Morgunblaðið - 23.03.2018, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MARS 2018
arusargjöf, sem var mjög gam-
an. Það var rosalega gaman að
fá þig og afa til að vera hjá okk-
ur um jólin, þið gerðuð öll jólin
að betri minningum. Þú amma,
stórkostlega, fallega, yndislega
amma mín, þú bjóst til allar
þessar minningar fyrir mig sem
ég mun aldrei gleyma. Ég man
að mig langaði svo mikið að
vera alltaf svona glöð og jákvæð
eins og þú. Ég mun ávallt hafa
stóran stað fyrir þig í hjarta
mínu. Ég elska þig innilega
mikið. Takk fyrir allt.
Þín
Elfa.
Takk fyrir allt, amma.
Takk fyrir öll knúsin. Takk
fyrir alla kossana. Takk fyrir
alla vandræðalegu kossana fyrir
framan vini mína. Takk fyrir að
hafa alltaf pláss fyrir mig á milli
þegar mig vantaði ömmu og afa
kúr. Takk fyrir að lána mér afa
ból og reka afa í bláa herbergið
þegar ég var lasin. Takk fyrir
allar kvöldkaffistundirnar sem
við áttum saman, þú að sötra te
og ég að borða afa kex með
smjöri og osti og drekka mjólk.
Takk fyrir allar ferðirnar sem
þú nenntir að skutlast og sækja
mig á Selfoss eftir að ég flutti
frá fallega Byggðarhorninu okk-
ar. Takk fyrir öll jólin og af-
mælin sem þú varst hjá okkur.
Takk fyrir allar gjafirnar sem
þú gafst mér, mér þótti vænt
um hverja eina og einustu, allt
frá fimm hæða jólapakkaturni í
afmælisgjafir frá útlöndum, og
ekki má gleyma lasarusargjöf-
unum sem maður gat alltaf
treyst á þegar maður lá fárveik-
ur heima. En gjöfin sem stend-
ur mest upp úr af öllum er þús-
und sokkapörin sem þú gafst
mér þrjú ár í röð í hverja gjöf af
því þegar ég var 15 sagði ég:
„Maður á aldrei nóg af sokk-
um.“ Takk fyrir að leyfa mér
alltaf að koma til þín í bókasafn-
ið að leika þegar ég var læstur
úti eftir skóla og takk fyrir allar
óvissuferðirnar í bæinn sem þú
tókst okkur systkinin í.
Elsku amma mín, þú munt
alltaf eiga risastað í hjartanu
mínu og ég mun aldrei gleyma
þér og öllum minningunum okk-
ar saman. Hvernig get ég nokk-
urn tímann gleymt hvað þú
hlóst mikið að atriðinu í „Find-
ing Nemo“ þegar Dóra er að
tala hvalatungumál við hvalinn,
því það þurfti kona sem sat fyr-
ir framan okkur í bíóinu að snúa
sér við og sussa á okkur, við
hlógum svo hátt. Og þú minntir
mig örugglega á það í hvert ein-
asta skipti sem við horfðum á
mynd saman.
Þegar fólk leitar að orðinu
„amma“ í orðabók ætti bara að
koma mynd af þér því þú varst
hin fullkomna amma. Alltaf svo
kær og góð við okkur öll.
Ég elska þig og ég mun aldr-
ei gleyma þér.
Þinn
Gísli Frank.
Mig langar að kveðja þig á
þessum vettvangi með nokkrum
orðum, elsku Inga mín, en ein-
hvern veginn koma ekki réttu
orðin.
Kannski af því að það er alls
ekki raunverulegt að þú sért
farin frá okkur. Þú, þessi glæsi-
lega og skemmtilega kona sem
átti svo margt eftir að gera og
fram undan voru skemmtilegir
tímar með Gísla þínum sem er
nýlega hættur að vinna.
En svona er þetta líf skrýtið,
við erum minnt núna á hvað
þetta getur allt verið fallvalt.
Það er svo margs að minnast
frá þessum næstum hálfrar ald-
ar kynnum okkar. Ég man vel
þegar ég sá í fyrsta sinn kær-
ustuna hans Gísla, hvað mér
fannst hún sæt og mikil skvísa
með sína fallegu spékoppa og
brosleita andlit. Við urðum
strax miklar vinkonur enda á
svipuðu reki og þegar krakk-
arnir komu í heiminn skiptumst
við á að passa fyrir hvor aðra.
