Berklavörn - 01.06.1946, Síða 44

Frá Reykjalundi:
Vinna á járnsniíSaverkst'Öœinu.
nokkurntíma verið mér nokkurs virði. Eig-
inlega hef ég, aðeins af meðaumkvun lofað
honum að snúast í kring um mig, eða þá
vegna þess að ekki var öðru að sinna þá
stundina.
Mér hefur raunverulega aldrei þótt hæt-
is hót í hann varið og harla lítið mun ég
sakna hans, víst er um það.
Auðvitað kenni ég í brjósti um liann,
því að þetta verður svo skelfilegt áfall fyrir
hann, mannaumingjann. En liann um það,
hefur til þess unnið, karlinn. Gat sér að
skaðlausu tekið meira tillit til annarra,
verið kurteisari en svo að--------kannske
síminn sé í ólagi?
Eintal sálarinnar féll niður. í þess stað
hringdi stúlkan á upplýsingarstöð símans
og fékk eftir lærdómsríkt samtal fullar
sönnur á ágætri heilsu símans. Við það
espaðist geð ungfrúarinnar enn á ný og
galt síminn þess er hún barði heyrnartæk-
inu niður, svo að buldi við:
Vildi að ég hefði brotið það, hvæsti hún.
Kirkjuklukkan sló þrjú högg, armbands-
úrið vantaði fimmtán mínútur í átta, það
var ekki um að villast.
Ég vildi óska að hann tapaði öllum
eignum sínum, eða að hann verði rekinn úr
stöðu sinni, eða allra helzt að hann yrði
nauðsköllóttur á einni nóttu. Aumastur
yrði hann sjálfsagt út af skallanum, þetta
tilgerðarlega, montna og hlægilega fífl.
Að hugsa sér, að hugsa sér, að hann
skuli dirfast að láta mig bíða hér tímun-
um saman og halda svo kannske að ég
geri það.
Ha-ha, það veit þó sá sem allt veit, mér
mundi ekki einu sinni, í óráði, detta í hug
að bíða hálfa mínútu eftir þessum-------,
ef ekki liefði viljað svona einkennilega til,
rétt í þetta skiptið, að ég hef ekkert að gera
og ég búin að sjá allar bíómyndirnar,
sem sýndar eru núna, nema eina eða þá
tvær. Ég veit líka ekki til hvers ég ætti að
horfa á þessa endaleysu, sem öll er eins.
Allt þetta ógeðslega kelerí. Annað hvort
fá þau hvort annað, eða þá, fá ekki hvort
annað. Allt saman jafn ósmekklegt og hálf-
vitalegt.
Þetta er annars mjög heppilegt og veru-
lega gaman að geta verið ein í friði í allt
liðlangt kvöld. Sannarlega ekki oft, sem
mér auðnast það. Nú skal ég láta mér líða
reglulega vel, njóta hvíldarinnar.
Framkoma hans verður þó aldrei afsök-
28
BERKLAVÖRN