Morgunblaðið - 04.07.2018, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. JÚLÍ 2018
✝ Þórhildur Þor-steinsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. desember 1941.
Hún lést á heimili
sínu í Fuengirola á
Spáni 12. maí
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Þorsteinn
V. Jónsson, bókari
í Reykjavík, f. 12.
febrúar 1910, í
Skrapatungu, Austur-
Húnavatnssýslu, d. 6. október
1970, og kona hans Kristín
Pálsdóttir, bankaritari í
Reykjavík, f. 8. september 1911
í Reykjavík, d. 13. nóvember
1991. Kristín var næstyngst
fjögurra barna þeirra hjóna.
Systkini Þórhildar voru: 1)
vík til 1963, lengst af hjá Flug-
félagi Íslands, var síðan flug-
freyja hjá FÍ allt til hausts 1967
að hún fluttist til Spánar þar
sem hún stundaði nám við há-
skóla í Barselóna auk þess að
vinna þar við verslunarstörf og
kennslu. Þar hóf Þórhildur að
vinna við móttöku og leiðsögn
íslenskra ferðamanna á vegum
ferðaskrifstofunnar Útsýnar.
Árið 1975 giftist Þórhildur
Juan Carlos Roldán Puente, f.
14. ágúst 1945, og bjuggu þau
fyrstu árin í Barselóna, þar
sem Juan Carlos vann við sér-
grein sína, iðnaðarverkfræði,
en Þórhildur ferðaþjónustu. Á
níunda áratugnum fluttu þau til
Fuengirola en þar hélt Þórhild-
ur áfram störfum við móttöku
íslenskra ferðamanna og að
auki var hún varakonsúll Ís-
lands í Malaga-héraðinu þar til
fyrir nokkrum árum.
Þórhildur verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju í dag, 4. júlí
2018, og hefst athöfnin klukkan
15.
Kristín, f. 1938, d.
2017, gift Krist-
manni Eiðssyni,
þeirra synir Gauti,
f. 1960, Þorsteinn,
f. 1963, Kristmann
Egill, f. 1965, og
Eiður Páll Sveinn,
f. 1968. 2) Jón
Ragnar, f. 1940, d.
1968, giftur Mar-
gréti Leifsdóttur,
þeirra börn Leifur
Ragnar, f. 1967, Kristín, f.
1969, og Jón Ragnar, f. 1969. 3)
Þorsteinn, f. 1951.
Þórhildur ólst upp á heimili
foreldra sinna í Reykjavík og
lauk gagnfræðaprófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík
vorið 1958. Hún starfaði eftir
það við skrifstofustörf í Reykja-
Dúdda frænka var mikill
gleðigjafi á leið sinni um lífið.
Orðheppinn húmoristi með ein-
dæmum og naut sín best í sel-
skap með öðru glöðu fólki. Ég
man fyrst eftir henni sem flug-
freyju um borð í þristi á leið til
Egilsstaða þegar ég var á barns-
aldri. Hún var spennandi frænka
og síðar lagði hún land undir fót
og ílentist á Spáni og vann lengst
af sem fararstjóri fyrir Íslend-
inga. Hún hafði nóg að gera enda
margir spaugilegir karakterar
sem þangað komu og stundum
þurfti að passa upp á þá eins og
gengur. Þannig var til dæmis
með hinn fræga Tanna harðjaxl,
sem hún nefndi svo, af því hann
var víst bara með eina tönn.
Hann glataði öllu sínu fé
snemma í fyrstu ferðinni svo hún
fékk hann til að afhenda sér aur-
ana þegar hann kom næst og
skammtaði honum vasapeninga
fyrir daginn. Þannig gekk allt vel
hjá honum og hann gat keypt
minjagrip handa mömmu áður
en hann fór heim. Þannig var
Dúdda, praktísk í störfum þótt
henni þætti líka gaman að gleðj-
ast með sínum.
Brúðkaupið hennar var það
fyrsta sem ég fór í. Þar giftist
hún Kristskirkju ljúflingnum
honum Juan Carlosi sem við
kölluðum Kalla eða Charlie
svona eftir hentugleikum. Hann
var góður maður og fylgdi henni
ævi sína á enda, en hann dó í
febrúar sl. Dúdda kom reglulega
heim til Íslands og fjölskyldan
heimsótti hana oft, einkum
amma, Steini bróðir og foreldrar
mínir, en hún var alltaf skemmti-
leg heim að sækja þótt hún væri
auðvitað í fullri vinnu við að
sinna misvel upplögðum löndum
á Spánarströnd.
