Morgunblaðið - 22.01.2018, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. JANÚAR 2018
✝ Garðar Svein-bjarnarson var
fæddur á Ysta-
Skála undir Eyja-
fjöllum 14. maí
1925. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eiri 9. janúar
2018.
Foreldrar Garð-
ars voru Svein-
björn Jónsson
bóndi á Ysta-Skála,
f. 14.1. 1882, d. 13.7. 1971, og
kona hans Sigríður Anna Ein-
arsdóttir frá Varmahlíð, f. 29.7.
1885, d. 20.11. 1943. Systkini
Garðars voru Sigríður, f. 1908,
d. 1986; Þórný, f. 1909, d. 1995;
Eyþór, f. 1911, d. 1929; Guð-
björg, f. 1913, d. 1959; Jón Þor-
berg, f. 1915, d. 1991; Svein-
björn, f. 1916, d. 1996; Sigurjón,
f. 1918, d. 1965; Þóra Torfheið-
ur, f. 1921, d. 1987; Ásta, f.
1923, d. 2013; Svava, f. 1926;
Einar, f. 1928, d. 2004.
Garðar kvæntist Sigríði
Kjartansdóttur (Stellu) frá Ey-
vindarholti undir Eyjafjöllum,
f. 14.10. 1930, d. 13.3. 2015,
þann 1. október 1954. Foreldrar
hennar voru Kjartan Ólafsson
bóndi í Eyvindarholti, f. 17.2.
1898, d. 31.10. 1982, og kona
hans Guðbjörg Jónsdóttir frá
Ysta-Skála f. 10.1. 1900, d. 11.6.
ríður, f. 1965, maður hennar er
Stefán Þór Pálsson, synir
þeirra eru a) Eyþór Páll og b)
Hilmar.
Garðar ólst upp á Ysta-Skála
með fjölskyldu sinni. Hann lauk
prófi frá Héraðsskólanum á
Laugarvatni. Tók síðan próf frá
Samvinnuskólanum, var eitt ár í
lýðskóla í Svíþjóð og lauk prófi
frá Kennaraskólanum 1951.
Garðar vann m.a. við sveita-
störf, 16 ára gamall vann hann
við grjótvinnslu í Öskjuhlíð fyr-
ir flugvöllinn og 1943 vann
hann í Kaldaðarnesi í 5 mánuði
við byggingu herbragga. Eitt
sumar var Garðar saltari á Eld-
borginni á Grænlandsmiðum.
Garðar var farkennari um ára-
bil og kenndi víða um landið.
Garðar hóf búskap með Sigríði
konu sinni árið 1954 að Strönd
á Rangárvöllum. Garðar var þá
skólastjóri við heimavistarskól-
ann á Strönd. Árið 1958 fluttu
þau til Reykjavíkur, þar sem
þau bjuggu alla tíð síðan. Vann
Garðar þá við að byggja og
selja hús. Árið 1967 settu Garð-
ar og Stella á stofn verslun og
unnu bæði við verslunina í 26
ár.
Útför Garðars fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 22. jan-
úar 2018, og hefst athöfnin
klukkan 11.
1989. Börn Garðars
og Stellu eru 1)
Kjartan, f. 1955,
sambýliskona Ant-
onía Guðjónsdóttir,
synir þeirra eru a)
Garðar, b) Ey-
steinn, unnusta
Tania Sofia
Abranja, barn
þeirra er Emma og
c) Kári, fyrir á Ant-
onía soninn Guðjón
Berg Jakobsson, börn Anton
Snær og Lúkas Páll. 2) Guð-
björg, f. 1956, maður Stefán
Laxdal Aðalsteinsson, börn
þeirra eru a) Kristjana Björk,
maður Agnar Tr. Lemacks,
börn þeirra eru Alexander, f.
og d. 2009, og Júlíana Elsa, b)
Garðar, kona Magdalena Sig-
urðardóttir, börn þeirra eru
Guðbjörg Lóa og Gunnhildur og
c) Aðalsteinn. 3) Anna Birna, f.
