Berklavörn - 01.06.1946, Side 39

Við hnappagatavél.
Að þessu athuguðu mun engan undra,
að reynsla og athuganir margra lækna á
síðustu árum bendi til, að íslendingar séu
lialdnir langvarandi (kroniskum) B-vita-
minskorti. Skal ekki farið nánar út í þá
sálma hér en aðeins bent á ýmsa þá kvilla,
sem fjöldi af fólki er haldið af og oft lag-
ast eða batna, þegar B-vitamin er gefið, svo
sem ýmiskonar gigt og taugatruflanir, slen,
„beinverkir“, kvillar í meltingarfærum,
lystarleysi í krökkum o. fl.
Ekki er þó ætlunin að halda því fram,
að B-vitamin sé allra meina bót, enda vit-
að, að fæði okkar íslendinga er í ýmsu
fleiru ábótavant en B-vitamini. Hitt er að-
alatriðið að vita, að við getum komið í veg
fyrir allan B-vitaminskort í flestum tilfell-
fellum með því að borða heilnæmar korn-
tegundir, svo sem rúg, heilhveiti og hafra
í stað hvítahveitis og hrísgrjóna og stilla
sykur- og sælgætisneyzlunni í hóf.
Það mun lítt rannsakað, hvaða áhrif
langvarandi skortur á B-vitamínum hefur á
mótstöðuafl manna gegn bakteríusjúkdóm-
um, eins og t. d. berklaveiki, en ég hef til-
hneigingu til að ætla, þar til annað verð-
ur sannað, að sá einstaklingur sem ekki
er haldinn af B-vitaminskorti standi betur
að vígi í baráttunni við berklana, en hinn,
sem líður af B-vitaminskorti. Og það mun
vera álit sérfræðinga allt fram á þennan
dag, að flest það, sem bætir almenna Iieil-
brigði manna, auki viðnámsþróttinn gegn
berklaveikinni og megi því óbeint teljast
til berklavarna.
Svo að lokum þetta: Þess eru engin
dæmi að ntenn fái of mikið af B-vitamin-
um, en fjöldi manna fær of lítið af þeim.
Hættum því að sóa jiessum dýrmætu
næringarefnum með heimskulegu matar-
æði.
Snorrri P. Snorrason.
Dóttir gestgjafans: ÞaS er nú meiri bókahrúgan, seni
þér cigiS. ViljiS þér lána mér einhverja þeirra?
Stúdentinn: Alveg sjálfsagt. Þér megiS fá þær allar.
Dóttir gestgjafans: EigiS þér enga — enga, sem þér
viljiS síSur aS ég lesi?
BERKLAVÖRN
23