Morgunblaðið - 21.02.2018, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. FEBRÚAR 2018
✝ Linda Antons-dóttir fæddist
11. desember
1973. Hún lést á
Landspítalanum
eftir skammvinn
veikindi 10. febr-
úar 2018.
Foreldrar
hennar eru hjónin
Anton Kristinsson
og Sólveig G.
Gunnarsdóttir.
Synir Lindu eru Andri
Már Helgason, f.
11. apríl 1994,
sambýliskona
hans er Ragna
Lind Rúnars-
dóttir, og Ævar
Þór Helgason, f.
18. desember
2000.
Útför Lindu fer
fram frá Selja-
kirkju í dag, 21.
febrúar 2018,
klukkan 13.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta
blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Lífið er stundum óskiljanlegt
og hlutir gerast sem enginn
skilur.
Þannig var það þennan
stormasama febrúardag þegar
Toni frændi hringdi í okkur og
tilkynnti okkur andlát Lindu
dóttur sinnar.
Linda frænka, lítið ljóshært
stelpuskott sem hafði frá unga
aldri sterkar skoðanir á hlut-
unum. Frænka sem var ein-
staklega frændrækin og alltaf
var gaman að hitta. Frænka
sem kom með foreldrum sínum
vestur í Stykkishólm í heim-
sókn til okkar þegar við vorum
yngri, broshýr með lífið fram-
undan. Frænka sem eignaðist
drengina sína tvo. Frænka sem
fór of fljótt og skilur eftir sig
stórt skarð í fjölskyldunni.
Við vottum Tona frænda,
Sonný og augasteinunum henn-
ar Lindu, þeim Andra Má og
Ævari Þór, og öðrum aðstand-
endum okkar dýpstu samúð.
Minningin um góða frænku
lifir.
Brimrún, Heiðrún og
Kristín Höskuldsdætur.
Ég verð eilíflega þakklát fyr-
ir að við Linda frænka mín
skyldum endurnýja kynnin fyr-
ir réttum áratug. Linda var
með stórt hjarta sem sló hraðar
í kringum börn enda hópuðust
frændsystkinin í kringum hana
á ættarmótunum. Linda hlust-
aði á börnin, sem hlustuðu til
baka á sannar sögur hennar og
ævintýri. Alltaf var sama stó-
íska róin yfir Lindu, þar sem
hún sat með enn eitt listaverkið
á prjónunum og talaði við börn-
in eða sagði þeim sögur. Linda
var góður hlustandi – hún var
hugsi og tranaði sér ekki fram
en hún var ákveðin og fylgdi
eigin sannfæringu.
„Rauðhausarnir“ var orðið
sem Linda notaði um sig og
drengina sína sem voru henni
allt. Hún var vakin og sofin yfir
velferð þeirra og áhugamálum.
Þegar Andri Már kynntist
Rögnu varð Ragna eins og dótt-
ir Lindu. Svona var Linda.
Fjölskyldan var henni allt.
Í Lindu bjó stórkostleg söng-
kona. Linda hafði einstaklega
fallega, djúpa og sterka rödd
sem við fengum að njóta á ætt-
armótunum. Hvort heldur var í
kirkjunni á Ingjaldshóli, í stof-
unni á Fögruvöllum eða í partí-
tjaldinu í garðinum á Fögru-
völlum – röddin greip okkur öll.
Falleg, djúp og sterk söngrödd
Lindu mun ekki hljóma á ætt-
armótum á Hellissandi oftar og
ættarmótin verða ekki söm án
hennar. Eftir lifir falleg minn-
ing frænku minnar, einstaklega
góðrar og hlýrrar manneskju
sem elskaði fjölskylduna sína.
Mína innilegustu samúð
sendi ég frændum mínum
Andra Má og Ævari Þór,
Rögnu tengdadóttur Lindu og
elsku Tona og Sonný, foreldr-
um Lindu. Lífið verður öðruvísi
án Lindu.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Hjartans þökk fyrir allt og
allt, elsku Linda.
Kær kveðja, þín frænka
Huldís.
Með elsku Lindu okkar lifð-
um við, gáfum, nutum og þáð-
um. Við upplifðum lífið saman,
eins og það var okkur best og
líka þær stundir sem það virtist
okkur verst. Við þrjár vorum
eitt, „Skytturnar“, „Stuðnings-
félag foreldra óþolandi ung-
linga“ eða „Haltur leiðir blind-
an“, allt eftir því hvaða
verkefnum lífið hafði úthlutað
okkur þá stundina.