1959, maður hennar er Jón
Ingvar Sveinbjörnsson, sonur
Jóns er Sveinbjörn, kona er
Hafdís Ósk Pétursdóttir, börn
þeirra eru Sævar Daði, Klara
Hlín og Dagur Kári. 4) Guðrún
Þóra, f. 1962, sambýlismaður
Sigurjón Ársælsson, sonur Guð-
rúnar og Sveins Víkings Gríms-
sonar er a) Þórarinn Víkingur.
Sonur Sigurjóns er Ásgeir, unn-
usta Frida Mårtensson. 5) Sig-
Fögur eru klettabeltin sem fjöllin skarta.
Fríð er sveit um sumarlangan dag.
Hið efra skín á ísjöfurinn bjarta.
Yndislegt er landið við glitrofið sólarlag.
Á heiðlöndum er himneskt að skoða.
Þegar heiðríkjan upp hefur staðið.
Horfa á hnjúkana og tindanna roða.
Hlusta á niðinn sem er upphafsins
orðið.
Blundaðu ekki um vorsins björtu nætur.
Þá blámóðan líður með hlíðum fjalla.
Skynjaðu við sólris hvernig lífið lætur.
Ljósroðinn er að kalla á okkur alla.
(Garðar Sveinbjarnarson)
Fjöllin voru þér hugleikin,
elsku pabbi. Í dag hvílir þú í
faðmi þeirra við hlið mömmu. Við
kveðjum þig með hlýju og kæru
þakklæti fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur. Blessuð sé minning
þín.
Kjartan (Daddi), Guðbjörg
(Dídí), Anna Birna, Guðrún
Þóra, Sigríður (Sirrý).
Í dag kveð ég elskulegan föð-
ur minn. Á þessum tímamótum
leitar hugur minn aftur til
bernskunnar. Mínar fyrstu
minningar eru góðar og bjartar.
Við bjuggum í mjög lítilli íbúð en
okkur leið vel saman. Á þessum
tíma voru þrjú systkini fædd af
fimm. Við sváfum systkinin í
sama herbergi. Ég man eftir
hlýjum og góðum pabba sem
svæfði okkur á hverju kvöldi.
Hann sagði okkur ævintýri og
sögur, fór með ljóð og söng fyrir
okkur. Ég minnist gönguferða
um miðbæinn og niður á höfn að
skoða skipin.
Á sumrin dvaldi mamma með
okkur systkinin í sveitinni hjá
móðurforeldrum okkar undir
Eyjafjöllum. Pabbi var að vinna í
Reykjavík og kom austur um
helgar. Við sátum uppi á háum
hól og biðum með óþreyju eftir
að farartæki pabba birtist á
gamla þjóðvegi 1, við Litlu Dím-
on. Þegar pabbi nálgaðist hlup-
um við eins hratt og við gátum á
móti honum. Hundurinn Sámur
og heimalningarnir tveir fylgdu
fast á eftir. Pabbi kom með
brjóstsykur og ópal og gaf okkur
krökkunum og voru lömbin æst í
nammið. Í sveitinni fór hann með
okkur systkinin í göngutúra.
Hann stakk blóðbergi í nasirnar
til að lykta betur af náttúrunni.
Við fórum einnig að heimsækja
föðurafa okkar á Ysta-Skála í
sömu sveit. Þar fæddist pabbi og
ólst upp ásamt ellefu systkinum.
Það var góður og glaðvær hópur
sem alltaf var gaman að hitta.
Svava er nú eina eftirlifandi
systkinið.
Pabbi var ætíð svolítið utan
við sig. Amma bað pabba eitt
sinn um að kaupa fyrir sig tóm-
ata og gúrkur í Eden í Hvera-
gerði. Þegar pabbi lagði af stað
frá Eden tók hann eftir því að
fólkið í rútu einni var að veifa til
hans. Pabbi veifaði glaðlega á
móti og fannst þetta skemmti-
legar manneskjur. Þegar hann
var kominn á áfangastað innti
amma hann eftir grænmetinu.
