Morgunblaðið - 07.05.2018, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. MAÍ 2018
✝ GuðmundurEinar Björg-
vinsson fæddist á
Hörgslandi, Síðu,
Vestur-Skaftafells-
sýslu, 30. desember
1933. Hann lést 16.
apríl 2018.
Foreldrar hans
voru Pála Katrín
Einarsdóttir og
Björgvin Pálsson.
Systkini hans eru
Már Ágúst, f. 1937, d. 2004, og
Ragnheiður Björg, f. 1939.
Guðmundur giftist Fanneyju
Óskarsdóttur, f. 2. mars 1938,
þann 30.desember 1958. Þau
eignuðust sjö börn sem eru:
Einar Páll, f. 30.6. 1958, giftur
Láru Halldórsdóttur og eiga
þau þrjú börn og fjögur
barnabörn. Óskar Hrafn, f.
29.10. 1959 , giftur Berglindi
Hallmarsdóttur og á hann
fjögur börn og sjö barnabörn.
Björgvin Smári, f. 15.2. 1962,
giftur Þóru Hallgrímsdóttur
og eiga þau eitt barn en
Björgvin á eitt fyrir. Sigrún
Birgitta, f. 26.6. 1963, og á
hún þrjú börn og tvö barna-
börn. Elín Þuríður, f. 2.11.
1965, og á hún tvö
börn. Guðmundur
Finnur, f. 16.10.
1969, í sambúð
með Kolbrúnu
Magnúsdóttur og
á hann sex börn.
Klara Guðrún, f.
14.8. 1972, í sam-
búð með Miles
Border og eiga
þau tvö börn. Fyr-
ir átti Fanney Sig-
urð Pétur Sigmundsson, f.
28.2. 1957, sem er giftur Val-
gerði Heimisdóttur og eiga
þau tvö börn. Hann á auk þess
þrjú börn og þrjú barnabörn.
Guðmundur var bóndi á
Hörgslandi og vann jafnframt
við vörubílaakstur í vegavinnu
og fjárkeyrslu fram til ársins
1969 er hann brá búi og flutti
til Hafnarfjarðar. Þar starfaði
hann í átta ár sem vörubíl-
stjóri hjá Langeyri hf., fisk-
vinnslufyrirtæki í Hafnarfirði
og síðan í 25 ár hjá álverinu í
Straumsvík þar til hann lét af
störfum á sjötugsafmæli sínu.
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 7. maí
2018, klukkan 13.
Elsku pabbi.
Pabbi sem leiddi lítinn dreng
traustri og hlýrri hendi út í fjár-
hús að gefa kindunum, niður
Skólavörðustíg svo hann sæi
borgina og tjörnina; sem breiddi
yfir og hlúði að syni sínum þegar
hann sofnaði á löngu ferðalagi
vestur á Snæfellsnes að sækja
skel. Já, minningarnar eru marg-
ar sem koma upp í hugann nú
þegar leiðir skiljast. Við feðgar
unnum á sama vinnustað í nær 15
ár og alltaf var ég stoltur af
pabba því hann var bæði vinsæll
og vel liðinn af vinnufélögum sín-
um enda var pabbi hrókur alls
fagnaðar á góðum stundum.
Ég minnist pabba af virðingu
og stolti og þakka hversu nánir
við urðum seinustu ár og ekki
hvað síst það hlýlega viðmót sem
hann sýndi konu minni, Berg-
lindi, og veit ég að það var gagn-
kvæmt.
Elsku mamma, systkinin öll og
aðrir ættingjar sem syrgja, nú er
allt breytt. Samúð til okkar allra.
Þinn sonur,
Óskar Hrafn Guðmundsson.
Mín fyrsta minning um pabba
er frá Hörgslandi á Síðu. Það er
góð minning að hafa verið með
pabba sínum í daglegum verkum,
heyskap, gegningum og stundum
sagði hann sögu þegar hann
mjólkaði á kvöldin. Ánægjuleg-
ustu stundir pabba í sveitinni
voru vorin, sauðburður og veiði-
skapur. Hann var léttur á sér og
hafði gaman af því að taka sprett
á eftir lömbunum með krókstaf-
inn hans afa til að marka þau.
Hann hafði líka mjög gaman af
því að veiða niðri í Vatnamótum.