Síðar varð hún vararæðismað-
ur Íslands í Fuengirola, þar sem
hún bjó, og tók það starf mjög al-
varlega og vafalaust hefur
reynsla hennar af að liðsinna Ís-
lendingum sem fararstjóri hjálp-
að henni mikið að greiða úr
flækjum fyrir landa sína. Síðasta
árið var hún orðin lasin og þegar
við bræður heimsóttum hana
fyrr á þessu ári var hún orðin
rúmföst, en þrátt fyrir að elliglöp
væru farin að hrjá hana glitti
alltaf í húmorinn og sögukonuna,
sem alltaf sagði þannig frá að
maður fór strax að hlæja með
brosinu sem boðaði fyndna vend-
ingu eða orðatiltæki. Nú er hún
fallin frá þessi elska og við eigum
öll eftir að sakna hennar mikið,
blessuð sé minning hennar.
Gauti Kristmannsson.
Hoggið er skarð í stoðir stór-
fjölskyldunnar við fráfall Þór-
hildar (Dúddu) og eiginmanns
hennar Juans Carlosar en hann
lést 4. febrúar en hún 12. maí.
Skammt stórra högga á milli en
minningin um þessi heiðurshjón
lifir.
Dúdda frænka var stór-
skemmtileg manneskja með ein-
stakt skopskyn og sagnaandi
mikill. Þegar slíkir mannkostir
koma saman verður úr skemmti-
leg blanda hláturs og sögu sem
unun er að njóta. Þau hjónin
bjuggu alla tíð á Spáni, fyrst um
sinn í Barselóna en lengst af í
Fuengirola á Suður-Spáni. Ferð-
irnar og heimsóknir til þeirra
voru ærið margar og hver ann-
arri ánægjulegri. Ég minnist
ferðar til Marokkó forðum daga
en Dúdda var þar fararstjóri
með hóp Íslendinga. Hún var
framúrskarandi leiðsögumaður,
bæði vel máli farin og víðtæk
þekking hennar bar henni gott
vitni. Ég var rífandi stoltur af
frænku minni og naut þess að
hlusta á hana í þessu hlutverki
sem öðrum.
Öll þessi Spánarferðalög til
Dúddu og Carlosar gerðu mann
fljótt að aðdáanda þessa merki-
lega lands og menningar Spán-
verja. Þrátt fyrir að spænski
hluti fjölskyldunnar sé horfinn
yfir móðuna miklu mun ferðun-
um um spænska grund vonandi
ekki fækka, enda löngu í mann
sáð að hverfa aftur á fornar slóð-
ir, þökk sé Dúddu og Carlosi fyr-
ir opna arma og hlýjan hug í
minn garð og sona minna, alla
þeirra tíð.
Þorsteinn Kristmannsson.
Manni finnst heimurinn verða
fátæklegri í hvert sinn sem mað-
ur missir kæran vin. Alveg sama
þótt maður viti að þessi missir er
óhjákvæmilegur. Þannig er það
nú þegar Þórhildur Þorsteins-
dóttir, vararæðismaður Íslands í
Malaga og fararstjóri, hefur
kvatt þetta líf eftir bráttu við
vondan sjúkdóm. Þórhildur var
alltaf kölluð Tóta og við köllum
hana það hér. Við kynntumst
henni suður á Spáni. Hún hafði í
nokkur ár verið fararstjóri á
Costa Brava-ströndinni á Norð-
ur Spáni en hætti þar og flutti
sig suður á Costa del Sol þar sem
við vorum nýbyrjuð í fararstjórn.
Það gustaði af henni Tótu þeg-
ar við hittum hana fyrst og alla
tíð síðan. Það var mikið lán fyrir
okkur sem vorum að hefja okkar
störf sem fararstjórnar að hitta
Tótu svona snemma á ferlinum
vegna þess að hún kunni allt sem
viðkemur fararstjórn og kunni
það vel enda afar vandlát mann-
eskja á það sem hún eða aðrir
voru að gera. Hún var góður
kennari og þess nutum við. Það
var gaman að vera nærri henni
Tótu. Hún var einstök sögu-
manneskja, kunni aragrúa af
sögum sem ógleymanlegt var að
heyra hana segja frá. Hún var
líka snillingur í að leysa vanda-
mál og hafði stundum orð á því
að þetta hafi verið fjári erfitt mál
enda við þurs að eiga. Tóta gift-
ist spænskum manni, Jun Car-
los, elskulegum og góðum manni.
Hann var verkfræðingur og lést
fyrr á þessu ári. Þau voru barn-
laus. Við þökkum fyrir allar þær
ógleymanlegu stundir sem við
áttum saman. Þær gleymast
aldrei frekar en þú elskulega vin-
kona.
