Fréttablaðið - 13.05.2017, Blaðsíða 26

gildir ekki nema svigrúm sé til að
forgangsraða.“
Katrín: „Mér finnst rosa margt í
lífinu vera eftir einhverri forskrift
sem maður samþykkti aldrei. Eins
og maður sé búinn að skrifa undir
ósýnilegan samning og svo stefnir
allt í einhverja átt sem maður var
aldrei viss um af hverju var valin.
Við Kristín reynum að spyrja spurn-
inga um þessa vegferð og sérstaklega
áfangastaðinn. Kristín var aldrei
með þau langtímaáform að verða
borgarleikhússtjóri en fyrst hún
fékk þetta tækifæri þá var tilvalið
fyrir mig að hægja á mér. Þegar hún
svo ákveður að fara að gera eitthvað
annað get ég tekið mössun í vinnu-
málunum.“
Kristín: „Kata er leynivopnið mitt
og ég gæti aldrei gert þetta án henn-
ar, í gegnum samtöl við hana fæ ég
mínar bestu hugmyndir og hennar
stuðningur er lykillinn að því að
ég geti látið þetta allt saman ganga
upp. Þegar ég hugsa fimm ár aftur í
tímann skil ég ekki hvað ég var að
gera á daginn. Þá var ég barnlaus en
fastráðin í Borgarleikhúsinu og vann
tvær uppfærslur á ári að meðaltali.
Núna er hver einasta mínúta skipu-
lögð. Amma hennar Kötu sagði að
lífið kæmi í gusum og það er svolítið
þannig. Dóttir okkar var bara nokk-
urra mánaða þegar mér var boðið að
taka við starfi leikhússtjóra.“
Katrín: „Ég vil meina að Kristín
hafi verið í eðlunni svokölluðu á
þessum rólega tíma. Eðlan getur
legið grafkyrr á steini tímunum
saman með opin augun og bara
verið. Það get ég ekki. Ég sef aldrei
út og það er í eðli mínu að vera alltaf
á fullu, er með svo hratt tempó en
Kristín rosa rólegt. Oft sækja and-
stæður hvor í aðra. Kristín er líka
góður stjórnandi, réttsýn og úrræða-
góð, af því að hún hefur tamið sér
rólyndi. Þannig að hún er að upp-
skera þótt hún hafi ekki verið á fullu
að rembast við að komast upp á ein-
hvern topp.“
Djarft leikhús
Kristín er einmitt þessa dagana á
fullu að skipuleggja næsta leikár.
„Við erum búin að stilla öllu árinu
upp, raða í hlutverk og ráða list-
ræna stjórnendur. Tíminn sem
leikhúsið er algerlega í fríi er júlí,
svo fer allt í gang aftur,“ lýsir hún og
segir Borgar leikhúsið verða djarft og
pólitískt ögrandi á næsta leikári sem
hefst með frumsýningu á 1984, leik-
gerð eftir bók George Orwell.
„Kannski er það þannig með
klassísk verk að maður getur alltaf
lesið þau inn í samtímann, en þegar
maður les þetta í dag þá upplifir
maður að þetta sé skrifað nákvæm-
lega um það sem er að gerast í
Bandaríkjunum og víða í kringum
okkur. Í verkinu er einstaklingur
sem vinnur við að breyta fréttum
hjá Sannleiksráðuneytinu, því það
er bara einn sannleikur og allur
heimurinn ritskoðaður út frá því en
mennskan og ástin verða algerlega
hornreka.
Svo erum við að gera verk út frá
Rannsóknarskýrslu Alþingis, sem
ber vinnuheitið Guð blessi Ísland.
Bak við það er sami hópur og stóð
að Njálu og verður mjög hressandi
og afhjúpandi sýning, mikil músík
og dans og verið að rannsaka okkar
mannlega eðli. Svo erum við að fara
í Rocky Horr or, sem er beitt partí
með þungri undiröldu og valinn
maður í hverju rúmi.
Við erum með níu frumsýningar
á næsta ári, Ellý heldur áfram en
Mamma Mia! rennur sitt skeið fyrir
sumarfrí. Þegar við klárum leikárið
verða tæplega 104 þúsund miðar
seldir, það er mikið í rúmlega 300
þúsund manna samfélagi.“
Heppnar með foreldra
Nú vil ég vita aðeins um uppruna
þeirra Kristínar og Katrínar.
Kristín: „Ég er uppalin á Sel-
tjarnarnesi, mamma mín, Kristín
Guðmundsdóttir, vann lengi sem
ritari hjá Alþingi og síðan Hæsta-
rétti. Pabbi, Eysteinn Jósefsson,
var múrari, hann er látinn. Ég á tvö
systkini sem eru tíu og þrettán árum
eldri en ég. Ég er ættleidd innan fjöl-
skyldunnar og þekki alveg líffræði-
lega foreldra mína líka. Átti mjög
góða æsku.
