Fréttatíminn - 17.09.2016, Síða 18

18 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 17. september 2016
Vinátta í rakarastólnum
Í æsku eru margir áhrifavaldar í lífinu. Ég
nefni Þórð Helgason rakarameistara á
Skólavörðustíg 17. Honum kynntist ég 14
ára gamall þegar ég fór inn á rakarastof-
una hans fyrir tilviljun. Við urðum strax
vinir, þrátt fyrir rúmlega 30 ára aldursmun.
Alltaf þegar ég kom í klippingu áttum við
góðar samræður og fékk ég ávallt góð ráð
og úrlausnir frá þessum lífsreynda manni.
Hann hafði mikil áhrif á mig og kenndi mér
að tileinka mér fordómaleysi, hégómaleysi
og umhyggju. Þetta hefur nýst mér vel allt
mitt líf og þá sérstaklega á mínum fyrstu
árum á vinnumarkaðnum þar sem ég vann
á Kópavogshæli og á geðdeild. Það má með
sanni segja að hann hafi víkkað sjóndeildar-
hring minn og hann hefur allar götur síðan reynst mér sannur vinur, bæði í
blíðu og stríðu.
Kennarinn sem sigraði hjartað
Hún hét Una Guðlaug Sveinsdótt-
ir sú góða kona sem tók mig „á ippon“ í
Laugarnesskóla septemberdag einn árið
1970. Ég var yngst af sjö systkinum, örverpi
og örvhent í þokkabók. Ég þráði að komast
í skóla og var innrituð í Laugarnesskóla þar
sem ég komst í hendurnar á Unu kennara og
það var ást við fyrstu sýn. Hún leit út eins
og amma í skóginum með hálfgleraugu og
grátt hár og hlátur í augunum.
Sex ára krakkar árið 1970
voru náttúrulega margir og
misjafnir. Sumir kunnu
ekki stafina en aðrir (les-
ist: ég) voru farnir að
lesa Öldina okkar og Bangsímon. Stofunni í gamla hluta
Laugarnesskóla skipti Una í margar minni stofur með
bylgjupappa og stundaði einstaklingsmiðaða lestrar-
kennslu áður
en það hugtak
varð til. Á leið
í morgunsöng
leiddi hún hópinn
í gegnum komp-
una þar sem allir
lokuðu augun-
um út af beina-
grindinni sem
þar var geymd.
Hún steikti líka
kleinur og bauð
okkur heim. Ég
legg ekki meira á
ykkur.
Fyrsta fyrirmyndin sem ég valdi mér
Heimilið og fjöl-
skyldan móta alla
reynslu barnsins
á fyrstu árunum.
Síðan einn daginn
kemur einhver inn
í líf barnsins sem
víkkar sjóndeildar-
hringinn og hefur
áhrif á þroska þess.
„Það þarf heilt
þorp til að ala upp
barn“ er stundum
sagt og þá er oft
sagt að þessi hugs-
un eigi uppruna
sinn í þorpum Afr-
íku. Kannski erum
við búin að gleyma
þessum einfalda
sannleika og þeim
miklu áhrifum
sem velviljað fólk
getur haft á þroska
eintaklingsins.
Fréttatíminn
hafði samband við
nokkra aðila og
bað þá um sögur af
fullorðna fólkinu
sem mótaði barnið
og varð því fyrir-
mynd.
Guðni Tómasson
gudni@frettatiminn.is
Róbert Gunnarsson, matreiðslu
-
maður á kaffistofu Samhjálpar.
Sólveig Ólafsdóttir, húsmóðir í Vesturbænum.
Framtíðarpoppstjarnan á Sólvallagötunni
Fyrsti maðurinn sem ég kynntist utan minnar fjöl-
skyldu og hafði þegar töluverð áhrif á mig var Páll Óskar
Hjálmtýsson, það er ekki
flóknara en það. Við vor-
um nágrannar á okkar ást-
kæru Sólvallagötu, vöggu
menningar og lista í Vest-
urbænum, árin 1974 til 1981
og ég fékk að njóta þess
heiðurs að kynnast þeim
stóra systkinahópi að hluta
þegar Hanna Steina, eða
Jóhanna Steinunn eins og
hún heitir í þjóðskrá, pass-
aði mig barnungan og óvit-
andi um lífið og tilveruna.
Páll Óskar bróðir hennar
fylgdi gjarnan með í pöss-
uninni og á þessum árum
tókust með okkur bönd sem fáir geta skýrt og enn færri
muna nokkuð eftir. Þrátt fyrir að við Páll sjálfir munum
þessar stundir ekki í smáatriðum höfum við gjarnan tekið
spjall þegar við hittumst á förnum vegi og þá reynt að rifja
upp stundirnar góðu á Sólvallagötunni, nú síðast þegar ég
var dyravörður á Nelly‘s heitnum og hann að spila þar um
verslunarmannahelgina 2001. Takk fyrir allt Palli!
Að læra að vinna
Þegar ég var á fermingaraldri fór ég til vinnu hjá fiskverk-
un GSR á Reyðarfirði, þar sem ég ólst upp. Ég hugsa strax
til fólksins þar sem kenndi mér að vinna. Yfirverkstjórinn
var Hjalti Bendiktsson
og þarna voru líka Gísli í
Brekku og Guðný í Garði
og Eva Vilhjálmsdóttir.
Þetta var allt glaðlegt og
gott fólk, en maður átti
greinilega að vera að og
vera duglegur.
Þetta fólk vann
þarna allan ársins hring
og þau tóku síðan á
móti okkur, galsafullum
skólakrökkum, á sumrin.
Þegar bjallan hringdi til
vinnu að morgni dags
og eftir kaffihlé átti
maður ekki að standa upp og
fara að klæða sig, heldur vera tilbúinn að hefjast handa.
Þetta var okkur gert ljóst strax á fyrsta degi á skýran og
ákveðinn máta. Okkur var líka gert ljóst að það var ekk-
ert endilega sjálfsagt að hafa vinnu.
Atli Steinn Guðmundsson,
starfsmaður hjá NorSea. Vigfús M. Vigfússon, vörustjóri hjá Sjóvá.
„Einn daginn áttaði ég mig á því að ég
kunni ensku og heimurinn stækkaði.“
- Guðmundur Eggert Finnsson.
Hin fagra og forna Albanía.
Albanía hefur nú loksins opnast fyrir erlendum
ferðamönnum. Enn hefur alþjóðavæðingin ekki
náð að festa þar rætur og er lítt sjáanleg. Þar má
sjá ævaforna menningu, söguna á hverju horni,
gríðarfallega náttúru og fagrar strendur og
kynnast einstakri gestrisni heimamanna þar sem
gömul gildi eru í hávegum höfð.
Verð 344.900 per mann i 2ja manna herbergi
Innifalið. Flug hótel í London, hótel m/hálfu fæði
í Albaníu, allar skoðunarferðir, ísl. fararstjóri, skattar
og aðgangur þar sem við á.
Upplýsingar í síma 588 8900
Albanía
4. - 15. október