Morgunblaðið - 16.09.2016, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2016
✝ Kristján MárÓlafsson fædd-
ist í Reykjavík 3.
janúar 1952. Hann
lést á heimili sínu
að Sólheimum í
Grímsnesi 3. sept-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru Ásdís Krist-
jánsdóttir, f. 24. júlí
1929, d. 24. febrúar
2016, og Ólafur
Haukur Ólafsson, f. 19. febrúar
1930, d. 29. apríl 1989.
Systkin Kristjáns eru:
1) Ólafur Haukur, f. 1949,
maki Sigurbjörg H. Gröndal, f.
1957. 2) Einar Benedikt, f. 1950,
d. 1990. 3) Ásdís Katrín, f. 1956,
maki Pål Oliver Borgen, f. 1959.
4) Sigríður Edda, f. 1959, maki
Magnús Jón Sigurðsson, f. 1957.
Kristján flutti
með fjölskyldu sinni
til Svíþjóðar 1958
en vegna aðstæðna
flutti hann til Ís-
lands aftur síðla
1959. Bjó hann þá
hjá föðurforeldrum
sínum á Reynimeln-
um í Reykjavík um
tveggja ára skeið
eða þar til hann
fluttist að Sólheim-
um í Grímsnesi
Á Sólheimum bjó hann og
starfaði alla tíð síðan og sinnti
þar hinum ýmsu störfum. Lengst
af starfaði hann þó við garð-
yrkju hjá skógræktarstöðinni
Ölri.
Útför Kristjáns fer fram frá
Sólheimakirkju í dag, 16. sept-
ember 2016, klukkan 15.
Nú hefur elskulegur bróðir
okkar, Diddi, kvatt þennan heim
og er farinn til mömmu, pabba og
Einars bróður.
Mikið höfum við systkinin verið
heppin að eiga hann sem bróður.
Hann gerði okkur að betri mann-
eskjum.
Diddi var alltaf jákvæður, léttur
í lund og gerði allt með bros á vör.
Hann hafði einstaklega gaman af
því að segja sögur sem voru oft
mis mikið spunnar. En hvað gerði
það svo sem til.
Diddi þekkti marga og átti
marga vini. Hann talaði við alla
sem jafningja og skipti þá einu
hvort viðmælandinn var forseti Ís-
lands eða einhver annar.
Diddi var örugglega sprækast-
ur okkar systkinanna, stundaði
ýmsar íþróttir, tók meðal annars
þátt í norrænni trimmlandskeppni
fyrir fatlaða. Hann fylgdist með
enska boltanum og var einlægur
stuðningsmaður Arsenal. Eitt
verkefni sem honum þótti ekki
leiðinlegt var að hjálpa til við upp-
hitunina fyrir kvennahlaupin á
Sólheimum.
Áhugamálin voru mörg enda
forvitinn að eðlisfari. Tók þátt í
bæði tónlistar og leiklistarstarfi á
Sólheimum. Honum þótt líka ákaf-
lega gaman að ferðast bæði innan-
lands og erlendis. Það sem stóð
honum þó næst var skátastarfið á
Sólheimum. Hann var einn af
stofnfélögum skátafélagsins þar
og ferðaðist víða með þeim meðal
annars á heimsmót skáta, bæði í
Ástralíu og Bretlandi.
Sólheimar voru heimili hans og
vinnustaður í meira en 50 ár og
voru ekki bara stór hluti af hans
lífi heldur allrar fjölskyldunnar.
Hann átti samt alltaf samastað hjá
fjölskyldunni í Reykjavík og lét sig
sjaldan vanta á stórhátíðum og
tyllidögum.
Við systkinin þökkum Didda
samfylgdina og margar góðar
minningar með eftirfarandi ljóði
pabba.
Það er niðadimm nótt,
og næturhúmið
breiðir hrafnsvarta blæju
blítt á rúmið.
Ó, sofðu, vinur, sofðu rótt
minn söngur vefur
blíðu og birtu um lítið
barn, er sefur.
Eftir örðugan dag
með ærsl og læti,
eftir gaman og gleði,
grát og kæti,
þér færir svefninn frið og kyrrð
faðmi sínum,
og opnar draumanna dýrðir
drengnum mínum.
(Ólafur Haukur Ólafsson)
Sofðu rótt, elsku Diddi.
Ólafur Haukur,
Ásdís Katrín,
Sigríður Edda.
Kveðja frá íbúum Sólheima
Í dag kveðjum við vin okkar
Kristján Má, einstakan mann sem
verið hefur stór hluti af samfélagi
okkar í rétt um 50 ár.
