Morgunblaðið - 02.02.2018, Qupperneq 13

Morgunblaðið/Hari
Sundgarpar Það var stór dagur hjá Trausta í vikunni þegar fimm ár voru liðin frá því hann bjargaði manni af botni
Laugardalslaugarinnar. Af því tilefni mætti hann á staðinn með mynd sem tekin hafði verið af honum af því tilefni
við laugina. Að loknum sundspretti færði hann Jakobínu blóm, til að heiðra hana fyrir að vera góð fyrirmynd.
segir Jakobína sem varð 19 sinnum
Íslandsmeistari á skíðum.
„Ég ætlaði ekkert að fara á Ól-
ympíuleikana, ég var bara valin til
þess. En tveimur árum áður tók ég
þátt í heimsmeistaramóti í Svíþjóð
ásamt Mörtu Bíbí. Ég man að við
fengum lítinn gjaldeyri til farar-
innar og þurftum að vinna fyrir
okkur. Ég þurfti líka sjálf að borga
búninginn minn þegar ég keppti á
Ólympíuleikunum. Ég á reikninginn
ennþá.“
Með magapínu af spenningi
Jakobína segir að það sem hafi
hjálpað henni og Mörtu Bíbí í því
að ná góðum árangri á skíðunum
hafi verið að þær æfðu alltaf með
strákunum, í braut með þeim. „Mér
er minnisstætt að kvennabrautin á
Íslandsmeistaramótinu á skíðum á
Akureyri 1955 var miklu minna
krefjandi en brautin strákanna.
Ástæðan var sögð vera „svo við
gætum allar komið standandi nið-
ur“. Þetta þótti mér mjög niður-
lægjandi fyrir okkur stelpurnar,“
segir Jakobína sem minnist þess
einnig hversu skemmtilegt ævintýri
það var fyrir hana að fara út fyrir
landsteinana til að keppa, fyrst á
heimsmeistaramót og síðan á Ól-
ympíuleika.
„Ég sé það núna, þó ég hafi
verið með magapínu af spenningi
meðan á þessu stóð. Á heimsmeist-
aramótinu var ég 21 árs og það var
í fyrsta sinn sem ég fór til útlanda.
Þá var gott að hafa Mörtu Bíbí
með.“
Hann sagðist ekki hafa verið
nógu fljótur að hlaupa
Jakobína eignaðist fimm börn
og tók sér hlé frá skíðunum á
meðan hún var að koma þeim á
legg, en byrjaði svo aftur á skíð-
unum seinna. „Maðurinn minn,
Rúnar Geir Steindórsson, var
skíðamaður en hann var frá
Reykjavík. Hann kom vestur til að
leysa einn af sem átti að fara á Ól-
ympíuleikana, og þar með voru
okkar örlög ráðin. Hann var sá
eini sem ég gat náð í, hann sagðist
ekki hafa verið nógu fljótur að
hlaupa,“ segir Jakobína sposk. Þau
hjónin fluttu svo suður árið 1961.
„Við stunduðum skíðin saman
og með börnunum okkar, og nú á
ég líka barnabörn sem koma með
mér á skíði. Ég hef farið ferna
undanfarna páska vestur á Ísa-
fjörð til að renna mér á skíðum,
enda hef ég báða fætur jafn
langa,“ segir Jakobína og hlær.
„Maður fær ekki harðsperrur á
skíðunum ef maður stundar sundið
vel.“
Jakobína syndir 1.000 metra
sex daga vikunnar
Jakobína hefur stundað sund
alveg frá því sundhöllin var opnuð
á Ísafirði á fimmta áratugnum
þegar hún var 12 ára. „En ég
lærði að synda í Bolungarvík og
mér finnst meira gaman að synda
úti en inni, þess vegna syndi ég
hér í Laugardalslauginni. Mér
finnst gaman að finna fyrir vind-
inum,“ segir Jakobína og bætir við
að sundið sé allra meina bót.
