Pilsaþytur: afmælisblað Kvennalistans - 19.06.1993, Qupperneq 4

5amtök um kvennalista hafa slitið bamsskónum, Ijúfsár etskan er að baki og unglingsárin gengin i garð. Þau geta verið
erfið en eru þó ofi sá tínii þar sem mesturþroskinn fer firam og tniklar breytingar eiga sér stað.
Tilþess að rœða askuna, nútíð ogframtíð Kvennalistans og kvennabaráttuna höfum við fengið nokkrar „ eldri ” kvennalista-
konur l spjall. Þessar konur þekkja flestir sem fylgst hafa með Kvennalistanum l gegnum árin. Allar hafa þar staðið í
fremstu röð; Guðrún Agnarsdóttir, Maria Jóhanna Lárusdóttir (þekkt undir nafninu Hanna Maja), Guðrún Halldórs-
dóttir, Kristln Halldórsdóttir og Þórhildur Þorleifsdóttir.
Við höfum heyrt að á fyrstu árum Kvennalist-
ans, og sérstaklega í blábyrjun, hafi mikið lífog
fijór einkennt statfið. Hvað er ykkur minnis-
stœðast fráþessum árumi
Guðrún Agnarsdóttir er fyrst til að svara.
„Ef ég lít um öxl þá var það þessi smitandi
blanda af löngun, tilhlökkun, kvíða og ein-
kennilegum óskilgreindum samnefnara sem
tengdi allar þessar konur í leitinni að hinu
óþekkta.
Allt í einu var ég komin í hóp þar sem ég
fann að við vorum á réttri leið en vissum ekki
nákvæmlega hvert við vorum að fara eða
hvernig við myndum komast á leiðarenda.
Þessu fylgir ákveðin hætta og hún tengdi
okkur sterkum böndum. Við þurftum að
treysta hver annarri og trúnaður og vinátta
myndaðist af sjálfu sér. Svo eru auðvitað ótal
skemmtilegar sögur sem tengjast þessu . . .“
Hanna Maja: .Ævintýrið mikla byrjaði
auðvitað í Kvennaframboðinu. Haustið eftir
bæjarstjórnarkosningarnar héldum við ráð-
stefnu í Ölfusborgum og okkur Helgu
Thorberg var falið að tala um hugsanlegt
framboð til Alþingis ásamt Ingibjörgu Sól-
rúnu sem átti að tala gegn því. Við vorum
nýkomnar úr kosningabaráttu sem var alltaf
hugsuð sem sérstök aðgerð til að vekja athygli
á sérstöðu kvenna og hrista upp í pólitíkinni.
Alþingisframboð haíði ekkert verið á dagskrá
nema þá í hálfkæringi svo ég tók þetta verk-
efni mátulega alvarlega en varð eftirá alveg
gallhörð á því að bjóða fram. Hugmyndinni
óx síðan fylgi þegar á leið þrátt fyrir rnikla
togstreitu í Kvennaframboðinu og víðar. Þau
átök voru erfið en urðu okkur mjög jákvætt
veganesti inn í landsmálabaráttuna því í um-
ræðunni var tekist á um grundvallaratriði í
hugmyndafræði okkar sem stjórnmálaafls.
Það þurfti að skoða öll mál upp á nýtt, hverri
hindruninni af annarri var rutt úr vegi og allt
var hægt.“
Ílífsháska
Kristfn: „Fyrstu kynni mín af Kvennalistan-
um voru á stóra fundinum á Hótel Borg í
febrúar '83 þegar ákveðið var að bjóða fram
til Alþingis. Næsta dag var hringt í mig og ég
boðuð á Hótel Vík til að ræða það hvort við
ættum ekki að bjóða fram á Reykjanesinu.
Við héldum svo fyrsta fúndinn í Mosfellsbæ,
sællar minningar, því við sátum þar eiginlega
einar, konurnar sem boðuðu til fundarins,
enda veðrið alveg brjálað og það kviknaði t.d.
í bíl sem fauk þarna útaf í hvassviðrinu.
Það eftirminnilegasta frá þessum tíma er
samt ekki bundið við einstaka atburði heldur
háskann sem í þessu fólst. Við segjum auðvit-
að núna að við höfúm verið alveg sannfærðar
um að þetta hafi verið rétt. En guð minn
góður, ekki var ég viss um það þá. Ég viður-
kenni það fúslega, ég var alveg skíthrædd.
Allt var nýtt; fyrsti opni fundurinn, fyrsti
vinnustaðafúndurinn, fyrsta beina útsending-
in í útvarpi, og svo í sjónvarpinu. Maður var
þarna í lífsháska í margar vikur. Og ég tala
nú ekki um að enda svo inni á þingi. En það
er þroskandi að lenda í svona því þá er ann-
aðhvort að standa sig eða ekki. Og ég efaðist
aldrei um málstaðinn."
Herinn og harðfiskurinn
Guðrún Halldótsdóttir: „Ég var nú í Kvenna-
framboðinu og það var hún Helga Jóhanns-
dóttir sem fékk mig til að koma þangað. Ég
sannfærðist strax og farið var að ræða um að
við ættum að bjóða fram til þings að þetta
væri rétta leiðin. Auðvitað vitum við að það
gengu konur úr skaftinu þegar Kvennalistinn
óx útúr Kvennaframboðinu. Mér er t.d.
minnisstætt þegar ég fór í fyrsta skipti í út-
varpsviðtal - í fyrsta skipti sem kona frá okk-
ur fór í útvarpið held ég - og var spurð um
viðhorf okkar til hersins. Ég sagði eins og