Feykir - 23.11.2016, Side 7

72 01 6
Silfurkrossinn sem varðveittur
er í Goðdalakirkju
Bjargaðist úr
bæjarbrunanum
í Sölvanesi
Foreldrar Rósu í Goðdölum voru þau
Sólborg Hjálmarsdóttir ljósmóðir og
Guðmundur Sveinbjörnsson bóndi og
bjuggu þau lengst af í Sölvanesi. Foreldrar
Guðmundar bjuggu á Ánastöðum þegar
hann fæddist. Þegar hann var barn gerðist
merkilegur atburður, sem Rósa segir svo
frá:
„Stúlka sem átti heima í Bakkakoti
hér í sveit, Snjólaug Hjálmarsdóttir lagði
af stað þaðan, í heimsókn til ömmu
þegar pabbi var á fyrsta ári. Þegar hún
var komin upp á fjallið stoppaði hún við
klett nokkurn, sem kallast Einbúi, og er á
hálsinum milli Vesturdals og Svartárdals.
Allt í einu stóð
hjá henni maður
og hestur og
fangamark ömmu
var á hnakknum.
Fyrst sá hún aðeins
hestinn en síðan
kom maðurinn og
spurði hvort hún
hefði nokkuð snert
hestinn en stúlkan
neitaði því. „Það
var gott,“ sagði
maðurinn, „því þá
hefði hann verið
mér tapaður.“ Síðan
dró hann upp bréf
og bað hana að setja
það sem í því væri
utan um hálsinn á
litla drengnum á
Ánastöðum. Átti
hún að gera það
innan hálfs mánaðar, og helst ekki láta
neinn vita, annars yrði hún mikil ógæfu-
manneskja. Maðurinn snaraðist svo í
hnakkinn og reið fram Heiðardalinn.
Hún horfði á eftir honum en sá enginn
hófför í snjónum og varð þá svo hrædd að
hún hljóp niður í Ánastaði en þorði ekki í
þessari ferð að segja frá atvikinu. Hún fór
svo þangað aftur innan tilskilins tíma og
silfurkross, sem verið hafði í umslaginu,
var settur um háls drengsins.“
Rósa segist oft hafa rætt þessa sögu
við föður sinn og honum hefði þótt
verst að stúlkan, sem hét Snjólaug, varð
hálfgerð ógæfumanneskja. Hún lærði
ljósmóðurfræði, en konurnar í sveitinni
tóku sig saman um að hafna henni. Hún
fluttist úr héraðinu og varð ekki langlíf. Af
krossinum er það að segja að hann var alla
tíð varðveittur og bjargaðist þegar bærinn
í Sölvanesi brann vorið 1947. Guðmundur
bjó þá þar ásamt konu sinni og börnum.
Var krossinn ætíð geymdur inni í Biblíu
nokkurri, sem búið
var að setja inn
í blikkkassa, og
fann Guðmundur
kassann þegar
hann var að róta í
brunarústunum.
Krossinn er nú
varðveittur í ramma
í Goðdalakirkju,
ásamt sögunni
og mynd af
Guðmundi. Rósa
segir að hann hafi
viljað láta jarðsetja
sig með krossinn,
en hafi verið talaður
ofan af því, þar sem
sönnunargagnið
hefði þar með
horfið.Guðmundur með rammann með silfurkrossinum
sem varðveittur er í Goðdalakirkju.
MYND: HJALTI PÁLSSON
Sagt er frá silfurkrossinum í Byggðasögu Skagafjarðar, III. bindi. Einnig í ævisögu Moniku Helgadóttur frá Merkigili, Konan í dalnum og
dæturnar sjö og í bókinni Veraldarsaga Sveins á Mælifellsá, en Sveinn var afi Guðmundar.
Jólin mín
Erna Björg Jónmundsdóttir Blönduósi
Ómissandi að fara í Gunnfríðar-
staðarskóg og höggva jólatré
Jólin eru... góður frítími með fjölskyld-
unni.
Hvað kemur þér í jólaskap? Jóladisk-
arnir með Borgardætrum og KK og
Ellen.
Hvað er besta jólalagið? Eitthvað með
þessum fyrrtöldu. Misjafnt eftir því
hversu nálægt jólum það er.
Hvað finnst þér ómissandi að gera
yfir hátíðirnar? Vera í algjörri leti á
náttfötunum, borða góðan mat og
alltof mikið af honum. Já og reyndar
líka nokkuð ómissandi að fara í
Gunnfríðarstaðarskóg og höggva jólatré.
Hvað langar þig í jólagjöf? Á allt og
mikið meira en það. Ef það er eitthvað
þá kannski bara góð saumaskæri.
Bakar þú fyrir jólin? Já, yfirleitt gerum
við krakkarnir piparkökur og svo hef
ég oft gert Sörur líka. Stóra Sara og
Sörur lötu húsmóðurinnar eru þó ein
besta uppfinning allra tíma í baksti og
henta brussum eins og mér vel.
Hver er uppáhalds smákökusortin þín?
Sörurnar. www.skrautmen.com