Pabbi var áhugamaður um skot-
fimi og æfði markskot. Þá stóð
hann niður við smiðju eða hlöðu
og skaut uppí rof, en þegar á æf-
ingarnar leið minnkuðu skot-
mörkin og þá var sett upp dropa-
glas og svo var það meistara-
skotið, hóffjöður var tyllt í spýtu
sem átti að skjóta inn með byssu-
kúlunni.
Búskapurinn á Hörgslandi var
ekki meiri en það að pabbi rak
vörubíl í hálfu starfi og allur
húsakostur kominn á tíma. Það
var svo árið 1969 sem pabbi og
mamma ákváðu að flytja til
Hafnarfjarðar á Hringbraut 65
og vann hann sem vörubílstjóri á
Langeyri. Þetta var tími vertíða
með löngum dögum og litlum
svefni. Það var árið 1978 sem
pabbi fór að vinna í Straumsvík
og var þar til sjötíu ára aldurs og
undi sér vel en rætur pabba lágu
alltaf austur á Síðu og dvaldi
hann á vorin í sauðburðinum sér
til heilsubótar og ánægju. Pabbi
hafði skemmtilega frásagnargáfu
og voru uppáhaldssögur hans þá
frá veiðiskap eða afréttarferðum
og þá hermdi hann eftir mönn-
um. Pabbi hafði afar þægilega
söngrödd og hér á árum áður
þegar menn höfðu gaman af því
að fá sér í glas þá var oft sagt
„eigum við ekki að taka lagið?“
og oft var byrjað á „Hvað er svo
glatt sem góðra vina fundur“.
Pabbi þótti með afburðum lipur
dansari en hann sagði þá skrýtnu
sögu að hann hefði lært að dansa
af gamalli konu frá Hraunbóli. Í
sínum fríum tók hann lífinu með
heimspekilegri ró, undi sér vel
við bókalestur, þá mest fróðleiks-
og raunsæisbókmenntir. Hann
var ágætlega verklaginn og viss
um að þau verk sem þurfti að
gera væru líka til staðar á morg-
un. Pabbi var mjög heimakær og
var eins og hann vildi ekki vera
sakaður um að fara neitt í erind-
isleysu eins og sagt var stundum
í sveitinni, en hann hafði síðan
mjög gaman af að sjá staði og
hitta fólk og var þá maður manns
gaman. Pabbi talaði um að fara í
heimsreisu þegar vel lá á honum
sú ferð skyldi farin með frænda
sínum Ingólfi Guðbrandssyni
sem hann taldi vel kunnugan og
færan til að skipuleggja slíka
ferð. Hann hafði líka undirbúið
sig með lestri og einn af sem
stöðum sem skyldi koma til var
Balí. Hann tók það fram að þetta
yrði slík ferð að hann þyrfti ekk-
ert að ferðast meira það sem eft-
ir væri. Pabbi var aldrei fégjarn
maður en hann vildi þó eins og
hann sagði hafa borð fyrir báru
fjárhagslega og þær óskir sínar
fékk hann uppfylltar. Hann var í
eðli sínu nægjusamur og vildi
aldrei berast á. Pabbi mætti sín-
um sjúkdómi af einstöku æðru-
leysi og talaði aldrei um sín veik-
indi eða að dauðinn væri í nánd
eða eins og hann sagði „það fer
hver og einn þegar kallið kem-
ur“.
Einar Páll Guðmundsson.
Elsku pabbi okkar, nú ertu
farinn eftir stutt en erfið veik-
indi, sem höfðu betur. Við sitjum
saman systurnar þrjár og minn-
umst þín, pabbi. Við horfumst í
augu við að þú ert farinn yfir
móðuna miklu með söknuði. Svo
okkur langar að rifja upp nokkur
sameiginleg minningabrot sem
koma upp í huga okkar.
Pabbi vann mikið og var vel
liðinn í vinnu, hann axlaði þá
ábyrgð að sjá fyrir tíu manna
fjölskyldu með sæmd og dugnaði,
og oft var þröngt í búi. En þrátt
fyrir það voru þó stundir þar sem
pabbi gerði vel við okkur dæt-
urnar. Gaman er að minnast á
þegar pabbi fór með okkur syst-
ur á Laugaveginn og keypti
handa okkur rándýrar leðurbux-
ur úr Karnabæ. Eða þegar Klara
fékk tölvu sem var nýjung á þeim
tíma. Já, þó fátt væri um aurana
og haldið væri vel um flestar
krónur gáfust slík tækifæri.