Stjáni var skáti nr. 1 á Sólheim-
um, það skipti ekki máli hvort
Stjáni var á landsmóti á Úlfljóts-
vatni, á alheimsmóti í Ástralíu eða
á skátafundi á Sólheimum, Stjáni
var aðalmaðurinn. Skátastarfið
var honum mikilvægt og tók hann
það alvarlega. Við sem tökum þátt
í skátastarfi lærum þar í gegnum
starfið það sem Stjána var eðlis-
lægt, vinarþel, æðruleysi, hjálp-
semi, stuðning, gleði, sköpun og
söng. Okkur sem fengum að vera
með í Ástralíu á alheimsskátamóti
með Stjána og að vera með í öllu
öðru skátastarfinu kenndi hann
með orðum, gjörðum og með sín-
um einstaka hlátri það fallegasta
sem í skátastarfinu er að finna.
Það er ekki margt sem Stjáni
prófaði ekki að vinna við á Sól-
heimum í gegnum tíðina. Lengi
var Stjáni í viðhaldinu, titlaði sig
smið og var alls ófeiminn við að
stjórna stærri sem minni verkefn-
um. Á sinn fallega hátt gekk hann
til verka hvar sem hann taldi þörf
á, hvort sem það var – óumbeðið –
að panta hrökkbrauð í slíku magni
hjá heildverslun í Reykjavík að
það dugði í ein sex ár, halda ræður
sem hann gerði frábærlega við öll
möguleg tækifæri eða að stjórna
botsíaæfingu í íþróttaleikhúsinu.
Stjáni var formaður Gnýs, ung-
mennafélags á Sólheimum, um
árabil, sótti fyrir okkar hönd for-
mannafundi og allt annað sem þar
þurfti og var ævinlega ófeiminn
við að koma með góðar ábendingar
á sinn einlæga og fallega hátt.
Virkur í leikfélagi Sólheima alla
sína tíð, tók þátt í fjöld leikrita og
átti ógleymanleg hlutverk.
Ávallt var Stjáni hrókur alls
fagnaðar og ekki dró úr þegar far-
ið var utan, fjörið, stemmingin og
gleðin sem ávallt var í kringum
Stjána var einstök. Sögumaður
var Stjáni góður og dró ekki af sér
þegar það átti við.
Stjáni var vinur okkar og hann
varð vinur þeirra sem fengu tæki-
færi til að kynnast honum, hann
var einfaldlega þeirrar gerðar.
Ég kveð í dag einlægan og fal-
legan dreng sem var sannur og fal-
legur vinur minn, konu minnar og
barna.
Fyrir hönd okkar íbúa Sól-
heima votta ég aðstandendum
innilega samúð.
Guðmundur Ármann
Pétursson.
Það var um þetta sama leyti,
haustið 1985, að ég hitti Kristján
Má fyrst – eða Stjána eins og hann
var alltaf kallaður. Þá var ég ný-
ráðinn til starfa á Sólheimum og
var í bíl með Guðjóni Sigmunds-
syni, Gauja litla. Lítil ferðataska í
aftursætinu með mínum föggum
og fiðrildi í maganum. Við rennd-
um niður heimtröðina áleiðis að
Sólheimahúsi og staðnæmdumst
hjá skeggjuðum náunga sem sat á
hestbaki við gatnamótin og fylgd-
ist með umferð manna og dýra.
Við stigum út úr bílnum og Gaui
kynnti mig. Ég tók í höndina á
reiðmanninum, sem kynnti sig
eitthvað á þessa leið: „Ég heiti
Kristján og sé um búskapinn hér á
Sólheimum, já vinur minn og vel-
kominn!“ Þessi fyrsta snerting
mín við staðinn lofaði góðu og ég
hugsaði með mér að það hefði
kannski bara ekki verið svo galið
að slá til og flytja að Sólheimum.
Ég minnist þess að ég fékk það
stundum á tilfinninguna að Stjáni
hefði verið sérstaklega settur í það
verkefni að hafa auga með mér,
leiðbeina mér og bera hag minn
fyrir brjósti. Það var notaleg til-
finning í þessu nýja umhverfi að
eignast svona fljótt góðan vin sem
var ekki aðeins reiðubúinn að veita
leiðsögn um svæðið og starfsem-
ina heldur gat hann átt það til að
veita manni heimspekilega leið-
sögn um eitt og annað, alveg óum-
beðinn.