Bróðir minn Illugi hafði mikil
áhrif á það að ég fór að starfa við
listir. Ég var mikið í tónlist sem
barn, ætlaði alltaf að verða tónlist-
armaður og gaf út plötu þegar ég var
21 árs með eigin lögum. En ég var í
leikfélagi í Kvennó og röð tilviljana
ýtti mér inn á þessa leikhúsbraut.
Ef maður skrúfar fyrir einn krana
þá fer orkan út einhvers staðar ann-
ars staðar og eftir að ég fór að sinna
leikhúsinu og skapa þar hef ég haft
litla þörf fyrir annað. Ég lærði leik-
húsfræði í Danmörku og svo fórum
við Kata saman í framhaldsnám til
London 2006.“
Kata: „Pabbi minn og mamma eru
Oddur og Día, Oddur Benediktsson
sem var prófessor í tölvunarfræði en
er látinn og Hólmfríður R. Árnadótt-
ir sem var í alls konar framkvæmda-
stjórastöðum en var menntaður
loftskeytamaður. Af því að hún var
kona komst hún aldrei á sjó sem var
þó draumurinn hennar og minn líka
að einhverju leyti. Ég hef aldrei fylgt
honum en mig langar að prófa að
vera til sjós. Mér var ekki einu sinni
boðið á sjóinn þegar ég starfaði einn
vetur á Norðfirði sem blaðamaður,
eins og ég eignaðist nú frábæra vini
þar.
Foreldrarnir mínir áttu tvö börn
hvort þegar þau tóku saman og
eignuðust svo tvö þannig að við
erum sex alls. Því líður mér best
þegar fullt er af fólki á heimilinu og
algerlega óvíst hversu margir verði í
mat. Þannig var það hjá okkur, alls
konar heimagangar. Ég ólst upp í
Faxaskjólinu, afi og amma byggðu
hús þar og þangað komu þeir sem
koma vildu og fóru þeir sem fara
vildu.
Mamma var ein af stofnendum
Kvennalistans og bæði hún og pabbi
börðust eins og ljón fyrir alls konar
hlutum, friði og jafnrétti, til dæmis.
Ég hef reyndar forritast af því og hef
tileinkað mér að reyna að hafa áhrif.
Mamma er í Sóltúni, fékk heilablóð-
fall fyrir nokkrum árum, samt með
sína orku enn sem ég sæki í. Hún er
dálítið ólíkindatól og amma Kata
var það líka. Ég er full áhuga á að
vera sjálf ólíkindatól og bíð spennt
eftir að verða óþekk amma. Held
að það hafi verið til þess sem ég var
skrifuð inn í þennan heim og vænti
þess að börnin mín eignist mörg
börn svo ég geti sinnt þeirri köllun
minni.
Ég ólst mikið upp hjá Kötu
ömmu, hún kenndi mér póker og
við höfðum Snickers í kvöldmatinn
ef við vildum. Hennar lífssaga var
mögnuð og efni í heila bók. Ég hef
tekið að mér að viðhalda þeirri
óþekkt og ófyrirsjáanleika sem
hún tileinkaði sér því ef við leikum
alltaf þá leiki sem eru sennilegir, þá
að lokum deyr skákin en ef maður
gerir hluti eftir innsæinu viðhelst
líf og fjör. Amma Kata hét Katrín
Ólafsdóttir Pjetursson.“
Kristín: „Hún var dálítil Astrid
Lindgren. Ég hitti hana aldrei enda
dó hún þegar Kata var ellefu ára
en hún hefur samt áhrif á mitt líf,
bara sögurnar af henni og hvernig
allir tala um hana. Kata er til dæmis
mjög hjátrúarfull, hún á mynd af
ömmu sinni og alltaf þegar við
höfum flutt á nýjan stað þá setur
hún þessa mynd upp inni í svefn-
herbergi, áður en allt annað fer inn.“
Kata: „Amma sagði mömmu í
draumi að þetta ætti að vera svona,
við fylgjum því. Hún er tveggja,
þriggja ára á þessari mynd, mjög
sæt og þetta er eini hluturinn sem
ég mundi bjarga í eldsvoða.“
Gönguhrólfar
Þegar talið berst að tómstundum
segir Kristín: „Við höfum alltaf
ferðast mikið en aðeins minna
síðustu ár, nú er meira um að ég fari
vegna leikhússins og Kata með fyrir-
lestra.“
Kata: „Já, við erum rosa mikið
fyrir göngur, það er mjög gott fyrir
sálina að vera á fjöllum og helst með
allt á bakinu en höfum ekki komist
tvö síðustu árin.“
Kristín: „Ég gekk Jakobsstíginn
allan árið 2011 þegar Kata var
í Stjórnlagaráði og við gengum
saman yfir hálendi Skotlands fyrir
nokkrum árum. Göngur voru okkar
helsta áhugamál, svo spilum við
bridds en nú erum við með ung
börn og þá breytist forgangsröð-
unin. Við hlökkum til að fara með
þau í göngur og erum farin að kenna
þeim aðeins á skíði.“
Kata: „Svo auðvitað erum við allt-
af í leikhúsinu. Kristín reynir að sjá
sem flestar sýningar og minn helsti
mentor í lifanda lífi er hann Ragnar
Aðalsteinsson lögmaður. Hann er
ein af ástæðunum fyrir því að ég
ákvað að verða lögfræðingur.
