SÍBS fréttir - 01.12.1999, Page 15

útdrætti loknum og hefur allt undir eftirliti. Prent-
smiðja þarf ekki lengur að prenta skrá til dreifingar
í umboðin. Ljósritunarvél skrifstofunnar vinnur
það verk. Vinningaskráin birtist síðan í dagblöð-
unum, t.d. alltaf daginn eftir í Morgunblaðinu.
Hægt er að fletta stórum vinningum upp í
textavarpi RUV og síðast en ekki síst er hægt að
fara inn á heimasíður SIBS og láta leitarvélina gá
hvort vinningur hefur fallið sl. tólf mánuði. Slóðin
er www.sibs.is síðan smellt á „happdrætti" og loks
„á ég vinning“.
Breytingin er mikil frá því sem áður var en eitt
hefur ekki breyst. Alltaf er jafn gaman að tilkynna
um góða vinninga og hreint ótrúlegt hvað þeir
koma oft á góða staði og hitta í mark.
H.F.
Svik í tafli
Á þeim árum, þegar þriðji hver miði fékk að
meðaltali vinning ár hvert hjá happdrættinu,
kom kona nokkur í eitt umboðið og kvartaði.
Hún sagðist eiga þrjá miða en samt sem áður
hefði hún ekki hlotið neinn vinning. Hér
væru einhver svik í tafli. Maður sem staddur
var í umboðinu og hlustaði á, gat ekki stillt
sig um að leggja orð í belg. „Já“, sagði hann.
„Ég las líka um daginn sögu um norræn hjón
sem áttu tvö börn en þorðu alls ekki að
eignast það þriðja þar eð þau höfðu heyrt í
fréttatíma útvarps að þriðja hvert barn, sem
fæddist í heiminum væri Kínverji".
Nóg komið
Svo var það hugsjónamaðurinn sem ákvað
að styðja SÍBS með kaupum á happdrættis-
miða. Eftir fortölur vinar keypti hann einn
miða um áramótin. Hann var svo heppinn að
vinna strax í janúar 12.000 krónur. Þegar
hann kom til að vitja vinningsins tilkynnti
hann um leið að nú ætlaði hann að hætta -
hann væri búinn að styrkja SÍBS nóg.
Hvar er vinningurinn? Happdrætti SÍBS er samkvæmt lögum, flokkahappdrætti, þ.e. happdrættisárið fylgir almanaksárinu og þegar dregið er í janúar er verið að draga í fyrsta flokki ársins og þeir sem þá kaupa sér nýja miða eru með í fyrsta skipti af mörgum mögulegum. í janúar eitt árið kom ákveðinn góðvinur Bakkusar inn í umboð happdrættisins og keypti sér miða. Dregið var í 1. flokki og ekki fékk umræddur viðskiptavinur neitt á miðann sinn (hefur nú komið fyrir fleiri). Þegar hann síðan kemur til að endurnýja í febrúar hallar hann sér yfir borðið að afgreiðslustúlkunni sem umvafðist höfgum ilmi anda hans. Hann lítur á hana alvar- legum augum og segir: „Mig er nú farið að lengja eftir vinningnum“.

Dáinn Svo var það áhugasama afgreiðslustúlkan (hér nefnum við engin nöfn). Tveir há- aldraðir bræður höfðu spilað í happdrættinu í fjölda ára, trúlega frá stofnun þess. Annar bróðirinn kom alltaf til að endurnýja ntiðana fyrir þá báða. Þetta var ljúfur maður, orðinn dálítið hrumur en þó mjög virðuleg- ur. Eitt sinn sem oftar kemur hann til að endurnýja, gengur hægt að borðinu. leggur frá sér silfurbúinn staf og segir skjálfandi röddu: „Nú ætla ég bara að endurnýja annan miðann. Hann bróðir nrinn er dáinn“. Afgreiðslustúlkan áhugasama er skjót til svars og segir eins glaðlega og henni frekast er unnt: „Það er allt í lagi! Þú getur alveg haldið áfram með miðann, við setjum hann bara á þitt nafn!“ Ónafngreinda afgreiðslustúlkan á erfitt með að gleyma augum gamla mannsins þegar hann horfði á hana. Hún man þau vel nú, 34 árum síðar, hversu blá þau voru og rakri slikjunni og undruninni sem færðist yfir þau.
SÍBS-fréttir • 15