Það voru ekki liðnir margir dag-
ar frá því að ég flutti austur þar til
ég var að fullu aðlagaður og inn-
múraður í samfélagið og þá var
tekið til óspilltra málanna við að
hrinda alls kyns ævintýrum í
framkvæmd.
Ég, Gaui, Stjáni og Siggi Gísla
mynduðum fljótlega harðkjarna-
klíku sem var oftar en ekki pott-
urinn og pannan í því sem brallað
var hverju sinni. Við opnuðum
kaffihús í gömlum bragga, sem
mæltist vel fyrir og var jafnan fjöl-
sótt á kvöldin enda margir iðnað-
armenn á svæðinu á þessum tíma
sem störfuðu meðal annars við
byggingu íþróttaleikhússins. Við
stofnuðum skátafélag strax í októ-
ber þetta haust, fyrsta útilegan
var farin í nóvember og við mætt-
um með myndarlegan hóp strax á
næsta landsmót skáta sem fram
fór í Viðey sumarið 1986.
Skátaævintýrin eru eftirminni-
leg frá þessum tíma og vafðist fátt
fyrir okkur í þeim efnum. Við
Stjáni, Gaui og Gulla vorum
fulltrúar Skátafélags Sólheima á
alheimsmóti skáta í Ástralíu 1987-
1988 og fleira skemmtilegt þarf að
rifja upp frá þessum tíma við betra
tækifæri.
Það var ein mín mesta gæfa í líf-
inu að taka þátt í samfélaginu á
Sólheimum og hafa tengslin við
heimilisfólkið aldrei rofnað þótt
stundum hafi liðið nokkuð á milli
heimsókna. Þau tengsl hafa verið
mér afar dýrmæt og að öðrum
ólöstuðum hefur vinátta Stjána
vegið þar þungt og ekki síst hvern-
ig hann hefur verið mér fyrirmynd
um svo margt. Í nærveru hans var
maður stöðugt minntur á að það er
hægt að velja sér afstöðu til þeirra
viðfangsefna sem við tökumst á við
í daglegu lífi. Afstaða Stjána var
alltaf sú að vera jákvæður og nálg-
ast alla hluti með bros á vör, ég
held að það sé góð afstaða.
Með skátakveðju,
Guðmundur Pálsson.
Í dag kveðjum við kæran vin,
Kristján Má eða Stjána á Sólheim-
um. Ég hef klippt strákana á Sól-
heimum í rúma tvo áratugi og allt-
af fundið fyrir mikilli vináttu og
má segja án þess að á nokkurn sé
hallað að Stjáni sé þar einna
fremstur. Alltaf tekið á móti manni
með gleði og hjartahlýju, Kjartan
minn, vinur minn. Stjáni gaf mér
stundum í nefið og sagði svo af
ákefð alls kyns sögur af hjartans
lyst. Gegnheil vinátta hvenær sem
við hittumst og alltaf glaður, mér
þótti svo óendanlega vænt um
Stjána. Arsenal-menn vorum við
báðir og eitt sinn er ég var á ferð í
London keypti ég fyrir hann
Arsenalbúning og það sem minn
maður var ánægður og klæddist
treyjunni mjög oft. Heilsu Stjána
hafði hrakað mjög síðustu tvö árin
en alltaf kom brosið í gegn hvað
sem á bjátaði. Ég heimsótti hann á
spítala í Reykjavík til að klippa
hann eins og góðum vini sæmir.
Ég votta aðstandendum Stjána
samúð nú við þessi vatnaskil og öll-
um góðu vinunum á Sólheimum.
Kjartan Björnsson rakari.
Kristján Már
Ólafsson✝ Friðrik BjarniFriðriksson
fæddist á Siglufirði
19. ágúst 1932. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Norðurlands
í Fjallabyggð 8. sept-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru Þóra Guð-
munda Bjarnadóttir,
f. 29.8. 1912, d. 8.10.
1990, og Friðrik
Steinn Friðriksson, f. 11.12.
1908, d. 19.4. 1963.
Systkini Friðriks eru Björg
Sigríður Sæby Friðriksdóttir, f.
9.10. 1938. Maki Sveinn Sveins-
son, f. 4.12. 1936. Þau eiga tvær
dætur, fimm barnabörn og fjög-
ur barnabarnabörn.
Jóhannes Guðmundur Frið-
riksson, f. 3.4. 1942. Maki Kristín
Guðbjörg Baldursdóttir, f. 3.10.