Á jólahádegisverði í vinnunni sat
hann við enda borðsins og við yngri
spurðum: „Jæja, Ragnar, hvað gerir
lögmann góðan?“ Hann fór strax að
tala um listina, að sjá nógu mikið af
henni, svo í fimmta sæti voru ein-
hverjir lögmannshættir.
Mér finnst það merki um and-
legan þroska þegar maður fattar
að það sem maður fæst við sjálfur
er hvorki byrjun né endir á neinu
heldur tengist allt og við erum öll
hluti af sömu heildinni. Leikhúsið
er mikilvægur miðill um samfélagið
okkar og hvert við stefnum. Svo
elskum við öll góðar sögur og séu
þær vel sagðar fær þær enginn stað-
ist. En sögur verða bara góðar af því
að þær hafa samhljóm við eitthvað
sem við þekkjum. Þær eru leit að því
sameiginlega sem er svo fallegt.“
Kristín: „Leikhúsið er líka í dag
einn af fáum stöðum þar sem við
erum í rauntíma með öðrum mann-
eskjum að upplifa það sama og þær.
Ekki með kveikt á símanum og
getum ekkert annað gert á meðan.
Það hefur því enn meiri sérstöðu en
áður. Ég held það skipti mjög miklu
máli í því samfélagi sem við lifum í
í dag.
Leikhúsið er ákveðin kirkja sam-
tímans. Það skortir oft virðingu fyrir
hinum andlegu gildum og siðfræði.
Mestu fordómar sem maður upplifir
í dag eru gagnvart trú og trúarbrögð-
um. En um leið og trú er gerð svona
útlæg þá finnst mér skorta samtal
um kærleika og umburðarlyndi og
hvers vegna við viljum frekar standa
saman en sundruð.“
Kata: „Ekki verður það samtal
auðveldlega til í pólitíkinni, þar er
fólk sundrað út af því hvernig kerfið
er byggt upp. Þó það sé kannski
sammála í grunninn þá lætur það
dveljast í þessum örfáu prósentum
sem það er ósammála um. Mér
finnst skorta umræðu um gildi og
framtíðarsýn þar.
Síðan má kirkjan ekki anda þá
verða allir brjálaðir. Mér finnst mik-
ilvægt að segja þetta því við Kristín
erum hvorug sérstaklega trúaðar
eða kristnar, okkur stóð ekki einu
sinni til boða að gifta okkur lög-
formlega í kirkju á sínum tíma en
það hefur sem betur fer breyst núna.
En að fólk megi ekki fara til kirkju
án þess að það þyki hallærislegt. Af
hverju má það ekki leita andlegs
fóðurs í hvaða formi sem er og hvar
sem er?“
Kristín: Ég held að um leið og
áhrif trúarinnar fara minnkandi í
samfélaginu skapist tómarúm því
þá vantar andlega næringu. Leik-
húsið og listirnar eru á því svæði og
því höfum við svo mikla þörf fyrir
það. Ég held við getum ekki þrifist
eða liðið vel sem manneskjum án
þess að þörfinni fyrir þessa andlegu
næringu sé fullnægt.“
„Ef við leikum alltaf þá leiki sem eru sennilegir, þá að lokum deyr skákin, en ef maður gerir hluti eftir innsæinu viðhelst líf og fjör.“ Fréttablaðið/GVa
Ég vil meina að Kristín
hafi verið í eðlunni
svoKölluðu á þessum
tíma. eðlan getur legið
grafKyrr á steini tím-
unum saman með opin
augun og bara verið.
það get Ég eKKi.
Kata
1 3 . m a í 2 0 1 7 L a U G a R D a G U R26 H e L G i n ∙ F R É T T a B L a ð i ð
1
3
-0
5
-2
0
1
7

0
3
:5
6
F
B
1
2
8
s
_
P
1
0
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
1
0
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
8
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
C
D
9
-6
F
3
4
1
C
D
9
-6
D
F
8
1
C
D
9
-6
C
B
C
1
C
D
9
-6
B
8
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
1
2
8
s
_
1
2
_
5
_
2
0
1
7
C
M
Y
K