Pilsaþytur: afmælisblað Kvennalistans - 19.06.1993, Qupperneq 8

í Reykjavík
Ljósm. Alda Lóa
Norsku Stil ullarnærfötin
Þeim
verður ekki
kalt allan
daginn.
Dæml um verð:
Stærð
4-6-8
10-12
Buxur
einf. fóðr.*
1.676- 1.832-
1.754- 2.008-
Bolir
einf. fóðr.*
1.842- 2.052-
1.974- 2.163-
* fóðruð með mjuku Dacron efni.
Ií vennaframboðskonur
lögðu upp fyrir 11 árum,
blésu í lúðra og buðu fram til
borgarstjórnar í Reykjavík.
Þær vöktu athygli í kosninga-
baráttunni, þær kynntu mál
sín öðruvísi, létu fyrir sér fara
á götum úti og voru ferskar
og skýrmæltar í fjölmiðlum.
Þær ollu umtali, bæði já-
kvæðu og neikvæðu. Reynt
var að klekkja á þeim með
því að vísa til þekkingar- og
reynsluleysis og karlarnir not-
uðu lítillækkunarleiðina —
skopmyndir og glott - stöðugt. Málefnin
sem áhersla var lögð á í upphafi snerust
fyrst og fremst um velferðarmál. „Betri
borg fyrir alla börn, konur og karla“. Af
litlum efnum og mikilli elju var ráðist til
atlögu við karlveldi stjórnmálanna.
Hugtakið „FEMÍNISMI” (kvenfrelsi)
var kynnt borgarbúum. Það að konur
hefðu annað sjónarhorn og byggju yfir
sérstakri reynslu og lífsskoðun var gert
heyrinkunnugt og rökstutt daga og næt-
ur. Athygli var vakin á því að þessi sjón-
armið hefðu ekki ráðið gjörðum karl-
anna. En það var ekki bara hugmynda-
fræðin sem var kynnt, útfærslur kvenna á
borgarrekstri voru líka kynntar. Málin
voru svo sannarlega ekki gripin úr lausu
lofti og hópar kvenna höfðu legið yfir
málaflokkunum og mótað skoðanir, álit
og stefnur. Framganga kvennanna vakti
athygli. Málfar þeirra var skiljanlegt og
þær voru ferskar. Árangur stritsins, og
um leið skemmtileg kosningabarátta
gerði það að verkum að . . . % borgarbúa
studdu Kvennaframboðið í Reykjavík.
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Guðrún
Jónsdóttir, efstu konur á lista, tóku sæti í
borgarstjórn — og um leið fjöldi annarra
kvenna í hinum ýmsu nefndum og ráð-
um borgarinnar. Þetta var árið 1982. Árið
1986 buðu konur enn fram sérstakan lista
og enn aftur árið 1990. Ingibjörg Sólrún,
Guðrún Jónsdóttir, Elín G. Ólafsdóttir
og Guðrún Ögmundsdóttir hafa á þess-
um árum vermt sæti í borgarstjórn, í
nafni Kvennaframboðs og Kvennalista,
en margar aðrar konur hafa tekið sæti
sem varakonur og málsvarar í sérstökum
málaflokkum.
Kosningar 1994
Enn á ný er blásið í kosningalúðra og enn
ætla konur að bjóða sig fram til stjórnar á
borgarmálum. Við kvennalistakonur er-
um jafn sannfærðar og áður um að sjón-
arhorn og sjónarmið kvenna skuli öðlast
meira vægi. Steinsteypupólitík og hags-
munagæsla fyrirtækja og peningakarla
verður að víkja fyrir skynsamlegri og hag-
sýnni sjónarmiðum. Á þrengingatímum
er hagsmunagæslan enn siðlausari og
sýnilega óréttlátari en
þegar meira er til skipt-
anna. Velferðar- og fé-
lagsmál eru áfram aðal-
áherslumál Kvennalist-
ans: Leikskólar fyrir öll
börn, heilsdagsskóli
fyrir alla, uppbyggilegt
og þroskandi umhverfi
fyrir unglinga, almenn-
ingssamgöngur í stað
mengandi og stór-
hættulegs bílaflota,
átak í atvinnumálum
kvenna, atvinnutæki-
færi fyrir alla vinnu-
færa, tryggar aðstæður
aldraðra og umönnun
samkvæmt þörfum hvers og eins. Hug-
myndirnar vantar ekki, útfærslurnar
skortir ekki og kvennafansinn er til í að
sjá um framkvæmdina - fái hann tæki-
færi.
Við erum reynslunni ríkari
Kvennalistakonur búa yfir enn meiri
þekkingu og reynslu en áður, utan og
innan stjórnkerfis borgarinnar. Þær hafa
safnað í sarpinn, vegið og metið, og vita
að þær ráða við stjórn borgarinnar. Og
þörfin er sú sama og áður. I rúman ára-
tug hafa þær verið í nokkurs konar gæslu-
hlutverki um hagsmunamál kvenna og
barna í borgarstjórn, borgarráði og mörg-
um nefndum.
Það er löngu tímabært að þær ráði
ráðunum!
Hólmfríður Garðarsdóttir
situr í stjórn
Þróunarsamvinnust. Islands
fyrir Kvennalistann
Eitiveldi er engum hollt.
í REYKJAVÍK !
Margt, ótal margt, hefúr verið rætt og ritað um hvernig helst megi fella meirihluta Sjálfstæð-
isflokksins í borginni. Verk sem löngu er tímabært því einveldi er engum hollt til langframa,
allra síst stjórnvöldum.
Kvennalistakonur hafa rætt alla nröguleika og skoðað ýmsa kosti. Fýsilegasti kosturinn, og sá
sem kvennalistakonur telja raunhæfan til árangurs, er ekki sameiginlegt framboð heldur sameig-
inlegur málefnagrundvöllur. I því felst að þau stjórnmálasamtök, sem t.d. eru nú í minnhluta í
borgarstjórn, taki sameiginlega afstöðu til einstakra mála og vinni sameiginlega að settum
markmiðum, nái þau meirihluta í borginni.
Allar aðrar hugmyndir virðast kvennalistakonum ó- eða illframkvæmanlegar og bjóða upp á
valdabaráttu og erfiðleika. Sameiginleg baráttunrál þjappa hópum saman en leyfa um leið hverj-
um og einum að njóta sín.