1942. Þau eiga tvö börn og sex
barnabörn.
um sínum og reri til fiskjar. Síðan
starfaði hann hjá Síldarverk-
smiðjum ríkisins og Siglufjarðar-
kaupstað við akstur, tækjavinnu
og viðgerðir.
Fór á vertíð til Suðurnesja á
veturna og vann líka á Keflavík-
urflugvelli. Starfaði um tíma við
múrverk. Árið 1970 gerðist hann
útgerðarmaður og fiskverkandi,
stofnaði fyrirtækið Dag sf. ásamt
Jóhannesi bróður sínum, Sveini
mági og Jóni Sveinssyni og gerðu
þeir út bátinn Dag SI-66, einnig
ráku þeir fiskverkun.
Nokkrum árum síðar seldu
þeir Dag SI-66 og keyptu annan
bát, Laufeyju ÍS, og gerðu hann
út í tvö ár. Eftir það taka Friðrik
og Gerða við fiskverkuninni og
ráku hana í nokkur ár. Hann lauk
starfsævi sinni við vinnu í Mjöl-
húsi SR.
Útför Friðriks fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 16. sept-
ember 2016, kl. 14.
Sambýliskona
Friðriks til nokk-
urra ára var Halla
Jóhannsdóttir, hún
lést 18.5. 1975.
Seinni kona hans
er Gerða Pálsdóttir,
f. 13.11. 1930 í
Þýskalandi.
Foreldrar hennar
voru Poul Henrik og
Adellheidi Vilhemia,
þau eru bæði látin.
Systkini, Hildigaard, látin,
Herbert Paul, f. 1934. Kristeld, f.
1936.
Börn Gerðu af fyrra hjóna-
bandi eru Páll Herbert, f. 1951,
Birgir Jóhann, f. 1952, Álfhildur,
f. 1955, Alma, f. 1961.
Barnabörnin eru 13, barna-
barnabörn eru 26 og barnabarna-
barnabörn eru tvö.
Á unga aldri var fyrsta atvinna
hans ræsari á síldarplani. Hann
eignaðist nokkrar trillur með vin-
Elsku besti bróðir, mágur og
frændi okkar, Frissi, er látinn 84
ára að aldri.
Við viljum minnast hans með
þakklæti og virðingu í huga fyrir
hans miklu hlýju og hugulsemi við
okkur systkinin, þegar við í æsku
þurftum á stuðningi að halda á erf-
iðu tímabili í lífi okkar vegna veik-
inda föður okkar. Eftir það var
Frissi bróðir fyrirvinna heimilisins
og hugsaði um móður okkar og
systkini, þar til við gátum farið að
vinna fyrir okkur. Hann var alltaf
vakinn og sofinn yfir velferð okk-
ar, þó hann væri sjálfur á unga
aldri. Við þökkum af alhug fyrir
alla hans umhyggju sem er
ógleymanleg. Frissi var glaðlynd-
ur, hlýr og góður maður og ein-
staklega hjálpsamur við alla. Hann
var góðlátlega stríðinn og hafði
gaman af því að spauga. Stálminn-
ugur var hann og sagði oft
skemmtilegar sögur um menn og
málefni, fróðleiksfús og fylgdist
vel með öllu á meðan heilsan leyfði.
Hann var völundur í höndunum
og það var sama hvað hann tók að
sér, hvort það voru bílaviðgerðir,
smíðar eða annað. Bílar voru í
miklu uppáhaldi og átti hann þá
nokkra af bestu gerð um ævina.
Frissi var mjög barngóður og
glaður varð hann þegar fyrsta
barnabarn mömmu fæddist, hún
Freyja dóttir Beggu og Sveins, og
var hún sólargeisli í lífi hans, enda
bjó öll fjölskyldan á okkar æsku-
heimili á Hvanneyrarbrautinni.
Og ekki minnkaði ánægja hans
þegar fleiri frændsystkini bættust
í hópinn.
Sambýliskona Frissa til nokk-
urra ára var Halla Jóhannsdóttir
og hófu þau sambúð á heimili
hennar að Gránugötu 20. Halla lést
árið 1975.
Síðan kynntist hann Gerðu Páls-
dóttur árið 1979 og giftu þau sig í
ágúst árið 2010. Þau voru ham-
ingjusöm hjón og samstiga í öllu
sem þau tóku sér fyrir hendur.
Ákaflega gestrisin og höfðingjar
heima að sækja og gaman var að
heimsækja þau. Ávallt héldu þau
vegleg þorrablót, þar sem borðin
svignuðu undan veitingunum, eins
og í öðrum veislum þeirra.
