Morgunblaðið - 19.12.2016, Side 13

Ljósmynd/Anya Holdstock
Eftirminnilegt Lilja Hrönn stíliseraði myndatökur fyrir annað tölublað British Girls sem kom út í
nóvember síðastliðnum. Verkefnið er eitt það eftirminnilegasta sem hún hefur unnið.
unum mínum á að mynda á Íslandi
og það hefur verið mjög mikið um
það undanfarið. Náttúran heima er
svo falleg að mér finnst alger synd
þegar ég fer heim að taka ekki einn
eða tvo myndaþætti í náttúrunni.
Þá fæ ég einhverja með mér í það
sem ég hef unnið með áður á Ís-
landi. Svo hafa íslensk fyrirtæki
líka samband þegar þau vita að ég
er á leiðinni heim,“ segir Lilja
Hrönn.
Ástríðuverkefnin eru best
Hvert er eftirminnilegasta
verkefni sem þú hefur unnið?
„Það er tískutímarit sem heitir
British Girls sem var gefið út fyrir
einu ári og annað tölublað var að
koma út. Báðar myndatökurnar
sem ég stíliseraði fyrir það blað eru
þær fallegustu sem ég hef gert, að
mínu mati. Þær voru báðar teknar
á fallegum stöðum, með rosalega
fallegum fötum og æðislegum mód-
elum.
Sú sem stofnaði tímaritið er
rússneskur ljósmyndari sem er með
mikla ástríðu fyrir breskum stelp-
um, henni finnst þær svo fallegar.
Hún hefur samband við fyrirsætu-
skrifstofur í London og fær að
mynda nýjustu bresku módelin
þeirra og tekur líka viðtöl við þær í
blaðinu. Þetta er reyndar ástríðu-
verkefni fyrir okkur öll. Við vinnum
rosalega vel saman og valinn maður
í hverju hlutverki. Við fáum lítið
borgað, en gerum þetta til að sjá
lokaútkomuna, fyrir ástríðuna,“
segir Lilja Hrönn og á greinilega
góðar minningar frá þessum verk-
efnum.
„Það er svo langskemmtilegast
þegar maður fær verkið sitt í hend-
urnar. Þetta er eiginlega eins og lít-
il bók, þetta er svo stórt og fallegt
tímarit. Ég held að þetta séu
myndatökur sem ég muni alltaf
muna eftir og oft taka tímaritið
fram og fletta því.“
London eða Skandinavía
„Í framtíðinni er tvennt sem ég
myndi vilja vinna við. Annaðhvort
sem listrænn stjórnandi eða yfirstíl-
isti hjá fatamerki sem ég hef miklar
mætur á, eða að vera tískuritstjóri
hjá stærra blaði sem er mögulega
gefið út á prenti.“
Eitthvert draumatímarit eða
draumafatamerki?
„Ég myndi segja að uppáhalds-
tískublaðið mitt sé AnOther, en ég
var í starfsnámi hjá þeim í náminu
mínu. Ég myndi vilja vinna fyrir
þau, en það er mjög erfitt að kom-
ast að hjá þeim. Ég les auðvitað
Vogue, eins og allir aðrir. Gentle-
Woman þykir mér mjög fallegt, það
er stórt og fágað tímarit með mikið
af greinum og viðtölum, ekki bara
stútfullt af auglýsingum. Ég vinn
líka fyrir Kinfolk sem er dansk-
bandarískt tímarit sem er mjög fal-
legt. Þar er líka fjallað um lífsstíl
og ferðalög. Þannig að mörg önnur
blöð koma líka til greina.
Uppáhaldsfatamerkið mitt er
Acne Studios og mér þykir franska
merkið Céline mjög fallegt. Ég hef
alltaf sagt að þegar ég verð búin að
„meika það“ muni ég kaupa mér
Céline-tösku en þær eru mjög dýr-
ar. Það er algjör lúxustískuvara.“
Verður þú áfram í London?
„Ef ég myndi flytja vegna
vinnunnar væri það til Stokkhólms
eða Kaupmannahafnar. Þær borgir
henta mér betur en París eða Míl-
anó sem eru svo „glamorous“,“ seg-
ir Lilja Hrönn og hlær. „Tískan þar
er svo ótrúlega ýkt, á meðan hún er
svo mínimalísk og stílhrein í Skand-
inavíu. Ég hef pælt í New York, en
er ekki hrifin. Þar er mun minna
frelsi, maður verður víst að halda
meira aftur af sér, því Bandaríkja-
mönnum blöskrar svo margt,“ segir
stílistinn Lilja Hrönn að lokum,
hæstánægð í hátískuborginni Lond-
on.
Ljósmynd/Anya Holdstock
Ljósmynd/Scandebergs
Xu Zhi Ullarflík frá kínverska hönnuðinum Xu Zhi.
Ljósmynd/Sarah Elizabeth Blais
Ljósmynd/Anya Holdstock
Breskar stúlkur Mynd úr tískutímaritinu British Girls,
en Lilja Hrönn valdi flíkur frá mörgum hönnuðum þeg-
ar hún stíliseraði fyrir myndatökurnar.
Ljósmynd/Sarah Elizabeth Blais
Sicky Magazine Lilja Hrönn valdi skartgripi eftir Jenny Sweetnam og fatnað eftir Sol-
ace London þegar hún vann verkefni fyrir tískutímaritið Sicky Magazine .
Hlekkir: www.liljahronn.com
bast-magazine.com
DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. DESEMBER 2016
Jólakötturinn er kominn
til byggða og hefur að
því er hermt er á vefsíðu
Þjóðminjasafnsins
brugðið sér í ýmis líki og
falið sig innan um sýn-
ingargripina á grunnsýn-
ingunni, Þjóð verður til.
Af því tilefni hefur verið
efnt til ratleiks í safninu
og geta gestir nálgast
þátttökugögn í móttöku.
Ratleikurinn er á sex
tungumálum; íslensku,
ensku, dönsku, frönsku,
pólsku og þýsku. Mark-
miðið er vitaskuld að
finna jólaköttinn.
Um uppruna jólakatt-
arins segir á vefsíðu
Þjóðminjasafnsins: Hinn
norræni jólahafur er vafalaust sú er-
lenda dýravættur sem íslenski jóla-
kötturinn okkar líkist mest en þeir
eiga það báðir sameiginlegt að fylgj-
ast vel með fólki í undirbúningi
jólanna og gera þeim sem ekki fá nýja
flík á jólunum illt. Þekkt er að á Norð-
urlöndum hafi menn klætt sig upp
sem jólahafur í jólaleikjum og hafa
sumir velt því fyrir sér hvort það
sama hafa verið uppi á teningnum
hér á landi og fólk hafi klætt sig upp í
jólakattarbúning. […] Lengi hefur
þekkst að tala um „að fara jólakött-
inn“ eða „að klæða köttinn/
jólaköttinn“ má vel vera að það hafi
einhvern tímann verið gert í bók-
staflegum skilningi. Sú túlkun sem
nú er oftast lögð í orðalagið „að fara í
jólaköttinn“ og hefur lengi verið við
lýði er sú að jólakötturinn éti þá sem
ekki fá ný föt á jólunum. […] Jóhann-
es úr Kötlum gerir mannætuháttalag
jólakattarins að yrkisefni í kvæði sínu
um óhræsið en þar segir m.a.:
Hann lagðist á fátæka fólkið,
sem fékk enga nýja spjör
fyrir jólin – og baslaði og bjó
við bágust kjör.
Ratleikur með jólakettinum í Þjóðminjasafninu
Ratleikur Jólakötturinn hefur brugðið sér í ýmis
líki og falið sig innan um sýningargripi á grunnsýn-
ingunni, Þjóð verður til, í Þjóðminjasafninu.
„Hann lagðist á fátæka fólkið,
sem fékk enga nýja spjör“