Morgunblaðið - 09.12.2016, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. DESEMBER 2016
Það var ávallt unun að fylgjast
með þeim skötuhjúum í leik og
starfi. Svo skemmtilega sam-
rýnd, sem einn maður. Samt al-
veg án þess að skyggja á sér-
kenni einstaklinganna, skagfirsk
lífsgleði Leifs og hlýtt og fágað
yfirbragð heimsborgarans Svölu.
Óborganleg blanda, og við lærð-
um margt sem mun fylgja okkur
það sem eftir er enda ótrúleg for-
réttindi okkar allra að fá að kynn-
ast þessari fallegu og yndislegu
konu.
Að leiðarlokum þökkum við
fyrir allar góðu stundirnar. Elsku
Leifur, Íris og Birgir Leifur,
megi góður Guð styrkja ykkur og
vera með ykkur á þessum erfið-
um tímum.
Fyrir hönd Loftleiða fyrr og
nú,
Guðni Hreinsson,
Árni Hermannsson,
Sigþór Einarsson.
Glæsileg, hlý, með góða nær-
veru og fór um af hógværri reisn.
Þannig var Svala. Við fjölskyldan
nutum þessara eiginleika hennar
og líka allir þeir farþegar sem
Svala sinnti á löngum ferli sínum
sem flugfreyja en það var hennar
starfsvettvangur alla tíð.
Það var gott að sækja Svölu og
Leif heim. Gilti einu hvort það
var í Melgerðinu, glæsilegri íbúð
þeirra í Garðabæ eða litla, hlý-
lega húsinu sem þau höfðu fyrir
fáeinum árum eignast hér á
Krók.
Hverjum og einum var sinnt
sérstaklega, sama á hvaða ald-
ursskeiði, allir fengu athygli og
var það þeim Svölu og Leifi eðl-
islægt og áreynslulaust. Þau voru
skemmtilega ólík en flott saman.
Þegar við kynntumst Svölu
hafði hún ekki farið varhluta af
áföllum í lífinu. Við fyrstu kynni
var okkur ljóst einstakt mæðgna-
samband þeirra Írisar. Það var
og er fallegt. Enn reyndi á þraut-
seigju og einurð Svölu þegar hún
veiktist af langvinnum sjúkdómi
sem tók sinn toll. Þar stóðu þau
þrjú, Svala, Leifur og Íris, saman
sem eitt og Leifur, vakinn, sofinn
og drífandi.
Svala flíkaði ekki tilfinningum
sínum eða líðan, hún tók þennan
slag af ótrúlegu æðruleysi og
baráttuþreki. Sennilega var okk-
ur ekki alltaf ljóst hversu illa hún
var haldin.
Við kveðjum Svölu með hlýju,
væntumþykju og þakklæti. Megi
ljúfar minningar vera Leifi, Írisi
og Birgi Leifi styrkur.
Ásdís Hermannsdóttir,
Árni Ragnarsson.
Undanfarin ár höfum við vin-
konur Svölu hist reglulega í kaffi
á Nauthóli þar sem við höfum
spjallað um allt milli himins og
jarðar. Að sjálfsögðu rifjuðum við
oft upp skemmtilega atburði úr
fluginu þar sem við störfuðum
saman í mörg ár og margs var að
minnast, enda af mörgu að taka.
Okkar samverustundir voru
alltaf ánægjulegar, enda hlökk-
uðum við alltaf til að hittast.
Svala hafði einstaka hæfileika til
að láta fólki í kringum sig líða vel.
Þrátt fyrir veikindi sín kvartaði
hún aldrei, hún var hlý, gefandi
og líka alveg sérstaklega glæsi-
leg.
Vinskapur Emmiar og Svölu
var lengri en okkar hinna, en
hann hófst þegar þeim var falið
það verkefni að hefja sölu á toll-
frjálsum vörum um borð í flug-
vélum Flugleiða. Það krafðist að
sjálfsögðu margra ferða til út-
landa en í einni af mörgum ferð-
um þeirra til Mílanó átti Emmi
afmæli.
Svala gladdi hana með afmæl-
isgjöf og Emmi ætlaði að þakka
fyrir sig með því að bjóða Svölu í
kvöldverð á góðan veitingastað.
Kvöldið heppnaðist mjög vel,
þangað til reikningurinn kom en
Emmi hafði gleymt peningavesk-
inu á hótelinu, þannig að Svala
þurfti að borga. Mikið var hlegið.
