Berklavörn - 01.06.1946, Qupperneq 48

Skrítlur
Gesturinn: Eg get ómögulega fundið hattinn minn.
Hafið þér ekki séð hann?
Þjónustustúlkan: Jú: hann liggur á einum stólnum,
þér hafið sjálfir setið á honum i allt kvöld.
•
A. Auglýsingar kosta mig fleiri þúsund árlega.
B. Hvernig stendur á því. Ekki ert þú verzliinarmað-
ur og þarft ekki að auglýsa neitt.
A. Þú skilur ekki hvað ég á við, vinum minn. Auglýs-
ingarnar, sem konan mín les, kosta mig margar þús-
undir.
•
Dómarinn: Þér játið þá, að þér brutuS stól á höfði
konunnar yðar?
Sakborningurinn: Já, hr. dómari. Ög ég sé mikiS
éftir aS hafa gert það, því að þetta var bezti stólinn,
sem við áttum.
•
Eirikur litli (sem situr við matarborSið með fjöl-
'skyldunni, segir við stóru systir sína). Hverju stal
Hannes frá þér á tröppunum í gærkveldi — Anna.
Anna: HvaS ertu að hulla krakki. Hannes stal engu.
Eiríkur litli: Jú, ég heyrði sjálfur að hann sagði:
Nú stal ég einum.... Af hverju roSnarðu svona
Anna?
Innst i sál mér sólin skin,
symrur gleðistrengur,
haustið kalt með hretin sin
hrœðir mig ekki lengur:
Heima biður brúður min
og broshýr mömmuclrengur.
Gleði min er himinheið,
hrein sem breiður mjalla.
Syng ég burtu sjúlidómsneyð,
sorg og þjáning alla:
hugurinn ber mig hálfa leið
heim til blárra fjalla.
Jón frá Ljárskógum
LEIÐRÉTTING.
Bls. 9, 7. línu annars erindis í kvæðinu „Vor“.
Sveimandi — les: seiðandi.
Pétur litli: Mamma, hérna færðu 50 aurana aftur.
Móðirin: KeyptirSu ekki frímerki á bréfið?
Pétur: Nei, ég leit vel í kringum mig við póstkass-
ann, og þegar ég sá að enginn tók eftir mér, stakk
ég hréfinu í hann.
•
A: Ég er alveg í öngum mínum. Konan min er úti
í þessari hellirigningu og hefur enga regnhlíf.
B: Það er allt í lagi. Hún skýzt vafalaust inn í ein-
hverja verzlunina og bíður skúrinn af sér.
A: Já, þess vegna er ég nú í öngum mínum.
•
Móðirin: Ég held við ættum aS lítast um eftir manns-
'efni fyrir hana Karítas.
Faðirinn: ViS getum hinkrað dálítið. Hún er ekki
nema 18 ára og hittir kannske þann eina rétta síSar.
Konan: Hefði ég farið að híSa eftir þeim eina rétta
biði ég sennilega ennþá.
•
Ungi maðurinn: Ég mætti föSurbróður þínum í gær
og hann lézt ekki þekkja mig. Sennilega álítur hann
mig ekki jafningja sinn.
Unga stúlkan: Vitleysa. Þú ert sannarlega jafningi
hans. Hann er bölvaður asni.
•
A: Hvernig fannst mönnum nýi ræðumaSurinn?
HafSi ræSa hans nokkur áhrif á tilheyrendurna?
B: Já, vissulega. Þegar hann hafði talað í tæpar
fimm mínútur var enginn eftir í salnum.
•
Prófessorinn: Hugsið yður bara kæra frú. Þessi
stjarna er svo langt í burtu, að fallbyssukúla væri 1000
ár á leiðinni þangaS.
Frúin: Já, en góði prófessor. HaldiS þér aS nokkur
væri svo harðbrjósta, aS fara aS skjóta á stjörnu.
•
FaSirinn: (við Kalla sem hefur verið óþekkur) í
skammarkrókinn með þig Kalli.
Kalli litli: Nei, ég"vil það ekki.
FaSirinn: En ég vil það.
Kalli: Þá geturðu farið, þangað pabbi.
•
Gestur: EruS þér alveg viss um, að frúin sé ekki
heima?
Stúlkan: Já, væri ég það ekki, yrði mér fljótlega
sagt upp.
* *
MóSir Kalla litla hefur ákveðiS, aS fyrir hvern blett,
sem á dúkinn sé settur, skuli borga 25 aura. Hún sér
að Kalli, sem situr hinum megin viS borðið, er önnum
kafinn viS eitthvaS í skjóli við blómsturvasa.
„HvaS ertu að gera Kalli ?“
„Ég er að sameina tvo kaffibletti! “
32
BERKLAVÖRN