Á tímabili vorum við saman í
saumaklúbbi með öðrum konum
í sveitinni sem voru á sama
aldri og við og þá var nú aldeilis
ekki verið að líta á klukkuna.
Við vorum oft langt fram á nótt
og ekki man ég hvort nokkurn
tíma hafi verið tekin upp handa-
vinna.
Seinna vorum við saman í
félagsskap sem kölluðu sig Mál-
freyjur, þar lærðum við ýmsa
skemmtilega hluti, t.d. að halda
ræður. Þarna varstu aldeilis á
heimavelli Það kom fljótt í ljós
hvað þú varst hæfileikarík og
áttir gott með að koma fyrir þig
orði og hafðir skýra og áheyri-
lega rödd.
Það var aldrei nein lognmolla
í kringum þig og fólk laðaðist að
þér, að vera með þér á gleði-
stundum var alveg dásamlegt,
þú varst algjör stuðbomba og
engin hafði eins smitandi hlátur.
Ég ætla ekki að hafa þessi
kveðjuorð lengri, Inga mín. Ég
kveð þig með miklum söknuði
og hafðu þökk fyrir allt, kæra
mágkona.
Brynhildur Geirsdóttir.
Það var á björtum og fal-
legum vordegi sem andláts-
fregnin barst okkur Þórusystr-
um. Það voru óvænt
sorgartíðindi þrátt fyrir að við
öllu væri að búast í erfiðum og
skyndilegum veikindum Ingu
okkar.
Ingibjörg K. Ingadóttir vígð-
ist inn í Rbst. nr. 9, Þóru þann
20. mars 1996. Það var mikill
fengur fyrir okkur Þórusystur,
hún var öflugur Oddfellowi með
sitt jákvæða hugarfar og blíða
bros. Leysti úr öllum þeim mál-
um sem að henni voru rétt með
mikilli ljúfmennsku og hlýju.
Hennar verður sárt saknað af
okkur Þórusystrum og skarð
hennar verður vandfyllt. Við
kveðjum fullar þakklætis. Við
sendum innilegar samúðar-
kveðjur til eiginmanns hennar,
barna og fjölskyldu.
Hvíl í friði, kæra systir, Guð
blessi minningu þína.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Fh. Rbst. nr. 9, Þóru I.O.O.F.
Margrét Halla
Ragnarsdóttir Ym.
Við svifum í vonanna vindi,
um vangana ylurinn strauk
en fjaðrirnar féllu í skyndi
og flugi um alheiminn lauk.
Nú vil ég að vængirnir þínir
um veröld þér lyfti á ný
svo fáir þú fegurstu sýnir
og fljúgir um draumanna ský.
Ég bið þess að blíða þín fái
að breiða út vængi og stél
að einhver þann sannleika sjái
sem sálin þín geymir svo vel.
(Kristján Hreinsson)
Kær vinkona er fallin frá allt
of fljótt.
Minningarnar eru svo ótal
margar frá skemmtilegum og
notalegum samverustundum
okkar – sauma-, prjóna-, spá-
konu- og sumarbústaðaferðum
þar sem Inga okkar var hrókur
alls fagnaðar. Geislandi augu,
ljósir lokkar, skellihlátur og
spékopparnir dansandi í vöng-
um. Alltaf var Inga klár í ferðir
með dúkkulísunum sínum eins
og hún kallaði hópinn okkar og
það voru endalausar ferðir, ut-
anlands sem innan, tónleikar,
aðventuferðir, dömuferðir, búð-
arferðir og bingóferðir þar sem
oft þurfti að æfa bingóvöðvana
og kitla hláturtaugarnar. Ein-
staklega góð og ljúf vinkona og
ferðafélagi sem við eigum eftir
að sakna mjög. Fjölskyldan var
hennar helgasta vé og hún sagði
okkur fréttir af börnum sínum
og barnabörnum og nú síðast af
langömmubarninu Vöku Röfn
sem hún var svo stolt af. Hún
studdi við alla sína og vildi veg
þeirra sem mestan á öllum svið-
um.
Vinátta Ingu hefur verið okk-
ur ómetanleg og við kveðjum
hana með virðingu og þakklæti
fyrir allt sem hún var okkur,
bæði í dúkkulísuklúbbnum og
eins í Oddfellow-starfinu þar
sem hún starfaði í mörg ár og
var sannur Oddfellowi í fram-
göngu sinni og mannkærleika.
Aldrei hraut henni illt orð af
vörum og umburðarlyndi henn-
ar og kærleikur til samferða-
manna var einstakur.
