Morgunblaðið - 16.09.2016, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2016
✝ Trausti Klem-enzson, var
fæddur á Sáms-
stöðum í Fljótshlíð
þann 13. júlí 1954.
Hann lést af völdum
vinnuslyss, 3. sept-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru Klemenz Krist-
ján Kristjánsson, til-
raunastjóri á Sáms-
stöðum, fæddur 14.
maí 1894, d. 9. maí 1976, og Þór-
ey Jónína Stefánsdóttir, f. 25.
nóvember 1916, d. 3. desember
1996.
Barnsmóðir og fyrrverandi
eiginkona Trausta er Sigurbjörg
ardóttir, f. 7. febrúar 1943, d. 30.
apríl 2016. Fóstursonur Klem-
enzar var Þórir Guðmundsson, f.
1. október 1936, d. 22. júlí 2004,
og dóttir er Edda Kolbrún Klem-
enzdóttir, f. 16. apríl 1943.
Trausti lauk námi í búfræði
frá Bændaskólanum á Hvanneyri
árið 1972 og sveinsprófi í raf-
virkjun árið 1978. Hann starfaði
hjá Rafmagnsverkstæði Kaup-
félags Rangæinga á Hvolsvelli
1974-1980, Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 1980-1984, hjá
Rafbraut 1984, hjá Sambandi ís-
lenskra samvinnufélaga 1984-
1988 og Rafmagnsveitu Reykja-
víkur, síðar Orkuveitu Reykja-
víkur frá árinu 1988 til
dauðadags.
Útför Trausta fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 16. sept-
ember 2016, klukkan 15.
Óskarsdóttir, f. 16.
júlí 1953, þau
skildu árið 2002.
Synir þeirra eru
Klemenz Kristján
Traustason, f. 30.
janúar 1987, og
Óskar Traustason,
f. 27. júlí 1991.
Systur Trausta
sammæðra eru:
Hjálmfríður Þórð-
ardóttir, f. 24. febr-
úar 1936, gift Halldóri Stef-
ánssyni, f. 15. desember 1937.
Jóna Rut Þórðardóttir, f. 29. maí
1939, d. 30. apríl 1998, gift
Högna Jónssyni, f. 17. janúar
1936. Sigríður Auður Þórð-
Fallinn er frá í hörmulegu
vinnuslysi góður vinnufélagi,
Trausti Klemenzson. Trausti hóf
störf hjá Rafmagnsveitu Reykja-
víkur árið 1988 og vann hjá því
fyrirtæki og síðar Veitum til
hinsta dags. Trausti vann lengst
af við rafmagnstengingar en
sinnti í seinni tíð í auknum mæli
eftirliti. Trausti var vandvirkur
og flinkur tengingamaður. Hann
hafði góða öryggisvitund og var
duglegur að benda á það sem bet-
ur mátti fara. Hann hafði þolin-
mæði til að kenna og útskýra
vandlega fyrir nýjum jafnt sem
reyndari samstarfsmönnum
hvernig átti að gera hlutina og
ástæðuna fyrir hverju handtaki.
Með Trausta er horfinn á braut
fagmaður.
Trausti var gáfaður maður og
gríðarlega fróður um allt milli
himins og jarðar. Áður en hann
lærði rafvirkjun nam hann bú-
fræði og vinnufélagarnir kölluðu
hann stundum tæknibóndann.
Trausti var mikill músíkant og
spilaði m.a. á tvöfalda harmon-
ikku og munnhörpu. Unun
Trausta af djasstónlist og írskum
þjóðlögum fór ekki framhjá nein-
um sem vann með honum og mun
hann hafa tekið þátt í stofnun
Jazzvakningar.
Trausti átti mörg áhugamál og
sökkti sér jafnan djúpt í þau.
