Morgunblaðið - 04.06.2018, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. JÚNÍ 2018
✝ BorghildurEmilsdóttir
fæddist 12. júní
1938 í Hamarseli
Geithellnahreppi í
Suður-Múlasýslu.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
vangi í Hafnarfirði
25. maí 2018.
Foreldrar Borg-
hildar voru Emil
Karlsson sjómað-
ur, f. 12.4. 1911, d. 27.3. 1963,
og Guðný Aðalheiður Magn-
úsdóttir húsfreyja, f. 17.7.
1915, d. 13.12. 1994.
Borghildur var elst fjögurra
systkina, þau eru Fjóla Emils-
dóttir, f. 1939, Magnús Em-
ilsson, f. 1942, og Karen Em-
ilsdóttir, f. 1945.
Borghildur giftist Sigurði
Einarssyni 5.12. 1959, þau
skildu, Borghildur og Sig-
urður eignuðust þrjú börn,
býlismaður Hildar er Samúel
Ágúst Samúelsson og eiga
þau eina dóttur, Ölbu Berg-
lindi.
2) Hafdís, sambýlismaður
hennar er Reynir Freysson og
eiga þau tvo syni, Mikael
Aron og Ares Frey. Helga og
Óðinn eiga þrjú börn saman.
3) Sædís Eva, hún á tvær dæt-
ur, Elektru Lind og Aþenu
Lind. 4) Linda, hún á einn
son, Hilmar Erik. 5) Hannes
Marvin. Sigrún, hún á einn
son, Kristófer Karl.
Eftirlifandi eiginmaður
Borghildar er Sigurður Þór-
arinsson.
Borghildur ólst upp á
Djúpavogi en flutti til Reykja-
víkur 1953 og var vinnukona
hjá Marteini Einarssyni og
fjölskyldu í eitt ár. Eftir það
fór hún að vinna hjá Belgja-
gerðinni en lengst af starfaði
hún hjá Samvinnutryggingum
sem varð svo VÍS en hún lauk
störfum þar 2008, en hóf störf
hjá Verði 2008 og vann þar til
2011.
Útför Borghildar fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 4.
júní 2018, klukkan 13.
þau eru Emil,
sölumaður, f.
1959, kvæntur
Guðnýju Lóu
Oddsdóttur, börn
Emils af fyrra
sambandi eru 1)
Árni Elvar, hans
sambýliskona er
Anna Lára Karls-
dóttir og börn
þeirra eru Reginn
Freyr, Hera Björg
og Freyja Líf. 2) Hera Björg,
f. 29.12. 1984, d. 19.12. 1988.
3) Salný Björg, sambýlismaður
hennar er Jóhann Jökull. Börn
Guðnýjar Lóu eru Sylvía Rún
og Aníta Rún, saman eiga Em-
il og Guðný Lóa 4) Aron Hann-
es, f. 17. mars 1997.
Helga, f. 1960, gift Óðni Þór
Hallgrímssyni, börn Helgu af
fyrra sambandi eru 1) Hildur
en hún á eina dóttur af fyrra
sambandi, Söru Lind, sam-
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Sigurður Þórarinsson.
Elsku mamma, nú ertu geng-
in á braut inn í eilífðina, sem er
sorglegt en samt líkn fyrir þig.
Þú varst föst í alzheimersjúk-
dómnum, sem er ekki góður, en
okkur fannst þú þekkja flest
okkar alveg undir það síðasta.
Það er svo margt að minnast
á frá langri ævi, þú varst alltaf
hress og skemmtileg kona,
tókst öllu með léttúð og það
kom fyrir að þú hreinlega piss-
aðir niður í orðsins fyllstu af
hlátrasköllum og þá var hlegið
enn hærra og meira.
Þú gladdist yfir barnabörn-
um þínum og svo langömmu-
börnum sem eru orðin stór og
fallegur hópur.
En lífið getur stundum verið
bæði dramatískt og sorglegt og
þú fékkst alveg þinn skerf af
sorgum og sigrum. Þótt þú
værir gleðigjafi varstu dul með
tilfinningar þínar og varst ekk-
ert að bera byrðar þínar á torg
fyrir aðra þannig að við systk-
inin þurftum stundum að geta í
eyðurnar hvernig þér leið.
En svona er lífið, þú varst al-
gjör nagli, hrikalega dugleg og
rösk með allt sem þú tókst þér
fyrir hendur; ef þú varst búin
að ákveða eitthvað varð því
ekki haggað, dæmið yrði klár-
að.
Þú varst meira með eldri
barnabörnin en þau yngri og
hjálpaðir okkur þegar við vor-
um að basla við að eiga salt í
grautinn og erum við þér æv-
inlega þakklát fyrir.
Þú fluttir inn á Sólvang 9.
janúar á þessu ári og hrakaði
þér mjög hratt. Eiga þessar
yndislegu konur sem þar starfa
miklar þakkir skildar.
Að kvöldi 25. maí síðastliðins
voru tvær stúlkur með þig á
milli sín og ætluðu að labba
nokkur skref áður en þú færir
að hátta. Þegar kallið kom, þá í
orðsins fyllstu, labbaðir þú inn í
eilífðina og efumst við ekki um
að þeir sem farnir eru hafi tekið
á móti þér opnum örmum.
Þetta verður skrítið því við
áttum bara eina mömmu.
Við höldum minningum um
þig á lofti og þar er af nógu að
taka.
Elsku mamma, takk fyrir allt
og allt.
Þín elskandi börn,
Emil, Helga, Sigrún
og fjölskyldur.
Elsku amma mín, mikið
finnst mér skrítið að þú sért
farin, ég hélt einhvern veginn
að það kæmi ekki að þessari
kveðjustund þó svo að ég hafi
vitað betur. Mig langar að
þakka þér fyrir allt sem þú
kenndir mér enda varstu ein sú
duglegasta kona sem ég hef á
ævinni kynnst og svo sterk og
góð fyrirmynd. Fyrir það verð
ég alltaf þakklát og hef tekið
með mér út í lífið.
Ég man ekki eftir að hafa
komið heim til þín og séð eins
og eitt rykkorn, þú varst því-
líkur snyrtipinni og með allt í
röð og reglu alla tíð. Ekki má
gleyma að þú bakaðir heimsins
bestu ömmukökur sem heita í
raun mömmukökur en ég hef
alltaf kallað ömmukökur því
þínar voru það. Ein jólin kom
ég til þín og þú gafst mér
ömmukökur með heim í nesti og
þeim kökum pakkaði ég vel inn
og faldi inni í fataskáp svo ég
fengi að eiga þær ein í friði, svo
góðar voru þær.
Öll jólin sem við vorum sam-
an og fengum aspassúpuna þína
sem enginn gat gert eins og þú,
ferðin til Færeyja sem við höf-
um svo oft hlegið að, gullhring-
urinn sem ég fann úti og búið
var að keyra yfir og þú fékkst
mig til að láta þig hafa hann og
gerðir úr honum svo fallegan
hring, afmælissímtölin frá þér
og bara endalaust af yndisleg-
um minningum, elsku amma
mín, sem ylja mér um ókomna
tíð og kalla fram bros.
Mikið sem ég er þakklát fyrir
að hafa hitt þig þegar ég kom
til landsins í apríl og á sú minn-
ing eftir að ylja mér lengi.
Ég veit að þú ert komin á
betri stað og bíður okkar hinna
þangað til næst þegar við hitt-
umst og fáum okkur kaffi, smá-
kökur og hlæjum saman. Bless
elsku amma.
Æ, amma, hvar ertu? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út á
haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Hildur.
Elsku amma mín, mikið á ég
eftir að sakna þín, ég trúi varla
að þú sért farin. Þú varst alltaf
svo hlý og góð og alltaf til stað-
ar fyrir mig. Þú hringdir svo oft
í mig bara til að spjalla um dag-
inn og veginn og það þótti mér
alltaf vænt um. Þegar ég kom
til þín fékk ég alltaf rúgbrauð
og síld því það fannst okkur svo
gott. Það var alltaf nóg til í ís-
skápnum hjá þér.
Þegar ég kom og gisti bröll-
uðum við ýmislegt saman. Það
var alltaf stutt í hláturinn hjá
þér og við áttum skemmtilega
tíma saman sem ég mun aldrei
gleyma, minning þín lifir í
hjarta mér og ég mun aldrei
gleyma þér. Hvíldu í friði, elsku
amma.
Kristófer Karl.
Elskuleg systir mín hún
Borghildur eða Bodda eins og
hún var alltaf kölluð af fjöl-
skyldu og vinum lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 25. maí sl. en hún
greindist með alzheimer fyrir
nokkrum árum. Bodda fæddist í
Hamarsseli í Hamarsfirði á
heimili afa okkar og ömmu og
bjó þar fyrsta árið en flutti svo
með foreldrum sínum á Djúpa-
vog og bjuggu þau fyrsta árið í
Framtíð sem nú er Hótel Fram-
tíð á Djúpavogi, þar fæddist
Fjóla systir okkar, síðan flutti
fjölskyldan í Rjóður á Djúpa-
vogi og þar fæddumst við
Magnús. Hún ólst upp við gott
atlæti á Djúpavogi, var í sveit á
sumrin í Hamarsseli og seinna
var hún einnig hjá ömmu okkar
á Hofi í Álftafirði. Boddu þótti
afskaplega vænt um alla þessa
staði og talaði oft um það.
Þegar Bodda var 15 ára fór hún
til Reykjavíkur og var fyrsta
árið í vist hjá Marteini Ein-
arssyni kaupmanni á Laugavegi
31, hún vann svo í Belgjagerð-
inni, en lengst af vann hún hjá
Samvinnutryggingum sem
seinna varð svo VÍS. Þegar hún
hætti þar vegna aldurs var
henni boðin vinna hjá Verði
tryggingafélagi og var hún þar í
nokkur ár. Bodda vann líka í
Blómavali í Sigtúni og Blóma-
höllinni í Kópavogi, enda vann
hún aukavinnu í mörg ár, alls
staðar sem hún vann var hún
vel liðin enda harðdugleg og
heiðarleg. Bodda var mikil
hannyrðakona, saumaði út,
prjónaði og saumaði á börnin
sín, einnig málaði hún marga
fallega hluti á postulín, hún var
með eindæmum vandvirk við
allt sem hún gerði. Það var gott
að leita til hennar og kom mað-
ur ekki að tómum kofunum hjá
henni. Bodda systir var ná-
granni minn til margra ára en
við bjuggum í Seljahverfi í
Breiðholti, og var hún daglegur
gestur hjá mér, það var alltaf
gaman að fá hana í heimsókn
enda hafði hún góða nærveru.
Eitt sinn kom Bodda með okkur
hjónum austur í Álftafjörð að
sækja yngri son okkar í sveitina
og ekki vildi betur til en svo að
gat kom á bensíntankinn og
máttum við eyða heilli nótt í
Borghildur
Emilsdóttir
✝ Helga fæddist áAkureyri 15.
ágúst 1940. Hún
lést á Dvalar-
heimilinu Kirkju-
hvoli, Hvolsvelli, 5.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorsteinn
Magnússon frá Gil-
haga í Lýtings-
staðahreppi, hann
var í Gilhaga,
fremribyggð, 1901, síðar verka-
maður í Reykjavík 1945, f. 18.
júní 1885, d. 13. febrúar 1961, og
Anna Jósefsdóttir frá Áshildar-
holti í Staðarhreppi, f. 16. apríl
1897, d. 30. apríl 1985. Húsfreyja
á Sauðárkróki 1930. Heimili:
Steinsstaðir í Lýtingsstaða-
hreppi, húsfreyja í Reykjavík
1945. Síðast búsett í Reykjavík.
Bróðir Helgu var Indriði Guð-
mundur Þorsteinsson, fæddur í
Gilhaga, Lýtingsstaðahreppi,
skagfirskur rithöfundur og síðar
ritstjóri. Síðast búsettur í Hvera-
gerði, f. 18. apríl 1926, d. 3. sept-
ember 2000.
Annar hálfbróðir Helgu og
sammæðra var Arnaldur Valfoss
freyju frá Grjóteyri í Andakíl.
Helga og Hjörtur bjuggu að
Varmalandi í Borgarfirði og síð-
ar í Hveragerði en þaðan lá leið
þeirra svo að Flúðum í Hruna-
mannahrepp. Þau skildu síðan.
