Víkurfréttir - 29.10.1999, Page 19

BARA I HELGARBLAÐI VF
bíl að beygja inn á starfsstöð
umboðsaðila þeirra. Hann var
víst að dreifa safnkortum."
Þú ert að sœkja á Jyrirtœkjarisa
með sterka lögfrœðinga á
sínum sncerum, vönum svona
málum. Hve stóra upphœð
erum við að tala um?
„Þetta er alveg rétt hjá þér. VÍS
og lögmenn þeirra starfa við að
berjast við liggjandi fólk, fólk
sem á nóg með að hugsa um alla
þá líkamlegu og andlegu ann-
marka sem slysfarir hafa sett á líf
þeirra. Ég vil ekki nefna neinar
upphæðir en ég get þó sagt að ég
vildi heldur eiga húsasmíðina að
ævistarfi og sækja þessa upphæð
með vinnu minni en að þurfa að
berjast við dómstóla, um hve
mikill aumingi ég er, fyrir þeim.“
Örlögin
,£g er forlagatrúar og trúi því að
mér hafi verið ætlað að leiða eitt-
hvað gott af mér á þessari jörð.
Gagnvart slysinu þykir mér
augljóst að mér var hreinlega
ekki ætlað að fara þótt eflaust
hefði það verið auðveldara. Ég
lifði slysið sjálft af, ég lifði bið-
ina eftir sjúkrabflnum af, ég lifði
blóðmissinn af (ég dó í 3-4
mínútur á Borgaspítalanum en
kom aftur), ég lifði legusárin af,
ég lifði endurhæfinguna af og ég
lifði ömurlegar framtíðarspár
læknanna af og trúi enn á sjálfan
mig. Tveir bræður móður minnar
fórust af slysförum og ætt hennar
fór illa út úr seinni heimsstyrj-
öldinni, ég held einhveijum hafi
hreinlega fundist nóg komið af
hörmungum. Ég trúi á illa og
góða anda og trúi á æðri öfl.
Enginn sem gengið hefur f gegn
um það sem ég hef upplifað
getur efast um tilvist annars og
meira en okkur sjálf.“
Enginn getur
skiliö mínar aöstæður
nema ég sjálfur
„Ég held það sé ómögulegt
öllum öðrum en mér sjálfum
hvemig mér líður, nema þá væri
fólki í llkri aðstöðu. Ég er t.a.m
dæmdur meiri öryrki en maður
sem fengið hefur staurfót. Það
var kraftaverk að ég hélt vinstri
fætinum eins og hann brotnaði
illa. Beinflísar voru teknar af
slysavettvangi og og týndar úr
fatnaði mínum á Borgar-
spítalanum. Þar voru þær hreins-
aðar, bein úr mjöðminni tekið,
og öllu þessu var hrært saman og
steypt í brotin.
Líkaminn
þoldi ekki álagiö
Þremur árum eftir slysið hóf
Vignir rekstur veiðibúðarinnar
Veiðislóðar sem hann stofnaði í
samvinnu við annan mann.
Veiðislóð var draumur hans,
áhugamálin og vinnan sameinuð
á einn stað. Draumurinn gekk
ekki upp.
„Veiðislóð var draumur sem ég
hrinti í framkvæmd aðeins of
snemma. Ég er mjög stoltur af
því að hafa verið fiúmkvöðull að
rekstri veiðibúðar á Suður-
nesjum og taldi að þama gæti ég
starfað að áhugamáli mínu til
ffamtíðar, ég komst aftur á móti
að því líkami minn þoldi ekki
álagið sem fylgdi verslunar-
rekstrinum. Að því kom að ég
komst hreinlega ekki fram úr
rúminu og þurfti að hafa
hækjumar til stuðnings í búðinni.
Að lokum vom ekki önnur ráð
en að selja reksturinn."
Bjartsýnn
en brothættur
„Ég stend uppi að lokum sáttur
við þetta allt saman og vil bara
halda áffam lífi mínu. Ég hlakka
til þegar málarekstrinum lýkur
og trúi því að framtíð mín sé á
viðskiptasviðinu. Þrátt fyrir að
ég telji mig sterkari einstakling
en ég var fyrir 3. júní 1994 þá er
ég jafnframt brothættari og
stundum hellist yfir mig vonleysi
og sjálfsvorkunn. Á morgunn er
nýr dagur til að takast á við.
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, lögmaður:
Ekkí sáttur við afgreiðslu
tryggingafélagsins
Notfærðu sér neyð tólks
Árið 1991 lóku öll tryggingal'é-
lög á Islandi sig saman um að
fylgja ákveðnum uppgjiirsregl-
um, því þeim fannsl sem þau
borguðu slösuðum einslakling-
um ol' háar bælur, að örorkumal
kekna væri alll ol' hátl. „Þessar
reglur voru fullkomlega óliig-
legar”, segir Vilbjálmur II. Vil-
hjálmssou, liigmaður. „Trygg-
ingaféliigunum lóksl að gera
upp Ijiilda mála á þessum lor-
sendum. lig lel að Iryggingalé-
liigin liali nolllerl sér að lólkið
sem lenli í slysunum var oll
Ijárhagslega mjiig illa statl. Það
neydilisl lil að laka við þessum
bólum. því miður l'yrir albeina
lögmanna sein ekki voru nægi-
lega vel á verði", segir Vilbjalm-
ur. Dómslólar dæmdu þessar
reglur óliiglegar. Villij.dmur
vildi einnig vekja alhygli á því
að nú eru síðuslu forviið lyri
lölk, sem ekki er sáll við þessi
uppgjiir, að lá þau endurupptek-
in.