Sigurdór Sigurdórsson,
Sigrún Gissurardóttir,
Gréta Marin Pálmadóttir.
Létt og kát, úrræðagóð og
skemmtileg var hún Þórhildur
Þorsteinsdóttir, eða Tóta eins og
við samstarfsfólkið í ferðaþjón-
ustunni kölluðum hana. Glettin
tilsvörin og fallega brosið koma
upp í hugann nú þegar hún er
kvödd – farin í sína hinstu för.
Hún starfaði lengst af fyrir Út-
sýn á heimaslóðum sínum á Suð-
ur-Spáni og má segja að Tóta og
Costa del Sol hafi verið eitt í
huga margra. Þar lágu leiðir
okkar saman fyrir tæpum fjórum
áratugum, í vinnu með íslenskum
sólarlandaförum. Tóta tók á móti
mér í Malaga geislandi eins og
sólin er ég kom á leiðinni til
Portúgals þar sem ég hafði tekið
að mér að koma á laggirnar og
stjórna nýjum áfangastað. Hún
hafði farið á undan mér og kann-
að aðstæður og setti mig inn í
málin. Það var ómetanlegt. Hún
kom mér heilli til Algarve land-
leiðina með leigubílstjóra, kunn-
ingja sínum. Næstu sumur átt-
um við mikil samskipti því hún
var betri en engin að redda mál-
um, aldrei var komið að tómum
kofunum þar. Hún tók við far-
þegum frá mér og ég frá henni
þegar þurfti að bjarga ferðafólki
milli staða, í leiguflugið eða ann-
að. Þetta var á tímum telex sam-
skipta, engar tölvur, engir far-
símar né önnur nútímatækni, en
borðsíminn varð að duga. Þakk-
lát er ég henni fyrir það samstarf
allt og hversu úrræðagóð hún
var. Síðar unnum við saman á
Spáni, sem var ógleymanlegt
eins og allt með henni, en mesta
ævintýrið okkar saman var þeg-
ar við Einar og Tóta fórum sem
fararstjórar til Brasilíu 1987 með
tæplega 100 Íslendinga. Recife,
Iguazu-fossarnir, óvænt veisla á
Sykurtoppnum í Rio de Janeiro
og saltfiskveislan hjá ræðis-
manninum fyrir allan hópinn,
þar sem gleymst hafði að út-
vatna saltfiskinn. Mikið hlógum
við að þessu öllu eftir ferðina
þegar hún var rifjuð upp. Tóta
var vararæðismaður Íslands á
Spáni og er ég sannfærð um að
betri fulltrúa gat Ísland ekki
fengið þar. Síðast hitti ég hana í
hópi ræðismanna hér heima og
urðu þar fagnaðarfundir. Að leið-
arlokum þakka ég Tótu allar
skemmtilegu samverustundirnar
og samstarfið sem aldrei bar
skugga á.
Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir.
Þórhildur
Þorsteinsdóttir
Fráfall Birgis
Einarssonar er
okkur systkinum
úr Sigluvoginum
og mökum mikil sorg og missir.
Birgir var einstakt ljúfmenni
og hafði marga góða kosti. Við
kynntumst Bigga þegar Habba
systir okkar og hann felldu
hugi saman árið 1971. Birgir
vann þá við prentiðn hjá Guten-
berg og spilaði knattspyrnu í
meistaraflokki í Keflavík og
varð hann Íslandsmeistari með
þeim þetta sama haust eftir
Birgir Einarsson
✝ Birgir Ein-arsson fæddist
17. maí 1947. Hann
lést 9. júní 2018.
Útför Birgis fór
fram í kyrrþey 14.
júní 2018 að ósk
hins látna.
hreinan úrslitaleik
við ÍBV á Laugar-
dalsvellinum þar
sem leikar fóru 4-0
Keflavík í vil og
skoraði Biggi tvö
af mörkum Kefl-
víkinga í leiknum.
Hann átti síðar eft-
ir að spila með Val
í Reykjavík og
einnig Þrótti Nes-
kaupstað, þar sem
hann var jafnframt þjálfari.
Birgir var fjölhæfur íþrótta-
maður og seinni árin var hann
afar áhugasamur um golfíþrótt-
ina.
Biggi var frábær smiður
enda valdi hann að fara í gegn-
um kennaranámið með hand-
verk sem aðalgrein. Margir
góðir gripir eru til vitnis um
getu hans á því sviði og svo má
einnig horfa til bjálkahússins á
Kirkjubæjarklaustri og sum-
arbústaðarins í Hæðargarðs-
landi. Sumarbústaðinn byggði
hann sjálfur með góðri hjálp
sona og kunningja. Við þá iðju
naut hann sín og samhent unnu
þau Habba að uppgræðslu
hraunsins í kringum sumarhús
þeirra.