Þá varð pabbi svolítið kindarleg-
ur og sagði: nú skil ég af hverju
fólkið var að veifa mér. Hann
hafði sett pokann með grænmet-
inu upp á þakið á bílnum, en
gleymt pokanum þegar hann ók
af stað. Það var mikið hlegið að
þessari sögu. Pabbi var alltaf svo
kátur og sagði skemmtilega frá.
Eftir að mamma og pabbi luku
störfum áttu þau margar gæða-
stundir og nutu þess að vera
saman. Sérstaklega í landinu
sínu á Brú og í Eyvindarholti. Þá
varð pabba tíðrætt um hvað
þetta væri nú mikið lúxuslíf á
þessu unaðslega gósenlandi.
Pabbi kunni svo sannarlega að
njóta og var ævinlega þakklátur
fyrir það sem hann hafði.
Pabbi þjáðist af heilabilun síð-
ustu tíu árin. Það má því segja að
hluti af honum hafi verið farinn
frá okkur. Árið sem mamma dó
var hann kominn í dagvist fyrir
heilabilaða á Eir og var hann þar
í rúmlega eitt ár. Síðustu tvö árin
dvaldi hann á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir. Pabbi heimsótti okkur
systkinin öðru hvoru um helgar
og alltaf hafði hann gaman af því
að fara austur undir Eyjafjöll.
Hugur hans var ætíð þar.
Elsku pabbi minn, hafðu þökk
fyrir allt og allt. Blessuð sé
minning þín.
Guðbjörg (Dídí).
Í dag kveð ég tengdaföður
minn Garðar Sveinbjarnarson.
Garðar átti langt og gott líf og
kveður sáttur þennan heim á 93.
aldursári. Garðar var ljós yfirlit-
um, brosmildur og hlýr og hvers
manns hugljúfi. Hann var eins og
segir í textanum „vænn við menn
og málleysingja“ og var samband
hans við börnin mín, barnabörn
og heimilisdýrið, hundinn Sám,
einstakt. Vissulega var líf hans
ekki alltaf dans á rósum en þrátt
fyrir það tókst hann á við lífið af
æðruleysi, jákvæðni og gleði.
Hann bjó við þá gæfu að vera
heilsuhraustur stærstan hluta
lífs síns. Síðari ár glímdi hann við
skerta heyrn og heilabilun.
Banamein hans var krabbamein.
Garðar var skarpgreindur, vel
máli farinn og átti auðvelt með
nám. Hann sótti sér menntun
hér heima og erlendis. Hann
lauk samvinnuskólaprófi 1947,
gekk í lýðháskóla í Svíþjóð og
lauk kennaraprófi 1951. Hann
tók að sér hin ýmsu störf í gegn-
um tíðina, eins og almenn bú-
störf, vinnu við grjótnám og
braggasmíði fyrir herinn á
stríðsárunum, fiskveiðar við
Grænland, kennslu víða um land
og húsasmíði. Að lokum vann
hann við verslunarstörf í 26 ár.
Samband hans og eiginkonu
hans, Sigríðar eða Stellu eins og
hún var ætíð kölluð, var ástríkt
og gjöfult. Bæði áttu þau rætur
að rekja til Eyjafjalla og var
hugur þeirra ætíð þar. Allar þær
frístundir sem þau áttu voru
nýttar til að fara austur að Ey-
vindarholti og þar var ekki setið
auðum höndum. Sá tími var því
miður takmarkaður vegna mik-
illar vinnu þeirra. Aftur á móti
áttu þau mörg góð ár í sveitinni
þegar þau hættu verslunar-
rekstrinum. Missir hans var mik-
ill þegar Stella dó í mars 2015.
Hann var þá kominn með heila-
bilun og var einstakt hvað hún
hugsaði vel um hann þrátt fyrir
að vera orðin mikið veik sjálf.
Garðar undi sér vel við spila-
mennsku og var alltaf í sambandi
þegar hann tók í spil.
Garðar unni náttúrunni og
naut þess að vera úti undir ber-
um himni. Oft á ferðum okkar
var hreinn unaður að heyra
gamla kennarann segja frá.