Eins ein jólin þegar pabbi gaf
mömmu okkar mokkajakka og
húfu í stíl sem var hátíska þess
tíma og verðið eftir því. Þetta var
að sönnu ógleymanlegt.
Skemmtilegt var svo rófuæv-
intýrið sem við áttum með pabba.
Hann ræktaði rófur fyrir austan
sem enduðu svo í skúrnum uppi á
Hringbraut. Þar var góð sam-
vinna og oft glatt á hjalla. Við
systur vorum duglegar að þrífa,
vigta og koma uppskerunni í sölu
og við minnumst vel rauðu kerr-
unnar sem við drógum rófurnar á
og seldum víðsvegar um bæinn.
Þetta var góður tími fyrir okkur
og höfðum við mikið gaman af og
allir græddu vel.
Pabbi var hrókur alls fagnaðar
þegar hann lyfti glasi, skemmti-
legur, ræðinn og með fjöldann all-
an af sögum að segja. Oft lék
hann á als oddi og eigum við ófáar
minningar af dansi á stofugólfinu
heima með gömlu góðu lögunum,
þar sem hann kenndi okkur polka
og ræl.
Hann var fróður og las mikið.
Og sannarlega var hann ávallt
traustur og áreiðanlegur sama
hvað á bjátaði. Á hann gat maður
treyst, jafnvel á verstu tímum og
þannig, elsku pabbi, munum við
muna þig.
Minningin um þig mun ávallt
lifa í hjörtum okkar.
Takk fyrir allt, elsku pabbi, við
söknum þín.
Ég kveð þig heitu hjarta
minn hugur klökkur er.
Ég veit að leiðin þín liggur
svo langt í burtu frá mér.
Mér ljómar ljós í hjarta
sem lýsir harmaský.
Þá lífsins kyndla kveikti
þín kynning björt og hlý.
Og þegar vorið vermir
og vekur blómin sín
í hjartans helgilundum
þá hlær mér minning þín.
(Jón Þórðarson)
Þínar dætur,
Sigrún, Ellý og Klara.
Guðmundur Einar
Björgvinsson ✝ Einara ErlaBlandon fædd-
ist 18. október 1930
í Neðri-Lækjardal,
A-Húnavatnssýslu.
Foreldrar hennar
voru Árni Ásgrím-
ur Erlendsson
Blandon (1891-
1981), fæddur á
Fremstagili,
Engihlíðarhreppi,
og Þorbjörg Jóney
Grímsdóttir Blandon (1891-
1983), fædd á Kirkjubóli, Trölla-
tungusókn, Strandasýslu. Syst-
ur Erlu voru: Sigríður Halling
(1917-1968), Ingibjörg Árna-
dóttir Blandon (1918-2006), Val-
gerður Sigríður Árnadóttir
Blandon (1920-2017) og Þor-
gerður Árnadóttir Blandon
(1921-2011).
Eiginmaður Erlu var Einar
Hallmundsson húsasmíðameist-
ari, fæddur á Blómsturvöllum á
Stokkseyri 29. júní 1924, látinn í
Reykjavík 2. ágúst 2014. Erla og
Einar bjuggu lengst af í Kópa-
vogi, síðar í Reykjavík. Börn
þeirra eru Árni Blandon Ein-
arsson framhaldsskólakennari,
fæddur í Reykjavík 23. desem-
ber 1950, og Berglind Ein-
arsdóttir Blandon hárskeri,
ingur, f. 1954; foreldrar hennar:
Einar Guðmundsson (1924-
2010), skipstjóri í Njarðvík, og
Ása Lúðvíksdóttir húsmóðir, f.
1931. Dóttir Guðrúnar: Ása Lind
Finnbogadóttir, djákni og fram-
haldsskólakennari, f. 1972; faðir
Ásu: Finnbogi Gunnar Kjart-
ansson, tónlistarmaður og aug-
lýsingateiknari, f. 1952. Börn
Árna og Guðrúnar: Erla Rut há-
skólanemi, f. 1995, og Anna Rós,
stúdent og tónlistarnemi, f.
