Dagblaðið Vísir - DV - 25.10.2016, Síða 10

Vikublað 25.–27. október 201610 Fréttir
Karamella og perur Súkkulaði og ferskjur Vanilla og kókos
Bragðgóð grísk jógúrt að vestan
É
g féllst á brottvísun en mót-
mælti endurkomubanni,“
segir Mirjam Foeke Van Twui-
jever, hollensk kona sem gift
er íslenskum manni, með lög-
heimili á Íslandi og með íslenska
kennitölu. Útlendingastofnun hefur
ákveðið að vísa eigi henni úr landi.
Þá má hún ekki koma aftur til Íslands
næstu þrjátíu árin. Það tekur hana
sárt að vera bannað að heimsækja
heimaland mannsins síns í nánustu
framtíð.
„Allt við þetta mál er ævintýralegt
klúður. Tálbeituaðgerð fer úrskeiðis.
Konan mín er rekin frá Kvíabryggju
fyrir strok sem aldrei sannast. Hún er
svikin um opið úrræði og svo á hún
ekki að fá að koma hingað í 30 ár,“
segir Tómas Ingi Þórarinsson, eigin-
maður Mirjam.
Hún hlaut þyngsta dóm Íslands-
sögunnar fyrir fíkniefnasmygl en
hún var tekin með um tuttugu kíló
af kókaíni og amfetamíni þegar hún
kom til landsins í ársbyrjun 2015.
Það sem kemur helst á óvart við
þann dóm er að ekki var tekið tillit til
samstarfsvilja hennar eins og Helgi
Gunnlaugsson afbrotafræðingur hef-
ur bent á. Yfirvöld halda hins vegar
fram að afsláttur hafi verið gefinn af
refsingunni. Refsiramminn er há-
mark 12 ár.
„Mirjam vann náið með lög-
reglunni og gaf upp öll nöfn sem hún
vissi deili á. Með því setti hún sig í
stórhættu. Í raun getur hún ekki farið
aftur heim til Hollands. Þá þarf dóttir
hennar að láta lögreglu vita af ferðum
sínum,“ segir Tómas Ingi.
Forsaga málsins
Mirjam kom hingað til lands föstu-
daginn langa í fyrra frá Amsterdam
ásamt 17 ára dóttur sinni. Mikið
magn fíkniefna fannst í fórum þeirra.
Játaði Mirjam tafarlaust aðild sína að
málinu. Ljóst mátti vera að hún hafði
verið notuð sem burðardýr. Hún
vann eins og áður segir náið með lög-
reglunni við rannsókn málsins. Tók
hún þátt í tálbeituaðgerð sem fór úr-
skeiðis á ævintýralegan hátt. Vegna
þess ganga þeir sem skipulögðu inn-
flutninginn lausir. Sá sem stjórnaði
tálbeituaðgerðinni hefur verið sak-
aður um óeðlileg samskipti við brota-
menn. Héraðssaksóknari felldi þau
mál niður.
Dómurinn yfir Mirjam vakti hörð
viðbrögð, sérstaklega í ljósi þess að
sannað þótti að hún væri burðar-
dýr. Brynjar Níelsson, lögmaður og
þingmaður Sjálfstæðisflokksins, var
ósáttur og spurði hvað hefði farið úr-
skeiðis:
„Þegar refsiramminn er nýttur í
botn gagnvart burðardýrum er ekkert
svigrúm til hærri refsinga gagnvart
eigendum efnanna og skipuleggj-
endum innflutnings þeirra. Eða trúa
menn enn að þungar refsingar séu
réttu viðbrögðin við þeim heilbrigðis-
vanda sem neysla fíkniefna er?“
Dómurinn yfir Mirjam var svo
mildaður í átta ár í Hæstarétti.
„Ég geri mér grein fyrir að ég
þurfi að taka út mína refsingu,“
segir Mirjam. „Ég hjálpað lög-
reglunni og gert allt sem hún bað
mig um. Þeir klúðruðu öllu og hvað
fékk ég að launum? Fáránlega háan
dóm og á meðan er maður í fang-
elsi fyrir að flytja inn yfir tuttugu
kíló af fíkniefnum og hann fékk
fimm ár. Annar flutti inn 90 kíló af
hassi og öðrum efnum og fékk átta
og hálft ár. Ég flutti inn tuttugu kíló
og fékk 11 ár, það er ekkert réttlæti
í því, sérstaklega í ljósi þess að ég
stóð við allt mitt og var sagt að ég
myndi fá mun vægari dóm.“
Ástarsamband á Kvíabryggju
Tómas var að taka út sína refsingu á
Kvíabryggju þegar Mirjam var flutt
þangað í opið úrræði. Aðspurður
hvað það hafi tekið langan tíma að
heilla hana svarar Tómas:
„Það voru ekkert svo margir
klukkutímar,“ svarar hann og glott-
ir. „Þetta var ást við fyrstu sýn. Það
voru ekki allir hrifnir af því að við
værum að draga okkur saman. Við
veltum því dálítið fyrir okkur þar
sem vitað er að karlmenn eiga til
að draga sig saman í fangelsum og
ekki er þeim bannað að fara saman
í sturtu. Þá var á þessum tíma hert
á þeim reglum að karlfangar mættu
ekki fara inn í klefa hjá kvenföngum
og öfugt.“
Aðskilnaður
Mánuði eftir að Mirjam var flutt
á Kvíabryggju fékk Tómas pláss á
Vernd sem er opið úrræði í höfuð-
borginni. Þar greiða fangar leigu,
mega fara út klukkan sjö á morgn-
ana, en eiga að skila sér heim á milli
klukkan sex og sjö og mega svo fara
aftur út til klukkan 11.