„Ég lenti í bílslysi fyrir 20 ár-
um og þá eyðilagðist á mér önnur
öxlin, læknirinn sagði að ég gæti
ekki notað handlegginn framar, en
í hroka mínum hugsaði ég: Við
sjáum nú til með það. Og núna
syndi ég alltaf með annarri hend-
inni, en hef þá löskuðu undir mér.
Ég fann mína leið. Maður verður
að bjarga sér, það gerir það eng-
inn fyrir mann. Ég gæti synt mér
til lífs með annarri hendinni, ef til
þess kæmi.“
Jakobína syndir sex daga vik-
unnar, alltaf 1.000 metra, nema á
sunnudögum, þá lætur hún duga
að synda 600 metra, þannig segist
hún halda hvíldardaginn heilagan.
„Við hittumst á morgnana hér
í Laugardalslauginni, hópur af
fólki, og fáum okkur sundsprett.
Setjumst svo niður í afgreiðslunni
á eftir og fáum okkur te og kaffi
og spjöllum saman. Á sunnudögum
sitjum við tvö hér og leysum sam-
an krossgátur dagblaðanna. Við
köllum okkur Sundlaugarmengið,
þessi hópur, og fjögur okkar eru
Vestfirðingar. Við höfum haldið
hópinn í rúmlega tuttugu ár og við
förum líka saman í ferðalög og þá
koma makarnir með. Þetta er
yndislegur félagsskapur.“
DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2018
Vertu vinur okkar á facebook
www.facebook.com/WeledaIceland
Since 1921
NÝJUNG ! ROLL -ON SVITALYKTAREYÐIR
3 nýjar tegundir með frískandi herrailm og granatepla og sítrusilm. 24 tíma virkni,
inniheldur ekki aluminium salt. Útsölustaðir Weleda: Heilsuverslanir og apótek um allt land.
Netverslun: heimkaup.is lyfja.is heilsuhusid.is
Ekki er ráð nema í tíma sé tekið og
því um að gera að bóka sig á nám-
skeið í páskaeggjagerð. Hjalti Lýðs-
son, menntaður köku- og súkkulaði-
gerðarmaður frá Danmörku, leið-
beinir þátttakendum á námskeiðum
sem haldin verða í Chocolate Trailer
við hliðina á Firði í Hafnarfirði. Nám-
skeiðin hefjast 28. febrúar og verða
nokkrum sinnum til 8. mars, sam-
kvæmt upplýsingum á www.midi.is.
Endilega …
Morgunblaðið/Golli
Nammi, namm Það getur verið gam-
an að búa til sitt eigið páskaegg.
… lærið að búa til páskaegg
Gestir Hönnunarsafns Íslands fá frítt
inn, leiðsögn um sýningar auk þess
sem þeim verður boðið í Hlustunar-
partí í tilefni af Safnanótt í kvöld,
föstudaginn 2. febrúar. Sigríður
Sigurjónsdóttir safnstjóri og Sverrir
Örn Pálsson, grafískur hönnuður,
leiða þá um sýninguna Íslensk plötu-
umslög kl. 20.30 til 21. Í tengslum við
sýninguna verður boðið upp á Hlust-
unarpartí sem um þrjátíu unglingar
taka þátt í og var upphaflega hluti af
alþjóðlegu sviðslistahátíðinni Every-
body’s Spectacular.
Unglingarnir spila uppáhalds-
tónlistina sína, syngja, dansa, hlæja
og gráta ef því er að skipta. Ásrún
Magnúsdóttir danshöfundur er list-
rænn stjórnandi sýningarinnar, sem
hefst kl. 21, en áður verður hópurinn
með opna æfingu.
Í lokin verður svo leiðsögn um sýn-
inguna Íslenska lopapeysan, uppruni,
saga og hönnun.
Í anddyri safnsins er vöruhönn-
uðurinn Hanna Jónsdóttir með lifandi
vinnustofu og sölusýningu á verkefn-
inu Ðyslextwhere, prjónaverkefni á
villigötum.
Hlustunarpartí í boði hússins
Ljósmynd/Owen Fiene
Unglingar spila uppáhaldstónlist sína.
Hönnunarsafn Íslands, Garðatorgi, opið til kl. 23 á Safnanótt
Þessi saga er jafn gömul ogtíminn,“ sagði John Malko-vich í stiklu fyrir undan-úrslitaleik Jagúaranna á
móti Föðurlandsvinunum í banda-
rísku ruðningsdeildinni. „Þetta er
Davíð á móti Golíat,“ hélt hann svo
áfram. Í þeim leik fór Golíat með sig-
ur af hólmi og keppa Föðurlandsvin-
irnir í Ofurskálinni á móti Örnunum
á sunnudaginn. Orð Malkovich munu
hins vegar bergmála í hausnum á
mér um helgina því uppsetningin er
ekki ósvipuð. Tvíhöfða skrímsli
Föðurlandsvinanna, Belichick og
Brady, mæta olnbogabörnunum í
Örnunum. Formálinn hefur verið
skrifaður, umtalið og auglýsingarnar
eru byrjaðar, skrumlestin er lögð af
stað og ég er sestur í sætið mitt í
vagninum.
Það skemmtilegasta við banda-
ríska íþróttaviðburði er að þeir eru
alltaf „stærstu viðburðir í heimi“ að
sögn heimamanna. Sigurvegararnir
á sunnudaginn verða til að mynda
krýndir heimsmeistarar í bandarísk-
um ruðningi. Sem er frábært í ljósi
þess að lið frá einungis einni þjóð eru
með keppnisrétt á mótinu. Dyggða-
siðfræði Aristótelesar um milliveg
tveggja öfgafullra siða á engan stað í
hjörtum bandarískra íþróttaáhorf-
enda. Sjálfsálit þjóðarinnar er ekki
millivegur sjálfshaturs og hé-
gómleika. Sá sem er
óverðugur fyrir
stærsta íþrótta-
viðburð í heimi
en telur sig
samt sem áður
eiga stærsta íþrótta-
viðburð í heimi á þar af leið-
andi stærsta íþróttaviðburð í
heimi. Í fyrra horfðu 112
milljónir manns á Ofurskálina. Til
samanburðar má nefna að mesta
áhorf sem mælst hefur á venjulegum
deildarleik í ensku úrvalsdeildinni er
4.081 milljón (leikur United gegn
City í Manchester-borg, í apríl 2012).
Þetta eru hins vegar bara valkvæðar
staðreyndir. Ofurskálin drottnar jú
yfir öðrum viðburðum þegar kemur
að skrumi, umtali, uppbyggingu og
kjúklingaáti. Bandaríska kjúklinga-
ráðið (alvöru stofnun, ég lofa) áætlar
að um 1,35 milljarðar kjúklinga-
vængja verði borðaðir á sunnudag-
inn. Þar mun ég leggja mitt af mörk-
um og troða ofan í mig heitum
vængjum með hlutfallslega svo mik-
illi sósu að það má draga í efa hvort
sé aðalrétturinn, sósan eða væng-
urinn. Að vera farþegi í skrumlest-
inni er nefnilega yndislegt. Á hverju
ári, þegar Ofurskálin nálgast, verð ég
jafn spenntur og ég var í 5. bekk þeg-
ar stelpan sem mér líkaði við
dinglaði óvænt heima. Svo
mikill er spenningurinn.
Nú er bara að bíða og sjá
hver verður heimsmeist-
ari, á stærsta íþrótta-
viðburði í heimi, Dav-
íð eða Golíat.
»Þegar Ofurskálin nálg-ast verð ég jafn spennt-
ur og ég var í 5. bekk þegar
stelpan sem mér líkaði við
dinglaði óvænt heima.
Heimur Magnúsar Heimis
Magnús H.
Jónasson
mhj@mbl.is