Elsku Gísli og fjölskylda, við
vottum ykkur dýpstu samúð á
þessum erfiðu stundum. Hvíl í
friði, elsku Inga. Þín verður
sárt saknað en þú verður áfram
með okkur og við sjáumst svo
síðar og tökum upp þráðinn.
Þínar vinkonur og systur,
Anna, Gróa, Halla, Ingunn,
Lísa, Lovísa, Þórunn.
Það er með miklum söknuði
sem við, félagar hennar og vinir
í hjónahópnum, kveðjum Ingu á
Byggðarhorni. Þó að hópurinn
hafi orðið fyrir miklum missi áð-
ur áttum við alls ekki von á að
Inga yrði næst frá okkur tekin
og fjölskyldu sinni, svo lífsglöð
og kát sem hún var fyrir aðeins
rúmum mánuði.
Það var einmitt glaðværðin
og hláturinn sem var svo ein-
kennandi og smitandi í fari
hennar. Hún hafði einstaklega
gott lag á að sjá það spaugilega
í hlutunum og segja frá þannig
að allir hlutu að hrífast með.
Inga var mikil fjölskyldu-
manneskja, sem fylgdist afar
vel með sístækkandi afkom-
endahópi þeirra Gísla og bar
hag þeirra allra og fjölskyld-
unnar mjög fyrir brjósti. Hún
var svo heppin að hafa mikið af
börnum sínum og barnabörnum
nálægt sér og þeim þótti gott að
koma á öllum tímum til ömmu
og afa. Fjölskyldan var orðin
mjög stór, þannig að oft var
fjölmennt í fjölskylduboðum og
þar var vel tekið á móti öllum.
Inga var mikil handavinnu-
kona sem lengi vel bjó til flestar
jólagjafir og hafði yndi af því að
föndra með barnabörnunum og
kenna þeim. Þau hjónin voru
samtaka í að gera heimilið fal-
legt og smekklegt. Hún var
mjög félagslynd og naut þess að
taka þátt í starfi þeirra félaga
sem hún var í.
Við minnumst margra heim-
sókna til þeirra hjóna, sem allt-
af voru mjög ánægjulegar.
Einnig minnumst við sumarbú-
staðaferða og ferða innanlands
ásamt tveggja utanlandsferða
sem allar eiga það sammerkt að
hafa verið sérlega skemmtileg-
ar. Árleg jólaganga kvennanna í
hópnum var ómissandi þáttur
aðventunnar. Í öllu þessu var
þáttur Ingu ekki minnstur.
Nú er orðin mikil breyting í
Byggðarhorni þar sem gleði-
gjafinn Inga er ekki lengur til
staðar. Við þökkum henni órofa
vináttu og samfylgd og sendum
Gísla vini okkar og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og biðjum þeim allrar
blessunar.
Þorbjörg og Jón,
Sigurbjörg, Aðalheiður,
Þórunn og Stefán.
Lyklakippa með fullt af
hjálparsveitarköllum á borðinu
mín, og Inga kemur umsvifa-
laust upp í hugann. Inga notaði
þessa lykla aldrei, bætti bara
nýjum björgunarsveitarkalli á
kippuna á hverju ári.
Ég man fyrst eftir Ingu þeg-
ar ég var lánþegi á safninu sjálf
og setti mig í færi við að láta
hana afgreiða mig af því hún
gaf alltaf svo mikið af sér, alltaf
brosandi og til í að hjálpa og
spjalla og ráðleggja mér. Svo
fór ég að vinna þarna sjálf, fyrst
sem starfsmaður, svo sem yf-
irmaður, og alltaf var jafn gott
að eiga hana að. Ég held að
Ingu hafi aldrei dottið í hug að
það væri eitthvað í þessari ver-
öld sem hún gæti ekki, þ.e. ef
það þurfti að ganga í verk þá
gerði hún það bara einhvern
veginn svo áhyggjulaust. Hún
trúði því alltaf að ef við tækj-
umst á við það saman myndi
það örugglega ganga. Og auð-
vitað gekk það alltaf! Hún fór
sannarlega ekki varhluta af erf-
iðleikum en hún tókst á við ver-
öldina með meiri bjartsýni og
fleiri brosum en við flest.
Hún kom inn með gusti, snar-
stansaði í dyrunum og sagði
fagnandi Hæ! Og brosti í allar
áttir. Fór svo inn á kaffistofu og
lagaði sig til af því að hún hafði
yfirleitt farið í flýti.
En ekki skilja mig þannig að
það hafi verið læti í Ingu, bara
líf, svo mikið líf! Og hlátur. Og
bros. Og svo liggja lyklarnir
hennar hér og við söknum hlát-
ursins.
Á baráttudegi kvenna kvaddi
hún og föstudagurinn varð okk-
ar baráttudagur við tárin, við
kökkinn í hálsinum, barátta við
grátinn og sorgina, barátta við
að reyna að hugsa ekki um Ingu
og geta ekki hugsað um neitt
nema Ingu.
Við trúðum því aldrei að
þetta gæti virkilega farið á
þennan veg. En mitt í sorginni
fyllist samt allt af svo mikilli
hlýju og kærleika og það er gott
að eiga mikið af góðum minn-
ingum þegar kemur að kveðju-
stundinni. Við erum þakklátar
henni fyrir samveruna og fé-
lagsskapinn öll þessi ár og vott-
um fólkinu hennar okkar inni-
legustu samúð.
Heiðrún Eyvindardóttir
og vinnufélagar
Bókasafni Árborgar.
Þegar ég byrjaði búskap í
Sandvíkurhreppi, ungur maður-
inn á áttunda áratug síðustu
aldar, voru nágrannar mínir og
æskuvinir þegar teknir við bú-
um á nálægum bæjum.
Það var hugur í mönnum að
byggja upp, breyta og bæta. Nú
skyldi blásið nýju lífi í búin sem
þeir gömlu höfðu skilað af sér
inn í nýja tíma sem blöstu við
með tækninýjungum og breytt-
um vinnubrögðum. Og það gekk
eftir.
Í Sandvíkurhreppi risu upp
ný mannvirki, fjós, hlöður og
íbúðarhús og móar og mýrar
urðu að túnum.
Það var á þessum tímapunkti
sem hún Inga kom inn í þetta
umhverfi. Reykjavíkurstelpan
sem fór á vit ævintýranna og
fékk sér vinnu í Hótel Tryggva-
skála á Selfossi. Á þessum tíma
voru mikil umsvif á Skálanum
og nóg að starfa í sjoppu og
ferðaþjónustu auk þess sem
fjöldi kostgangara var þar í
föstu fæði. Þarna unnu því að
staðaldri allmargar starfsstúlk-
ur. Skálinn hafði þess vegna
auðvitað aðdráttarafl fyrir ná-
læga sveitapilta.
Þannig spilaðist svo úr að
Inga og tvær starfssystur henn-
ar úr Skálanum urðu húsfreyjur
og nágrannakonur mínar í
Sandvíkurhreppi. Það má með
sanni segja að það hafi verið
mér mikill stuðningur og hvatn-
ing að búa í nágrenni við mína
gömlu vini og þeirra ágætu kon-
ur.
Margs er að minnast frá
þeim dögum þegar sífellt var
verið að byggja upp á bæjunum
og skipst var á vinnu við að
hræra steypu og/eða leggja lið
við eitt og annað. Eftir erfiðið
var síðan sest að veisluborði
sem aldrei brást.
Það var ætíð mikill samgang-
ur milli bændanna sem á þess-
um tíma voru á svipuðu stigi að
koma sér fyrir. Þetta var á ár-
um óðaverðbólgunnar og þá
gilti að hafa hraðann á og
breyta hverri krónu sem barst í
hendur sem fyrst í steinsteypu
eða kaupa einhverja vél helst á
„gamla verðinu“.
Í Byggðarhorni komu Gísli
og Inga sér fljótlega upp litlu
húsi til bráðabirgða sem Inga
kallaði af sinni frægu hug-
myndaauðgi Kleinukot. Eins og
nánast allar byggingar í Byggð-
arhorni var þetta að mestu leyti
smíð bóndans sjálfs og útbúið af
útsjónarsemi og smekkvísi
hjónanna. Þetta var lítið og
þröngt en þarna komust börnin
á legg.
Síðan byggðu þau Inga og
Gísli vandað og gott hús sem
Inga lagði mikla rækt við að
gera að glæsilegu híbýli. Inga
var fagurkeri og bar heimilið
þess glöggt merki.
Á þessum sorglegu tímamót-
um vil ég þakka fyrir allar þær
ánægju- og gleðistundir þegar
við María nutum gestrisni Ingu
og Gísla í Byggðarhorni. Ég
þakka fyrir allt það sem við átt-
um saman að sælda þegar
æskuþrótturinn var hvað mest-
ur og sveitungarnir komu sam-
an í merkisafmælum, búnaðar-
félagsferðum, áramótaböllum
og þorrablótum eða þegar við
nágrannar sátum saman nætur-
langt og ræddum hin ýmsu mál.
Það er huggun harmi gegn að
þótt Inga hafi nú kvatt langt
fyrir aldur fram geta hennar
nánustu búið áfram að því sem
hún lætur eftir sig, sem er fríð-
ur og mannvænlegur hópur
barna, fósturbarna og afkom-
enda þeirra sem mun halda á
lofti minningu um góða konu
sem skilur eftir sig kærar minn-
ingar hjá öllum sem hana
þekktu.
Ólafur Kristjánsson,
Geirakoti.
Ingibjörg Ingadóttir á
Byggðarhorni er fallin frá. Það
er sárt að sakna, en mikið er
gott að eiga allar þessar fallegu
minningar um hana Ingu.
Við vorum saman í sauma-
klúbbi – eða matarklúbbi, allt
eftir því hvað maður kallar
þessar góðu stundir. Matar-
veislur, hannyrðir – en fyrst og
fremst vinafundur. Sögur sagð-
ar, líðan rædd og málin krufin.
Margir nutu hannyrða Ingu og
nú um jólin gaf hún Ljósheim-
um og Fossheimum á Selfossi
fallegt handverk sem prýðir nú
þessi heimili.
Ég minnist ferðarinnar okkar
til Danmerkur um árið, þar
voru nokkrar hressar konur á
ferð, þræddu antíkmarkaðina
og áttu viðburðaríka og
skemmtilega daga.
Inga var falleg kona og hafði
marga góða kosti; hún var glað-
sinna, umhyggjusöm og
skemmtileg. Þegar ég eignaðist
nýtt heimili var hún með þeim
fyrstu á staðinn til að samfagna
mér, kom brunandi yfir heiðina.
Hún sýndi líka bæði í orði og
verki samhygð þegar ég missti
minn kæra mág af slysförum.
Það er ómetanlegt að eiga slíka
vináttu og hana þakka ég af
heilum hug.
Kæri Gísli og fjölskyldan öll,
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Það sem Inga var stolt
af ykkur öllum og talaði fallega
um ykkur. Megi kærar minn-
ingar um yndislega og ástríka
konu ylja og gefa ykkur styrk í
sorginni. Ég bið góðan Guð að
blessa Ingu í Byggðarhorni og
ástvini hennar alla.
Leyfðu sorginni
að hafa sinn tíma
og fara í sinn eðlilega farveg.
Svo mun það gerast,
smátt og smátt,
að þú gefst upp fyrir henni
og minningarnar björtu og góðu
komast að,
taka við
og búa með þér.
Ómetanlegar minningar
sem enginn getur frá þér tekið.
Að harðasta vetrinum loknum
fer svo aftur að vora
og yljandi vindar
taka aftur um þig að leika
og litskrúðug
ólýsanlega fögur blóm
gera vart við sig,
hvert af öðru.
Þau taka að spretta
umhverfis lind minninganna.
Blessaðir séu þeir
sem gefa sér tíma
til að strjúka vanga
og þerra tár af kinn
bara með því að faðma
og vera.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Laufey Böðvarsdóttir.
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
ELÍN INGA JÓNASDÓTTIR
frá Helluvaði,
lést á dvalarheimilinu Hlíð Akureyri
sunnudaginn 18. mars og fer útför hennar
fram frá Glerárkirkju þriðjudaginn 27. mars
klukkan 13.30.
Bryndís Arna Reynisdóttir Garðar Ægisson
Hinrik Már Jónsson Kolbrún María Sæmundsdóttir
Friðrik Þór Jónsson Sigríður Skarphéðinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN ARNAR KRISTJÁNSSON,
skipstjóri og fv. alþingismaður,
sem lést laugardaginn 17. mars, verður
jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í Reykjavík
fimmtudaginn 5. apríl klukkan 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að styrkja
Krabbameinsfélag Íslands.
Marianna Barbara Kristjánsson
Guðrún Ásta Guðjónsdóttir
Ingibjörg Guðrún Guðjónsdóttir
Kristján Andri Guðjónsson
Kolbeinn Már Guðjónsson
Arnar Bergur Guðjónsson
Margrét María Guðjónsdóttir
Jerzy Brjánn Guðjónsson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn