Svava - 01.06.1900, Blaðsíða 36

560
BVAVA
[IV,1 2
Svo var sem ótta slœgi íl sveininn, er hann sncri
sör við og sá Ednvmid. Hann tók ekki eítir því að neinn
kœmi inn.
Edn.und þekti stvax nð þetta var Ihjörn, svcinn
llerviðs, en lét sem 'lianu þekti hann ekki. Hann
grunaðj þegar, eins ög var, að þeir mundu liafa skilið
liaiin eftir til að tefja forð sína, ef ske kynui að hann
kœmi.
Ibjörn þekti eiunig Ecimund, ’en lét 'ekki á því
hera.
‘Hvaða ræningi ert þu, sem truílar frið á bónda-
heimili? Hvað heitir þú? Hver er húshóndi þinní‘
‘Þú spyrð márgs í einu og ég veit ekki með hvaða
heimilcl. Hver ert þú sjálfur?
‘Það kemur þér okkert við. en sjáðu þetta sverð,
það liefir lagt margan -svoin niður, nem ekki stehdur
upp fyr en á dómsdegi'.
‘Mitt sverð hefir líka ldofið liöfuð á meira en ein-
um riddara og er alhúið að gera þaðMfka á vesælum
knapa sem er stéryrtnr", svaraði Ihjörn.
Bóndauum óx nú hugrekki, svo hanit gokk nær
og sagði:’
‘Eg skal segja yðpr liver þessi maður er‘.
‘Þú segir okkert', þrumaði Ibjörn'.