Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.2017, Blaðsíða 4

Helgarblað 7.–10. apríl 20174 Fréttir
„Sá sem rændi barninu
mínu gengur núna laus“
„Við höfum óttast þennan dag,“ segja foreldrar stúlku sem var aðeins sjö ára þegar Daði Freyr nam hana á brott
Í
dag er dóttir mín hrædd. Í dag
veit hún að maðurinn sem rændi
henni og vinkonu hennar þegar
þær voru aðeins sjö ára gamlar
gengur laus og er kominn í hverf-
ið. Átti ekki að láta neinn vita? Af
hverju fáum við ekki að vita að mað-
urinn sem rændi börnunum okkar
er laus úr fangelsi? Mér finnst þetta
bara hræðilegt verklag og fáránleg
vinnubrögð. Hvað ef dóttir mín hefði
rekist á hann á götu úti?“ spyr móðir
tólf ára stúlku sem fyrir fimm árum
var, ásamt jafnöldru sinni, numin á
brott við strætóbiðskýli í Rofabæ.
Þar var á ferðinni Daði Freyr Krist-
jánsson en hann keyrði með stúlk-
urnar, sem þá voru aðeins sjö ára, að
Hádegismóum á malarveg sunnan
við Morgunblaðshúsið. Þar stöðv-
aði hann bifreiðina, settist aftur í til
þeirra og þuklaði á þeim. Í dómnum
segir að Daði Freyr hafi kysst aðra
stúlkuna á kinnina og snert maga
og læri þeirra utan klæða. Þegar þær
fóru að gráta fór Daði með þær aft-
ur þangað sem hann hafði þvingað
þær upp í bílinn og skildi þær þar
eftir. Daði gaf sig síðan sjálfviljug-
ur fram við lögreglu eftir að lögregla
lýsti eftir honum með ljósmynd í
fjölmiðlum. Daði Freyr var dæmdur
í þriggja ára fangelsi fyrir barnaránið
og misnotkunina.
Er það dómur sem foreldrar
stúlknanna eiga enn erfitt með að
sætta sig við.
Ekkert eftirlit þrátt fyrir
alvarleg brot
Líkt og DV greindi frá í síðasta
helgar blaði er Daði Freyr laus úr
fangelsi, hefur afplánað dóm sinn
og er ekki undir neinu sérstöku eft-
irliti – ekki frekar en aðrir einstak-
lingar sem gerst hafa sekir um mjög
alvarleg kynferðisbrot gagnvart
börnum. Þá er engin sérstök eftir-
fylgni á vegum yfirvalda heldur, sem
þýðir að þeim sem ætla að brjóta
gegn börnum aftur og hafa til þess
einbeittan brotavilja eru engar sér-
stakar hindranir settar. Í mörgum til-
fellum skipta níðingarnir um nöfn
og flytja í nýtt sveitarfélag. Þetta hef-
ur valdið þungum áhyggjum hjá for-
eldrum í Árbæ en einn viðmælenda
DV sagðist ekki leyfa barninu sínu að
leika sér úti lengur án eftirlits.
„Ég einfaldlega skil þetta ekki.
Hvernig getur það verið að svona
hættulegir menn fái að ganga laus-
ir án þess að nokkur fylgist með? Ég
átta mig vel á því að hann hefur af-
plánað sinn dóm. En hvaða dómur
var það? Eigum við að renna yfir það
sem gerðist? Hann sér þær ganga
frá skólanum og inn í Krónuna og
eltir þær þangað inn. Hann fylgist
með þeim, eltir þær út og króar þær
af. Síðan villir hann á sér heimildir,
lokkar þær upp í bílinn sinn á sama
tíma og hann þykist vera starfsmað-
ur Krónunnar. Hann hótar að siga
lögreglunni á þær og fær þær þannig
með sér. Þær voru sjö ára,“ segir móð-
ir stúlkunnar sem hefði viljað mun
þyngri dóm. Að ósk fjölskyldunnar
verður ekki greint frá nafni hennar.
Dauðhrædd og vill að allt sé læst
„Hann í raun sviptir þær frelsi sínu og
brýtur gegn þeim. Þrjú ár fyrir þetta?
Í fyrsta lagi er hann að brjóta gegn
tveimur einstaklingum og því ætti
hann eiginlega að fá þennan dóm
tvöfaldaðan. Þeir sem ræna börnum
geta átt von á allt að sextán ára fang-
elsi hér á landi og það er dómur sem
ég vildi sjá – ég vildi sjá hann dæmd-
an fyrir barnsrán. Við foreldrarnir
höfum talað um þetta eftir dóminn.
Við vildum sjá hann fá átta ár.“
Móðir stúlkunnar segir brottnám-
ið hafa haft hræðileg áhrif á dóttur
hennar. Þau hafi á tímabili þurft að
sannfæra hana á hverju kvöldi um
að allir gluggar væru lokaðir og úti-
dyrnar harðlæstar. Einnig helltist yfir
hana ótti. Ótti við að vera ein.
