Morgunblaðið - 19.04.2018, Qupperneq 63

MINNINGAR 63
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 2018
Á ferðum mínum
um landið hef ég oft
verið spurð að því
hverra manna ég
væri og oftar en
ekki, sér í lagi í sjávarbyggðum
landsins, hefur mér verið svarað
á móti, nú ertu dóttir hans Adda
Kitta Gau?! og oft hafa fylgt sög-
ur af karli, flestar sem tengjast
sjómennsku hans. Sjómennsk-
unni fékk ég tækifæri á að kynn-
ast með honum er ég fór stundum
í túra með honum sem barn á Páli
Pálssyni. Það fannst mér alltaf
skemmtilegt og spennandi, sér í
lagi þegar verið var að toga upp
úr sjónum og ég gat skoðað og
hirt heim með mér allskonar
sjávardýr og dót sem rak þar á
fjörur mínar, sem ég svo vann úr
og föndraði með á ýmsan hátt.
Guðjón Arnar
Kristjánsson
✝ Guðjón ArnarKristjánsson
fæddist 5. júlí 1944.
Hann lést 17. mars
2018. Útför Guð-
jóns fór fram 5.
apríl 2018.
Nú, þegar hann
er horfinn á braut
hugsa ég til hans
með þakklæti í huga
fyrir eitt og annað
sem ég get að ein-
hverju leyti rakið til
hans. Pabbi var
náttúrubarn, undi
sér vel út við, á sjó
eða landi og marg-
fróður um lífríkið.
Hann talaði ætíð,
jafnt við fullorðna sem börn, á
jafningjagrundvelli og var oftast
glaðsinna og glettinn, en líka
skapmaður sem var óhræddur að
láta í sér heyra. Hann kenndi mér
að í lífinu eins og í pólitík að mað-
ur ætti aldrei að vera hræddur
við að segja sitt. Hann var barn-
góður og reyndist barnabörnum
sínum kærleiksríkur afi.
Ég kveð þennan mann sem tók
oft sviðið þar sem hann kom og
ég á eftir að sakna þess að geta
dvalið hjá honum í Þernuvíkinni.
Minning lifir um góðan mann.
Ingibjörg Guðrún
Guðjónsdóttir.
✝ GunnarSigmarsson
fæddist í Krossavík
í Vopnafirði 24.
september 1932.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
24. mars 2018, eftir
stutt en erfið veik-
indi.
Foreldrar hans
voru Sigmar Jörg-
ensson frá Krossa-
vík og Sigríður Grímsdóttir frá
Hvammsgerði í Selárdal í
Vopnafirði. Þau eignuðust fjög-
ur börn auk Gunnars, sem var
þeirra yngstur; Jörgen, Ingi-
björgu, Bergþóru og Björn. Öll
systkinin eru nú látin.
Gunnar kvæntist 15. ágúst
1959 Bergþóru Gunnlaugs-
Gunnar var menntaður bú-
fræðingur frá Hólum og nýttist
það nám honum við þau störf
sem hann átti eftir að stunda
síðar á lífsleiðinni. Hann vann
við Síldarmjölsverksmiðjuna.
Var fyrsti mjólkurbússtjóri
Mjólkurstöðvar KVV, kom einn-
ig að kjötvinnslu og afgreiðslu-
störfum í byggingarvöruverslun
hjá sama félagi. Verslunarstjóri
verslunar Verkalýðs- og sjó-
mannafélags Vopnafjarðar.
Vann hjá Vegagerðinni á
Vopnafirði. Áður en hann hætti
almennri launavinnu, 67 ára að
aldri, veitti hann forstöðu bóka-
safni Vopnafjarðarhrepps, enda
þar vel heima í öllum fræðum.
Virkur var hann í félagsmálum,
klúbbastarfi, tónlistarlífi, pólitík
og verkalýðsmálum. Yndi hafði
hann af því að geta glatt fólk
með harmonikkuleik eða góðri
frásögn úr Vopnfirðingasögu,
sem og af sveitungum sínum og
öðrum, lífs eða liðnum.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
dóttur frá Felli í
Vopnafirði. Börn
þeirra eru: 1)
Gunnlaugur, f.
1959, búsettur í
Garðabæ ásamt
eiginkonu sinni
Emmu Björgu
Magnúsdóttur og
eiga þau tvö börn,
Magnús Gunnar og
Bergþóru Margot.