„Á þessum tíma var okkur farið
að gruna að hún væri ólétt. Þegar
við fengum það á hreint hringdi ég í
Birgi forstjóra Kvíabryggju. Við ætl-
uðum að eiga barnið og hittast oftar.
Ég sagði að við vildum fá að gifta
okkur hjá sýslumanni sem fyrst.“
Tómas sakar Birgi um að
hafa dregið lappirnar í að
láta þá ósk rætast. Um
þetta leyti hafi það
svo gerst að Mirjam
hafi fundið til
verkja og blæðinga
orðið vart. Hún var
að missa fóstrið.
„Hún var
eyðilögð yfir
þessu. Við höfðum
ætlað að eiga þetta
barn. Hún hringdi
í mig niðurbrotin
og sagði: „Það
er farið að blæða. Ég er að missa
þetta fóstur.“ Svo liðu dagar og hún
var enn með verki og talaði ekki við
neinn. Hún var niðurbrotin og ég
ákvað að fara til að hitta hana. Ég
sagði við hana að við gætum sést yfir
girðinguna. Ég var kominn á undan
og þeir sáu mig og ég ók burt. Þeir
sáu hana síðan koma gangandi frá
fjörunni og það var túlkað sem strok.
Ég var kallaður á teppið og lagði spil-
in á borðið og viðurkenndi að hafa
ætlað að hitta hana og gaf skýrslu
um það.“
Tómas segir að hann hafi fengið
áminningu.
„Ég uni því. Við hittumst ekki.
Hún gefur skýrslu um að við hefðum
ætlað að hittast en ekki hist. Þeir
telja að hún hafi strokið en hafa
enga sönnun og vegna þess er hún
föst í kerfinu í lokuðu úrræði,“ segir
Tómas. „Það er hart að svipta konu
opnu úrræði sem var í þessu hugar-
ástandi. Þetta meinta strok hennar
var nú ekki meira en það að hún
kom sjálf gangandi að Kvíabryggju
frá fjörunni. Og fjaran hefur alltaf
verið föngum opin til afþreyingar. Á
þessum tímapunkti var hún í hengl-
um. Ég ætlaði að veita henni stuðn-
ing á þessum erfiðu tímum. Ég vissi í
raun ekki hvað ég átti að gera.“
Mirjam var því flutt til Akureyrar
og var ósátt við flutninginn. Tómas
ákvað að óska eftir að þau fengju
að gifta sig þar. Segir Tómas að það
hafi reynst auðsótt mál, og allt annað
uppi á teningnum en á Kvíabryggju.
Birgir Guðmundsson neitar
að hafa sett stein í götu
parsins. Þegar fangar
óska eftir giftingu
taki það tíma að
safna saman gögn-
um. Tómas gefur
lítið fyrir þær út-
skýringar. „Ég var
búinn að heyra
það út undan mér
að hann ætlaði
ekki að taka þátt í
þessu.“
Gifting á
Akureyri
Fljótlega eftir flutning til Akureyrar
leitaði Tómas til forstöðumanns um
að fá leyfi fyrir giftingu og var það
samþykkt undir eins.
„Þeir gerðu þetta af stakri prýði
og skipulögðu athöfnina undir ber-
um himni uppi á hæð við hliðina á
tveimur styttum. Þar stóð sýslumað-
ur í fullum skrúða í æðislegu veðri.“
Tómas og Mirjam voru pússuð
saman. Um nóttina gisti Tómas í
fangaklefa lögreglunnar og fór aftur
upp í fangelsið morguninn eftir til að
vera með eiginkonu sinni.
„Það var allt gert fyrir hana. Þau
fóru með hana í innkaupaleiðang-
ur og keyptur var fallegur kjóll og
þau gerðu allt til að dagurinn yrði
fullkominn. Forstöðumaðurinn og
Gift en má ekki koma til Íslands í 30 ár
n Giftu sig í fangelsi n Hjálpaði lögreglunni en græðir ekkert n Sögð hafa strokið af Kvíabryggju n Fær ekki að koma til Íslands í 30 ár
Athöfnin utandyra Tómas og Mirjam giftu sig á
Akureyri. Athöfnin var falleg en um nóttina svaf brúðurin í
fangelsinu á Akureyri en Tómas á lögreglustöðinni.
Kristjón Kormákur Guðjónsson
kristjon@dv.is
Hamingjusöm í fangelsi Tómas
hrósar forstöðumanni fangelsisins á
Akureyri. Fangaverðir fóru með Mirjam
í verslunarleiðgangur til að kaupa kjól.