Dagblaðið Vísir - DV - 24.02.2017, Blaðsíða 34

Dagblaðið Vísir - DV - 24.02.2017, Blaðsíða 34
Helgarblað 24.–27. febrúar 201726 Fólk Viðtal fannst þetta vera mikið klessuverk. Það var gaman að eiga heima þarna vestur frá, stutt að ganga niður í bæ og stutt í Melaskólann. Þarna voru tugir stráka og stelpna að leik alla daga og þar var mikið fjör. Þegar ég varð fimmtugur sagði vinur minn: „Helgi, við strákarnir þurfum að fara að hittast allir.“ Það dróst á langinn en svo sagði ég einn daginn: „Ég skal bjóða þeim öllum í mat.“ Þeir voru ekki nógu áhuga­ samir um það svo ég sagði við vin minn: „Segðu þeim að það verði líka frítt á barinn.“ Þá mættu þeir allir og höfðu gaman af. Ég hugsaði með mér: „Svakalega er barinn sterkur auglýsingamiðill.“ Eftir þetta erum við tuttugu til þrjátíu sem hittumst einu sinni á ári.“ Hann er spurður hvort um­ hverfi Kamp Knox hafi mótað hann. „Ef það hefur mótað mig þá er ég ánægður með það,“ segir hann. Íbúðirnar í bröggunum voru lítil hreiður, eins og ég kalla það. Ég fór að heiman fimmtán ára gamall og tók á leigu sex fermetra geymsluher­ bergi uppi á lofti á Hjarðarhaganum. Ég var himinlifandi með þetta hús­ næði.“ Heppinn í lífinu Ákvaðst þú meðvitað að koma undir þig fótunum og stofna fyrirtæki? „Með hverju árinu sem líður velti ég því æ meir fyrir mér hvort maður stjórnar sjálfur framvindunni. Ég fór að hugsa sérlega mikið um þetta eftir að ég missti son minn og eiginkonu. Maður heldur að maður stjórni flestu en kannski stjórnar maður ósköp litlu.“ Helgi var einungis 26 ára gamall þegar hann stofnaði sælgætis­ verksmiðjuna Góu. „Ég var búinn að gera ýmislegt áður, enda hafði ég áhuga á svo mörgu. Ég var að reyna að bjarga mér,“ segir hann. „Ég fór ungur maður að gera við barnavagna og reiðhjól. Ég fór líka til Grindavíkur á sjóinn og mér dugði ekki að vera bara á bátnum, mér fannst ég líka verða að opna sjoppu í plássinu. Þar var Mána­ borg með afgreiðsluborð og sæti fyrir 50 manns. Eigandinn gat ekki rekið staðinn og ég hringdi í hann og spurði hvort hann vildi leigja mér hann. Svo opnaði ég sjoppuna þegar komið var í land á kvöldin. Það var mjög gaman að vera í Grindavík og kynnast lífinu þar.“ Ertu fæddur rekstrarmaður? „Rekstur er eitthvað sem hefur verið í mér. Kannski hef ég hugs­ að eitthvað aðeins lengra en margir – eða svo er líka spurning hver stjórnar, hvort það sé maður sjálfur eða eitthvert annað afl. Ég tel mig hafa verið heppinn í lífinu og hef verið laus við tóbak og brennivín og það er engin spurning að það skap­ ar miklar tekjur. Svo hef ég líka alltaf haft gott fólk í kringum mig. Í starfi eins og mínu verður maður að hafa fólkið með sér, maður gerir lítið án þess. Þar hef ég sannarlega verið mjög heppinn.“ Peningar hafa ekki truflað Helgi lét sér ekki nægja að stofna sælgætisgerðina Góu heldur kom með Kentucky Fried til Íslands, fjölmörgum landsmönnum til mik­ illar gleði. „Já, 1980 datt mér þetta í hug. Þá gengum við í EFTA og þá hélt fólk að það væri engin fram­ tíð í því lengur að framleiða ís­ lenskt sælgæti. Mér fannst tilvalið að koma með Kentucky Fried til Ís­ lands en menn höfðu ekki mikla trú á þeirri hugmynd. Þetta er hreint kjúklingakjöt, ekki hænur eins og einn sagði við mig. „Ég borða engar hænur, Helgi,“ sagði hann. „Þetta er kjúklingur, bara sex vikna gamall,“ sagði ég. Það tók mig tíu ár að fá hann til að borða kjúklinginn en ég held að hann hafi borðað Kentucky í hverri viku eftir það.“ Þú borðar Kentucky en borðaðu líka sælgætið sem þú framleiðir? „Já, ég geri það. Þú sérð hvað ég er myndarlegur!“ Hvaða máli skipta peningar þig? „Ekkert óskaplega miklu máli. Að vísu er gott að hafa þá en þeir hafa ekki truflað mig eða mína fjölskyldu mjög mikið. Mér hefur sýnst fólk sem á peninga vera yfir­ leitt mjög jarðbundið og passa­ samt. Maður eignast reyndar ekki peninga nema vera passasamur. Mér hefur gengið mjög vel, á næsta ári eru 50 ár síðan þetta fyrirtæki var skrásett og það hefur alltaf haft sömu kennitölu.“ Ertu mjög vinnusamur? „Ég hef haft afskaplega gaman af að vinna, hef verið í skapandi og skemmtilegu starfi með góða vöru og uppbygging hefur verið mikil. Ég hef farið úr 100 fermetrum í 7.000 fer­ metra. Ég hef líka verið mjög heilsu­ hraustur og er það enn í dag. Enda sit ég hérna við borðið með þér, 75 ára gamall.“ Harmleikurinn Helgi segist hafa átt gott líf en harm­ leikurinn í lífi hans er morðið á syni hans, Hannesi Þór. Eiginkona hans til fimmtíu ára, Jóna Steinunn, lést ári seinna úr krabbameini. „Mér er sagt af fólki sem hefur lent í svipuð­ um sporum og við að það reyndist konunum afar þungbært að missa barn sitt og dæmi eru um að þær hafa dáið stuttu seinna. Allt var þetta mjög erfitt en það hjálpaði mér mikið að ég á bæði góða vini og góða fjölskyldu. Vinnan hjálpaði mér líka.“ Þegar þú lítur til baka, varstu reiður og ertu reiður vegna þess sem gerðist? „Ég veit ekki hvað ég á að segja. Ætli ég sé ekki bæði reiður og sár. Ég vorkenni þessum manni að hafa gert þetta. Ég spyr mig hvað hafi verið að honum? Ég missti bæði son minn og konu mína. Ég og sonur minn vorum mjög nánir og hann hafði mikinn áhuga á fyr­ irtækjarekstrinum. Konan var mín hægri hönd í þessu öllu saman í gegnum tíðina. En svona er lífið, það ekkert hægt að gera við því og maður verður að reyna að vinna úr sorginni. Mér hefur tekist það þokkalega og sömuleiðis fjöl­ skyldunni. Þetta tók mjög á systur Hannesar og sömuleiðis afabörnin. Þetta var öllum afar erfitt.“ Trú á það góða hinum megin Stuttu eftir lát Hannesar kom í ljós að hann hafði eignast barn með eistneskri konu „Þetta er skrýtið því við vissum ekki af honum fyrr en eftir að Hannes dó. Þá kom bara allt í einu lítill drengur inn í líf fjöl­ skyldunnar,“ segir Helgi. „Við erum í eins miklu sambandi og hægt er. Hann heitir Siimm, kemur hingað einu sinni til tvisvar á ári og er einn af okkur,“ segir Helgi. „Hann var hjá okkur síðasta sumar í mánuð. Mamma hans sem er gift kom líka með nýja manninum og tveimur börnum þeirra. Ég bauð þeim öllum vegna þess að ég get það. Siimm verður átta ára á þessu ári og kemur þá í heimsókn og er mjög spenntur fyrir því.“ Eins og þú hefur talað í þessu viðtali þá finnst mér eins og þú trúir á líf eftir dauðann? „Já, það er engin spurning í mín­ um huga. Það getur ekki verið að við séum látin fæðast hérna bara til að puða. Ég held ekki. Ég ætla að minnsta kosti að hafa þá trú.“ Þú talaðir oftar en einu sinni í þessu viðtali um það hver stjórnar. Trúirðu á Guð? „Ég held að maður verði að gera það. Ég trúi á það góða hinum megin. En svo verður hver að hafa trúna fyrir sig. Ég ætla ekki að reyna að troða minni trú upp á nokkurn mann. En væri búið að tala svona mikið um Guð almáttugan um allar þessar aldir ef hann væri bara ein­ hver playboy?“ n „Ég vor- kenni þessum manni að hafa gert þetta. Ég spyr mig hvað hafi verið að hon- um? Ég missti bæði son minn og konu mína. Velgengni „Ég hef farið úr 100 fermetrum í 7.000 fermetra.“ Nýjar vörur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.