Stundum sameinuðust vinnu-
félagarnir um tómstundagaman
og má þar sérstaklega nefna
skrautfiskarækt sem nokkrir
starfsmenn Rafmagnsveitunnar
hófu eftir að þeim hafði áskotnast
töluvert af gleri sem átti að
henda. Fannst þeim upplagt að
nýta glerið til einhvers og smíð-
uðu nokkur fiskabúr og hófu svo
að rækta skrautfiska. Trausti
fann sér fljótlega sína tegund, en
það var fiskurinn Haplochromis
moorii og þótti mönnum hann
passa einkar vel við Trausta.
Þótt Trausti væri hár á velli og
sterkbyggður var hann glettilega
liðugur og gat komið sér fyrir í
litlum þröngum holum sem eng-
inn annar komst í. Einhvern tíma
var hann niðri á Rafmagnsveitu
þar sem vinnufélagarnir voru að
gera einhvers konar kraftaæfing-
ar. Trausti sat pollrólegur og al-
varlegur í sæti sínu og horfði á þá
en sagði svo allt í einu: „En getið
þið gert þetta?“, dró því næst fót-
inn að sér og aftur fyrir höfuð.
Trausti var tilbúinn að prófa
ýmislegt og er skemmtileg sagan
af því þegar hann festi kaup á
kajak sér til heilsubótar. Hann
lét þó fljótt af kajakróðri og þeg-
ar vinnufélagarnir spurðu hvað
hefði orðið um kajakinn svaraði
Trausti: „Ég var nú bara eins og
fraktskip með allan farminn uppi
í brú.“
Það er leitun að betri sögu-
manni og húmorista en Trausta.
Sjálfur sagðist hann reyndar
vera húmorslaus en staðreyndin
er sú að fáir segja jafn skemmti-
legar sögur og Trausti gerði.
Margar sögur hans tengdust
Sámsstöðum og sveitinni og sér-
staklega eru mönnum minnis-
stæðar sögurnar af sýslumannin-
um. Það hversu vel vinnufélag-
arnir muna fjölda sagna sem
Trausti sagði er til marks um
bæði skemmtilegt innihald og
góða frásagnargáfu.
Með Trausta er genginn góður
vinnufélagi og vinur. Við sendum
fjölskyldu Trausta innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd vinnufélaga hjá
Viðhaldsþjónustu Veitna,
Hildur Ingvarsdóttir og
Pétur Jónsson.
Trausti Klemenzson er borinn
til moldar í dag. Hann starfaði
hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
síðar Orkuveitu Reykjavíkur og
loks hjá dótturfélaginu Veitum
um 28 ára skeið.
Það er sárt að sjá á eftir vinnu-
félaga og hörmulegt að kveðja
samstarfsmann eftir vinnuslys.
Starfsfólk á að koma heilt heim
að loknum vinnudegi. Þrátt fyrir
áherslu okkar og starfsfólks alls
á öryggi gerðist það sem ekki á
að gerast.
Samstarfsfólk Trausta er
hnípið í dag. Fyrir okkar hönd og
alls samstarfsfólksins vottum við
sonum Trausta og öðrum að-
standendum dýpstu samúð.
Bjarni Bjarnason og Inga
Dóra Hrólfsdóttir.
Trausti Klemenzson
✝ John Earl KortHill rannsókn-
arlögreglumaður
fæddist í Reykjavík
30. nóvember 1942.
Hann lést 2. septem-
ber 2016 á Land-
spítalanum í Foss-
vogi.
Foreldrar hans
voru John Paul Hill,
f. 1921, og Laufey
Svala Kortsdóttir
verslunarmaður, f. 20. nóvember
1920 í Sandgerði, d. 2. september
2013. John var einkasonur henn-
ar.