„Af hverju ég mamma?“
„Ránið hafði hræðileg áhrif á hana.
Hún varð strax full sektarkenndar
og kenndi sjálfri sér um hvernig
fór. Þá breyttist hegðun hennar líka
fljótlega eftir þetta og svefninn fór
að vera mikið vandamál. Í kjölfarið
hafði þetta áhrif á skólagönguna og
námið. Þessi ömurlega lífsreynsla
fór því að hafa keðjuverkandi áhrif á
alla þætti í lífi hennar. Þarna er líka
stöðugur ótti í gangi hjá henni og
hræðsla við að vera ein fór að mynd-
ast. Hún gat til að mynda ekki farið
ein í skólann eða farið ein í skáta-
hreyfinguna. Hún tengdi svæðið við
skátaheimilið við manninn sem tók
hana,“ segir móðir stúlk unnar sem
enn í dag glímir við eftirköst brott-
námsins.
„Hún á enn erfitt með svefn,
er oft í mikilli vanlíðan og grætur
stjórnlaust. Þá spyr hún enn hvað
hún hafi gert til þess að eiga þetta
skilið. „Af hverju ég mamma?“ spyr
hún mig. Það sem ég hugsa um er
hvað ef hann hefði ekki komið með
þær til baka? Hvað ef hann hefði
ekki verið truflaður af öðrum bíl
á svæðinu? Hefði hann mögulega
gengið lengra?“ segir hún og bætir
við að það hafi alltaf staðið til að
undirbúa dóttur þeirra fyrir daginn
sem Daði Freyr losnaði úr fangelsi.
Gleyma aldrei andliti hans
„Já ég ætlaði að gera það. Ég gerði
mér fulla grein fyrir því að hann ætti
eftir að losna út einhvern tímann en
ég hefði aldrei trúað að ég yrði ekki
látin vita. Dóttir mín hefur ítrekað
spurt mig síðustu mánuði og ár
hvenær hann losnar úr fangelsi og
ég lofaði henni að ég léti hana vita.
Í þessu tilfelli lét enginn nokkurn
mann vita. Hún hefði þess vegna
getað rekist á hann og þá hefði mér
þótt ég hafa svikið hana þar sem
hún treystir mér og ég taldi henni
trú, í góðri trú, um að ég myndi láta
hana vita. Hún er bara 12 ára og
ég veit ekki hvort hún hefði verið
tilbúin til þess að takast á við allar
þær tilfinningar sem brytust fram ef
hún sæi hann á förnum vegi.“
Þrátt fyrir að rúm fjögur ár séu
liðin frá því stúlkunum var rænt
þá segir móðir annarrar þeirra að
dóttir hennar komi aldrei til með að
gleyma andliti Daða Freys. Óttinn og
hræðslan sem grípur um sig þegar
um hann er rætt sé svo yfirþyrmandi
að önnur stúlkan hafi ekki treyst sér í
skólann daginn eftir að hún frétti að
Daði Freyr gengi laus.
„Hún þorir ekki í skólann af ótta
við að verða rænt“
Öryggi hennar undir friðhelgi hans
„Um það leyti sem dómur féll í mál-
inu þá var ég að lesa fréttamiðlana og
var með opna síðu um málið á tölvu-
skjánum hjá mér. Dóttir mín horfði
á skjáinn og brotnaði saman. Hún
sagði: „Þessi maður lítur alveg eins
út og sá sem tók mig.“ Svona minning
situr föst í huga barna og þeirra sem
lenda í svona hræðilegum atburðum,“
segir hún og bætir við að þær mæðg-
ur undirbúi sig nú undir að rekast á
manninn sem rændi dóttur hennar.
„Við eigum okkar leyniorð. Ef ein-
hver til dæmis kemur upp að henni
og segir henni að koma með sér eða
að ég hafi beðið viðkomandi um að
sækja hana þá verður viðkomandi að
vita leyniorðið. Ef viðkomandi getur
ekki gefið henni leyniorðið strax þá
á hún að hlaupa og öskra eins mikið
og hún getur. Við höfum líka rætt
að ganga ekki ein heim úr skóla eða
öðrum frístundum. Hún hefur, því
miður, óttast þennan dag – eins og
við öll. Öryggi hennar og líðan verð-
ur undir friðhelgi einkalífs þess sem
rændi henni og braut á henni. Hvaða
réttlæti er það?“ n
Atli Már Gylfason
atli@dv.is
Gaf sig fram eftir birtingu þessarar myndar Daði Freyr gaf sig fram við lögreglu sem
auglýsti eftir honum í fjölmiðlum með þessu skjáskoti úr öryggismyndavél.
Daði Freyr Foreldrar í Árbæ eru áhyggjufull-
ir vegna þeirra frétta að Daði Freyr gangi laus.
Rofabær Daði Freyr nam stúlkurnar á
brott við strætóbiðskýli í Rofabæ. Móðir
annarrar stúlkunnar er ósátt við að enginn
hafi látið hana vita að Daði gengi laus.„Hún þorir ekki í skólann af
ótta við að verða rænt