Linda var ekki ein af þeim
sem þurftu að leita að hæfileik-
unum sínum. Hún var góð í
öllu, framúrskarandi góð í öllu,
hún var snillingur. Linda gerði
allt sem hún tók sér fyrir hend-
ur 120% og ef hún gat ekki tek-
ið hlutina alla leið og helst tals-
vert lengra sleppti hún þeim
frekar. Líklega mætti segja að
Linda hafi lifað lífinu í „öðru
veldi“, bæði það sem hún gerði
og það sem hún gerði ekki. Eitt
var þó alltaf öruggt, ef einhver
af fólkinu hennar þurfti á henni
að halda var alveg sama hvað
þurfti til og hvar Linda var
stödd, hún var til staðar fyrir
sína „í öðru veldi“.
Linda fékk líka ríflegan
skerf af bæði láni og óláni í líf-
inu. Sína mestu gæfu sagði hún
alltaf vera að eiga bestu for-
eldra í heimi og svo seinna að
eignast synina. Linda lagði sig
líka alla fram við uppeldið og
var þeim jafnt foreldri og vinur.
Hún tók þátt í lífi þeirra og
áhugamálum en kynnti þeim
líka það sem var henni mik-
ilvægast. Til dæmis spilaði hún
tölvuleikina og tónlistina þeirra
og vinir strákanna voru engu
minni vinir Lindu. Hún var far-
in að lesa heimsbókmenntir fyr-
ir þá áður en þeir byrjuðu í
grunnskóla og þá jafnt á ensku
sem íslensku. Tónlistin var líka
stór partur af Lindu og þeim
hæfileikum og áhuga gaf hún
strákunum einnig mikla hlut-
deild í. Hún spilaði sjálf bæði á
píanó og gítar og hafði einstaka
söngrödd.
Minningarnar eru margar
enda höfum við fylgst að í 22
ár. Öll faðmlögin, enginn hefur,
eða mun nokkurn tíma gefa
betri knús en Linda. Allir „að-
alfundirnir“ okkar, þar sem
vandamál og sigrar hvunndags-
ins voru brotnir til mergjar
milli lagna í Scrabble. Engin
þörf á að fletta upp í orðabók ef
orðin þóttu vafasöm, við höfð-
um Lindu. Allar veislurnar þar
sem Linda toppaði síðustu
tertu í hvert einasta skipti.
Linda að leiðrétta ófáar mál-
fræðivillur undirritaðra, gafst
aldrei upp. Linda að laga tölv-
urnar okkar á meðan við héld-
um að stærð minniskubba
mældist með reglustiku. Síðast
en ekki síst voru jólin, Linda
hlakkaði ekki bara til jólanna
heldur hlakkaði hún til að
hlakka til jólanna. Við stríddum
henni stundum á því að hún
væri með „O.C.D.“ eða Obsess-
ive Christmas Disorder. Það
lýsir henni vel því Linda kunni
sannarlega að njóta, gefa,
þiggja og lifa.
Í dag kveðjum við Lindu
okkar í síðasta sinn, lífið heldur
áfram að „gerast“ og við vin-
konurnar og fjölskyldan hennar
þurfum að takast á við það án
Lindu.
Elsku Anton og Sólveig,
Andri Már, Ragna og Ævar
Þór, minningarnar eru svo dýr-
mætar og missirinn svo mikill.
Við eigum eftir að sakna Lindu
á hverjum degi um ókomin ár.
Það mun enginn nokkurn tíma
geta fyllt upp í það rými sem
Linda átti í tilveru okkar, því
Linda var einfaldlega einstök.
Meira: mbl.is/minningar
Lilja Emilía Jónsdóttir og
Valdís Halldórsdóttir.
Linda
Antonsdóttir
✝ Margrét fædd-ist í Vest-
mannaeyjum 16.
september 1942.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands á
Akranesi 6. febr-
úar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Einar
Bjarnason skip-
stjóri, f. 1907, d.
1994, og Kristjana Friðjóns-
dóttir húsmóðir, f. 1914, d.
1995.
Bróðir Margrétar var Hjalti,
f. 1938, d. 2013. Eldri systir
Margrétar er Svala, hún er
samfeðra.
Margrét ólst upp í Vest-
mannaeyjum og
síðar Hafnarfirði
þar sem hún átti
sín börn og bjó um
langa hríð. Hún
giftist Herði Run-
ólfssyni verka-
manni og átti með
honum börnin
Þröst, f. 1965, Kol-
brúnu Jönu, f.
