Berklavörn - 01.06.1946, Blaðsíða 18

SIGURBJÖRN EINARSSONdocent:
Sókn gegn Bölverk bleika
Sigurbjörn Einarsson, docent.
Okkar öld er landnámsöld hin nýja. Nú
þegar myndi þeim víða erfitt að þekkja
gamla landið aftur fyrir sama land, sem
uppi voru fyrir tveim mannsöldrum og
færu að svipast um á kunnum slóðum, þar
sem þeir þekktu áður hverja þúfu og stein.
Starsýnt myndi smalanum, sem forðum
beitti Reykjafell eða Lágafell, á það ný-
virki, sem orðið er í gamla dalnum. Og
þeim, sem nú fara nýmóðins smalareiðar
á galdratýgjum aldarinnar um þjóðveginn
hjá Álafossi, verður raunar líka litið með
nokkurri undrun upp á melhrygginn und-
ir hlíðum Helgafells. Heilt þorp hefur þot-
ið þar upp á skömmum tírna, sólskins-
livítt, ber við melinn rétt eins og óvænt-
ur, skær hlátur upp tir eins manns hljóði.
Ferðamaðurinn spyr: Hvað er að tarna?
Ekki getur þetta verið fiskiþorp. Naurn-
ast eitt af landbúnaðarþorpum nýja tím-
ans? Nei, ekki er svo. En landnám er hér
á ferðinni, raunar eitt hið merkasta í sögu
aldarinnar. Hin hvitu hus á melnum eru
þáttur í bókstaflegri lífsbaráttu þjóðarinn-
ar. Hér er verið að búast um til þess að
herða á undanhaldi eins versta lífsfjanda
á íslandi, berklaveikinnar. Reykjalundvr
heitir staðurinn, vinnuheimili berkla-
veikra, sem komizt hafa til nokkurrar starfs-
heilsu. Litlu, hvítu húsin og grænu teig-
arnir, sem eru að myndast umhverfis þau,
eru eins og bros í andliti landsins, sigur-
bros, því nú er einn af óvinum íslands
að hörfa, og þjóðin fylgir flótta hans eftir,
— Reykjalundur er vitni þess.
Reykjalundur er enn á byrjunarstigi. Fá
ár eru liðin síðan samtök manna, sem sjálf-
ir höfðu orðið sárir undan atlögum hins
bleika víkings, hófust handa um þessa
framkvæmd. Hér hefur verið að unnið af
mikilli atorku, ósérplægni og áræði. Og
kynlegt hefði það verið, ef þjóðin hefði
ekki brugðið skjótt og rösklega við, þegar
til hennar var leitað um aðstoð til þess
að koma þessari stofnun upp, einmitt af
2
BERKLAVÖRN