Við vinkonurnar höldum
áfram að hittast og Svala verður
alltaf með okkur í anda.
Við sendum Leifi, Írisi Lönu,
Birgi Leifi og öðrum aðstandend-
um innilegar samúðarkveðjur.
Christel, Emmi, Ingibjörg,
Nanna, Sjöfn, Þórdís.
Það syrtir að er vinir kveðja.
Stórt skarð er höggvið í hóp okk-
ar vinkvenna til áratuga við frá-
fall Svölu Guðmundsdóttur.
„Glæsileikinn minnkar ekki
þótt árunum fjölgi,“ sagði einn
aðdáandi hennar úr hópi farþega
eitt sinn er hann gekk frá borði.
Og ekki var orðum aukið að Svala
væri glæsileg kona, hvar sem á
hana var litið. Hún bjó að traustu
uppeldi í heimahúsum, sem mót-
aði réttsýni hennar, hógværð og
góðvild í garð alls sem lífsanda
dregur.
Við sem fengum að njóta vin-
áttu hennar um áratuga skeið er-
um til vitnis um mannkosti henn-
ar, góðar gáfur og útgeislun sem
enga lét ósnortna er henni kynnt-
ust.
Um Svölu má segja líkt og um
þjóðskáldið Matthías á sinni tíð
að „það birti í stofunni“ er hún
kom inn.
Rödd hennar ómar í eyrum,
margt eitt vísdómsorð hennar
brenndi sig í vitundina og útgeisl-
unin af persónu hennar verður
okkur ljós á vegum og lampi fóta
um ókomna tíð.
Svala var sannkölluð hefðar-
kona, bar sig ávallt vel og flíkaði
ekki sorgum sínum á torgum.
Fyrri mann sinn, Birgi Örn Jóns-
son, missti hún í sviplegu flug-
slysi og stóð þá ein með litla dótt-
ur þeirra, Írisi Lönu. En Svala óx
við þá raun og kom dóttur sinni
vel á legg og ber Íris uppeldi
móður sinnar fagurt vitni. Nýja
gæfu fann hún í seinni manni sín-
um, Leifi Ragnarssyni, sem
reyndist þeim mæðgum stoð og
stytta alla tíð.
Við, vinkonur hennar, þökkum
áratuga vináttu, elsku hennar og
hlýju.
Elsku Íris, Birgir Leifur og
Leifur. Missir ykkar er mikill.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Saumaklúbbssysturnar,
Eva, Margrét, Sigríður og
Steinunn.
Við fráfall Svölu hrannast
minningarnar upp. Svala byrjaði
að fljúga 1963, hún var ein af
glæsilegustu flugfreyjum Flug-
félags Íslands enda voru blöðin á
eftir henni til að fá viðtal og birta
„dag í starfi flugfreyju“.
Svala varð mjög fljótt ein af
vinsælustu flugfreyjum, eins og
áður sagði fyrst hjá Flugfélagi
Íslands, svo Flugleiðum og síðast
Icelandair. Við sem fengum að
vinna með Svölu vorum ekki leið-
ar þegar við sáum á skránni að
við vorum með henni í flugi,
seinna meir fengu sumar okkar
að njóta þess að vinna með dóttur
hennar.
Svala giftist Birgi Erni Jóns-
syni 1967. Svala kynntist því
fljótt að lífið er ekki bara dans á
rósum, nei hún þurfti að taka á
sig mikla sorg sem ung kona þeg-
ar hún missti manninn sinn hann
Birgi en hann dó í flugslysi 1970.
Þá áttu þau Írisi Lönu sem var á
öðru ári og hún varð í raun tang-
arhald í lífi Svölu enda elskaði
hún Írisi meira en nokkuð annað.
Svala heldur áfram að fljúga og
ala upp dóttur sína og þeir sem
þekkja Írisi Lönu vita að Svölu
tókst vel upp við það verkefni. En
hún átti eftir að hitta hann Leif,
hann kom, sá og sigraði ekki bara
Svölu heldur líka Írisi Lönu. Þau
Leifur og Svala bjuggu sér falleg
og notaleg heimili hér í Reykja-
vík en í nokkur ár hafa þau átt
sumarhús á Sauðárkróki og nutu
þess að vera þar, en þaðan er
Leifur ættaður. Svala hefur átt
við veikindi að stríða um nokkurn
tíma en það vildi hún ekki tala
um.
