Morgunblaðið - 11.07.2017, Blaðsíða 23

Morgunblaðið - 11.07.2017, Blaðsíða 23
MINNINGAR 23 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚLÍ 2017 ✝ Gísli fæddist áFáskrúðsfirði 15. júlí 1946. Hann lést á líknardeild Landspítalans 30. júní 2017. For- eldrar hans voru Oddur Stefánsson sjómaður, f. 7.8. 1911, d. 17.11. 1983, og Sigurrós Gísladóttir hús- freyja, f. 24.9. 1915, d. 4.10. 1998. Bræður Gísla voru Steinþór Haukur Oddsson, f. 5.6. 1941, d. 26.1. 2012, og Pétur Oddsson, f. 25.8. 1943, d. 29.6. 1956. Gísli kvæntist 21. september 1968 Guðnýju Petru Ragnars- dóttur frá Vattarnesi, f. 14.12. 1949. Foreldrar hennar voru Rán Haraldsdóttir, f. 3.11. 1995. Sonur hennar er Flóki Hrafn Bergmann, f. 13.8. 2015, Benóný Snær Haraldsson, f. 4.10. 1999, Sabrína Heiður Haraldsdóttir, f. 16.7. 2003, og Ylfa Guðný Gylfadóttir, f. 25.10. 2011. Gísli átti heima á Fáskrúðs- firði til ársins 1993 en flutti þá til Reykjavíkur ásamt konu sinni. Hann vann við versl- unarstörf mest af starfsævinni, þá sem kjötiðnaðarmaður. Hann vann hjá Kaupfélagi Fá- skrúðsfirðinga í 26 ár en eftir að hann flutti suður vann hann hjá Goða í nokkur ár og sein- ast hjá Nóatúni í Austurveri. Eftir að Gísli komst á eftirlaun vann hann sem sjálfboðaliði hjá Fjölskylduhjálp Íslands á meðan heilsan entist. Útför hans fer fram frá Seljakirkju í dag, 11. júlí 2017, klukkan 13. hjónin Ragnhildur Jóhannsdóttir hús- freyja, f. 20.9. 1914, d. 23.2. 1975, og Ragnar Jónasson útvegs- bóndi, f. 28.8. 1912, d. 6.9. 1984. Dætur Guðnýjar og Gísla eru: 1) Sigurrós Gísla- dóttir, f. 14.2. 1969, hennar dótt- ir er Auður Eiríksdóttir, f. 19.12. 1994. Unnusti Auðar er Jón Kristinn Björgvinsson, f. 27.8. 1993. 2) Vilborg Stefanía Gísladóttir, f. 30.11. 1973. Hennar börn eru Gísli Fannar Haraldsson, f. 27.4. 1994. Unn- usta hans er Ísold Atla Jónas- dóttir, f. 9.8. 1994, Rebekka Við fráfall Gísla reikar hugur- inn austur á Fáskrúðsfjörð í æskuárin og fyrstu orðin sem koma í hugann: Duglegur, traust- ur, sterkur, hjálpsamur, stundvís og órjúfanlegur hluti af „Guðný og Gísli“ – sambandi sem hefur varað í meira en hálfa öld og hef- ur verið okkur ættingjum Guð- nýjar til mikils góðs í lífinu. Gísli var ekki eingöngu traustur og góður eiginmaður, trúr og hjálp- samur konu sinni og dætrum sín- um tveimur, heldur okkur fjöl- skyldunni allri. Ég naut góðs af í minni barn- æsku í miklum mæli. Heimili þeirra hjóna varð að mínu öðru heimili til margra ára. Alltaf var ég velkomin, gistinæturnar urðu margar, matartímarnir enn fleiri. Bíltúrarnir í Volvo-inum eftir- minnilegir. Gísli átti flottasta bílinn í öllum firðinum og gott ef ekki heimin- um bara, það fannst mér alla- vega. Jólin full af mandarínum, rauðum eplum, jólabókum og nýjum náttkjólum, púslað eða lesið fram á nótt. Öryggi og fast- ur punktur í tilverunni. Rétt eins og eikin tekur vindinn og skýlir blómunum, naut ég skjóls og ör- yggis í leik og námi hjá þessu trausta og góða fólki. Ég er inni- lega þakklát. Gísli var í meira lagi handlag- inn og fannst mér oft þegar ég fylgdist með að hann væri hálf- göldróttur, tunna varð að síma- sæti, spýtur að innréttingum. Á þessum árum vann Gísli í Kaup- félaginu á Fáskrúðsfirði og oft varð ég vitni að heimkomu hans eftir vinnudaginn, með fulla poka af mat og 10 lítra