Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.2017, Page 12

Helgarblað 7.–10. apríl 201712 Fréttir
N
ú hefur þú gengist við því að
vera pedófíll og þú horfir á
barnaklám. Þú varst dæmd-
ur fyrir fjórum árum. Ertu
búinn að horfa á barnaklám
síðan þá?
„Þessar 40 þúsund myndir, þær
hafa nú ekki alltaf legið á hörðum
diskum einhvers staðar á bak við lás
og slá hjá mér …“
Hann heitir Gunnar Jakobsson
og er dæmdur barnaníðingur. Einu
sinni hét hann Roy Svanur Shann-
on en hann var skírður árið 1943
Erlendur Sveinn Hermannsson.
Gunnar hefur verið nokkuð til
umfjöllunar í fjölmiðlum undanfarið
eftir að í ljós kom að hann fékk skil-
orðsbundinn dóm fyrir að vera með
48.212 ljósmyndir og 484 mynd-
skeið af barnaklámi í sínum fórum.
Málið dróst vegna manneklu hjá
yfirvöldum og það er þess vegna sem
ég sit í eldhúskytru heima hjá dæmd-
um níðingi í gömlu niðurníddu húsi
við hafið. Húsið var dæmt óíbúðar-
hæft fyrir tíu árum en þar hefur
Gunnar búið í sjö ár. Úti gargar máv-
urinn í kuldanum en inni er lyktin
viðbjóðsleg. Kattakassinn er undir
eldhúsborðinu og kötturinn Meg-
as, sem nennir ekki að veiða músina
sem á heima á bak við örbylgjuofn-
inn, hefur ekki geð í sér að gera þarf-
ir sínar í kassann sem fylltist af skít
og hlandi fyrir margt löngu. Þaðan
sveima flugur sem blaðamaður og
ljósmyndari DV slá frá sér og í kass-
anum eru lirfur. Gunnar segir að ég
verði að míga úti, klósettið sé ekki
mönnum bjóðandi.
„Ég var skírður Erlendur því það
er útlendingur, Sveinn sem er dreng-
ur og Hermannsson því pabbi minn
var hermaður í stríðinu. Hann var
Kani. Hann ætlaði að kvænast móð-
ur minni þegar stríðinu væri lokið og
fara með hana til Ameríku. Það varð
ekkert úr því. Þess vegna skírði hún
mig þessu nafni.“
Við höfum öll séð myndina af
Gunnari sem hefur fylgt fréttum.
Andlitið er nálægt linsunni, myndin
líklega tekin með vefmyndavél. Á
myndinni er hann sköllóttur og vel
rakaður. Munnurinn strik á fölu
breiðleitu andlitinu. Hann er með
undirhöku og digrar kinnar sem eru
aðeins farnar að slappast.
Núna ímynda ég mér, að þegar
hann talar, klappi þær fyrir hverju
orði. En það er ímyndun því ég
sé þær ekki undir miklu og hvítu
skegginu. Sá maður sem ég sit á móti
er nefnilega ekkert líkur manninum
sem við þekkjum á myndum í fjöl-
miðlum. Gunnar er eins og rjúpan,
í felubúningi. Hann hefur sagt það
sjálfur. Hvítt reytt hárið stendur út í
loftið og hann líkir sér við Sigurbjörn
heitinn biskup og hlær. Hann vill
ekki þekkjast svo að hann geti sótt
sundlaugar óáreittur.
Lyktin er furðufljót að venjast. Og
þar sem ég og Diddi, ljósmyndari
DV, sitjum á móti honum og hlust-
um á sömu söguna þar sem hann er
að lýsa sig saklausan af því að hafa
misnotað barn í þorpinu velti ég fyrir
mér hvort það sé rétt að birta viðtal
við þennan barnaníðing. Birta það
sem hann hefur að segja. Hvort það
sé rétt að birta mynd af honum. Nýja
mynd og svipta af honum hulunni
svo fólk muni mögulega þekkja hann
á götu.
Ég ákveð að bíða með að taka
ákvörðun og hlusta frekar á það sem
hann hefur að segja. Hann er búinn
að hella upp á kaffi og er lukkulegur
með þessa gesti. Músin krafsar
undir örbylgjuofni og Megas kippir
Í mÍnum augum er
barnið kynvera
n Skeggið og hárið er dulargervi n Vill ekki leita sér hjálpar n Girnist 3 til 11 ára stúlkur n Segir barnagirnd ólæknandi
Kristjón Kormákur Guðjónsson
kristjon@dv.is