Svava - 01.06.1900, Síða 34

SYA'yAv

py,-12.!
yfir höl’uðið’í; fjói'tiiii. daga; o.g' kanplíivtstififtði.. í>éf, slrali
]}ðavel;, ve.rtu ójiyajddtir1.
‘Thkið þenua. syein‘:, sagði Edinund vjð s.Y«ifta i
GfudmaTs., Gsetiö h'ans. vel. að'. fiann sleppi- -elífei,. þér.
verðið: aðiábyigjast Gudmari: hann,.að hann e,k;líi flýji'.-.
Tiveiri þ'sirra lögðu: hen.diir; á.. Hprvið.s .sveih.
‘Gudmai'i- riddai'i' es .líklega ehki konjjuniiaftur?! -
spurði Edmund.
‘Néi‘,- svaraði einn ;SVei.na;nn.a,.‘huun . bjóát; ekki. við')
ad koœa aftur fþr en anuaðkvöjd1.
‘IJndir eins cg hanndtcmur, fajrið. þéfrhoíi.W;: fíng--
aim og þetta hréf'.
Edpund;se.ttist við bsrðið o-g ritaði:.-
‘Herrrt. riddari!
Mikil ógœfrt vofh-yfir ástvinum okk'ar á' Sæb'y. Hér-
vóður Erlendsson og; Sigvvart niunkur eau á.leið þangað'
Ég fer á oftÍT þeitn. Eanginn er; sveinn HérYÍðs. Lát-
ið liann ekki sleppa fyr on öll hætta er úti.
Yðar tryggur þjójm,.
Edtnund. Eolkeson.
• Einn sveinanna tók bréfið og: lofivði að g'era. eins.
og-fyrir liann var tógty
‘Le'ggið á hestinn', sag'ði Edmund. Eg ríð skaxGí
hrurtu'..