Frissi hafði gaman af því að
ferðast bæði innan- og utanlands
og ekki má gleyma öllum útilegu-
num sem þau Gerða fóru í með
tjaldvagninn sinn um landið.
Systkinabörnin Freyja, Þóra,
Fríða Kristín og Bjarni Friðrik
þakka alla hans umhyggju og ástúð
í þeirra garð, sem þau gleyma aldr-
ei. Hann fylgdist alltaf með þeim
og vildi vita hvað þau voru að gera.
Frissi var stórfrændi þeirra og
góður vinur.
Við kveðjum bróður, mág og
frænda með virðingu og þökk fyrir
allt liðið.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig Jónsson frá Presthólum)
Vertu Guði falinn og hvíl í friði.
Elsku Gerða og fjölskylda, inni-
legar samúðarkveðjur til ykkar
allra, læknum og hjúkrunarfólki
Heilbrigðisstofnunar Norðurlands
í Fjallabyggð þökkum við góða
umönnun.
Björg S. Sæby Friðriksdóttir,
Sveinn Sveinsson, Jóhannes G.
Friðriksson, Kristín G. Bald-
ursdóttirog fjölskyldur.
Hinsta kveðja frá systradætr-
um:
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Með þessu ljóði kveðjum við
Friðrik, kæran frænda okkar,
með söknuði. Vertu Guði falinn og
hvíl í friði.
Freyja Sveinsdóttir, Þóra
Sveinsdóttir og fjölskyldur.
Elsku Frissi frændi okkar er
látinn eftir baráttu við veikindi. Í
hugann koma upp ótal minningar
frá því við vorum krakkar um
ánægjulegar samverustundir og
samskipti við Frissa og Gerðu.
Þau voru ófá skiptin sem við kom-
um í fiskhúsið til þeirra þar sem
alltaf var stutt í húmorinn, stríðn-
ina og hláturinn og ávallt var gam-
an að vera í kringum þau. Það er
einmitt þannig sem við munum
hann svo vel, með Gerðu því þau
voru mjög samrýnd í leik og starfi
og voru vinnusöm og dugleg.
Frissi var mjög laghentur og út-
sjónarsamur og sama hvað hann
tók sér fyrir hendur þá gat hann
leyst allt vel af hendi.
Jólaboðin í Gránugötunni eru
okkur mjög minnisstæð og síðar
þorrablótin og það ómælda magn
veitinga sem borið var á borð, eins
og búið væri að bjóða hálfum bæn-
um í mat. Þar var alltaf kátt á
hjalla.
Þau voru ófá gamlárskvöldin
hjá Beggu frænku sem fjölskyld-
an eyddi saman þar sem Sara-
gossa Band skipaði sérstakan
sess. Á unglingsárunum var gam-
an að fá tækifæri til að vinna með
nafna í Mjölhúsinu í tvö sumur þar
sem oft var mikið að gera og lang-
ar vaktir. Þar voru oft rifjaðar upp
sögur frá gamla tímanum af kyn-
legum kvistum.
Þegar árin liðu þá fylgdist hann
alltaf vel með okkur og vildi fá að
vita hvað við værum að fást við og
hvernig lífið gengi hjá okkur og
börnum okkar. Börnunum fannst
gaman að koma í heimsókn á
Gránugötuna en það var trygging
fyrir því að þau fengju nammi.
Þau voru gjarnan spurð spjörun-
um úr.
Að leiðarlokum þökkum við
þér, elsku frændi, fyrir samfylgd-
ina og samverustundir í gegnum
tíðina. Minningin lifir um hjarta-
hlýjan og góðan vin. Innilegar
samúðarkveðjur sendum við
Gerðu og fjölskyldu og systkinun-
um pabba og Beggu frænku. Megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Fríða Kristín, Bjarni Friðrik
og fjölskyldur.
Friðrik Bjarni Friðriksson
Við þökkum hluttekningu og samúð vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns og
föður okkar,
GUÐMUNDAR HRAUNBERGS
EGILSSONAR,
sem andaðist 2. september í Bolungarvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
hjúkrunarheimilinu Berg fyrir ljúfa og hlýja
umönnun.
.
Helga Svana Ólafsdóttir og börn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar
og afi,
BRYNJÓLFUR BRYNJÓLFSSON,
Kópavogsbraut 82, Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju,
miðvikudaginn 21. september klukkan 13.
.
Fanney Einarsdóttir,
Brynjúlfur Brynjólfsson,
Einar Bárður Brynjólfsson,
Lúðvík Brynjólfsson
og afabörn.