mjólkurkassa. Aldrei heyrði ég kvart yfir auka- munnum. Það var eins og það væri hans hlutverk að brauðfæða okkur öll, og það gerði hann vel eins og allt sem hann tók sér fyrir hend- ur. Snert hörpu mína, himinborna dís, svo hlusti englar guðs í Paradís. Við götu mína fann ég fjalarstúf og festi á hann streng og rauðan skúf. Úr furutré, sem fann ég út við sjó, ég fugla skar og líka úr smiðjumó. Í huganum til himins oft ég svíf og hlýt að geta sungið í þá líf. Þeir geta sumir synt á læk og tjörn, og sumir verða alltaf lítil börn. En sólin gyllir sund og bláan fjörð og sameinar með töfrum loft og jörð. Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt. Um varpann leikur draumsins perlu- glit. Snert hörpu mína, himinborna dís, og hlustið, englar guðs í Paradís. (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Elsku Guðný, Rósa, Bogga og barnabörn. Mínar innilegustu samúðarkveðjur til ykkar allra. Ragna Kristinsdóttir. Í fáeinum orðum vil ég minn- ast Gísla mágs og efst í huga mín- um kemur þakklæti, því betri mág hefði ég ekki getað átt. Lengst af starfsævinni vann hann við verslunarstörf og vann ég með honum í Kaupfélagi Fá- skrúðsfjarðar í nokkur ár og var gott að vinna með honum, hann var samviskusamur og duglegur til vinnu. Þegar hann var kominn á aldur fór hann að vinna sjálf- boðastarf hjá Fjölskylduhjálp- inni og var þar þangað til að hann gat það ekki vegna heilsubrests. Gísli var handlaginn og gerði hann marga fallega hluti. Gísli var mjög greiðvikinn og var gott að leita til hans, þegar ég þurfti að fá hjálp við ýmislegt. Ég fór tvisvar austur til að vinna og var ég alltaf velkomin á heimili Guðnýjar syst- ur og hans og var gott að vera hjá þeim. Hann sagði mér fyrir stuttu að hann væri búinn að eiga góða ævi. Elsku Guðný, Rósa, Vilborg og barnabörn. Guð styrki ykkur. Minningin lifir um góðan mann. Þórdís Ragnarsdóttir. Mig langar að minnast Gísla Odds í nokkrum fátæklegum lín- um. Það sem mér er efst í huga við þessa kveðjustund er þakklæti og samtímis að hann hefði mátt eiga betri síðustu æviár. Þó svo að Gísli hafi verið að tak- ast á veikindi síðustu árin er það ekki það sem hefur einkennt líf hans. Hans einkenni hefur þvert á móti verið að vera aldrei veikur og má þar nefna að öll hans 26 ár í Kaupfélaginu á Fáskrúðsfirði missti hann aðeins einn dag úr vinnu. Þjónustulund, dugnaður og hjálpsemi einkenndu hann alla tíð. Það var augljóst þegar maður mætti honum við störf að hann tók á móti fólki með jákvæðu og góðu viðmóti. Eftir að þau Guðný flutt- ust til Reykjavíkur breikkaði kúnnahópur hans við verslunar- störfin hjá Goða og Nóatúni. Ekki var óalgengt að hann rækist á fólk, oft þá í Kolaportinu sem hann hafði sem vana að sækja um helgar, sem kannaðist kannski betur við hann en öfugt! Gísli hafði sín sérkenni í útliti og var eitt af þessum andlitum sem eru auðþekkjanleg. Ég á margar góðar minningar um Gísla, og einhvern veginn, sennilega ásamt mörgum öðrum Fáskrúðsfirðinum, tengi ég hann gjarnan við svartan Volvo Ama- zon sem hann átti um allgóða stund. Það var farið í allnokkur ferðalög, meðal annars í Atlavík- ina, Einarsstaði og suður í Lón svo eitthvað sé nefnt. Mínir fyrstu metrar undir stýri og aldri voru með Gísla fyrir sunnan fjörð, stoppaðir af yfir- völdum. Þá varði hann mig með nokkrum vel völdum orðum sem gerðu það að verkum að málið var látið niður falla. Það var farið á rjúpu inn í Dali, og við heimkomu snæddum við vel steikt nauta- kjöt. Gísli var mér ætíð innan hand- ar og vildi allt fyrir mig gera. Það yljar mér hversu sáttur hann var við að kíkja hingað til Stafangurs ásamt Guðnýju fyrir um tveimur árum. Gísli var gegnheill einstakling- ur, ósnobbaður með eindæmum; fór ekki í manngreinarálit, hjálp- samur, umburðar- og góðlyndur, lítillátur en þó á köflum fastur á sínu. Það er margs að minnast og það sem eftir situr eru góðar minningar um góðan mann og mikið þakklæti í hans garð. Hilmar Þór. Gísli Oddsson ✝ Birgir Jónssonfæddist í Reykjavík 1. ágúst 1938. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi 28. júní 2017. Foreldrar hans voru hjónin Jón Árni Benedikt Þor- steinsson, f. 31. október 1909 á Djúpalæk í Bakkafirði, d. 6. febrúar 1989, og Jóhanna Ey- steinsdóttir, f. 18. febrúar 1906 í Tjarnarkoti í Landeyjum, d. 5. júní 1993. Systkini Birgis eru Eysteinn Leó Jónsson, f. 9. júlí 1936, d. 11. desember 2014, og Elínborg Nanna Jónsdóttir, f. 10. ágúst 1944. Birgir átti þrjú börn með fyrri eiginkonu sinni, G. Fann- eyju Ármannsdóttur, f. 1941, d. 2015, 1) Grétu Birgisdóttur, f. 1961, d. 1988. 2) Ármann Birgis- son, f. 1962, maki Ljúdmíla Níkolajsdóttir, dóttir Ármanns er Halla Björt, f. 1988, maki Snorri Páll Ólafsson, barn þeirra Sóley Snorradóttir. 3) Vegagerð ríkisins og fór með vinnuflokkum víða um landið við að brúa hinar erfiðu ár landsins. Birgir hafði mikið yndi af brúarvinnunni og kall- aði hana andlega lyftistöng enda mikill náttúruunnandi. Árið 1973 hóf hann störf í Kassagerð Reykjavíkur sem síð- ar var sameinuð prentsmiðjunni Odda þar sem hann starfaði þar til hann fór á eftirlaun árið 2009. Árið 1988 missti Birgir elsta barnið sitt, dóttur sína Grétu, og tveimur árum síðar, árið 1990, missti hann fósturson sinn Hjálmar sem var elsta barn Guðmundu eiginkonu hans. Í október 2004 veiktist Guð- munda alvarlega eftir heila- blóðfall og flutti í kjölfarið á hjúkrunarheimilið Skógarbæ þar sem hún naut umönnunar til ársins 2010 en þá lést hún eftir skammvin veikindi. Lífið var sannarlega ekki alltaf dans á rósum hjá fjölskyldunni, en Birgir var þannig að eðlisfari að hann dvaldi ekki lengi við sorg. Hann hélt ótrauður áfram að lifa lífinu og gerði gott úr hlutunum. Birgir verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, 11. júlí 2017, og hefst athöfnin kl. 13. Svava Birgisdóttir, f. 1966, maki Sigur- björn H. Reynisson, dætur þeirra Inga Fönn, f. 1987, maki Erling Rangnes, Gréta Ósk, f. 1989, maki Steinar Fjel- land. Með seinni eigin- konu sinni, Guð- mundu Hjálmars- dóttur, f. 1947, d. 2010, áttu þau Ástu Birgis- dóttur, f. 1978, maki Ingólfur Helgi Jóhannsson, Ásta á tvo syni úr fyrra hjónabandi, Hjálmar Frey, f. 1997, og Styrmi Sölva, f. 2001. Saman eiga þau Ásta og Ingólfur Guð- laugu Helgu, f. 2011. Guðmunda eiginkona Birgis átti einnig son úr fyrra sambandi, Hjálmar Rögnvaldsson, f. 1969, d. 1990. Birgir ólst upp í Reykjavík og gekk í Miðbæjarskólann. Hann lærði bókband í Iðnskólanum í Reykjavík og starfaði við það í nokkur ár í Ísafoldaprent- smiðju, en í 8 ár á sumrin á þessum tíma vann hann sem að- stoðarmaður í brúarsmíði hjá Elsku pabbi, mér finnst sárt að þurfa að kveðja þig, það huggar þó að vita að nú ert þú kominn til hennar mömmu. Ég er þér ævinlega þakklát fyrir allt sem þú kenndir mér og allt það sem þú gerðir fyrir mig. Þú varst pabbinn sem vissir allt, kunnir allt og þegar eitt- hvað var bilað þá gastu alltaf lagað það. Þú studdir mig allt- af gegnum súrt og sætt og hafðir óbilandi trú á mér sama hvað. Besta heilræðið sem þú gafst mér er „það versta sem maður getur gert er að vorkenna sjálf- um sér“ sem er eiginlega orðið mitt uppáhaldsmottó. Þú varst alltaf svo stoltur af börnunum mínum, vildir okkur alltaf allt það besta og alltaf tilbúinn til að rétta fram hjálparhönd. Betri fyrirmynd finnst varla þótt víða sé leitað. Síðast en alls ekki síst er ég svo óendanlega þakklát fyrir að ég skuli hafa átt jafnfrábæran, duglegan, skemmtilegan, hlýjan og yndislegan pabba og þig. Ég á alltaf eftir að sakna þín. Þín dóttir Ásta. Það er með söknuði í huga sem ég sest niður og skrifa kveðjuorð fyrir hönd okkar mæðgna, til mágs míns og vinar, Birgis Jónssonar, sem lést 28. júni síðastliðinn. Kallið kom eins og hendi væri veifað, án fyrirvara. Við höfðum talast við í síma nokkrum dögum áður og þá var hann hress að vanda. Við töluðum um ferðalag- ið sem ég var að koma úr og hann sagði mér frá ferðinni sinni sem hann ætlaði í síðsumars. Það var mikil tilhlökkun í hon- um þar sem hann átti líka von á barnabarni sínu frá Noregi, dótt- ur Svövu, sem ætlaði að gista hjá afa sínum og hann var að gera klárt fyrir komu unga parsins. Þegar ég hugsa til Bigga er mér efst í huga þakklæti fyrir vináttu hans og kærleika og hvað hann reyndist systur minni Guðmundu mikil stoð í hennar sáru og erfiðu veikindum. Það var ekki í boði að gefast upp eða kvarta, aldrei að gefast upp. Hann tók því sem að höndum bar með æðruleysi. Lífið fór ekki alltaf um hann mjúkum höndum en hann reyndi að gera gott úr og með þraut- seigju komst hann í gegnum þá erfiðleika sem hann varð fyrir á lífsleiðinni. Hans aðalsmerki var glaðlegt yfirbragð og hress framkoma og alltaf var stutt í brosið. Hann var vinamargur og félagslyndur og starfaði af miklum áhuga með öldruðum í Grafarvogi. Elsku Biggi, við Ása viljum þakka fyrir öll árin sem við átt- um með þér og Mundu okkar. Þú varst Ásu minni sem besti frændi. Nú kveður þú, þegar náttúran skartar sínum fegursta skrúða. Þú elskaðir blómin, náttúruna og ferðalög til fjarlægra landa. Á fallegum sumardegi kom kallið þitt. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. (Valdimar Briem) Elsku Ásta, Ármann, Svava, Nanna og fjölskyldur ykkar, vin- ir og aðrir ættingjar. Innilegar samúðarkveðjur. Minning um góðan mann lifir, Margrét Hjálmarsdóttir, Ása Valgerður Sigurðardóttir. Birgir Jónsson Elsku amma, nú ertu búin að kveðja okkur og komin til afa. Það var alltaf svo gaman að koma og hitta þig. Alltaf fékk maður kleinur og eitthvað með því svo var svo gam- Jónína Ingólfsdóttir ✝ Jónína Ingólfs-dóttir fæddist 18. apríl 1927. Hún lést 12. júní 2017. Jarðarför Ninnu var gerð 28. júní 2017. an að spjalla við þig um gömlu tímana. Þú hafðir alltaf gaman af því þegar Jóna kom í heim- sókn og fékk sér eina kríu á sófanum hjá þér. Takk amma fyrir allar stundirnar sem við áttum sam- an. hvíl í friði, þín barnabörn, Jóhannes, Henný og Jóna Helena. Kristján