1998. Maki og börn Berglindar
Einarsdóttur: Hjálmar Árnason
rafeindavirki, f. 1953; foreldrar
Hjálmars: Árni Friðjónsson
(1927-2015), gjaldkeri ÁTVR í
Reykjavík, og Helga Ágústa
Hjálmarsdóttir (1927-2004),
yfirgjaldkeri Ríkisspítala. Börn
Berglindar og Hjálmars: Birkir,
f. 1980, Fura Sóley lögfræð-
ingur, f. 1987, Viðja Rós, f. 1990,
og Fífa Eik, f. 1995. Dóttir Furu
Sóleyjar: Dagbjört Emma Frið-
jónsdóttir, f. 2015, sambýlis-
maður Furu: Friðjón Gunn-
laugsson viðskiptafræðingur, f.
1984. Dóttir Viðju Rósar: Írena
Aronsdóttir, f. 2017; sambýlis-
maður Viðju: Aron Andri Sig-
urðsson, f. 1989.
Erla Blandon lést 3. apríl
2018 í Reykjavík.
fædd í Reykjavík
17. maí 1958. Mak-
ar og börn Árna:
Guðbjörg Þóris-
dóttir, fv. kennari
og skólastjóri, f.
1952, fv. eiginkona.
Foreldrar Guð-
bjargar: Þórir Már
Jónsson (1922-
2006) póstmaður og
Þóra Karítas Árna-
dóttir (1928-2013)
póstkona; börn Árna og Guð-
bjargar: Einar kvikmyndatöku-
maður, f. 1978, og Þóra Karítas,
leikkona og rithöfundur, f. 1979;
börn Einars: Bjartur, móðir
Bjarts er Eyrún Magnúsdóttir, f.
1979, og Hildur Karítas, móðir
hennar er Árný Ingvarsdóttir, f.
1978, eiginkona Einars. Börn
Árnýjar: Guðrún Dís Jóhanns-
dóttir, f. 2004, og Álfdís Jó-
hannsdóttir, f. 2006. Börn Þóru
Karítasar Árnadóttur: Árni
Guðjón Sigurðsson, f. 2015, og
Drengur Sigurðsson, f. 2018;
barnsfaðir Þóru og sambýlis-
maður: Sigurður Guðjónsson,
myndlistarmaður og kennari við
Listaháskólann, f. 1975; barn
Sigurðar: Flóki Hrafn, f. 2004.
Eiginkona Árna Blandons: Guð-
rún Einarsdóttir barnasálfræð-
Erla Blandon, móðir mín, bjó
fyrstu ár ævi sinnar í torfbæ í
Austur-Húnavatnssýslu en flutti
síðan ásamt foreldrum sínum í
Kaldaðarnes í Flóa, þar sem afi
veitti forstöðu drykkjumanna-
heimili. Þar kynntist hún föður
mínum Einari Hallmundssyni,
síðar húsasmíðameistara, og þau
bjuggu síðan mestan part ævi
sinnar í Kópavogi. Mamma vann
ýmis störf; í verksmiðju, við
framleiðslu á munum sem hún
hannaði sjálf, hún vann við af-
greiðslustörf í fatabúð og þegar
hún varð leið á því kenndi hún
sjálfri sér að vélrita og varð mót-
tökustjóri og ritari á geðdeild
Landspítalans og á Kópavogs-
hæli. Hún vildi vinna áfram eftir
sjötugt en fékk ekki. Erla hafði
mikinn áhuga á stjórnmálum á
miðlínunni, félagsmálum, list-
munagerð, ekki síst Tiffanys-
glergerð, og svo var það megin-
áhugamálið: föt – en smekkur
hennar í þeirri deildinni var ein-
stakur og frumlegur.
En að hluta til var Erla við-
kvæm fyrir sjúkdómum og hún
var að sumu leyti á langri ævi
kraftaverk læknavísindanna með
hjartagangráð og ótölulegan
fjölda lyfjaskammta við hinum og
þessum kvillum. Enginn vistmað-
ur á hinu frábæra hjúkrunar-
heimili Sóltúni í Reykjavík þurfti
að taka jafn margar töflur dag-
lega og Erla; við of háum blóð-
þrýstingi, krabbameini og svo
framvegis. Blóðþrýstingurinn
féll að vísu niður í næstum því
núll einn daginn og þá var gerð á
Erlu kraftaverkaaðgerð á Borg-
arspítalanum, svo hún fékk að lifa
í nokkur ár í viðbót.