2) Margrét, f. 1964,
býr á Vopnafirði ásamt sam-
býlismanni sínum Birni Heiðari
Sigurbjörnssyni. Þau eiga tvo
syni, Elías sem er giftur Viktor-
íu Blöndal og eiga þau tvö börn,
Örnu Dís og Hrafn Alexis. Fyrir
átti Elías soninn Aron Frosta, og
Bjarka sem er í sambúð með
Sóleyju Diljá W. Stefánsdóttur.
Gunnar Sigmarsson móður-
bróðir minn var yngstur fimm
barna Sigmars Jörgenssonar
(1882-1960) bónda í Krossavík í
Vopnafirði og konu hans Sigríð-
ar Grímsdóttur (1887-1968). Á
þeim tíma lá beinast við að feta
í fótspor foreldranna og hefja
búskap, þegar á fullorðinsár var
komið. Á samliggjandi jörðum
bjuggu Jörgen á Bökkum, Ingi-
björg í Krossavík 2 og Björn í
Krossavík 1. Móðir mín, Berg-
þóra, var sú eina sem yfirgaf
heimahagana og fluttist til
Reykjavíkur. Hugur Gunnars
stóð einnig til bústarfa í fyrstu.
Hann nam búfræði á Hólum og
hóf svo búskap í Krossavík 1
ásamt konu sinni Bergþóru
Gunnlaugsdóttur frá Felli í
Vopnafirði. Fyrirhugað var að
þau byggðu nýbýli utar í landi
Krossavíkur. Af því varð þó
ekki. Gunnar seldi bræðrum
sínum sinn hluta Krossavíkur
og fluttist ásamt fjölskyldu
sinni á Tanga, en svo var þorpið
handan fjarðarins jafnan kallað.
Þau keyptu síðar húsið Skálholt
í þorpinu og bjuggu þar alveg
fram á síðustu ár. Á starfsferli
sínum kom Gunnar víða við en
áhugamál hans voru önnur.
Sjálfur er ég af kynslóð sem
gert var kleift að afla sér
menntunar með skólagöngu. En
þannig var það ekki með kyn-
slóð Gunnars frænda míns og
hreint ekki ef menn bjuggu í
þeim hluta landsins sem lengst
er frá Reykjavík. Skólaganga
Gunnars var því ekki löng en
samt var hann hámenntaður.
Hann aflaði sér sinnar mennt-
unar sjálfur, var í senn nemandi
og eigin kennari. Saga lands og
þjóðar var honum afar hugleik-
in og sögu eigin byggðarlags
þekkti hann, að ég hygg, betur
en nokkur annar. Hann kynnt-
ist mjög mörgum sinna sam-
tímamanna og fjöldi fólks leit
við í Skálholti. Hann kunni að
segja frá og fræða og hló dátt
að skemmtilegum sögum um
menn og málefni. Einhverju
sinni sagði hann mér að hann
hefði líklegast orðið sagnfræð-
ingur, hefði hann haft tök á
lengri skólagöngu. En frá mín-
um bæjardyrum séð var hann
vel menntaður sagnfræðingur
og reyndar einnig bókmennta-
fræðingur og tónlistarmaður.
Ég held að varla hafi komið
út sú bók eftir íslenskan rithöf-
und, sem hann ekki las. Hann
hafði mætur á mörgum en ekki
öllum. Hann útskýrði fyrir mér
boðskap margra ritverka og
kunni hluta þeirra, vísur og
kvæði utanbókar. Ég hlýddi á
og lærði margt. Og svo lék
hann á harmónikkuna. Ekki
veit ég hvernig hann lærði að
leika á þetta fallega hljóðfæri
en víst er að hann naut engrar
kennslu. Hann lék á dansleikj-
um og við önnur tækifæri í
marga áratugi. Hann las ekki
nótur en gat leikið allt sem
hann heyrði.
Það var gott að koma í Skál-
holt til Beggu og Gunnars. Þar
var tekið afar vel á móti mér og
á síðari árum mér og mínum.
Vel var veitt og lengi rætt.
Gunnar var óþreytandi að segja
frá og spila „Hafið bláa hafið“
og önnur óskalög fyrir börnin
mín á harmónikkuna og svo gaf
hann þeim ís og bækur.