Jónsson, skólabróðir minn, er látinn. Á rúmlega hálfu ári hafa þrír skólabræður úr 58- árgangnum í MR látist. Kári Ein- arsson dó 17. sept. 2016 og Jónas Bjarnason 21. okt. 2016. Kristján og Jónas voru við nám í München um 1960 eins og Geirharður Þor- steinsson, sem lést 4. maí 2017. Því hefur gamla Münchenar-ný- lendan einnig misst þrjá félaga á hálfu ári. Haustin 1958 og 1959 komu átta úr okkar árgangi til náms í München. Münchenar-nýlendan var þá mjög fjölmenn, yfir 40 manns þegar mest var. Nokkrir minnisglampar lifa enn. Þarna starfaði öflugt Íslendingafélag, FÍM, sem stóð fyrir fundum og skemmtunum, 1. des. og 17. júní- hátíðir voru fastir liðir og stund- um var fasching-hátíð. Fótbolti var eitthvað stundaður. Fyrir okkar Kristjáns tíð var einu sinni landsleikur við Norðmenn, sem Íslendingar unnu. Við hittumst reglulega á matsölustaðnum Grænunni (Zum Grünen Inn) og öðru hverju fórum við á Mögguna (Chez Margot), bar neðarlega í skemmti- og bóhemahverfinu Schwabing. Á sumum lókölum spiluðum við keilu og á öðrum borðfótbolta, sem margir voru flinkir í, og á Schellingsalon lékum við stund- um biljarð. Kæmu gestir til Münchenar var gjarnan farið með þá í Hof- bräuhaus eða Mathäser Palast (stærstu bjórhöll í heimi að eigin sögn). Af þessum stöðum eru tveir enn í rekstri í sama húsnæði og undir sama nafni, Hofbräuhaus og Schellingsalon. Kristján kvæntist vorið 1962 Guðrúnu, þýskri stúlku frá Helmbrechts sem er nyrst í Bæj- Kristján Jónsson ✝ Kristján Jóns-son fæddist 21. apríl 1939 í Reykja- vík. Hann lést 9. maí 2017 í Reykja- vík. Útför Kristjáns fór fram 23. maí 2017 í kyrrþey. aralandi skammt frá landamærum Þýringalands og Saxlands. Við fé- lagarnir vorum nokkur ár samtíða þeim í München og hittum þau, þegar þau fengu gæslu fyrir Walter Ragn- ar, á Grænunni, á félagsfundum og á fullveldis- og þjóðhátíðum. Kveðjupartíinu heima hjá Kristjáni og Guðrúnu, að loknu námi hans í júlí 1966, gleymi ég aldrei. Flestir landarn- ir sem þá voru í München komu í litlu íbúðina þeirra. Setið var á öllum stólum, á rúmstokknum og margir uppi á hjónarúminu í jóg- astellingum. Guðrún og Kristján handlöng- uðu drykki til okkar yfir í hjóna- rúmið. Talað var um að rúmið hefði aldrei þolað aðra eins áraun. Kristján og Guðrún voru þá á leiðinni til Baden í Sviss þar sem Kristján hafði verið ráðinn til Brown Boverie & Cie. Að loknu námi, þegar við fé- lagarnir vorum komnir aftur til heimalandsins, fækkaði sam- fundum. Þó var töluvert samband fyrst, en minnkaði svo smám saman eins og gengur þegar lífsbaráttan tekur við. Nú á efri árum hafa tengslin milli okkar aukist á ný. Við Kristján var hins vegar nær ekkert samband, enda bjó hann í útlöndum. Kristján og Guðrún skildu upp úr aldamótum. Þrátt fyrir að einkasonur þeirra, Walter Ragn- ar, og fjölskylda hans séu búsett í Þýskalandi kaus Guðrún að búa áfram á Íslandi. Ekki löngu eftir að Kristján hætti störfum sem rafmagns- veitustjóri fluttist hann til Bre- genz við Bodenvatn, fallegrar borgar vestast í Austurríki skammt frá þýsku og svissnesku landamærunum. Fyrr á þessu ári fluttist Kristján aftur alkominn heim til Íslands, en tveimur mán- uðum seinna var hann allur. Eft- irminnilegur maður og félagi hef- ur kvatt okkur. Gylfi Ísaksson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.