Ég var svo heppin að geta kall-
að mig vinkonu Svölu, ég vil
þakka henni samfylgdina og allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman um leið og við Ottó send-
um Leifi, Írisi Lönu og barna-
barninu Birgi Leifi okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ottó og Bryndís
Guðmundsdóttir.
Með sorg í hjarta sest ég niður
og skrifa minningarorð um mína
elskulegu Svölu frænku sem nú
er fallin frá eftir erfið veikindi.
Þú varst baráttukona og Nönnu-
götuþrjóskan var ríkjandi í þér.
Það var mikill og góður vin-
skapur milli mömmu minnar og
Svölu systur hennar og ferðuð-
umst við mikið saman þegar ég
var á barnsaldri. Það var mjög
spennandi að fylgjast með hvað
kom upp úr kæliboxinu, alltaf
eitthvað spennandi og framandi
frá Ameríku.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til Svölu og Leifs í
Meló. Lítið stelpuskott fylgdist
með öllu sem fram fór, Svala var
að fara í flug: skyrtan staujuð,
neglurnar lakkaðar, hárið óað-
finnanlega uppsett, skórnir púss-
aðir, allt var þetta sveipað mikl-
um ævintýraljóma … ég tel að
allt þetta hafi haft þó nokkur
áhrif á að ég gerði flugfreyj-
ustarfið að mínu ævistarfi.
Þú varst alltaf aðalpæjan, með
smitandi og dillandi hláturinn.
Aldrei heyrði maður þig kvarta
þrátt fyrir að veikindi þín hafi
tekið nokkuð mikið frá þér síð-
ustu árin. Við fórum oft saman út
að labba og þá þótti þér gaman að
fara yfir það nýjasta úr flotan-
um …
Það var gaman að fylgjast með
fallega sambandi ykkar Írisar
Lönu, samrýndari mæðgur er
erfitt að finna.
Elsku Svala mín, takk fyrir
alla göngutúrana og ég er viss um
að þú munt fljúga með mér um
loftin blá á komandi misserum.
Kæri Leifur, Íris Lana og
Birgir Leifur, Guð gefi ykkur
styrk í sorginni. Hvíl í friði, elsku
Lala Tanta.
Þín
Guðlaug Elfa.
Við kveðjum hér kæra vinkonu
okkar, Svölu Guðmundsdóttur.
Lengi hélt ég í vonina um að hún
hefði betur gegn óvægnum sjúk-
dómi, en sú von brást.
Ég kynntist Svölu þegar ég
var 14 ára unglingsstelpa, þar
sem ég hafði fengið sumarvinnu í
Tjarnarbíói sem sætavísa. Svala
var þar fyrir í miðasölunni og tók
mig upp á sína arma og leiðbeindi
mér á alla vegu. Seinna, eða árið
1966, lágu leiðir okkar aftur sam-
an og að þessu sinni hjá Flug-
félagi Íslands, þar sem hún tók
aftur við mér og leiðbeindi mér
öðru sinni og áfram störfuðum
við hjá Flugleiðum og loks Ice-
landair. Þetta eru orðin allmörg
ár.
Svala var stórglæsileg kona
sem allir tóku eftir. Hún var
dugnaðarforkur í vinnu og spar-
aði sig hvergi. Þær voru ófáar
ferðirnar sem við fórum saman
og gott að eiga þær allar í minn-
ingabankanum. Það var okkur
Svölum síðan ómæld gleði þegar
hún kom til liðs við okkur fyrir
nokkrum árum. Við kveðjum
hana nú með miklum söknuði og
þökkum henni samfylgdina. Við
sendum Leifi, Írisi Lönu og Birgi
Leifi okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja þau í sorginni.
Fyrir hönd Svalanna,
Guðrún Ólafsdóttir,
form. Svalanna.
✝ Ómar Ægissonfæddist í
Reykjavík 29. jan-
úar 1956. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 28. nóv-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru Ástþór Ægir
Gíslason, f. 25.
september 1932, d.
8. mars 1990, og
Sólveig Jónsdóttir, f. 15. júlí
1936, d. 19. júní 1995. Systkini
Ómars eru: Jón Guðni, f. 16.
febrúar 1957, Gísli Theodór, f.
31. mars 1982, sambýlismaður
Egill Örn Sverrisson. Börn
þeirra eru Sigurrós og Svan-
hildur Inga. 3) Bragi Þór Óm-
arsson, f. 15. ágúst 1985. 4) Ar-
nika Clausen, f. 21. september
1999. Fósturbörn Ómars eru: 1)
Gunnhildur Guðnadóttir, f. 20.
maí 1977, gift Pétri Hann-
essyni, börn þeirra eru Ragn-
heiður Helga, Sigurbjörg Birta
og Þuríður Guðrún. 2) Haukur
Gunnar, f. 4. febrúar 1979.
Þann 9. apríl 2016 kvæntist
Ómar Vipada Gairach, f. 31.
júlí 1985. Barn hennar er Sivat
Gairach.
Útför Ómars fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 9. des-
ember 2016, og hefst athöfnin
klukkan 13.
16. maí 1958, d. 3.
október 2010, Álf-
heiður Hulda, f. 4.0
apríl 1959, Guðný,
f. 21. desember
1962, Svala Lind, f.
27. október 1970.
Börn Ómars eru: 1)
Sólveig Dröfn, f. 6.
mars 1976, gift
Jakobi Þór Jak-
obssyni, börn
þeirra eru þrjú: a)
Þórunn Eydís, sambýlismaður
Benedikt Páll og barn þeirra er
Klara Dís. b) Berglind Elma. c)
María Karen. 2) Elín Dögg, f.
Í dag kveðjum við elsku pabba
sem lést eftir stutta baráttu við
krabbamein. Söknuðurinn er sár,
minningarnar margar og dýr-
mætar.
Pabbi var léttur í lund, mikill
húmoristi og naut þess að grín-
ast. Voru því samverustundir
með honum skemmtilegar. Hann
lagði sig fram við að sjá til þess að
við skemmtum okkur þegar við
vorum hjá honum á yngri árum
og í ferðalögum. Hann hafði gam-
an af því gefa okkur það sem okk-
ur langaði í og naut þess að gleðja
okkur systkinin eins og honum
var lagið.
Ómetanlegar eru minningarn-
ar á þessu ári. Eins og þegar
hann kom til mín á spítalann eftir
að ég átti Svanhildi, þegar hann
hélt henni undir skírn og öll þau
skipti sem hann kom í heimsókn
til mín til að hitta hana.
Eftir að hann veiktist í haust
áttum við margar góðar stundir
sem einkenndust af einlægu
spjalli. Hann var jákvæður og
bjartsýnn þegar hann talaði um
veikindi sín. Hann batt miklar
vonir við að ná bata og sigrast á
þessu meini. Ég upplifði að hann
væri sáttur við líf sitt, hamingju-
samur og þakklátur fyrir fjöl-
skyldu sína.
Minning hans lifir í hjörtum
okkar og megi friður og ljós um-
vefja hann.
Elsku pabbi.
Orð fá því ekki lýst hversu sárt
mér þykir að þú sért farinn og til-
hugsunin um að sjá þig ekki aftur
er erfið. Ég vildi að við hefðum
átt meiri tíma.
Minningar um þig mun ég
ávallt geyma í hjarta mínu. Það
sem þú hefur kennt mér og verið
mér mun fylgja mér alla tíð. Ég
elska þig, pabbi. Hvíldu í friði.
Elín Dögg.
Elsku pabbi minn, nú ertu far-
inn frá okkur alltof fljótt eftir
stutt veikindi. Það er svo skrýtið
að hafa þig ekki hjá okkur og það
verður erfitt að venjast því. Ég á
svo margar góðar minningar um
þig og þakklæti er mér efst í
huga, ég er svo þakklát fyrir allar
okkar samverustundir. Þú varst
alltaf til staðar þegar á þurfti að
halda og þegar þú veiktist í haust
var ég staðráðin í að standa með
þér í öllu sem því fylgdi. Þú varst
svo jákvæður og bjartsýnn og
staðráðinn í að sigra í baráttunni
við krabbameinið, það sem lýsir
því helst hvað þú varst ákveðinn
er þegar þú sagðir við lækninn
„bring it on“. En baráttunni lauk
mikið fyrr en við áttum von á. Ég
vil þakka öllu starfsfólki á gjör-
gæslunni á Landspítalanum við
Hringbraut og sérstaklega Örv-
ari Gunnarssyni lækni en það var
allt reynt til að þú fengir lengri
tíma með okkur.
Þú vildir alltaf sem minnst ves-
en og það er eitthvað sem við Elín
systir höfum tileinkað okkur, ef
við erum farnar að flækja málin
of mikið hugsum við til þín og
segjum eins og pabbi sagði „ ekk-
ert vesen“. Arnika var í miklu
uppáhaldi hjá þér og þú ljómaðir
þegar þið voruð saman, við systk-
inin munum nú standa þétt sam-
an og hugsa vel um litlu systur
okkar.