Á breytingaaldrinum var Erla
fegin að fá hormónalyf sem gerðu
henni lífið bærilegra. Það var
ekki vitað þá að þetta blessaða
lyf, sem nú er bannað, olli
krabbameini. Eftir þessar trakt-
eringar versnaði heilsan til muna,
augnbotnarnir hrörnuðu vegna
blóðþrýstingslyfjanna, en það
þótti Erlu einna verst þegar sjón-
in fór að gefa sig á þann hátt að
hún hætti að geta greint á milli
andlita og gat ekki lesið, en hún
hafði alla tíð verið mikill lestrar-
hestur. Þá kom sér vel að fá lán-
aða upplestra frá Blindrabóka-
safninu og geta hlustað á Útvarp
Sögu.
Í gegnum þetta allt var Erla
þó bjartsýn og naut þess að
blanda geði við vinina og starfs-
fólkið á Sóltúni.
Blessuð sé minning móður
minnar, gáfaðrar og göfugrar
konu.
Árni Blandon Einarsson.
Erla Blandon Árnadóttir
Með örfáum orð-
um vil ég minnast
yndislegrar mág-
konu minnar Ingi-
bjargar Sigurðardóttur.
Ingibjörg var mjög vel lesin
og fróð og var því, aðeins rétt
rúmlega tvítug að aldri, ráðin
sem barnakennari í Vatnsdal-
inn. Þar lágu leiðir þeirra Þor-
steins bróður saman sem átti
eftir að reynast þeirra beggja
gæfa.
Ingibjörg var Skagfirðingur
og ólst upp í Sæmundarhlíð-
inni. Eftir að þau giftu sig
fluttu þau að Varmalandi og
tóku við búi foreldra hennar.
Ingibjörgu og Þorsteini varð
tveggja barna auðið, þeirra Ás-
gríms og Ólafar.
Eins og áður er getið tók
Ingibjörg
Sigurðardóttir
✝ Ingibjörg Sig-urðardóttir
fæddist 16. febrúar
1934. Hún lést 5.
apríl 2018.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram 14. apr-
íl 2018.
Ingibjörg við
barnakennslu í Ás-
hreppi sem var að
ýmsu leyti flókið
þar sem skólatím-
anum var deilt nið-
ur, þ.e.a.s. til helm-
inga var kennt
sitthvorum megin í
dalnum, á Ás-
brekku og á Eyj-
ólfsstöðum. En það
vafðist ekki fyrir
Ingibjörgu enda röggsöm í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur.
Hún var ávallt skipulögð og
vinnusöm og hlý í öllum sam-
skiptum. Í mörg ár fengu þau
hjónin systkinabörn sín yfir
sumartímann til snúninga og
tengdust þau þar órjúfanlegum
böndum.
Ég veit að börnin mín eiga
margar góðar minningar frá
dvöl sinni í sveitinni hjá þeim
og vil ég þakka bróður mínum
og mágkonu innilega fyrir að
hafa tekið svona vel á móti
börnunum mínum og veitt þeim
gott veganesti út í lífið.
Guðrún Ása Ásgrímsdóttir.
Okkar ástkæri,
MAGNÚS ÞÓR GUNNARSSON
byggingartæknifræðingur,
verður jarðsunginn frá Lindakirkju í
Kópavogi miðvikudaginn 9. maí klukkan 13.
Marín Kristjánsdóttir
Karl Víðir, Daði Hrafn og Linda
Jóhanna, Gunnar og fjölskyldur
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI SIGURÐSSON
tónlistarmaður
frá Geysi í Haukadal,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 2. maí.
Útförin fer fram frá Skálholtskirkju föstudaginn 18. maí kl. 15:00.
Guðrún Soffía Jónsdóttir
Sigrún Bjarnadóttir, Karl K. Bjarnason,
Bjarni Eiríkur Bjarnason, Elín Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar,
MAGDALENA THORODDSEN,
Aflagranda 40, Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans 3. maí
síðastliðinn.
Útför hennar verður frá Háteigskirkju mánudaginn 14. maí kl.
13.00.
Fyrir hönd aðstandenda:
Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir Halldóra J. Þorvarðardóttir