Nú kveðjum við Krossvíking-
ar þann síðasta af þeirri kyn-
slóð sem fæddist og ólst að
hluta eða að mestu upp í gamla
torfbænum í Krossavík en flutt-
ist svo í veglegt steinhús, sem
enn stendur reisulegt og fal-
legt, þótt þar búi enginn lengur.
Ég kveð frænda minn Gunnar
Sigmarsson með söknuði.
Sigmar Karlsson.
Góður maður genginn er.
Þessi orð komu mér fyrst í
hug þegar mer barst andláts-
frétt Gunnars frænda míns. All-
ar minningar mínar um hann
eru góðar. Hann var tíu árum
eldri en ég. Ég man fyrst eftir
honum þegar ég var fimm ára,
glaðbeittum í alltof stórum stíg-
vélum (þá þótti sjálfsagt að
kaupa slíka hluti við vöxt). Þeg-
ar ég varð læs sá Gunnar að
mestu um að bera í mig lesefni,
nokkuð sem ég kunni vel að
meta.
Um tvítugt fór hann í Hóla-
skóla og lærði þar í tvo vetur
og útskrifaðist þaðan sem sem
búfræðingur. Hann hóf búskap
á Krossavík og giftist Beggu
sinni, en komst fljótt að því að
búskapur átti ekki vel við hann.
Seldi bræðrum sínum sinn hlut
í jörðinni og keypti hús í þorp-
inu. Hann vann sem verkamað-
ur fyrst en þegar mjólkursam-
salan var stofnuð réð hann sig
þar og gerði skyr, strokkaði
smjör og gerilsneyddi neyslu-
mjólk. þarna vann hann árum
saman. Síðar vann hann við
bókasafnið sem hafði lengi verið
á hrakhólum, en komst í skárra
húsnæði á sama leyti og Gunn-
ar tók við því. Hann endur-
skráði safnið að mestu og kom
lagi á það. Hann hætti þar
störfum vegna aldurs.
Gunnar og Begga voru bæði
gestrisin með afbrigðum og
mætti segja að þar væri alltaf
opið hús.
Enda var ávallt gert ráð fyrir
auka mannskap í mat og kaffi.
Ég veit að bræður mínir áttu
þar hauk í horni alla tíð, eða
þar til þeir fóru sjálfir að búa.
Þeir launuðu honum svo síðar
með því að færa honum fisk,
þeir sem fóru til sjós, og Sverr-
ir (þegar hann fór að búa á
Vakursstöðum) skaut að honum
skrokki, sláturmat og jólahangi-
kjöti sem hann gat ekki lofað
nógsamlega.
Frændi minn var með góða
kímnigáfu og skrifaði gjarnan
niður skopleg atvik sem skeðu í
Vopnafirði. Þetta kom sér
stundum vel, sérstaklega þegar
semja þurfti annál ársins fyrir
þorrablót en hann kom þar oft
að. Hann spilaði á harmoniku
frá unglingsaldri og hafði yndi
af góðri músík.
Hann las ósköpin öll og safn-
aði bókum af ástríðu, enda átti
hann fullt hús bóka þegar hann
andaðist.
Hér slæ ég botninn í þessi
skrif.
Farðu vel, frændi og vinur.
Laufey og önnur
Bakkabörn.
Gunnar frændi minn var
bæði víðlesinn og fróður. Það
kom sér oft vel þegar okkur
ættingjana vantaði upplýsingar.
Þá var hægt að fletta upp í
karlinum, hann spólaði til baka
því ef hann hafði lesið eitthvað
þá mundi hann það. Hann hafði
unun af bókum, hann var af-
skaplega spenntur fyrir jóla-
bókunum ár hvert, svo spennt-
ur að hann var jafnan búinn að
kaupa sér þær sjálfur og lesa,
þó hann vissi að bækurnar ætti
hann að fá í jólagjöf stuttu síð-
ar.
Hann hafði einstaka frásagn-
argáfu. Kunni urmul af sögum
og vísum um menn og málefni.
Hann þekkti öll örnefni og stað-
hætti í sinni sveit og víðar.
Mér er minnisstæð ferð í
september 1996 með Bergþóru,
móður minni, systur hans og
Jóhönnu fóstursystur þeirra
þar sem ég ók þeim um sveitir
Vopnafjarðar og yfir á Bakka-
fjörð. Gunnar var leiðsögumað-
ur í ferðinni, þvílíkur fróðleik-
ur! Hrein unun á að hlýða. Þær
systur voru alsælar með ferðina
og hún lengi í minnum höfð.
Í Skálholt, heimili þeirra
Gunnars og Beggu var gott að
koma.
Það var félagsmiðstöð okkar
ættingja þeirra hjóna. Oftast
fullt hús af fólki og veitingar
fyrir alla. Þar voru dægurmálin
krufin og skemmtisögur sagðar.
Stundum tók frændi fram nikk-
una og spilaði fyrir okkur nokk-
ur lög.
Í tilefni sjötugsafmælis
Gunnars 24. september 2002
samdi Kristján Magnússon frá
Fagradal fyrir mig eftirfarandi
vísu:
Hlustar grannt á sagnasón,
sanna kímni dáir.
Nikku létt úr lokkar tón,
lítt í Mammon spáir.
Ég kveð höfðingjann með
þakklæti fyrir umhyggjuna og
öll gæðin við okkur mæðgurnar.
Minningin lifir.
Sigríður Karlsdóttir.
Gunnar
Sigmarsson
Elsku amma, nú
er komið að kveðju-
stund. Þakklæti er
okkur efst í huga, við erum
þakklát fyrir að hafa átt þig
fyrir ömmu. Þakklát fyrir að
eiga þig sem fyrirmynd. Þakk-
lát fyrir að hafa fengið að hafa
þig hér hjá okkur svona lengi.
Þakklát fyrir allar samveru-
stundirnar, allar yndislegu
stundirnar í Birkilundi og á
Þúfubarðinu. Stundirnar sem
við spiluðum saman og lögðum
kapal. Þakklát fyrir að hafa þig
hjá okkur og gleðjast með okk-
ur á hamingjustundum. Þakklát
fyrir að börnin okkar hafi feng-
Þorgerður
Guðmundsdóttir
✝ Þorgerður Guð-mundsdóttir
fæddist 13. desem-
ber 1926. Hún lést 5.
apríl 2018.
Útför Þorgerðar
fór fram 13. apríl
2018.
ið að kynnast þér,
það sem þú elsk-
aðir þau og þau
þig. Þú dekraðir
alltaf við okkur,
alltaf var til eitt-
hvert góðgæti
þegar við komum í
heimsókn. Þú
varst alltaf svo fal-
leg og flott, hlaup-
andi um á hælas-
kónum komin yfir
nírætt. Alltaf stutt í fallega
brosið þitt og hláturinn. Þakk-
lát fyrir árið sem við fengum í
bónus.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku amma takk fyrir allt,
við sjáumst. Þín barnabörn
Elfa Björg og Ellert Þór.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra
RAGNARS ÓLAFSSONAR
frá Kvíum í Þverárhlíð.
Theodóra Guðmundsdóttir
Gísli Ragnarsson Kolbrún Karlsdóttir
Sigríður Ragnarsdóttir Nökkvi Bragason
Sveinn Ragnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG ERNA SIGURVINSDÓTTIR
frá Búðardal,
Austurgerði 6, Kópavogi,
lést miðvikudaginn 4. apríl.
Útför fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Gísli Samúel Gunnlaugsson
Guðjón Ingvi Gíslason Emma Ania
Guðrún Jóhanna Gísladóttir Sigurjón Magnússon
Dóra Sigríður Gísladóttir Jakob Guðmundsson
og barnabörn
Þökkum vináttu og hlýhug vegna fráfalls
okkar ástkæra
GESTS HELGASONAR,
Fosshóli.
Árný Þóra og fjölskylda
Allan Haywood
Helgi Hallgrímsson
Hallgrímur Helgason
Heiðveig Agnes og fjölskylda
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR JÓHANNA LÚÐVÍKSDÓTTIR,
sem lést á Sóltúni föstudaginn 6. apríl,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju
mánudaginn 23. apríl klukkan 13.
Þorbjörg Br. Gunnarsdóttir Jón Gestur Viggósson
Ingibjörg Elíasdóttir Birgir Guðmundsson
Lúðvík Elíasson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn til tæpra 58 ára,
faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGMAR ÓLASON
frá Reyðarfirði,
lést í Hulduhlíð, Eskifirði, sunnudaginn
15 apríl. Útför hins látna fer fram frá
Reyðarfjarðarkirkju laugardaginn 21. apríl klukkan 14.
Gréta Friðriksdóttir
Ásta Magnea Sigmarsdóttir
Hreinn Sigmarsson
Óli Nikulás Sigmarson Hjördís Sævarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn