Ljósið - 01.02.1909, Qupperneq 5

L J Ö S I Ð
21
inn og spíta bleki framan í bókstafs-álfa þjóðkirkjunn-
ar, helzt pólitíska vindbelgi sem á þingi sitja og halda
sig með heilbrigðum beila, þó þeir svívirði guðdóminn
á margan hátt eins og þeir gera enn.
Þið prófastar og prestar, sem á þingi sitjið, og ætlið
ykkur að svívirða réttmæta valdstjórn, með vantrausts-
yfirlýsingu á ráðherra þjóðar vorrar.
Gerið ekld, fyrir guðs skuld, ])að glappaskot, að
svívirða jafn vitran og prúðan mannvin, sem Hannes
Haístein.
Það er mjög hægt fyrir ráðherra vorn, með fylgi
vitustu og beztu manna sinna, að ryðja kviðinn, sem
kallað var í fornmálinu, nefnilega með kurteisi bjóða
ykkur, eiðsvörnu, guðfróðu herrunum að fara heim og
læra betur guðfræði, áður en stjórnspeki ykkar í pólitík
verði tekin til greina. Þá er komið stórt skarð í póli-
tísku klíkuna, og' rætist þá máltækið: »Það er farið að
saxast á limina hans Björns míns«!
Yeit nokkur til að prestar og' prófastar haíi verið
svona hart leiknir af almúgamanni, sem er að vandlæta
í guðs stað, og það með hreinum sannleika?
Guðlastarar eru talsvert skaðlegri en innbrots- og
muna-þjófar. Lygarar í messuskrúða eru enn þá hræsn-
isfullir dýrðlingar þjóðar vorrar.
Eg einn þori að helga alt mitt lífsstarf konungi
sannleikans á himnum, og bið hann að fyrirgefa guð-
fróðu óvitunum, sem ekkrvita hvað þeir gera og kenna. —
Þessir óvitar eru launuðu herrarnir, sem rífast um há-
sæti, vald og meiri laun, og þykjast þó vera að kenua
Jesú, er var guð í holdi.
Sýslar lítt um sannleikann,
Sigurður frá Vigur.
Enn sá dýrkar andskotann,
ekki fær hann sigur.
Prestar ljúga lífs á vörð,
l>Tgina selja almenningi.
Orðin sönnu eru hörð,
orð mín standast próf á þingi.