1969, Hildi Örnu, f.
1973, og Runólf, f.
1974. Áður átti hún Einar
Kristján, f. 1960. Margrét og
Hörður skildu og hún tók sam-
an við Guðbrand Geirsson og
bjó með honum lengstum í
Borgarnesi og nágrenni. Guð-
brandur lést á síðasta ári.
Börn Einars eru Svanhildur,
f. 1985, Elmar Aron, f. 1988,
Davíð Snær, f. 1994, og Elín
Dagmar, f. 2002. Sambýliskona
Einars er Jóhanna Erla, f.
1963, hennar börn eru Arn-
aldur Birgir, f. 1980, Andri
Freyr, f. 1984, og Sigrún
María, f. 1986.
Börn Þrastar eru Eyrún, f.
1991, og Njáll, f. 1994. Eigin-
kona Þrastar er Kristín, f.
1966. Börn Kolbrúnar Jönu eru
Linda Rut, f. 1985, Walter
Thor, f. 1990, Kristjana María,
f. 1996, og Alexandra Sif, f.
2004. Sambýlismaður Kol-
brúnar er Guðmundur Walter
Aasen, f. 1969.
Börn Hildar Örnu eru Katrín
Ósk, f. 1995, María Rós, f.
2003, og Hörður Arnar, f.
2006. Sambýlismaður Hildar er
Einar Jón, f. 1967.
Runólfur átti dóttur, Kol-
brúnu Söru, f. 1990, d. 2014.
Útför Margrétar fer fram
frá Borgarneskirkju í dag, 21.
febrúar 2018, klukkan 14.
Elsku mamma.
Ég kveð þig úr fjarska. Við
vorum ekki náin samkvæmt nú-
tíma skilgreiningu. Þú varst
bara nýorðin 18 þegar ég kom í
heiminn. Þú varst í skammar-
krók á Sigló, þar áttir þú að
verða að konu, herðast og ná átt-
um. Pabbi var á sama aldri, ég
var ekki velkominn við þessar
aðstæður. Þú varst hugguleg og
hvers manns hugljúfi en jafn-
framt brothætt og auðveld bráð.
Pabbi var rekinn í burtu, fyrsta
ástin útilokuð. Kannski mótaði
þetta framtíð sem var þyrnum
stráð.
Mamma kynntist Herði Run-
ólfssyni fljótlega eftir þetta og
hófu þau sambúð og bjuggu
lengstum á Merkurgötunni í
Hafnarfirði. Eignuðust þau
Þröst, Jönu, Hildi og Dúdda á
næstu 10 árunum.
En lífið var ekki dans á rósum
og óregla í bland markaði fram-
tíðarsporin. Ég alinn upp hjá afa
og ömmu, verndaður, á meðan
þú baslaðir áfram.
Árin liðu, lífið áfram erfitt og
svo kom skilnaður þegar börnin
voru enn ung, þú fórst í drauma-
meðferðina á Freeport og
kynntist þar þriðju ástinni, ást
sem entist fram á síðasta dag.
Guðbrandur Geirsson, eða
Lalli eins og hann var alltaf kall-
aður, var sú ást. Hann var meitl-
aður í sama stein og þú. Bæði
voruð þið yndislegar manneskj-
ur en óreglan er kvikindi sem
engu eirir og baslið hélt áfram.
Lalli var Borgnesingur og
þangað var förinni heitið með
nýja drauma í farteskinu. Þetta
var fyrir 1980 og þið á besta
aldri. Lalli var viðskiptasinnað-
ur, honum í blóð borið. Margt
var brallað, bílar seldir, hús og
tæki innflutt og bara hvaðeina
sem gaf í aðra hönd. Stundum
tókst vel til og uppbygging hröð
en jafnharðan kom helvítis kvik-
indið og braut niður girðingar og
mannlega reisn.
Börnin stækkuðu og stofnuðu
fjölskyldur. Barnabörnin hrúg-
uðust upp en við vorum dreifð
og samskiptin ekki næg. Stund-
um gerist þetta bara og alltaf
sér maður slíkt eftir á og hefði
viljað hafa öðruvísi. Hildur syst-
ir var þó stoð og stytta mömmu
og Dúddi bjó hjá þeim síðustu
árin og var til halds og trausts.
Lalli veiktist 2007 og var ekki
starfhæfur eftir það, honum
hrakaði hægt og rólega og lést
hann í fyrra. Baráttuþrek
mömmu dvínaði mjög eftir frá-
fall Lalla og eftir spítalavistir og
rannsóknir kvaddi hún á Akra-
nesi núna í byrjun febrúar. Hún
var undir þetta búin og södd líf-
daga, ekki nema 75 ára.
Ég veit ekki hversu sátt hún
var við lífshlaupið, hún var
nefnilega mikill gleðigjafi, bar
sig vel og jafnan glöð og kát,
yndisleg manneskja með gott
hjartalag. Hún náði ekki að hitta
öll barnabarnabörnin sín, sá þau
bara á myndum. Vildi hún
kannski hafa lifað annars konar
lífi.
Takk, mamma, fyrir allt sem
við áttum saman.
Þinn
Einar Kristján.
Margrét
Einarsdóttir
Fallin er frá ynd-
isleg og góð kona,
Kristín Stefánsdótt-
ir, en hún var alltaf kölluð Stína.
Foreldrar mínir þekktu vel Stínu
og Egil eiginmann hennar enda
voru þau búsett í Vestmannaeyj-
um eins og foreldrar mínir. Þegar
ég hóf nám í Kennaraskólanum
var ég svo lánsöm að þessi hjón
tóku mig að sér. Öll fjögur náms-
árin mín var ég meira og minna á
heimili Stínu og það var eins og
mitt annað heimili. Þessi hjón
reyndust mér afskaplega vel og
ég var eins og ein af fjölskyld-
unni.
Það var alltaf líf og fjör í kring-
um Stínu og mjög gestkvæmt á
heimilinu. Allir voru velkomnir
og hún var alltaf tilbúin að hjálpa
ef einhver átti erfitt. Það lék allt í
höndum Stínu hvort sem það var
að prjóna, sauma eða elda mat.
Þau hjónin voru mikið fjöl-
skyldufólk og ég minnist margra
Kristín
Stefánsdóttir
✝ Kristín Stef-ánsdóttir
(Stína) fæddist 21.
febrúar 1925. Hún
lést 3. febrúar
2018.
Kristín var jarð-
sungin 15. febrúar
2018.
ánægjustunda með
Stínu og Agli og
börnum þeirra.
Stína var trúuð
kona, sem trúði á
Guð sinn og sýndi
það í verki. Hún var
dugleg að sækja
kirkju sína með fjöl-
skyldunni og var vel
lesin í Biblíunni, en
Aðventkirkjan var
hennar kirkja.
Stína var fædd og uppalin í
Vestmannaeyjum og hún var
ávallt mikil Eyjakona og fylgdist
með gangi mála þar.
Það getur reynst ungu fólki
erfitt að dveljast burtu frá sinni
heimabyggð og fjölskyldu, ein í
Reykjavík. Það var mín gæfa að
Stína opnaði heimili sitt fyrir
mér, þrátt fyrir stóra fjölskyldu.
Í hjarta mínu er ég viss um að ég
hefði ekki lokið námi nema fyrir
velvilja Stínu og hennar fólks
sem tók mér sem einni úr fjöl-
skyldunni.
Nú hefur þessi fallega og góða
kona kvatt okkur, en góðar minn-
ingar lifa. Ég kveð Stínu full
þakklætis fyrir alla þá velvild
sem hún og hennar fjölskylda
sýndu mér. Sendi fjölskyldunni
mínar samúðarkveðjur.
Ásta Arnmundsdóttir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓNS ÞORLEIFSSONAR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á
hjúkrunarheimilinu Mörk, Suðurlandsbraut 22, fyrir umhyggju og
góða umönnun síðustu árin.
Unnur Halldórsdóttir (Lilla)
Anna Pálína Jónsdóttir Hörður Sigurðsson
Halldór Þór Jónsson Anna Valgarðsdóttir
Hulda Hrönn Jónsdóttir Ragnar Ragnarsson
Jóna Bára Jónsdóttir
barnabörn og langafabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SVAVA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
áður til heimilis að Langagerði 28,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 22. febrúar klukkan 13.
Kristinn Á. Guðjónsson
Ómar Kristinsson Kristín Geirsdóttir
Hörður Kristinsson Rut María Jóhannesdóttir
Pálmi Kristinsson Salóme Tynes
Svandís Kristinsdóttir Sveinn Bragason
Reynir Holm
barnabörn og barnabarnabörn
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar