Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.2017, Síða 13

Helgarblað 7.–10. apríl 2017 Fréttir 13
sér ekkert upp við það. Hundurinn
Toni situr við fætur húsbónda síns
og barnaníðingurinn byrjar að mala.
Og ég þarf ekki að hlusta lengi til að
réttlæta umfjöllun um þennan mann
og af hverju hún eigi erindi við þjóð­
ina. Af hverju það séu almannahags­
munir í húfi. Allar viðvörunarbjöllur
hringja.
Byrjaði að girnast börn 16 ára
Gunnar hitti aldrei föður sinn og
móðir hans tók það ákaflega nærri
sér. Hún jafnaði sig aldrei á því að
hermaðurinn Roy skyldi halda til
Ameríku og skilja hana eftir með
börnin á þessu skítaskeri, djöflaeyju.
Hún gerðist bóndakona í Rangár­
vallasýslu og bjó þar ein í litlu koti
með kýr og kindur. Þegar Gunnar
varð sextán ára ákvað hún að bregða
búi og eftir það varð hann að bjarga
sér sjálfur. Hann segir að strax við
kynþroska hafi hann byrjað að girn­
ast börn.
Gunnar veður úr einu í annað.
Hann reynir að réttlæta gjörðir sínar
með því að segja að oftast þegar hann
hafi misnotað börn hafi þau verið
sofandi! Hann hlaut fyrst dóm árið
1997 og var þá dæmdur í fjögurra
ára fangelsi í Héraðsdómi Norður­
lands eystra. Hann misnotaði sex
ung stúlkubörn. Hann tók ofbeldið
upp á myndband. Myndbandinu
deildi hann með öðrum níðing­
um. Þá fannst mikið af barnaníðs­
efni á heimili hans. Á þeim tíma var
dómurinn einn sá þyngsti sem barn­
aníðingur hafði hlotið hér á landi.
Nokkrum árum eftir að hann losn­
aði úr fangelsi ákvað Roy Svanur að
breyta nafni sínu í Gunnar Jakobs­
son og flutti til Danmerkur og gætti
þar barna fyrir Íslending.
Misnotaði stjúp-
dóttur í sumarbústað
Gunnar á engin börn sjálfur. Hann
hefur tvisvar verið í sambúð og telur
að hann sé getulaus.
„Ég er grjónapungur. Ég hef búið
með tveimur konum sem áttu báð­
ar börn fyrir og okkur langaði til að
eignast börn saman og gerðum svo
sem ekkert til þess og ekkert til að
hindra það. Þær eru báðar búnar
að eignast börn eftir að við hættum
saman. Ég hlýt að vera með grjóna­
pung eins og það er kallað.“
Gunnar rifjar upp að fyrrverandi
sambýliskona hans hafi átt dóttur.
Fór Gunnar með dótturina, ásamt
systurdóttur sinni, upp í Húsafell.
Þar voru þau í tvær vikur í sumar­
bústað. Þar misnotaði Gunnar börn­
in. Gunnar segir að hann hafi haldið
að börnin svæfu og gerir lítið úr of­
beldinu og segir að fósturdóttur hans
þáverandi hafi ekki þótt misnotkun­
in neitt mál, heldur misst út úr sér
hvað hefði komið fyrir móður sína.
Seinna hafi málið verið rannsak­
að og sakar Gunnar mæður beggja
stúlknanna um að hafa vegna fé­
græðgi beitt stúlkunum gegn hon­
um og séð milljónir í hillingum. Þá
hafi mörg hræðileg mál komið upp í
þessum málaflokki á þeim árum og
þjóðina þyrst í blóð. Þess vegna hafi
hann fengið þungan dóm.
Fæddist pedófíll, deyr pedófíll
Gunnar kveðst hafa verið pedófíll frá
unglingsárum.
„Ég hef verið pedófíll alveg frá
upphafi.“
Ertu það enn í dag?
„Já já.“
Þú varst tekinn með mikið af
barnaklámi. Færðu einhverja hjálp
við þessu eða sækir þú aðstoð?
Gunnar svarar neitandi og hefur
hvorki reynt að fá aðstoð eða verið
boðin hún af yfirvöldum.
Þú vilt kannski ekki hjálp?
„Það er erfitt að kenna gömlum
hundi að sitja. Ég er 73 ára gamall.
Það er of seint í rassinn gripið,“ svar­
ar Gunnar og tekur ekki mark á nein­
um mótbárum.
