Berklavörn - 01.06.1946, Síða 40

Ráðskonan að Stöng
29. júlí. „Farin skemmtiferð austur í
Þjórsárdal. Farið í þremur bílum. Forn-
menjar og merkustu staðir í dalnum skoð-
aðir. Kaffidrykkja og harmonikumúsik.
Stanzað á heimleið við Tryggvaskála og
dansað. Fólk mjög ánægt yfir ferðinni, þó
sérstaklega yfir hr. Trausta Eiríkssyni,
harmonikuleikara".
Þannig segir gjörðabók „Skemmtinefnd-
ar Vífilsstaða" frá síðustu kynnisför sjúkl-
inga af Hælinu, um nágrenni Revkiavík-
ur. Nú lanear mig til að bæta nokkrum
orðum við bessa stuttu frásöen gerðabók-
arinnar af þeirri ferð, sem mér mun löng-
um verða minnisstæð vegna bess er fvrir
mig bar, meðan dvalið var að Stöng. Eins
og fyrirsösmin ber með sér nefni ég sögu
mína, „Ráðskonan að Stöng“, og hef ég
nú frásögnina:
Bæiarrústirnar á Stöng eru á háum hól,
og er þaðan víðsvnt miög yfir dalinn. Hóll-
inn er brattur, og fórum við úr bílnurn
neðan við hann. Um leið og við hófum
göneu okkar udo hólinn, varð mér litið
þar udd. Sá ée þá svartklædda konu, eiörvi-
lega með hvíta svuntu, ganga fram á hól-
inn, á móti okkur. Ée varð undrandi vfir
þessu, því að þarna átti ég ekki von á að
sjá neitt fólk, og sagði við Dilt jrann, Gest
að nafni, sem eekk við hlið mér: „Nei,
sjáðu. Þarna kemur kona í svörtum kjól
með hvíta svuntu, á móti okkur". Piltur-
inn Iiló glettnisleea, leit kvminn á mie og
saeði: „Það er ráðskonan hérna“. Jæja,
hugsaði ég, hér er þá veitingaskáli. Það er
gott, því hér er sífelldur ferðafólksstraum-
ur.
Þegar við komum upp á hólinn varð
mér fyrst fyrir að litast um eftir konunni,
en hún var hvergi sjáanleg. Við gengum
að bæjarrústunum og skoðuðum þær.
Fyrst um sinn gekk ég þarna eins og x
draumi, því að hugur minn leitaði sífellt
svartklæddu konunnar, sem ég nú kom
hvergi auga á. En allt í einu flaug mér í
hug: Það er enein ráðskona hérna. Gestur
hefur bara verið að spauga, þegar hann
sagði þetta. Hann hefur enga konu séð,
þó að ég sæi hana svona skýrt og greini-
lega. Og þá, þegar ég var kominn að réttri
niðurstöðu, gat ég farið að fylgjast með
fólkinu og taka eftir því, senr fyrir augu
og eyru bar.
Oft hef ég síðan hugsað um „ráðskon-
una að Stöng“, sem með gestrisninnar góð-
vildarhug gekk á móti okkur fram á bæj-
arhólinn, til að líta yfir hópinn og bjóða
okkur velkomin í bæinn sinn. Ef til vill
hefur hún, þegar Þjórsárdalur var blómleg
byggð, verið húsfreyja að Stöng, vön að
ganga fram á bæjarhólinn að fagna gest-
um, og heldur þessum fagra sið enn, þegar
ókunnuga ber að gai'ði, þótt aldraðir
séu liðnar, síðan hún var lögð í móður-
skaut jarðar.
Vífilsstöðum 28. apríl 1946.
Sigurbjörg Sigurðardóltir
frá Víðivallagerði.
24
BERKLAVÖRN