John giftist 4. september 1966
Þórunni Guðmundsdóttur mynd-
listarmanni, f. 8. maí 1947 í Vog-
um á Vatnsleysuströnd, d. 12.
febrúar 2014. Foreldrar hennar
voru hjónin Guðmundur Ívarsson
Ágústsson, útgerðarmaður og
skipstjóri í Vogum, f. 25. ágúst
1918 í Halakoti á Vatnsleysu-
strönd, d. 21. nóvember 2009, og
Guðríður Þórðardóttir ljósmóðir,
f. 15. maí 1923 í Sviðugörðum,
Gaulverjabæjarhreppi, Árnes-
sýslu, d. 18. desember 2007. Þór-
unn var elst sex barna foreldra
sinna. Systkini Þórunnar voru
fyrir soninn Ívar Aron Hill Æv-
arsson, f. 25. júní 1986, en Ævar
soninn Kristján Helga, f. 3. jan-
úar 1992. Ívar Aron er giftur
Silju Sigurðardóttur, f. 14. des-
ember 1990, og á með henni dótt-
urina Gabríellu Hill Ívarsdóttur,
f. 28. maí 2012. Fyrir átti hann
soninn Gunnar Örn, f. 5. mars
2006. 3) Laufey Svala Hill hús-
móðir, f. 4. desember 1979, sam-
býlismaður Hans Ingi Þorvalds-
son járnabindingamaður, f. 28.
apríl 1979. Börn þeirra eru Hug-
inn Þór Hill Hansson, f. 13. ágúst
2010, Hrafndís Þula Hill Hans-
dóttir, f. 16. nóvember 2011, og
Hrafntinna Þórunn Hill Hans-
dóttir, f. 8. maí 2013. Fyrir átti
Svala Eirík Svan Hill, f. 20. júlí
1999, og Aron Frey Hill, f. 19.
apríl 2002. John átti fyrir son,
Jonsvein Joensen, vélstjóra í
Færeyjum, f. 20. janúar 1960,
giftan Mary Joensen, f. 21. júní
1959. Þeirra börn eru Hildur, f.
26. apríl 1987, Valborg, f. 8. maí
1989 (sem á eitt barn, Dáníel, f.
23. júní 2015) og Bergur, f. 13.
ágúst 1992.
John stundaði nám í Lögreglu-
skólanum í Reykjavík en starfaði
síðan lengst af við rannsóknar-
lögreglustörf í lögreglunni í
Keflavík.
Útför Johns verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju á Vatns-
leysuströnd í dag, 16. september
2016, og hefst athöfnin klukkan
13.
Lilja Júlía, Andrés
Ágúst Þorkell,
Þórður Kristinn,
Sigurður Magnús,
d. 1987, og Guðrún,
d. 2012.
John og Þórunn
bjuggu lengst af í
Sandgerði en síð-
ustu árin í Innri-
Njarðvík. Dætur
þeirra eru þrjár: 1)
Guðný Hafdís Hill
leirlistarkona, f. 15. febrúar
1966. Börn Hafdísar eru Ásgrím-
ur Þórhallsson myndlistarmaður,
f. 14. júní 1984, og Jón Þór Jak-
obsson, f. 17. apríl 1994. Með
sambýliskonu sinni Myrru Leifs-
dóttur, f. 29. júlí 1981, á Ásgrím-
ur dótturina Ástríði Grímu, f. 7.
febrúar 2013, en áður átti hann
dótturina Söru Áróru Darai, f.
15. júní 2011, með Mariam Darai.
2) Sigrún Erla Hill húsmóðir, f.
13. ágúst 1967, gift Ævari Erni
Jónssyni flugumferðarstjóra, f. 6.
júní 1972. Börn Sigrúnar og Æv-
ars eru Ísak John Hill Ævarsson,
f. 15. júlí 2000, Þórunn Hafdís
Hill Ævarsdóttir, f. 11. ágúst
2002, og Aníta Rún Hill Ævars-
dóttir, f. 6. júní 2004. Sigrún átti
„Má ég hringja í þig seinna?
Það er maður hjá mér að aðstoða
mig með tölvuna.“
Þetta var það síðasta sem ég
heyrði í Denna, mági mínum,
þegar ég hringdi í hann 1. sept-
ember. En hann lést að morgni 2.
september.
Ég kynntist Denna þegar
hann fór að gera hosur sínar
grænar fyrir Þórunni, systur
minni.
Hann var lögreglumaður til
fjölda ára. Lengst af í rannsókn-
arlögreglunni í Keflavík. Oft var
það erfitt starf.
Denni var glettinn og lumaði
oft á góðum sögum sem hann lét
fjúka í góðra vina hópi.
Hann var góður í fótbolta og
skoraði mörg mörk en hann var
ekki góður á dansgólfinu og var
erfitt að finna taktinn með hon-
um. Þórunn dreif hann þá með
sér á dansnámskeið og lagaðist
hann þá mikið.
Hann bjó lengst af í Sandgerði.
Ólst upp hjá móður sinni, móð-
urbróður og móðurömmu. Þegar
hann fór að búa sjálfur keyptu
hann og Þórunn sér lítið hús í
Sandgerði og var alltaf mjög
notalegt að koma til þeirra.
Þau byggðu sér síðar fallegt
hús í Sandgerði og var hann dug-
legur að sjá um allt viðhald þegar
þurfti. Það má segja að hann hafi
verið þúsundþjalasmiður því að
það lék allt í höndunum á honum
hvort sem það var að smíða, mála
eða gera við bílinn ef eitthvað
smálegt hrjáði hann. Á seinni ár-
um fluttu þau í Innri-Njarðvík og
voru þá nálægt dætrum sínum.
Barnabörnin nutu góðs af því og
komu oft til þeirra þó það væri
ekki annað en til að fá kremkex.
Afi sá um að alltaf var eitthvað til
í kexboxinu.
Hann hafði unun af að kynnast
nýjum stöðum og ferðuðust þau
hjónin mikið bæði innanlands og
erlendis. Á seinni árum fengu
þau sér húsbíl og fóru þau í
marga ferðina innanlands á hon-
um. Voru barnabörnin þá oft með
í för.
Um móður sína hugsaði hann
vel. Hún varð háöldruð og bjó í
eigin íbúð eins lengi og hægt var.
Hann kom til hennar daglega
þegar henni fór að hraka.
Denni var góður vinur föður
míns og kom oft í heimsókn til
hans. Fengu þeir sér þá í pípu og
landsmálin voru rædd.
Þegar Þórunn, systir mín,
veiktist var hann mjög natinn og
hugsaði um hana þangað til hún
var orðin svo veik að hún þurfti
að fara á sjúkrahús. Hann var
samt alltaf tilbúinn að taka hana
heim aftur.
Mér finnst ótrúlegt að ég sé að
kveðja hann svo skömmu eftir
andlát hennar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi minningu þína.
Hvíl í friði.
Þín mágkona,
Lilja.
Í dag kveðjum við Gideon-
menn góðan og traustan félaga.
John Earl Kort Hill er farinn
heim til Drottins eftir farsæla
starfsævi. Hann var Gideonfélagi
í einn og hálfan áratug og tók
virkan þátt í starfi félagsins og
þau eru ófá börnin sem tekið hafa
við Nýja testamentinu úr hendi
hans. Það var sérlega ánægjulegt
að fara með honum í grunn-
skólana á Suðurnesjum til að af-
henda 10 ára grunnskólabörnum
bókina. Þar náði hann vel til
barnanna með sinni ljúfu fram-
komu. John var einstaklega
þægilegur í samskiptum, hafði
góða nærveru og var í okkar aug-
um góð fyrirmynd. Hann gegndi
trúnaðarstörfum fyrir Gideon-
deildina á Suðurnesjum og sinnti
þeim af kostgæfni. Með þessum
línum vilja félagar í Gídeondeild-
inni Suðurnes þakka góða sam-
fylgd og samstarf.
Við vottum fjölskyldu John
okkar dýpstu samúð við fráfall
hans. Guð blessi minningu John
Earl Kort Hill.
Fyrir hönd Gídeondeildarinn-
ar Suðurnes,
Leifur A. Ísaksson og
Sveinn Valdimarsson.
John Earl
Kort Hill ✝ Reynir Zoëgafæddist á Nesi í
Norðfirði 27. júní
1920. Hann lést 7.
september 2016.
Foreldrar hans
voru Steinunn Sím-
onardóttir hús-
freyja, f. 7. október
1883, d. 10. sept.
1977, og Tómas
Zoëga sparisjóðs-
stjóri, f. 26. júní
1885, d. 26. apríl 1956. Systkini
hans voru Unnur Zoëga, póst-
fulltrúi, f. 25. maí 1915, d. 30.
ágúst 2006, og Jóhannes Zoëga,
hitaveitustjóri, f. 14. ágúst 1917,
d. 21. september 2004.
Reynir kvæntist 23. janúar
1942 Sigríði Jóhannsdóttur, f.
12. desember 1921, d. 18. nóv-
ember 1988. Börn þeirra eru: Jó-
hann, vélvirki og kennari, f. 26.
febrúar 1942, Tómas, rafvirkja-
meistari, f. 9. júní 1946, Ólöf,
sjúkraliði, f. 14 apríl 1953, Stein-
unn, fiskverkakona, f. 28. ágúst
1960.
Reynir lauk barna- og ungl-
ingaskóla á Norðfirði og gagn-
fræðaprófi frá Menntaskólanum
á Akureyri 1936. Hann var svo
að vinna við olíuafgreiðslu
næstu ár en 1941 gerðist hann
hluthafi í útgerð. Var það rúm-
lega 70 tonna bátur, Magnús NK
84. Var hann gerður út til sigl-
inga með fisk til Englands og
síldveiða á sumrin. Aflaði hann
sér vélstjórnarréttinda og var
vélstjóri á bátnum. Voru þeir í
þeim siglingum til
stríðsloka. 1945
hætti Reynir sjó-
mennsku og lærði
rennismíði á véla-
verkstæði Dráttar-
brautarinnar á
Norðfirði. Vann
hann þar til 1974 og
var verkstjóri frá
1954. Þar var unnið
að viðgerðum á
skipum og þar að
auki sá verkstæðið um niður-
setningu á vélum í á annan tug
báta er þar voru smíðaðir.
Reynir var kjörinn í bæjar-
stjórn Neskaupstaðar 1958 fyrir
Sjálfstæðisflokkinn og sat þar í
yfir 20 ár. Reynir gegndi mörg-
um trúnaðarstörfum um ævina.
Hann var formaður björgunar-
sveitar Slysavarnafélagsins.
Hann sat í stjórn Sparisjóðs
Norðfjarðar og var þar formað-
ur frá 1971. Var í stjórn Iðnaðar-
mannafélags Norðfjarðar. Hann
var formaður sóknarnefndar.
Hann sat í stjórn Sambands
sveitarfélaga á Austurlandi og
var þar formaður 1970 til 1972.
Hann var í stjórn Viðlagasjóðs
eftir snjóflóðin á Norðfirði 1974.
Eftir að hann hætti á véla-
verkstæðinu vann hann á skrif-
stofu Dráttarbrautarinnar og
seinna Síldarvinnslunnar til 79
ára aldurs.
Reynir verður jarðsettur frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 16.
september 2016, klukkan 14.
Meira: mbl.is/minningar
Á þessari stundu er okkur efst í
huga þakklæti. Þakklæti fyrir að
hafa átt þig sem afa, langafa og
langalangafa. Þakklæti fyrir allar
góðu stundirnar, ferðalögin,
skemmtilegu sögurnar og mynda-
sýningarnar. Þakklæti fyrir
hlýjuna, góðmennskuna, gjafmild-
ina og húmorinn þinn. Þakklæti
fyrir pulsu- og íspeningana, það fór
aldrei neinn svangur í ferðalag.
Þakklæti fyrir að hafa haft þig
svona lengi hjá okkur hraustan og
með allt á hreinu og þakklæti fyrir
allar góðu minningarnar.
Það er sárt að kveðja, en við vit-
um að það verður vel tekið á móti
þér á nýjum stað.
Elsku afi, takk fyrir allt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Sigríður Þrúður Þórarins-
dóttir, Hrafnhildur Þórarins-
dóttir og fjölskyldur.
Enginn kunni að lifa lífinu eins
vel og Reynir Zoëga, föðurbróðir
minn. Hann var skarpgreindur og
minnugur; hann var ekki ríkur að
fé en átti stóran frændgarð og af-
komendur sem hændust að honum;
hann var aldrei með gassagang eða
upphrópanir en enginn flutti
fyndnari ræður. Upp á Reyni má
heimfæra gömul ummæli: „Þá
kemur mér hann í hug, er ég heyri
góðs manns getið.“
Reynir var vinnusamur og vann
í Síldarvinnslunni til 79 ára aldurs,
en hann kunni líka að njóta lífsins,
ferðaðist mikið innanlands, gekk á
fjöll, ók á sínum fjallabíl og hjólaði.
Hann hjólaði hringveginn á 55 ár-
um. Túrinn hófst árið 1936 á Ak-
ureyri og lauk þar árið 1991, en
rétt er að geta þess að ferðin var
ekki samfelld.
Reynir átti auðvelt með að sjá
skemmtilegar hliðar á tilverunni
og sagði vel frá. Eitt sinn kenndi
hann mér eftirfarandi aðferð til
þess að koma fram málum með
lagni. Ef einhver leggur fram til-
lögu sem maður er ósammála er
gott að segja: „Þetta var góð til-
laga, en ég er ekki frá því að betra
væri að skerpa hana með því að
orða hana aðeins öðruvísi“. Svo
lagði Reynir fram sína breytingar-
tillögu, sem sneri þeirri fyrri alger-
lega við. Upprunalegi tillöguflytj-
andinn var svo upp með sér af
hrósinu að hann brosti útfyrir eyru
og hinir samþykktu nýju tillöguna
umyrðalaust. Kannski skýrir þetta
hve vel hann undi sér í áratugi í
minnihluta bæjarstjórnar í rauða
bænum.
Fyrir nokkrum árum veiktist
Reynir af kvilla sem m.a. dró úr
bragðskyni og truflaði sjón. Hon-
um leist ekkert á blikuna en lét sig
samt hafa það að bryðja pillur af
miklum móð að læknisráði. Ég
spurði hvort pillurnar virkuðu og
flest hafði lagast. „En ég sé ekki
nema hálfa sjón núna,“ sagði hann.
Það þótti mér lakara að heyra, en
þá bætti hann við: „Jú, þegar ég
var veikur sá ég tvöfalt.“
Reynir gerði lítið úr því að árin
færðust yfir. Ég held að honum
hafi aldrei fundist hann orðinn
nógu gamall til þess að ganga í Fé-
lag eldri borgara. Í níræðisafmæl-
inu sínu upplýsti hann svo leynd-
armálið bak við það að ná háum
aldri. „Maður þarf bara að fæðast
snemma og sýna svo þolinmæði.“
Reynir var gæfumaður í einka-
lífi. Hann og Sigríður Jóhannsdótt-
ir giftu sig á bóndadaginn árið
1942. Alltaf héldu þau upp á brúð-
kaupsafmælið á bóndadaginn, hvað
sem almanakinu leið. Þau voru
samrýnd og jafnræði með þeim.
Mikill missir var að Siggu þegar
hún féll frá árið 1988, langt um ald-
ur fram.
Kært var með Reyni og systk-
inum hans, Unni og Jóhannesi. Þau
fóru margar ferðir með mömmu og
Siggu meðan þær lifðu, bæði í sum-
arbústaði og veiði. Pabbi dó árið
2004 og Unnur tveimur árum
seinna. Reynir tregaði þau bæði.
Reynir hélt andlegum kröftum
og bærilegri heilsu til síðustu
stundar. Hann lifði hamingjusömu
lífi og dó á þann veg sem við viljum
helst fara. Allir sem til hans þekktu
syrgja hann nú og þakka góðar
stundir, en við yljum okkur við
góðar minningar um einstakan
mann sem ég mat öðrum meira.
Maður var alltaf ríkari eftir sunnu-
dagssamtölin við Reyni frænda.
Börnum hans og fjölskyldum
þeirra sendi ég samúðarkveðjur.
Benedikt Jóhannesson.
Reynir Zoëga
 Fleiri minningargreinar
um Reynir Zoëga bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.