Saman áttu þau þrjú börn og
þau eru: 1) Jón Þorsteinn
Hjartarson, f. 19. maí 1962 á
Akranesi, búsettur í Kópavogi
og giftur Sigrúnu Láru Hauks-
dóttur og eiga þau einn son. 2)
Óskar Aðalsteinn Hjartarson, f.
27. maí 1963 á Akranesi, búsett-
ur á Hallormsstað, í sambúð með
Hrefnu Egilsdóttur. Óskar á
eina dóttur. 3) Sigríður Anna
Hjartardóttir, f. 26. júlí 1964 á
Akranesi. Á þrjár dætur með
fyrrverandi sambýlingi sínum,
Sigurbirni Gestssyni, en fyrir
átti hún eina dóttur og á hún eitt
barnabarn. Býr í Reykjavík.
Helga átti síðan barn með
Bjarna Eiríki Sigurðssyni. 4)
Arna Þöll Bjarnadóttir, f. 16 apr-
íl 1966 í Reykjavík. Gift Baldri
Þór Sigurðssyni og eiga þau þrjá
stráka. Þau eru búsett á Hvols-
velli.
Eftir að Helga giftist fór hún
ung að kenna og hefur kennt
víða um land alla tíð síðan og má
segja að það hafi átt hug hennar
allan.
Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu. Er
hún nú jarðsett við hlið föður
síns og bróður í Goðdalakirkju.
Jónsson, fæddur á
Ytra-Vatni í Lýt-
ingsstaðahreppi í
Skagafirði 19. sept-
ember 1919, d. 10.
mars 1948. Var á
Sauðárkróki 1930.
Heimili: Steins-
staðir, Lýtingst.hr.,
Skagafirði. Blaða-
maður í Reykjavík.
Hinn hálfbróðir-
inn var Þorbergur
Þorsteinsson og samfeðra, f. 2
október 1908, d. 20 maí 1989,
vinnumaður á Mælifelli, Mæli-
fellssókn, Skagafirði. Bóndi á
Sauðá, Borgarhreppi, síðar
verkamaður. Síðast búsettur á
Sauðárkróki.
Helga stundaði nám í Laug-
arnesskóla sem barn og ungling-
ur og síðar lá leið hennar í
Kvennaskólann.
Helga giftist Hirti Jónssyni,
kennara og skólastjóra frá
Akranesi, f. 4 desember 1931,
sonur hjónanna Jóns Magnúsar
Kristjánssonar, bíóstjóra í Bíó-
höllinni á Akranesi, frá Skerð-
ingsstöðum í Reykhólasveit, og
Sigríðar Hjartardóttur, hús-
Daginn áður en þú kvaddir
þennan heim hafði ég gripið tíma-
ritið Womankind úti í bókabúð
hér í Englandi til að lesa. Blaðið
virtist vera tileinkað kvenrétt-
indabaráttunni á Íslandi. Þarna
var grein um það þegar íslenskar
konur gengu út af vinnustað sin-
um í þúsundatali 1975 til að sýna
fram á hve stórt og mikilvægt
framlag þeirra til þjóðfélagsins
væri. Þarna var líka viðtal við
Vigdísi Finnbogadóttur. Ein af
fyrstu minningunum sem ég á um
þig er þegar þú tókst mig með á
stuðningsfund Vigdísar fyrir for-
setakosningarnar 1980 en þú
varst áköf stuðningsmanneskja
hennar. Þessar frásagnir af ykk-
ur kvenréttindakonum 7. áratug-
arins og síðar hafa orðið til þess
að víða um heim trúir fólk því að í
dag sitji konur alfarið við völd á
Íslandi.
Ég veit ekki hvar þú varst
þennan októberdag 1975 en með
afstöðu og framgöngu þinni
sýndir þú okkur hinum fordæmi
um að við konur allar getum hvað
sem við ætlum okkur. Á þessum
tíma varst þú skólastjóri í Flúða-
skóla, einstæð móðir með fjögur
ung börn. Þú tókst þig svo upp og
fluttir alla fjölskylduna í annan
landshluta til að taka við nýju
skólastjórastarfi. Það var þá sem
við kynntumst er þú og faðir
minn urðuð „kærustupar“.
Þú varst listræn og hafðir
ánægju af að hanna, skipuleggja
og framkvæma. Þessi ár sem þú
varst á Hjaltastöðum var mörgu
komið í verk. Nýbyggingin á efri
hæðinni var kláruð og lóðinni í
kringum húsið var umbylt og fal-
legur skrúðgarður tók á sig
mynd. Þú vannst fulla vinnu,
söngst með Rökkurkórnum, ferð-
aðist með karlakórnum Heimi til
útlanda og tókst virkan þátt í
öðru menningarlífi samfélagsins.
Ég held að krökkunum þínum
hafi oft fundist að það hálfa hefði
verið meira en nóg.
Í kringum þig var líflegt og
skemmtilegt og þú sagðir óhikað
þína skoðun á málefnum og
komst af stað umræðum. Þú
varst hagmælt og hafðir
skemmtilegan frásagnarstíl og
ég man vel litríkar lýsingar af at-
burðum og samferðafólki þínu,
stundum með dálítið dramatísku
ívafi. Þú kynntir mig fyrir nýjum
hugmyndum og bókmenntum og
hvattir mig eins og svo marga
aðra til að halda áfram í námi. Við
vorum á sömu bylgjulengd. Það
getur vel verið að í minningunni
sjái ég þennan tíma í rósrauðum
dramatískum blæ, auðvitað var
lífið ekki bara dans á rósum með
þrjár kynslóðir í húsinu og stund-
um átta unglinga undir sama
þaki.
Við systkinin kynntumst þér
stuttu eftir að við misstum móður
okkar og þú varðst okkur traust-
ur bakhjarl næstu árin. Fyrir það
og kynni okkar síðan verðum við
ávallt þakklát. Við þökkum þér
líka fyrir fallegu minningarorðin
sem þú skrifaðir um Gest.
Elsku Adda, Óskar, Anna
Sigga og Nonni og fjölskyldur,
við systkinin vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Kær kveðja frá
Sigurði, Siggu Steinu, Heiðu og
Hafdísi.
Guð geymi þig, elsku Helga.
Sigríður Steinunn
Þórólfsdóttir.
Helga Sigurbjörg
Þorsteinsdóttir
Elsku pabbi, það
er þyngra en tárum
taki að skrifa þessi
orð, það eru margar
hugsanir sem hafa
komið upp í huganum síðustu
daga og nætur.
Góðar minningar um góðan vin
ekki síður en pabba, þær eru ófáar
ferðirnar sem við fórum bílasölu-
rúnt og spjölluðum um heima og
geima eða þegar þú stoppaðir hjá
mér í lóninu.
Þú varst alltaf stórtækur og
hugulsamur, sem dæmi um ára-
mótin þegar við borðuðum öll
saman og þú tókst það að sjálf-
sögðu ekki í mál að koma tóm-
hentur þannig að ég endaði með
að segja að þú gætir komið með
smá gos, og þegar þú mættir þá að
sjálfsögðu komstu með alltof mik-
ið, eða 70 lítra af gosi. Eða þegar
þú komst færandi hendi til okkar
og án tilefnis gafst Jónu blóm,
þannig er þér best lýst, vildir gera
J. Friðrik
Jóhannsson
✝ Friðrik fæddist11. desember
1952. Hann lést 21.
maí 2018.
Útför Friðriks
fór fram 1. júní
2018.
allt fyrir alla, hjarta-
hlýr með stórt faðm-
lag. Síðast en ekki
síst varstu góður afi
og sýndir Fannari og
Helenu einlægan
áhuga og gafst þér
alltaf tíma fyrir þau.
Það verður skrítið
að keyra Reykjanes-
brautina úr vinnunni
þar sem við hringd-
umst iðulega á, á
leiðinni heim. Og að eiga ekki
lengur von á að mæta þér á Benz-
anum. Að borða ekki lengur sam-
an hvort sem það var á Burgern-
um eða að fá þig heim í mat þar
sem þú endaðir oftast hrjótandi á
sófanum. Þær eru óteljandi minn-
ingarnar sem ég mun hafa í hjarta
mér og þær munu fleyta mér í
gegnum lífið.
Þér ég þakka
vináttu og góðar stundir.
Hlýja hönd og handleiðslu,
okkar stundir saman.
Bjartar minningar lifa
ævina á enda.
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn.
Þinn sonur,
Ingi.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr.
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar