sé minning hans.
Fyrir hönd fjölskyldna okkar
systkina og ættingja.
Guðrún og Þórleifur.
✝ Kristján GilsSveinþórsson
fæddist á Trölla-
nesi ytra í Nes-
kaupstað 2. ágúst
1934. Hann lést á
hjúkrunardeild
Sjúkrahússins í
Neskaupstað 8. jan-
úar 2016.
Foreldrar hans
voru Jófríður Krist-
jánsdóttir, ættuð
frá Hellissandi, og Sveinþór
Magnússon, ættaður frá Nes-
kaupstað. Bróðir Gils og eina
systkini hans er Magnús Þór,
fæddur árið 1953.
Eiginkona Gils er Guðný Sig-
urðardóttir, einnig fædd og upp-
alin í Neskaupstað. Börn þeirra
eru: 1) Anna Sigurbjörg, f. 1955.
Hennar maður er Valþór Stef-
ánsson, þau búa á Siglufirði og
eiga tvo syni. 2) Jófríður, f. 1956.
Maki Þorfinnur
Hermannsson, þau
búa á Hofi í Norð-
fjarðarsveit og eiga
þrjár dætur. 3)
Sveinþór, f. 1958.
Maki Guðbjörg
Gissurardóttir. Þau
búa í Ástralíu og
eiga þrjú börn, eina
dóttur og tvo syni.
4) Margrét, f. 1967.
Maki Styrmir Ped-
ersen. Þau búa í Hafnarfirði og
eiga tvö börn, dóttur og son.
Fyrir á hún son. 5) Sigurður
Magnús, f. 1970. Maki Andrea
Borgþórsdóttir. Þau búa á Reyð-
arfirði. Þau eiga eina dóttur og
fyrir á hann tvo syni. 6) Viktoría,
f. 1971, hún býr í Reykjavík. 7)
Guðmundur Freyr, f. 1975, hann
býr í Reykjavík.
Útför Kristjáns Gils hefur far-
ið fram.
Elskulegur faðir minn, Krist-
ján Gils Sveinþórsson, er látinn.
Sem persóna var hann einstakur
maður sem naut sín best í faðmi
fjölskyldunnar og sakaði ekki að
hafa Elvis Presley í bakgrunnin-
um. Útivistin var honum einnig
mikilvæg og tók hann okkur
ávallt með sér, sem hélt áfram al-
veg þar til heilsan gaf sig og lík-
amskraftar leyfðu ekki meir.
Minningin um hann mun lifa í
hjarta mínu og verma mig um
ókomin ár. Blessuð sé minning
hans.
Viktoría K. Gilsdóttir.
Kristján Gils
Sveinþórsson
Það er með
þakklæti og sökn-
uði sem við systk-
inin kveðjum
Nönnu móðursystur okkar.
Það var alltaf gott að koma
til Nönnu og þiggja veitingar og
skemmtilegt spjall. Þar var
slegið á létta strengi og mikið
hlegið við eldhúsborðið. Nanna
vildi hafa fjör í kringum sig og
elskaði skemmtilegar frásagnir.
Ekki var verra ef þær áttu upp-
runa sinn austur á landi. Alltaf
var tekið á móti okkur með
gleði og hlýju og kvatt á sama
hátt. Oft var einhverju gaukað
að gestunum við brottför, allt
frá vellyktandi kremum upp í
heimasaumaðar buxur. Nanna
var feiknamikil saumakona og
var svo snögg að vinna að hún
gat tekið af manni málin við
upphaf heimsóknar og sent
mann heim með fullbúnar buxur
við heimför. Allt eftir nýjustu
tískustraumum og fagmannlega
frá gengið.
Það var eftir Nönnu tekið,
hvar sem hún fór, fyrir glæsi-
legt og sjarmerandi útlit. Hún
var hreystin uppmáluð fram eft-
ir öllum aldri og stundaði margs
konar hreyfingu. Hún elskaði
að dansa og nýtti hvert tæki-
færi til að taka snúning, alltaf
glæsileg til fara og bar sig með
reisn.
Við minnumst Nönnu með
hlýju og erum þakklát fyrir all-
ar góðu samverustundirnar í
gegnum tíðina. Aðstandendum
öllum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu Nönnu og gefi
ástvinum hennar styrk á erf-
iðum stundum.
Guðjón, Oddný Vala
og Halla.
Við Nanna, eins og hún var
alltaf kölluð, kynntumst fyrir
meira en 20 árum síðan. Við
vorum báðar ekkjur, höfðum
gaman af að hreyfa okkur og
vorum báðar að æfa okkur á
gönguskíðum. Það var miklu
Jóhanna
Hallgrímsdóttir
✝ Jóhanna Hall-grímsdóttir
fæddist 29. ágúst
1934. Hún andaðist
22. janúar 2016.
Útför Jóhönnu
fór fram 4. febrúar
2016.
skemmtilegra að
hafa félagsskap á
skíðunum og fórum
við ófáar ferðirnar
um Reykjanes og
upp í Bláfjöll. Í
þessum ferðum
okkar var um
margt spjallað, við
tókum með okkur
nesti og kaffi á
brúsa. Nanna hafði
einstaklega góða
nærveru, hún var alltaf svo já-
kvæð og kát. Annað áhugamál
hjá okkur vinkonunum var að
dansa og fórum við margoft til
Reykjavíkur til þess, enda
Nanna einstaklega góður dans-
ari svo glæsileg, falleg og
spengileg sem hún var. Í einni
heimferðinni frá Reykjavík vor-
um við að syngja saman í bíln-
um og höfðum eitthvað gleymt
okkur á bensíngjöfinni og vor-
um teknar fyrir of hraðan akst-
ur. Við spurðum lögregluna
hvort það væri afsláttur fyrir
ellilífeyrisþega á hraðasektinni.
Þannig var okkar vinskapur,
fullur og gleði og hlátri.
Fyrir nokkrum árum veiktist
Nanna mikið og var vart hugað
líf. Það kom sér vel fyrir hana
að hafa alltaf verið mikil reglu-
manneskja og í góðu líkamlegu
formi. Hún kom sér aftur til
heilsu með þvílíkri þrautseigju
og baráttu. Fyrst þegar hún
kom heim af spítalanum gat
hún aðeins gengið nokkur skref.
Hún setti sér markmið að geta
gengið út stéttina á heimili sínu.
Eitt sinn þegar ég heimsótti
hana höfðu fæturnir sagt stopp
og hún skreið til baka. En
þannig var Nanna, aldrei var
uppgjöf í hennar huga. Smátt
og smátt jókst þrekið og hún
var farin að komast í styttri
göngutúra áður en langt um
leið. Síðustu árin bjó Nanna á
Nesvöllum þar sem hún var í
rólegu og öruggu umhverfi.
Hún var einnig svo heppin að
yngsti sonur hennar, hann
Vignir, reyndist móður sinni vel
og vitjaði hennar á hverjum
degi og aðstoðaði hana við það
sem hún þurfti.
Elsku vinkona, minningarnar
eru margar og hlýja mér um
hjartaræturnar þegar komið er
að kveðjustund. Megi Guð og
allar hans góðu vættir vaka yfir
þér á nýjum stað. Þín vinkona,
Elín Guðmannsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar