Morgunblaðið - 04.06.2018, Qupperneq 19

miðjum Hvalsnesskriðum frá
miðnætti til klukkan átta um
morguninn næsta dag. þetta
var á hringveginum í ágúst en
enginn bíll átti þar leið um, og
engir GSM-símar, veðrið var
dásamlegt og við skemmtum
okkur samt vel og hlógum mik-
ið. Önnur saga af okkur Boddu
er þegar við fórum með lítilli
flugvél á Höfn til að halda upp
á 400 ára afmæli verslunar á
Djúpavogi. Þegar á flugvöllinn
kom sáum við hvað vélin var lít-
il og urðum hálfskelkaðar en
létum okkur hafa það enda er-
indið brýnt, allt gekk vel og við
skemmtum okkur konunglega
alla helgina á þessum undur-
fagra stað. Það var mjög sárt
fyrir okkur systkinin þegar hún
greindist með þennan sjúkdóm
og seinna fundum við mikla
breytingu á persónuleika henn-
ar. Við systkinin vorum á leið-
inni heim frá Höfn þegar við
fréttum af andláti hennar, við
kvöddum hana svo næsta morg-
un á Sólvangi, ásamt börnunum
hennar, það var dýrmæt stund.
Elsku Bodda systir, ég veit að
allt fólkið okkar í Sumarlandinu
hefur tekið vel á móti þér. Inni-
legar samúðarkveðjur til allra
sem þótti vænt um hana. Takk
fyrir samveruna, sjáumst síðar
elsku Bodda mín.
Þín systir
Karen.
Nokkur minningarorð um
góðan vinnufélaga. Hún Borg-
hildur okkar er látin eftir veik-
indi síðustu ár, sem því miður
ágerðust undir það síðasta. Ég
dáðist að henni þegar hún var
ein með börnin sín og var oftast
í tveimur störfum, því allt
þurfti að standa eins og stafur á
bók. Henni þótti ekki gott að
skulda, það þekktum við sem
vorum henni samtíða. Borghild-
ur hafði góða nærveru og var
vel liðin, það fann ég þegar fé-
lagar okkar hjá VÍS spurðu um
hvernig henni liði. Helga mín,
ég þakka þér fyrir að vera í
sambandi við mig og fékk ég
alltaf fréttir af mömmu þinni.
Mínar hugheilar samúðar-
kveðjur til ykkar allra, því að
farin er góð kona og móðir.
Sveinsína Ásdís
(Sína).
Fyrripart árs 1959 byrjaði
stór hópur ungra stúlkna á dag-
námskeiði, sem kallað var, í
Húsmæðraskóla Reykjavíkur.
Margt dreif á dagana þennan
vetur, til dæmis var rúmlega
helmingur hópsins trúlofaður
þegar leið að vori.
Þannig tókst til að sex okkar
ákváðu að stofna saumaklúbb.
Borghildur Emilsdóttir var ein
í þessum hópi. Glæsileg stúlka,
alltaf glöð og hláturmild, ein-
staklega myndarleg í verkum
sínum, hvort sem var í mat-
argerð eða handavinnu, og
heimilið bar fagurt vitni um
smekkvísi og alúð.
Við höfum átt afar trygga og
góða vináttu og gert ýmislegt
okkur til skemmtunar þessi tæp
60 ár sem við höfum þekkst.
Lengi vel buðum við mönn-
unum okkar út að borða á vorin
og þá voru síðir kjólar málið og
Lídó var aðalstaðurinn.
Árið 2007 fór saumaklúbbur-
inn til Flórída í yndislega ferð,
sem var fróðleg og skemmtileg
og gleymist seint.
Seinustu árin voru Borghildi
erfið vegna heilsubrests. Undir
það síðasta var hún á Sólvangi
og naut þar góðrar aðhlynning-
ar.
Við kveðjum kæra vinkonu
með söknuði.
Nú máttu hægt um heiminn líða,
svo hverju brjósti verði rótt,
og svæfa allt við barminn blíða,
þú bjarta heiða júlínótt.
Hver vinur annan örmum vefur
og unga blómið krónu fær.
Þá dansar allt, sem hjarta hefur,
er hörpu sína vorið slær.
(Þorsteinn Erlingsson)
Friður sé með þér.
Erla, Sigríður,
Elín, Ester og
Þuríður.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. JÚNÍ 2018
Í dag kveðjum við Pétur Lúð-
vík Marteinsson frænda minn
hinstu kveðju. Lúlli, eins og við
kölluðum hann, og móðir mín
heitin voru þremenningar. Í
minni stóru móðurfjölskyldu
héldust fjölskylduböndin við
Lúlla, föður hans og langömmu
mína alla tíð sterk. Þeir feðgar
heimsóttu okkur oft á æskuheim-
ilið í Blesugróf og við þá á Lind-
argötuna. Lengi vel var tilefni
heimsókna okkar til þeirra bað-
ferðir okkar barnanna þar sem
nokkuð skorti á heita vatnið í út-
hverfinu. Ég minnist þess hve
skemmtilegt var að fá þá feðga í
heimsókn, báða jafn káta og mál-
glaða, færandi góðgæti og fréttir.
Eftir að Matti féll frá hélt Lúlli
þeim heimsóknum áfram ásamt
Áslaugu sinni og hélt ætíð góðu
sambandi við foreldra mína með-
an þau lifðu.
Hann var af verkafólki kominn
og gleymdi því ekki. Hann lærði
til flugmanns og lagði mikið á sig
til að láta þann draum rætast.
Vann oft á eyrinni hjá Eimskip
Pétur Lúðvík
Marteinsson
✝ Pétur LúðvíkMarteinsson
fæddist 24. nóvem-
ber 1932 í Vest-
mannaeyjum.
Hann lést á Vífils-
stöðum 19. maí
2018.
Útför Péturs fer
fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í
dag, 4. júní 2018,
klukkan 13.
með föður sínum
milli verkefna í
fluginu, en það
gekk skrykkjótt á
þessum árum.
Hann sagði mér
einhvern tíma að
hann hefði getað
veggfóðrað her-
bergi með öllum
uppsagnarbréfun-
um sem hann fékk.
En þar lá ævistarf-
ið þó að víða hafi hann komið við.
Ekki breyttist þó starfsheitið í
símaskránni sem var loftsigl-
ingafræðingur, sem var mjög
lýsandi fyrir karakter hans.
Lúlli var hávaxinn, breiðleitur
en samsvaraði sér vel, hógvær,
hjálpsamur, seinþreyttur til
vandræða, barngóður og ekki
var hann alveg laus við þrjósku,
eins og hann átti ættir til. Ekki
man ég eftir honum öðruvísi en
burstaklipptum og grásprengd-
um. Jafnan glaður í bragði, langt
að kominn, flugmaðurinn í fjöl-
skyldunni. Við börnin nutum
þess að eiga frænda sem var
sigldur og hafði frá mörgu að
segja af ókunnum löndum og
fólki. Ekki skemmdi það fyrir
þegar hann kom færandi hendi
rétt fyrir áramótabrennuna.
Mér og mínum reyndist hann
ætíð vel og er mikil eftirsjá að
honum gengnum. Samúðar-
kveðjur sendi ég kærri Áslaugu,
Margréti, Marteini og sonarson-
um um leið og ég þakka fyrir
samferðina.
Karl Alvarsson.
Elskulegur sonur okkar, bróðir, barnabarn,
langömmubarn, frændi, mágur og vinur,
EINAR DARRI ÓSKARSSON,
Hagamel 1,
Hvalfjarðarsveit,
lést á heimili sínu föstudaginn 25. maí.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju,
þriðjudaginn 5. júní klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast Einars
Darra er bent á Styrktarsjóð Einars Darra fyrir ungmenni í
fíkniefnavanda, reiknnr. 0354-262322, kt. 160370-5999.
Óskar Vídalín Kristjánsson Bára Tómasdóttir
Andrea Ýr Arnarsdóttir
Aníta Rún Óskarsdóttir
Árni Kristján Rögnvaldsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIBJÖRG ÞORLEIFSDÓTTIR,
Boðahlein 20, Garðabæ,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði
mánudaginn 28. maí.
Útför hennar verður gerð frá Garðakirkju þriðjudaginn 5. júní
klukkan 13.
Hjálmfríður Ragnheiður Sveinsdóttir
Þorgeir Magnússon Erla Guðjónsdóttir
Þorleifur Friðrik Magnússon Anna Björg Aradóttir
Viðar Magnússon Sigríður Elín Thorlacius
Snorri Magnússon Elín Steiney Kristmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA SIGURÐARDÓTTIR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 29. maí á
hjúkrunarheimilinu Sólvangi.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði miðvikudaginn 6. júní
klukkan 13.
Helga, Fjóla, Hulda, Svala, Lilja, Árdís og Sædís
Markúsdætur,
tengdasynir, ömmubörn og langömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
SIGURLÍNA ÞORSTEINSDÓTTIR
kennari, Glæsibæ 7, 110 Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 31. maí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 11. júní klukkan
13.
Gunnlaugur Hjaltalín Jónsson
Björn Axelsson Birna Bessadóttir
Jón Hjaltalín Gunnlaugsson Helga Guðjónsdóttir
Þór Gunnlaugsson Íris Ólafsdóttir
barnabörn og systkini
Okkar ástkæra
SÓLVEIG ÓLAFSDÓTTIR
lögfræðingur,
Bræðraborgarstíg 15, Reykjavík,
lést föstudaginn 1. júní í faðmi
fjölskyldunnar á kvennadeild Landspítalans.
Útförin verður auglýst síðar.
Jónatan Þórmundsson,
fjölskylda og vinir
✝ Þóra Þorbergs-dóttir fæddist í
Bakkakoti í Meðal-
landi 6. júlí 1927.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Hjalla-
túni í Vík í Mýrdal
28. maí 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðlaug
Marta Gísladóttir,
f. 1903, d. 1989, og
Þorbergur Bjarna-
son, f. 1902, d. 1994. Þegar Þóra
var á fyrsta ári flutti fjölskyldan
að Hraunbæ í Álftaveri og þar
ólst hún upp. Hún eignaðist 13
systkini sem eru Bjarni, f. 1928,
d. 2016, Gísli Guðni, f. 1929, d.
2010, Vilhjálmur Þór, f. 1931, d.
1992, Guðrún Erla, f. 1933,
Fjóla, f. 1934, Einar, f. 1934,
Guðlaug, f. 1935, Jón Þór, f.
8.10. 1906, d. 1990. Börn þeirra
eru Sigurður Karl, f. 16.2. 1952.
Kona hans er Áslaug Einars-
dóttir, f. 1958. Þau eiga þrjú
börn og sjö barnabörn. Vilborg,
f. 1.11. 1954. Maður hennar er
Kristján Benediktsson, f. 1949.
Þau eiga þrjú börn, sjö barna-
börn og tvö barnabarnabörn.
Anna Matthildur, f. 19.2. 1959.
Maður hennar er Einar Hjörleif-
ur Ólafsson, f. 1955, þau eiga tvö
börn og tvö barnabörn. Jón, f.
19.2. 1959, kona hans er Sigrún
Guðmundsdóttir, f. 1965, þau
eiga tvö börn.
Þóra og Hjálmar bjuggu í
Bólstað til 1977 en þá fluttu þau
til Víkur í Mýrdal. Þóra fór fljót-
lega að vinna á Prjónastofunni
Kötlu ásamt því að sinna heimili
og prjóna lopapeysur. Árið 2003
flutti Þóra í íbúð á Dvalarheim-
ilinu Hjallatúni í Vík og bjó þar
fram í febrúar 2017 að hún flutti
á hjúkrunardeild heimilisins þar
sem hún lést.
Útför Þóru fer fram frá Vík-
urkirkju í dag, 4. júní 2018,
klukkan 14.
1937, Anna Sigríð-
ur, f. 1938, d. 2013,
stúlka, f. 1940, d.
1940, Guðrún, f.
1941, d. 1997,
Kjartan, f. 1944, og
Sigurveig Jóna, f.
1945.
Börn Þóru með
Reyni Emil Sig-
tryggssyni, f. 1923,
d. 1953, eru Þor-
bergur Þorsteinn
Reynisson, f. 20.3. 1949, kona
hans er Gunnhildur Haralds-
dóttir, f. 1952. Þau eiga tvö
börn og þrjú barnabörn. Guð-
laugur Gísli Reynisson, f. 8.6.
1950, d. 1982, hann átti einn
son.
Árið 1951 kom Þóra að Ból-
stað í Mýrdal og hóf búskap
með Hjálmari Böðvarssyni, f.
Komið er að kveðjustund,
amma Þóra hefur kvatt okkur!
Eftir situr mikill söknuður,
minningar margar og góðar en
ekki síst þakklæti, þakklæti fyr-
ir að hafa fengið að eiga stað í
hjarta ömmu Þóru, kynnast
hennar ótrúlegu gleði og æðru-
leysi gagnvart lífinu.
Þegar ég var lítil stelpa var
einn af mínum uppáhaldsstöðum
í veröldinni Hlíðarendi, heimili
ömmu og afa. Á Hlíðarenda var
manni alltaf tekið með bros á
vör, á Hlíðarenda mátti leika sér
alls staðar, það voru engir spari-
staðir hjá henni ömmu, á Hlíð-
arenda var alltaf til gott að
borða og á Hlíðarenda var alltaf
til nammi í skálinni.
Við amma þurftum ekki að
hafa mörg orð um hlutina, ein-
hvern veginn skildum við alltaf
hvor aðra.
Amma var ein af þeim sem
var notalegt að sitja með í þögn-
inni, svo yndislega nærveru
hafði hún. Mér eru minnisstæð-
ar stundirnar þar sem við sátum
saman, amma prjónaði eða lagði
kapal og ég litaði í litabók. Ef ég
litaði heila síðu án þess að lita
neitt út fyrir þá laumaði amma
að mér einum Bismark-mola áð-
ur en við fengum okkur kaffi-
tíma.