Dómur á Selfossi fellur
Gunnar hlaut á dögunum skilorðs­
bundin dóm og hefur eins og áður
segir ítrekað verið um það fjallað í
fjölmiðlum. Er mikil reiði í samfé­
laginu vegna þess að málið dróst og
aðeins einn starfsmaður hafði tök
á því að fara yfir tugi þúsunda ljós­
mynda og mörg hundruð mynd­
banda. Dómurinn hljóðaði upp á 18
mánaða fangelsi, allt skilorðsbund­
ið. Gunnar getur því drukkið sitt kaffi
við eldhúsborðið frjáls eins og fugl­
arnir sem svífa um í leit eftir æti í
fjörunni fyrir neðan.
„Dómurinn er fullkomlega eðli­
legur og ekkert út á hann að setja,“
segir Gunnar. „Ég er búinn að bíða í
fjögur ár.“
Nú hefur þú gengist við því að vera
pedófíll og þú horfir á barnaklám. Þú
varst dæmdur fyrir fjórum árum.
Ertu búinn að horfa á barnaklám
síðan þá?
„Þessar 40 þúsund myndir, þær
hafa nú ekki alltaf legið á hörðum
diskum einhvers staðar á bak við lás
og slá hjá mér. Mér er það engin … Ég
get ekkert leynt því eða sagt þér það
að ég horfi á barnaklám annars hefði
ég ekki verið með þetta.“
Hvenær horfðir þú síðast á
barnaklám?
„Þessari spurningu vísa ég alfar­
ið frá, hún er svona svipuð og margar
fleiri hjá þér … “
Seinna í viðtalinu vísar Gunnar
því alfarið á bug að hafa tjáð sig með
þessum hætti um barnaníðsmynd­
irnar 40 þúsund. Hann hafi misskil­
ið spurningar mínar og talið að ég
væri að spyrja um annað tímabil í lífi
hans. Hann á samt eftir að játa aðra
hluti, þegar lengra líður á samtalið.
„Allar kenndir mínar eru eins og
þínar. Eini munurinn er sá að mínar
kenndir eru til kvenna sem eru á
milli bleyja en þú ert með kenndir
til kvenna sem eru komnar af seinni
bleyju.“
Þetta þýðir á hans máli að hann
sér stúlkur á aldrinum þriggja til
ellefu ára sem kynverur.
Gunnar lýsir því þegar hann var
handtekinn og grunaður um að hafa
misnotað barn í þorpi. Greint var frá
því í fjölmiðlum að hann hefði vanið
komur sínar á fósturheimili í ná­
grenninu. Fósturheimilið var í umsjá
frænda hans. Seinna var öllum kær­
um kastað í ruslið. Lögreglan fram­
kvæmdi húsleit og það var þá sem
hún lagði hald á tugi þúsunda ljós­
mynda sem sýndu barnaníð og mörg
hundruð myndskeið.
„Þeir sögðust hafa tekið 500 hluti,
sögðu þeir í sjónvarpinu. Ég veit ekki
hvaða hlutir það voru. Það var síð­
an svo gaman að á skrifborðinu hjá
mér var svona löng röð af möppum,
skjalamöppum og það eru til sér­
stök umslög til að setja diska í skjala­
möppur og þessar möppur voru
stútfullar af diskum og þær standa
þar óhreyfðar enn. Þeir föttuðu það
ekki. Ég var með mikla vídeómynda­
dellu og var með mikið af myndum.
Það var engin mynd þar en þetta var
klúðurslegt hjá þeim og lélegt að
athuga ekki þetta,“ segir Gunnar og
fullyrðir að hann eigi ekkert efni sem
sýni barnaníð. Þá harðneitar hann
að hann horfi á efni sem sýnir börn
á klámfengin hátt. Þegar gengið er á
hann viðurkennir hann að í dag horfi
hann á myndir af fáklæddum börn­
um sem samkvæmt lögum væri ekki
hægt að túlka sem lögbrot að hans
mati.
Vissi ekki að Steingrímur
væri látinn
Það er þekkt að barnaníðingar eigi
í samskiptum. Þeir stofna til félags­
skapar á netinu og skiptast þar á
myndum. Í eldri dóm frá árinu 1997
segir að Gunnar hafi tekið sitt ofbeldi
upp á myndbandstökuvél og deilt
með öðrum. Hann segir hreykinn frá
því að hann hafi verið sá fjórtándi á
Íslandi sem hafi tengst internetinu.
