Fréttatíminn - 18.03.2017, Page 30

30 | FRÉTTATÍMINN | LAUGARDAGUR 18. MARS 2017
Samtímahönnun
í Norræna húsinu
13.3 - 31.3. 2017
www.norraenahusid.is
Opin alla daga frá 11-17
Viðskiptavinir fagna
kærkominni nýjung.
Sambíóin upp á þeirri kærkomnu
nýjung í vikunni að bjóða við-
skiptavinum sínum upp á ókeypis
dömubindi, en uppátækið hefur
að sjálfsögðu vakið mjög jákvæð
viðbrögð. Stöndum með dömu-
bindum hefur verið komið upp á
öllum salernum kvikmyndahús-
anna og verða bindin til taks
fyrir alla þá sem þau þurfa.
Þegar ókeypis
bindin voru kynnt
til sögunnar á
facebook- síðu
Sambíóanna
á fimmtu-
dag
hrúguðst lækin inn og augljóst að
margir sjá það sem algjöra himna-
sendingu að geta bjargað sér þegar
blæðingar kíkja óvænt í heimsókn
í bíó.
Í vikunni stóð Femínistafé-
lag Háskóla Íslands einmitt fyrir
svokölluðum Túrdögum þar sem
tilgangurinn var að
auka og bæta um-
ræðuna um túr
og tengd mál-
efni, sem ekki
veitir af. Enda
konur um helm-
ingur mannkyns
og flestar þeirra fara
á túr mánaðarlega rúma
hálfa ævina eða svo. Það að
fara á túr ætti því alls ekki að
vera feimnismál og dömubindi
jafn sjálfsagður staðalbúnaður og
klósettpappír á almenningssalern-
um. | slr
Ókeypis dömubindi
í Sambíóunum
Stöndum með dömubindum
hefur verið komið fyrir á öllum
salernum.
Tveir leikarar, sem
líka eru gamlir vinir,
fjalla um dásamlegt
tilgangsleysi lífsins
í leikhúsgjörningi í
Tjarnarbíói.
„Við Árni Pétur fórum tveir saman
til Tenerife og byrjuðum að gera
allskonar gjörninga og uppákom-
ur á ströndinni og víðar. Þannig
byrjaði þessi sýning,“ segir leik-
stjórinn Rúnar Guðbrandsson
sem frumsýndi í vikunni leikverk-
ið Endastöð – Upphaf í Tjarnar-
bíói. Verkið skrifaði hann ásamt
aðalleikaranum og góðvini sín-
um, Árna Pétri Guðjónssyni, til
að fagna afmæli leikhópsins Lab
Loka, sem þeir félagar stofnuðu
fyrir 25 árum. Verkið fjallar um
lífshlaupið og hið guðdómlega til-
gangsleysi tilverunnar og við sögu
koma ekki minni viðfangsefni en
upphafið, ástin og dauðinn. Til að
miðla sögu sinni nota þeir félagar
efni úr heimsbókmenntunum og
sígildum kvikmyndum í bland við
sínar eigin upplifanir og tengja
þetta allt saman í mósaíkfrásögn.
Sýningin verður þó aldrei alveg
eins. Frumsýningin endaði til
dæmis með því að líkamar þeirra
voru étnir, og það gerist kannski
ekki aftur.
„Þetta er eiginlega frekar svið-
listaviðburður en hefðbundin
leiksýning,“ segir Rúnar. „Við
stöndum á tímamótum og erum
að líta til baka og horfa fram á við.
Við notum vídeó, myndlist, tón-
list, hljóðverk, dans og hreyfilist.
Við leyfum okkur að brjóta upp öll
lögmál og vinnureglur og bregð-
um á leik og leyfum hlutunum að
gerast,“ segir Rúnar sem vonast
til að tímamótin verði upphafið að
einhverju nýju. „Þessi sýning er
ekkert búin. Það verða uppákom-
ur út árið, þetta er allt partur af
einhverju ferli.“
En af hverju ætti fólk að mæta?
„Af því að þetta er hörkuupp-
lifun. Rússíbani í klukkutíma og
af nógu að taka. Ferðalag milli
himnaríkis og helvítis og allt þar á
milli. Mér sýndist á viðbrögðunum
á frumsýningunni í gær að fólk
væri að upplifa þetta ansi sterkt og
að hver og einn geti túlkað þetta
út frá sjálfum sér. Við erum bara
að spegla okkur í stóru spurn-
ingunum með aðferðum listar-
innar.“ | hh
Rúnar Guðbrandsson og Árni Pétur
Guðjónsson spegla sig í stóru spurn-
ingunum með öllum tiltækum ráðum
í Tjarnarbíói.Rússíbani í klukkutíma
Vildi kynnast
sjálfri sér betur
Guðrún Sigríðardóttir Kommata
er alltaf kölluð Rúrí. Mamma
hennar er íslensk og pabbi
hennar grískur. Hún ólst því
upp í Grikklandi, nálægt fjallinu
Parnassos sem að sögn Rúríar er
þekkt fyrir hæfileikaríkar konur
úr grískri goðafræði. Rúrí lærði
stjórnmálafræði við grískan há-
skóla og ákvað 12 ára að verða
sendiherra, eða þegar hún kom
fyrst til Íslands. Við fyrstu komu
til Íslands fann hún strax mikla
tengingu við krakkana á Íslandi,
en hún var að eigin sögn mikil
strákastelpa.
