SÍBS blaðið - 01.01.2006, Blaðsíða 16

16
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
/S
IA
.I
S
U
TI
2
83
13

05
/2
00
5
semi fyrir fatlaða er enn
ekki til hér. Það eru almenn
mannréttindi að íþróttir séu
fyrir alla. Íþróttahreyfingin
á Íslandi gæti unnið þjóð-
nytjastarf með því að skipu-
leggja íþróttir fatlaðra.“
Sama ár skrifar Oddur í árs-
ritið Reykjalund, sem ætíð
kom út í oktober á Berkl-
avarnardeginum greinina
Íþróttir fyrir fatlaða og
lýkur henni með þessum
orðum: „Íþróttir eru mikil-
virkur liður í endurhæfingu
fatlaðra. Tilgangur endur-
hæfingar er að rækta einstaklinginn andlega og
líkamlega. Að endurheimta það heilsufar og þá
orku sem unnt er og líta fyrst og fremst á það
sem eftir er af manninum, en einblína ekki á
það sem tapast hefur. Liður í endurhæfingunni
sem oft vill verða erfiður viðfangs er að endur-
nýja hið félagslega viðhorf, koma á eðlilegum
samskiptum við umhverfið og efla manngildi
einstaklingsins. Þarna koma íþróttirnar til hjálp-
ar. Þær skapa aukin kynni og félagsskap, hrífa
hinn fatlaða burt frá einangruninni og von-
leysinu, út í hið iðandi mannlíf, með spennu og
ánægju íþróttaiðkananna.
Aðrir þættir endurhæfingarinnar, svo sem lækn-
ishjálpin, sjúkraþjálfunin, sjúkraleikfimin og
vinnuþjálfunin fara ýmist á undan eða eru sam-
fara íþróttaiðkununum. Augljóst er að íþrótta-
iðkanir fatlaðra verður að framkvæma með gát.
Fullkomið lækniseftirlilt er nauðsynlegt og einn-
ig skyldi að jafnaði iðka íþróttir undir umsjá
sjúkraþjálfara.
Hér á landi er óplægður akur á sviði íþrótta fyrir
fatlaða. Fjöldi einstaklinga bíður færis að mega
njóta þeirrar heilsubótar, ánægju og örvunar
sem íþróttaiðkanir veita.“
Það er ánægjulegt að vita til þess að Oddur hafi
átt stóran þátt í íþróttastarfi fatlaðra sem sést á
H
e
i
l
s
u
s
p
o
r
t
i
ð
Frá Hafravatni.
Róðraæfingar voru
stundaðar á vatninu
því að árið 1974 voru að frumkvæði ÍSÍ og með
fulltingi Sjálfsbjargar og Öryrkjabanda lagsins
stofnuð tvö fyrstu íþróttafélög fatlaðra á land-
inu, fyrst Íþróttafélag fatlaðra í Reykjavík 30.
maí og síðan Íþróttafélagið Akur á Akureyri 7.
desember. Þessi félög eru nú á þriðja tug á land-
inu. Rétt er að geta þess að Íþróttasamband fatl-
aðra, sem er nánast ÍSÍ í smáum stíl, var stofnað
17. maí 1979 til að halda utan um hið vaxandi
starf.
Það er þó ekki á neinn hallað þótt segja megi að
Sigurður Magnússon, fyrsti formaður ÍF (Íþrótta-
sambands fatlaðra), sé guðfaðir íþrótta fatlaðra
á Íslandi. Hann hóf störf hjá ÍSÍ árið 1971 til að
vinna að verkefninu „Íþróttir fyrir alla“. Ári síðar
fór hann á fund íþróttanefndar Evrópuráðsins í
Strassbourg. Þar var meðal fyrirlesara fyrrnefnd-
ur Sir Ludvig Guttman upphafsmaður íþrótta-
hreyfingar fatlaðra í heiminum, sem ræddi um
Íþróttir fatlaðra af eldmóði og mikilli þekkingu.
Sigurður ræddi þar við hann og þáði boð til
Englands á kostnað Sir Ludvig. Þar fræddist Sig-
urður enn frekar um íþróttastarfið. Sigurður átti
síðan mestan þátt í stofnun fyrrnefndra íþrótt-
afélaga á vegum Íþrótta fyrir alla og stofnun
Íþróttasambands fatlaðra fimm árum síðar.
Þjálfun í sundlaug
Hjólreiðar eru vinsælar. Hérna er hjólað á tveggja
manna hjóli. Sá þriðji á myndinni er gangandi.