Amma Þóra var hæfileikarík
á mörgum sviðum, hún var
þekkt fyrir lopapeysurnar sínar
og kleinubaksturinn. Ég þreytt-
ist aldrei á því að státa mig af
því að amma mín gæti prjónað
eina lopapeysu á dag. Oft bakaði
hún nokkur hundruð kleinur og
bætti svo við nokkrum flatkök-
um í bílskúrnum með Pálínu vin-
konu sinni.
Mikla virðingu bar ég fyrir
ömmu minni og hún var mér
mikil fyrirmynd.
Amma lét aldrei eftir sér að
segja styggðaryrði um nokkurn
mann, hún kvartaði ekki yfir
nokkrum hlut og ég minnist
þess aldrei að hún hafi skammað
okkur krakkaskarann á Hlíðar-
enda. Hún var alltaf hlæjandi,
þakklát og jákvæð. Þetta lífs-
viðmót hennar ömmu minnar
var ótrúlegt og gerði hana svo
einstaka.
Að ferðast var eitt af því
skemmtilegasta sem amma
gerði, við amma fórum saman í
margar hestaferðir þar sem hún
sá um að nesta mig og Bjarna
frænda, nestið hennar ömmu sló
öllu öðru við.
Einnig vorum við Guðjón svo
heppin að fá að fara með ömmu
og foreldrum mínum hringferð
um landið, þessi ferð kemur oft
til tals á mínu heimili, það var
einstakt að ferðast með ömmu.
Amma veikist þegar ég gekk
með Brynju Björk, yngsta barn-
ið mitt, þær stundir sem ég sat
hjá ömmu á rúmstokknum,
nuddaði á henni fæturna og náði
að segja henni hversu mikils
virði hún væri mér voru ómet-
anlegar.
Amma var staðráðin í að
kynnast litlu stúlkunni sem ég
bar undir belti og áður en amma
kvaddi fengu þær tæpa 16 mán-
uði til að kynnast og dugði það
þeim vel til að verða miklar vin-
konur.
Börnin mín minnast ömmu
með einni setningu: Langamma
var alltaf hlæjandi, líka þegar
hún var lasin.
Þegar Guðjón heimsótti
ömmu gekk amma úr skugga
um að hann ætti nóg af ullar-
sokkum, því amma stóð fastar á
því en fótunum að ef honum yrði
ekki kalt á fótunum á jökli, þá
yrði honum ekki kalt.
Frá því að við Guðjón fórum
að vera saman hefur hann alltaf
haft ullarsokka frá ömmu Þóru í
bakpokanum sínum. Amma og
Guðjón voru líka hjartanlega
sammála um ágæti koníaks og
uppskar sú umræða oft mikil
hlátrasköll.
Takk fyrir allt amma mín, ég
kveð þig með trega en trúi því
að dag einn hittumst við í sum-
arlandinu.
Þín ömmustelpa,
Sæunn Elsa
Elsku amma. Þegar ég sest
niður og skrifa til þín þessi
kveðjuorð er mér efst í huga
þakklæti og góðar minningar.
Þakklæti fyrir að fá að hafa
þig hjá mér í 45 ár. Þakklæti
fyrir allt sem þú kenndir mér og
gafst mér. Það voru ekki allt
veraldlegar gjafir, heldur ekki
síst tími, gleði og umhyggja.
Minningarnar eru margar.
Ég man ekki mikið frá tímanum
í Bólstað, en þó man ég eftir
drullubúinu sem ég átti fyrir ut-
an eldhúsgluggann og vissi allt-
af af þér hinum megin við glerið.
Ég man líka þegar við fórum frá
Vík að Hraunbæ og ég fékk að
sofa í skápnum inni hjá lang-
ömmu og langafa og þú svafst
undir boðstofuborðinu. Minning-
arnar frá Hlíðarenda eru fleiri.
Þar voru steiktar kleinur og
maður mátti borða eins mikið og
maður gat í sig troðið. Þar lærði
ég að verka fýl og borða. Þar
lærði ég að prjóna og þar mátti
næstum allt.
Elsku amma. Það var dýr-
mætt að hafa þig hjá mér á
mikilvægustu augnablikum í lífi
mínu, þegar ég skírði dætur
mínar og fermdi og gifti mig.
Takk fyrir að kenna mér
æðruleysi. Takk fyrir að kenna
mér að sjá ljósu punktana á til-
verunni. Takk fyrir allt.
Þín
Kristín Jóna.
Þóra
Þorbergsdóttir