Óréttlát skaðabotalög
Vilhjálmur segir að Iryggingalé-
liigin hafi hall forgiingu um að
Dómsmálaráðuneylið lél gera
frumvarp að skaðabótaliigum,
sem síöan voru samþykkl á Al-
þingi. Hann segir að |iessi liig
hafi verið sliisuðu l'ólki ákallega
óhagslæð. „Reiknireglur lag-
anna mældu ekki réllar bælur
l'yrir varanlegl tekjulap og auk
þess var mikil óvissa um bóla-
I járhæöir í miirgum þállum
þeirra", segir Vilhjálmur.
VÍS bauð Vígni 3 milljónir
liins og fram kemur i viðlalinu
við Vigni. |iá slasaðisl liann
mjiig alvarlega og var nietinn
45'/<’ iiryrki. Vignir var 19 ára
þegar liaiin slasaöist og Vil
lijálimir segir að liann nunii
aldrei gelað slundað líkamlega
vinnu. „Fyrsia luigmynd VIS
um b;elur bljóðaði uppá riimar
þrjar milljónir króna. Sú upp-
hæð var semsagt liugsuð sem
fullnaðaruppgjiii á iillu framlíö-
artekjulapi Vignis, sem liel'ði all
el’lir að vera á vinnuniarkaöin
uni næslu 43 árin a.m.k., segir
Villijálmur og lekur sérslaklega
fram að liaiin sé ósállur við al-
greiðslu VIS á þessu
máli. „Við gerðmn nýjar
hriifur á breytluni grund-
velli |iegar iirorka Vignis
var endurmelin, en hann
er iuí nielinn 60% iiryrki.
VÍS hækkaði þá boð sitl
upp í tæpar 6 milljónir.
Þegar því boði var hafnaö
og málið komið lil ilóni-
slóla. buðu |ieir rúmar 7
milljónir, seni við liiil’n-
uðiim einnig”, segir Vil-
bjálmur. Dómkrafa Vign-
is, vegna Iramlíðar lekju-
laps, liljóðar mí uppá
læpar 14 milljónir. Auk þess
krelst Vignir bóla fyrir lekjulap
sem þegar er orðið, þjáninga- og
miskabóla skv. skaðabólaliigum.
Vilhjálmur segir kriifuna ekki
vera hærri en raun ber vilni. því
reiknistiiðiill giimlu skaðabóta-
laganna er svo lágur.
Breytt skaðabótalög
Skaðabólaliigin voru leiörétt
l.maí 1999, ellir sex ára langa
barállu lil að lá þeim breyll. Vil-
hjálmur segir þau nú vera við-
unandi og veili nii fólki sann-
gjarnar bælur. „Þeir sem sliisuð-
usl á límabilinu l.júlí 1993-
l.maí 1999 sitja því miður uppi
með að la ekki sanngjarnar og
eðlilegar bielur fyrir Ijón sill þar
sem liigin eru ekki aliurvirk",
segir Vilhjálmur að entlingu.
Skúli Sverrisson,faðir Vignis:
Drengur í blóma lífsins
Afall fyrir tjölskylduna
Faöir Vignis, Skiili Sverrisson,
segir að |)etta hafii verið gríðar-
legl álall fyrir alla Ijiilskylduna.
„Við vissiun ekki hvorl liann
myndi lil’a al fyrslu vikuna”,
segirSkúli. „I .iigreglan hringdi í
mig seinl að kveldi og sagði
mér livað liefði komiö fyrir og
að drengurinn minn væri mikid
slasaður. Við hjónin rukum nið-
ur á Borgarspílala og þar tók
prestur á móli okkur. Það selli
óbjákvæmilega beig að mér
|)egar ég sá preslinn, en þegar
ég bugsa þetla belur |)á gal aud-
vilað alll gersl |)essa nótl."
Heppinn að hann lifði
Skiili segir að Brynjóllur Mog-
ensen læknir hali komið mjög
lireinl Iram, þegar Skúli i'iedtli
við bann 2 dögum eltir slysid.
„Brynjólfur sagði að við mætl
iiiii þakka fyrir að lial’a drenginn
á lífi, en liann væri ekki lir lífs-
bællu því |)að var mikil bælta á
að lílfæri hans myiulu lialna
blóðgjöfinni. Drengurinn lékk
um 84 poka af hlóði.”
Stöðugar kvalir
Skúli segir að þessi lífsreynsla
hal'i lial’l löluverð álirif á sam
skipli innan Ijölskyldunnar.
„Madur verður fyrir innri
árek.strum þegar svona lagað
kemur lyrir harnid manns. Hg
gel ekki sagl við Vigni, „liark-
aðu al |)ér drengur, larðu bara
og lærdti eilthvad sem gelur |)ér
peninga i aðra höndina." Þegar
maður þekkir ekki bvernig |)að
er að vera með slödugar kvalir
liá hæl og uppí bnakka, |)á gel
iir maöur ekki sael slíkt.”
Drengur í blóma lítsins
llvaða skoðiin hefur |ni á |»ví
bvei'iiig VIS liefur algreitt
málið?
„Vignir var í blóma lílsins j)egar
liann lenti í þessu börmulega
slysi. I lann var léll að hyrja lílið
og á eintim vellvangi brunilu
allir lians draiimar sem liand-
verksmanns. Vignir er virkilega
laginn og balði mikinn ábuga á
trésmíði og var langt koininn í
námi. Vegna alleiðinga slyssins
á hann ekki möguleika á að
slarfa sem trésmiður. Það sem
tryggingalélögin eru að bjóda
honum er hlægilegl, miðað við
að 19 ara maður missi þá lekju-
möguleika sem liann lielði hafl
el’ |)el(a liefði ekki áll sér slad”,
segir Skúli að lokum.