Aðspurður hvort hann hafi þekkt
aðra barnaníðinga neitar Gunnar. En
síðan kemur annað í ljós:
„Ég þekki nú ekki ómerkari barna­
níðing en Steingrím Njálsson,“ segir
Gunnar og veit ekki að Steingrímur
er látinn: „Er hann dauður? Æ, hvað
það var gott hans vegna, karl greyið.“
Hvað finnst þér um að heyra það?
Var hann góður vinur þinn?
„Nei, við sátum einmitt saman á
Hrauninu. Við vorum engir vinir.“
Aðspurður hvort hann hafi verið
beittur ofbeldi af samföngum svarar
Gunnar játandi:
„Á öðrum ganginum var ég
laminn, ekki fast en svona. Á hinum
ganginum drap meðfangi í sígar­
ettu á hausnum á mér. Hann var vel
þekktur fyrir það að hata pedófíla.
Hann hafði orðið fyrir grófri mis­
notkun sem krakki og samt settur
þarna inn. Það voru heimskuleg mis­
tök.“
Nú sagði Steingrímur Njálsson
og hélt því fram að sumum börnum
þætti þetta enginn glæpur. Börnum
þætti þetta bara gott. Ert þú þeirrar
skoðunar?
Gunnar svarar að sjö ára barn hafi
ofsótt hann kynferðislega og hann
hafi þurft að flýja undan því og flytja.
Hann neitar að ræða það frekar og
segir enn og aftur að þegar hann hafi
beitt börn kynferðisofbeldi hafi þau
verið sofandi eða hann talið svo vera.
Það gerir það varla betra að áreita
sofandi börn? Er einhver munur á að
áreita sofandi barn og vakandi barn?
„Það er engin afsökun og þetta er
jafn ljótt, en ef það kæmist ekki upp,
þá er engin skaði skeður. Ég yrði að
bæta þessu á samviskubitsbunkann
innra með mér. Það er það eina.
Annað skyldi ekki hafa gerst. Ég er
ekki að afsaka neitt með þessu. Ég
álít þetta og það er mín sannfæring,“
segir Gunnar og kveinkar sér síðan
undan því að vera útmálaður sem
barnaníðingur og að foreldrar flýi
með börn sín inn í hús þegar sjáist
til hans. Hann segir rúður hafa verið
brotnar í húsinu og í eitt skipti hafi
reiður karlmaður mætt fyrir utan
húsið vopnaður öxi og haft í hótun­
um. Hann þrástagast á því að hann
sé góðhjartaður og börn sæki í hann.
Það er ríkjandi hjá barnaníðingum
að halda slíku fram. Við höfum áður
rætt saman í síma og þá greindi hann
frá því að þegar hann flutti til Dan­
merkur starfaði hann sem au­pair
hjá Íslendingi. Segir Gunnar að Ís­
lendingurinn hafi sjaldan verið
heima og Gunnar sótti börnin og
fór með þau í leikskóla og sótti þau
seinna um daginn.
Misnotaðir þú þau börn?
„Nei, það var ekki svoleiðis?“
Hvernig gerist það að þú misnotar
börn? Við hvaða aðstæður?
„Ég man bara ekki eftir öðru,
ég er búinn að vera svona frá barn­
æsku. Það hefur alltaf verið á þessum
nótum að ég hef verið að böggast
í sofandi smástelpum. Það hefur
aldrei neitt barn sagt neitt við mig:
Hættu, ekki gera þetta.“
Er það ekki bara vegna þess að
börnin hafa verið hrædd við þig?
Gunnar svarar neitandi og fer
að tala um mikilvægi þess að hann
hafi aldrei keypt mynd, selt, verið
gefin eða sýnt nokkrum mynd. Það
stangast á við dóminn frá árinu 1997.
Þá harðneitar hann að ná í barnaníð
á netinu.
Þarft þú ekki á hjálp að halda?
Í mÍnum augum er
barnið kynvera
n Skeggið og hárið er dulargervi n Vill ekki leita sér hjálpar n Girnist 3 til 11 ára stúlkur n Segir barnagirnd ólæknandi
„Ég hef
verið
pedófíll alveg
frá upphafi
„Á hinum
ganginum
drap meðfangi
í sígarettu á
hausnum á mér.
Hann var vel
þekktur fyrir það
að hata pedófíla.
Gamla myndin
Gunnar safnaði skeggi
til að þekkjast ekki.
Mús býr undir örbylgjuofninum
Undir örbylgjuofninum á hagamús
heima. Á einum tímapunkti stóð mús-
in ofan á brauðristinni líkt og hún væri
að veifa blaðamanni og ljósmyndara.