Þú hafðir einstakan húmor og
það fylgdi þér alltaf mikil gleði,
þú hafðir svo gaman af því að fá
fólk til að hlæja og það eru til ófá-
ar minningar um það sem við
munum reglulega rifja upp.
Ég sakna þín svo mikið og mun
hugsa til þín alla daga, nú ertu
kominn í faðm ömmu, afa og Gísla
bróður þíns sem þér þótti svo
vænt um. Guð geymi þína ynd-
islegu sál.
Þín dóttir,
Sólveig.
Það virðist óraunverulegt að
þú sért farinn og komir ekki aft-
ur. Enn eitt skarðið í fjölskyld-
una okkar.
Ég sakna þín svo óendanlega
mikið, elsku brói.
Ómar bróðir minn var elstur
og ég yngst af sex systkinum, ég
minnti hann stundum á að mest
hefði verið lagt í mig af því ég var
langyngst, ég fékk þá bros til
baka.
Hann hafði einstakt lag á að fá
mann til að brosa, hann var stríð-
inn og hafði gaman af því að fá
mann til þess að brosa og hlæja.
Hann var sannkallaður gleðigjafi,
en hann var einnig hlýr, jákvæð-
ur, bjartsýnn og fylginn sér. Ef
hann tók ákvörðun um eitthvað
þá stóð hann við það og fylgdi því
eftir alla leið. Það voru bara til
lausnir við öllu, alveg sama hvað
það var. Hann var ekkert að
flækja hlutina.
Við unnum saman í fjögur ár
og við áttum margar góðar
stundir saman í Atlassíma sem
var fyrirtæki sem hann stofnaði
ásamt Róberti vini sínum, hann
hafði óbilandi trú á mér og hvatti
mig áfram og studdi vel við bakið
á mér og er ég honum óendan-
lega þakklát fyrir þann tíma. Ég
lærði svo margt af honum, sem
hefur nýst mér svo vel í lífinu og
ég mun áfram hafa að leiðarljósi
ásamt brosinu hans og jákvæðni.
Hann var svo góður við okkur
systurnar sem hann kallaði „the
three musketeers“. Hann studdi
alltaf við bakið á okkur og hann
var líka duglegur að hrósa okkur.
Elsku brói, ég elska þig óend-
anlega og minning um góðan
bróður mun lifa áfram í hjarta
mínu, alltaf.
Ég er viss um að mamma,
pabbi og Gísli bróðir tóku vel á
móti þér.
Þar til við hittumst aftur,
þín litla systir,
Svala.
Elsku Ómar minn, það er með
sorg í hjarta sem ég kveð þig. Þú
varst svo bjartsýnn og jákvæður
að þú myndir nú sigrast á krabb-
anum.
Það var engin spurning um
það í þínum huga. Með jákvæðni
og sterkum baráttuvilja tókstu á
við veikindin og notaðir húmor-
inn eins og þér var einum lagið í
slagnum.
Alltaf reyndir þú að vera léttur
í bragði og varst glaður þegar þú
hringdir í mig og sagðist loks
vera hitalaus eftir að hafa verið
með hita á hverjum degi í þrjá
mánuði.
Þegar þú þurftir að leita þér
læknisaðstoðar í upphafi veik-
inda þinna síðla sumars var ekk-
ert til um þig í sjúkrakerfinu því
þú hafðir alla tíð verið hraustur.
En svona er víst lífið. Við vit-
um aldrei hvað morgundagurinn
ber í skauti sér. Ég trúði því að
þú myndir sigrast á veikindum
þínum því þú hreifst okkur öll
með þér í bjartsýninni og ákveðni
um að ætla að hafa betur.
Pabbi og Nonni bróðir biðja að
heilsa þér og þakka góða vináttu.
Við huggum okkur við að þú
þurfir ekki lengur að finna til og
erum þakklát fyrir það þó okkur
finnist lífið ekki alltaf sanngjarnt.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Hulda Guðmundsdóttir.
Ómar Ægisson
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Elskulegur fóstri okkar,
SIGURVIN ELÍASSON,
fyrrverandi sóknarprestur,
sem lést 26. nóvember, var jarðsunginn í
kyrrþey frá Höfðakapellu 6. desember.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug og
sendum sérstakar þakkir til Droplaugarstaða fyrir alla umönnun.
.
Steinunn Þórhallsdóttir,
Þórhalla Þórhallsdóttir
og fjölskyldur.