Kiwanisfréttir - 01.04.1978, Blaðsíða 31

Kiwanisfréttir - 01.04.1978, Blaðsíða 31
aldamótaárið, á sama tíma og landsmönn- um fjölgar aðeins um 1%. Og á fyrsta ára- tug þessarar aldar fjölgar íbúum Reykja- víkur um 74%, þannig að þeir eru orðnir 11593 árið 1910. Að líta í dagblöð frá þessum tíma er geysilegan fróðleik að finna, og vona ég að einhverjir fræðimenn vinni upp úr þessum gögnum og geri samfelda sögu um þetta tímabil í sögu þjóðarinnar. Þorsteinn Erlingsson skáld frá Hlíðar- endakoti í Fljótshlið skrifaði grein í ísafold 13. júní 1896 þar sem hann tók mjög sterka afstöðu á móti botnvörpuveiðum hér við, land, en skipti síðan um skoðun. Hann stóð að útgerðarfélaginu Garðar á Seyðis- firði og var Björgvin Vigfússon lögfræðing- ur, ráðunautur. Einar Benediktsson skáld, og ritstjóri Dagskrár, skrifaði grein á móti Þorsteini Erlingssyni þann 16. júní í Þjóðólf og sýn- ir það eitt, að skrifa grein í Þjóðólf, að skáldinu var svo mikið í mun að koma skoðunum sínum á framfæri, að hann gat ekki beðið eftir sínu eigin blaði. Grein þessi er snilldarvel rituð og gerir Einar allt, sem hann getur til þess að hvetja íslendinga til þess að byrja á togveiðum og leggur hann til að keyptir verði 20 togarar til landsins. En eins og vænta mætti á þessum tíma, þóttu tillögur Einars loftkastakenndar. Á þessum árum kaupa íslendingar skútur og kúttera af Bretum. Voru þetta yfirleitt úr sér gengin skip, sem kostuðu mikið í við- haldi og varð þannig verulegt tap hjá mörgum í þessum atvinnuvegi. Seint á árinu 1904 sendir Einar Þorgils- son kaupmaður í Hafnarfirði, Indriða Gottsveinsson frá Stokkalæk á Rangárvöll- um til Englands þeirra erinda, að kaupa fyrir sig kútter. Samskipa Indriða út er Guðmundur Þórðarson frá Hálsi, og er hann að fara sömu erinda fyrir sjálfan sig. K-FRÉTTIR Þegar til Englands kemur skilja leiðir með þeim og fer hvor í sína áttina. Indriði ferð- ast um suðurhluta Englands og finnur loks kútter, sem honum líst á í Dover, og er um það bil að ganga frá kaupum, þeg- ar hann fær skeyti um að hætta við kaup- in ef mögulegt sé, og koma norður til Leigh. Þar hittir hann fyrir Einar Þorgils- son kaupmann og Björn Kristjánsson kaupmann, síðar ráðherra; Guðmund Þórðarson, sem áður var minnst á og Am- bjöm Ólafsson frá Argilsstöðum í Hvol- hreppi. Þar kaupa þeir togara. Þeir sem stóðu að kaupunum á fyrsta ís- lenzka gufutogaranum voru eins og áður sagði, Einar Þorgilsson kaupmaður og út- gerðarmaður í Hafnarfirði, og var hann ættaður úr Rangárvallasýslu, Björn Krist- jánsson kaupmaður og útgerðarmaður í Reykjavík, hann var Árnesingar að ætt og er af honum mikil saga, því hann kom víða við og til fróðleiks er rétt að nefna, að hann var sjómaður, skósmiður, söngkennari, bókhaldari, vélamaður, steinafræðingur, málmgraftarmaður, bæjargjaldkeri, kaup- maður, útgerðarmaður, bankastjóri, al- þingismaður og ráðherra. Þá Arnbjöm Olafsson frá Argilsstöðum í Hvolhreppi. Hann var mikill áhugamað- ur um atvinnu- og framfaramál, en svo ákafur var hann, að hann sást oft ekki fyrir að sögn. Arnbjörn er sagður hafa verið lík- ur Cato gamla, sem endaði allar sínar ræð- ur á þeirri tillögu, að Karthago yrði eyði- lögð, en Arnbjöm var ekki haldinn neinni eyðileggingarfýsn, og enduðu ræður hans jafnan þannig: — Og svo legg ég til að við kaupum togara. Þá eru það Guðmundur Þórðarson, sem áður var nefndur, var hann frá Hálsi í Kjós og að síðustu Indriði Gottsveinsson frá Stokkalæk og var hann ráðinn skipstjóri, 31

x

Kiwanisfréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kiwanisfréttir
https://timarit.is/publication/1265

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.