Berklavörn - 01.06.1946, Síða 25

VOR
Nú veit ég að vorið er komið:
— Niðri við ströndina
syngur sœrinn
söngva vorsins
i eyra mér,
og sólheitur, angandi
sunnanblœrinn
livislar þvi að mér
hvar sem ég fer:
— Hinn langi vetur er liðinn!
Og mér verður hlýtt
um hjartarœtur
að hugsa til*þess,
sem koma á:
sólhvitir dýrðardagar,
sveimandi, vorbjartar
vökunœtur,
dular og heitar
sem hjartans þrá--------
þýtur í þúsund strengjum:
— fyrsta hljómkviða
vaknandi vorsins;
ómarnir berast
um blávegu geims,
tindrandi bjartar
tónaperlur,
dýrari öllum
djásnum heims!
— Sólskinið hlær og sindrar;
sól yfir heimi,
sól i geimi
— heiðríkjast þó
i liuga mér!
Vordis! min bjarta brúður,
glaða, söngelska
sólskinsdrottning!
Klökkur------fagnandi
krýp ég þér!
Aldraður bóndi gerist smiður í Reykjalundi.
LJÓÐ
Ég lagði af stað með faðminn fullan af
blómum,
fegurstu blómum, sem spruttu á túni og
engi.
Ég lagði af stað með hugann fullan af
hljómum,
hljómum, sem ást min lék á kliðmjúka
strengi.
Og mér fanst vorið titra af töfrandi ómum.
A tærri safirhvelfingu geislar hlógu.
Ég kom að þinum hibýlum hljóðum og
tómum.
Hljómarnir þögnuðu.
Blómin min fölnuðu
— og dóu.
BERKLAVÖRN
9