„Ég lék bara við stráka og
spilaði fótbolta en stelpurnar í
Grikklandi voru ekki þannig. Og
allt í einu fattaði ég, vá ég er líka
íslensk.“ Rúrí flutti svo til Íslands
árið 2013, einungis fimm dögum
eftir að hún kláraði síðasta próf-
ið í BA náminu. „Ég vildi prófa
að búa á Íslandi og vildi kynnast
sjálfri mér betur.“
Rúrí er frá
Íslandi og
Grikklandi.
Mynd | Georg Leite
Ljósmyndarinn Georg
Leite vinnur nú að
ljósmyndabók þar
sem hann myndar
blandaða Íslendinga
með annað foreldrið
íslenskt og hitt erlent.
Georg, sem hefur búið
á Íslandi í 19 ár, vonast
með þessu að sér takist
að sýna fjölbreytileika
Íslendinga.
Bryndís Silja Pálmadóttir
bryndís@frettataiminn
Ég er alltaf að fá spurn-ingar um hvaðan ég sé og það er ekkert mál því ég er frá Brasilíu. En ég fór að velta fyrir mér hvernig
þetta sé fyrir fólk sem á heima í
sínu eigin landi en er samt alltaf
að fá spurningar um hvaðan það
komi,“ segir Georg sem ætlar að
mynda 60 einstaklinga fyrir bók-
ina, sem kemur líklega út í sumar.
„Allir sem eru í bókinni eru hálf ís-
lenskir og eiga mömmu eða pabba
frá öðrum löndum. Ég er að reyna
að finna út hver reynsla þeirra
er og leita að fólki sem er utan
þessarar íslensku steríótýpu.“
Georg er nú þegar búinn að
mynda 45 einstaklinga frá 24
mismunandi löndum, þar á með-
al Tansaníu, Marokkó, Líbanon,
Kólumbíu, Brasilíu, og víðar. Hann
tekur líka stutt viðtöl við fólkið um
reynslu þess af íslensku samfélagi
og leitast eftir að finna út hvort
því finnist stundum eins og litið
sé á það eins og útlendinga í eigin
landi. Bókin, sem kemur út í sum-
ar, mun líklega hljóta nafnið The
New Face of Iceland, þó Georg sé
ekki enn búinn að taka endanlega
ákvörðun um nafngiftina.
Að sögn hans eru nær allir sem
hann talaði við aldir upp á Íslandi
þó örfáir hafi flutt til landsins síð-
ar meir. „Það er líka eitthvað sem
ég er að skrifa um, hvernig þessi
menning hefur áhrif á íslenskt
samfélag. Hvað þetta fólk og upp-
runi þess kemur með til Íslands
sem er jákvætt.“
Georg hefur búið hér á landi frá
því árið 1998. Hann fór þó heim til
Brasilíu árið 2012 og lagði stund á
ljósmyndun. Georg á dóttur með
íslenskri konu og segist hann því
sjálfur taka eftir því hvernig sjálfs-
mynd dóttur hans breytist vegna
hugmynda annarra um uppruna
hennar. „Dóttir mín sagði alltaf
að hún væri íslensk þegar hún
var spurð, en svo tók ég eftir því
að hún er farin að segjast vera
hálf íslensk og hálf brasilísk og ég
fór að pæla í af hverju. Þá sagðist
hún ekki nenna að útskýra þetta
alltaf fyrir fólki sem væri að spyrja
hana.“
Að sögn Georgs hefur fólkið sem
hann hefur myndað þó ólík tengsl
við hitt landið. Sumir hafa jafn-
vel ekki komið þangað en flestir
virðast þó tengja sterkt við bæði
löndin. „Ég tók viðtal við stelpu
sem hafði aldrei farið til föður-
landsins og þegar ég spurði hana
út í tengslin við landið sagðist hún
ekki hafa nein. Svo fór hún heim
og talaði við mömmu sína. Hún
hringdi svo í mig tveimur vikum
seinna og sagðist vera búin að vera
með þessa spurningu í hausnum
í tvær vikur og sagðist víst hafa
tengingu þangað. Hún hefði áhrif
á hvernig hún hagaði sér og hugs-
aði.“
Georg segist sjá fyrir sér að með
bókinni fari fólk að horfa á þetta
fólk, sem lítur öðruvísi út, með
meiri virðingu. Það sé truflandi
að passa ekki inn í boxið í eigin
heimalandi. „Það að fólk líti alltaf
á þig sem útlending, sem þú ert
ekki. Íslendingar geta líka verið
öðruvísi.“
Íslendingar geta líka
verið öðruvísi
Allir sem eru í bókinni eru hálf ís-
lenskir og eiga mömmu eða pabba frá
öðrum löndum, segir Georg Leite um
ljósmyndabókina sem væntanleg er.
Mynd | Hari