Hann var góður sögumaður og
lýsingar hans á umhverfinu voru
stórbrotnar með skemmtilegum
fettum og brettum og bending-
um. Hann þekkti nánast öll fjöll,
dali, ár og býli og oftast fylgdu
skemmtilegar sögur með. Mér er
minnisstæð ævintýraleg ferð
okkar upp á Hamragarðaheiði í
leit að gulli.
Hann unni börnum og barna-
börnum sínum og mundi nöfn
þeirra. Alltaf var hann viljugur
að taka þátt í leikjum þeirra,
hvort sem málið var að stífla ár
eða grafa út hella. Heimilishund-
urinn Sámur tók miklu ástfóstri
við afa sinn og voru þeir nánast
óaðskiljanlegir þegar þeir hitt-
ust. Stundum fóru þeir saman í
ævintýraleit í sveitinni og létu oft
ekki vita hvert ferðinni var heit-
ið. Einn dag þegar menn voru að
huga að heimferð voru þeir týnd-
ir. Þrátt fyrir ítarlega leit leið
langur tími þar til þeirra skiluðu
sér, skítugir en kátir.
Með þessum fátæklegum orð-
um kveð ég ástkæran tengdaföð-
ur minn og þakka fyrir áratuga
samveru. Í dag fer Garðar enn
og aftur austur undir Eyjafjöllin
til fundar við ástvini. Ég veit að
þar verða fagnaðarfundir.
Takk fyrir allt, Garðar minn.
Stefán Laxdal.
Elsku afi, þakka þér fyrir
samveruna og kærleikann. Fyrir
okkur ertu svo margt. Verslun-
armaður, ævintýramaður, sjó-
maður, kennari og bóndi en og
fyrst og fremst yndislegur afi
okkar sem kenndi okkur svo
ótalmargt.
Við vorum svo lánsöm að eign-
ast svona uppátækjasaman og
elskulegan afa. Þú glæddir æsku
okkar með ævintýrum og sögum,
og þegar við uxum úr grasi
breyttistu lítið og gleðistundirn-
ar héldu áfram. Það var stutt í öll
ævintýrin þegar þú varst nálægt.
Það var auðséð að sveitin undir
Eyjafjöllum var þar sem þér leið
best og sú gleði smitaðist til allra
sem ykkur heimsóttu. Þig skorti
sjaldan verkefni í sveitinni og
nóg var af viljugum aðstoðar-
mönnum í barnabarnahópi þín-
um. Uppátæki þín fólu meðal
annars í að renna fyrir fisk í hinu
beljandi Markarfljóti með hand-
saumuðu neti sem skilaði oftar
fiski en nokkur önnur veiðistöng
hefði gert. Leitin að gulli með því
að grafa út helli kenndan við
prest einn sem faldi sig þar árla
daga. Þú varst sannfærður um
að þar leyndist gull og í ánni
Ljósá sem rennur steinsnar frá
Prestshelli. Einn daginn munum
við finna gullið. Það var ekkert
sem þér var ofviða, og til marks
um það er þegar þú óðst í Mark-
arfljótinu, þá 87 ára gamall, til
þess eins að ná fiski í soðið.
Þú gafst þér ávallt tíma til að
spjalla og ræða um daginn og
veginn, milli þess sem þú sýndir
listir þínar í handahlaupi áttræð-
ur. Þú varst gull af manni með
einstaklega gott hjartalag sem
sýndi mikinn náungakærleik sem
er til eftirbreytni. Nokkuð sem
við systkinin reynum að tileinka
okkur úr fari þínu. Hlátur og
gleði hafa alltaf einkennt þig og
þú áttir það til að lýsa upp her-
Garðar Sveinbjarnarson
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN NÍELS STEFÁNSSON
(Númi),
rafverktaki
Bólstaðarhlíð 41, Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut laugardaginn 13. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 26. janúar
klukkan 13.
Blóm og kransar er afþakkað, en þeim sem vilja minnast
Stefáns er bent á að styrkja Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Guðríður Stefánsdóttir Guðmundur Ágúst Ingvarsson
Hrafn Stefánsson Sonja I. Einarsdóttir
Örn Stefánsson Ólöf Stefánsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
FRIÐJÓN SKARPHÉÐINSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
föstudaginn 19. janúar.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn 26. janúar klukkan 15.
Starfsfólki deildar 2C á Sóltúni eru færðar hugheilar þakkir fyrir
alla umhyggju og umönnun.
Jónína Garðarsdóttir
Sigríður Friðjónsdóttir Víðir Þorsteinsson
Hólmfríður Friðjónsdóttir
Magnús Friðjónsson Olga Ólafsdóttir
Garðar Friðjónsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN ÞORLEIFSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk föstudaginn
19. janúar sl.
Jarðsett verður í Fossvogskirkju fimmtudaginn 25. janúar
klukkan 15.
Unnur Halldórsdóttir
Anna Pálína Jónsdóttir Hörður Sigurðsson
Halldór Þór Jónsson Anna Valgarðsdóttir
Hulda Hrönn Jónsdóttir Ragnar Ragnarsson
Jóna Bára Jónsdóttir
barnabörn og langafabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SVAVA DANÍELSDÓTTIR
frá Guttormshaga í Holtum,
Mánatúni 2,
lést 13. janúar sl. Útför hennar fer fram frá
Langholtskirkju föstudaginn 26. janúar
klukkan 13.
Steinn Guðmundsson
Trausti Steinsson
Kolbrún Steinsdóttir Jón Elvar Björgvinsson
Guðmundur S. Steinsson
Berglind Steinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku besta
amma. Sit hér í
söknuði og minn-
ingarnar um þig
eru svo margar að ég veit ekki
hvar ég á að byrja.
Það var alltaf mjúkur og hlýr
faðmur sem ég hafði hjá þér.
Ég er svo þakklát fyrir hvað
ég fékk að vera mikið hjá þér
sem barn.
Þú hafðir alltaf tíma fyrir
mig þrátt fyrir að húsið væri
fullt af fólki og nóg að gera hjá
þér.
Minnist stundanna þegar við
sátum saman og lögðum kapal
og allir bollarnir sem þú last úr
fyrir mig, ég hef ekki tölu á
þeim.
Í mínum veikindum 1992 var
ég mikið hjá þér í heilun, þar
sem þú lagðir mig á borðstofu-
borðið og ég fann hitann frá
töfrahöndunum þínum. Auðvit-
að passaðir þú upp á að ég
hefði mjúkt undir mér og mér
væri hlýtt.
Dætrum mínum, Söru og
Kristínu, fannst alltaf svo gott
að fá að gista hjá „gömlu
Guðrún
Kristófersdóttir
✝ Guðrún Krist-ófersdóttir
fæddist 10. desem-
ber 1925. Hún lést
7. janúar 2018.
Útför Guðrúnar
fór fram 13. janúar
2018.
ömmu“ eins og
þær kölluðu þig.
Alltaf svo rólegt og
yndislegt að vera
hjá „gömlu ömmu“.
Þær tala oft um
stundirnar þegar
þær sváfu hjá þér,
fengu nammi og
þegar þær vöknuðu
sast þú á stól fyrir
framan þær, brost-
ir og sagðir: „Góð-
an daginn, elskurnar, sváfuð
þið vel?“
Það er mikið tómarúm sem
þú skilur eftir og óendanlegar
minningar sem við eigum um
þig, elsku amma okkar.
Núna vitum við að þú ert
laus við þjáningar og ég er viss
um að þú kíkir á okkur annað
slagið.
Elsku amma, þakka þér fyrir
að vera besta amma í heimi og
fyrir allt sem þú hefur gert fyr-
ir okkur.
Eigum eftir að sakna þín
endalaust.
Æ, amma, hvar ertu? Æ, ansaðu
mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út
á haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Hvíldu í friði.
Þórey, Sara Ósk,
Kristín og Lennon.