Biggi var einnig einstakur
tónlistarmaður og munum við
systkinin vel eftir veru hans í
þeirri frægu hljómsveit Galdra-
karlar. Trompetinn var hans
hljóðfæri og það voru ekki fá
skiptin sem hann tók tromp-
etinn fram og blés í hann fyrir
gesti einhverja fallega melódíu
í kvöldsólinni í sveitinni fyrir
austan.
Biggi var líka ágætur hag-
yrðingur og liggja mörg falleg
ljóð eftir hann. Það er því
óhætt að segja að Bigga hafi
verið margt til lista lagt. Birgir
var hæglátur og orðfár í marg-
menni en hafði sterkar skoð-
anir um menn og málefni. Hann
mátti ekkert aumt sjá enda
lagði hann ríka áherslu á í
kennarastarfinu að hjálpa þeim
sem erfitt áttu í náminu. Hann
kunni vel við sig úti í nátt-
úrunni og stundaði fugla- og
fiskveiðar með vinum og kunn-
ingjum, m.a. fyrir austan í
Skaftafellssýslunni.
Fyrir fáeinum árum greind-
ist Birgir með sjúkdóm sem
hægt og bítandi færði hann á
þann stað sem hann er nú. Við
erum fullviss um að þar situr
hann og yrkir falleg ljóð, smíð-
ar fallega gripi og undirbýr
haustveiðarnar á rjúpu og gæs.
Við systkinin og makar
kveðjum góðan dreng og vin
með söknuði og biðjum guð, í
hvaða mynd sem hann birtist,
að styrkja Höbbu, börn þeirra
og aðra aðstandendur við frá-
fall Birgis.
Fyrir hönd Sigluvogssystk-
ina og maka,
Björg Kristjánsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ÁSLAUG HARTMANNSDÓTTIR,
sérkennari,
til heimilis í Lindasmára 24,
lést á heimili sínu laugardaginn 23. júní.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju fimmtudaginn 5. júlí
klukkan 13.
Hartmann Ingvarsson
Kristín Ósk Ingvarsdóttir Emil Hjörvar Petersen
Ronja Áskatla Petersen
Þrándur Alvar Petersen
Okkar kæri vinur,
BRYNLEIFUR SIGURJÓNSSON
bifreiðarstjóri,
Skúlagötu 40,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 5. júlí klukkan 15.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Guðríður Guðbjartsdóttir Tómas Tómasson
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
UNNUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést föstudaginn 29. júní
á hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Steinn Jónsson Jónína B. Jónasdóttir
Jónína G. Jónsdóttir Guðmundur Ragnarsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA JÓHANNSDÓTTIR,
Brekkugötu 38,
Akureyri,
lést þriðjudaginn 26. júní. Útför hennar fer
fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
9. júlí klukkan 13.30.
Einar Guðbjartsson
Soffía Einarsdóttir Bjarni Jónsson
Eva Einarsdóttir
Jóhann Eyfjörð Hreiðarsson
Signý Jóhannsdóttir Halldór Jónasson
Garðar Jóhannsson Margrét Ragnarsdóttir
Jenný Jóhannsdóttir Hrafn Davíðsson
Hanna M. Jóhannsdóttir Elís Rafn Björnsson
Hreiðar Eyfjörð Hreiðarsson Elsa G. Sveinsdóttir
Hreiðar Eyfjörð Hreiðarss. jr, Susan Eyfjörð
Alma Eyfjörð Hiim Björn Benninghoff Hiim
Sveinn Eyfjörð Hreiðarsson Cathrine Pettersen
Íris Eyfjörð Hreiðarsdóttir
og langömmubörn
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SESSELJA LOFTSDÓTTIR,
áður í Breiðanesi,
Skeiða- og Gnúpverjahreppi,
lést aðfaranótt laugardagsins 30. júní.
Jarðað verður í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kristjana Jónasdóttir Pétur Bjarnason
Klara Jónasdóttir Geir Guðmundsson
og barnabörn
Okkar ástkæri sonur, bróðir, faðir,
tengdafaðir og afi,
HANNES SNÆBJÖRN SIGURJÓNSSON,
kennari og tæknifræðingur,
Reykjavík
lést í faðmi nánustu aðstandenda
föstudaginn 22. júní.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 12. júlí klukkan 13.
Sigurjón Sigurðsson Svava Sigurjónsdóttir
Sigrún Sigurjónsdóttir
Sigurjón Davíð Hannesson
Trausti Hannesson Guðrún Fönn Tómasdóttir
og afabörn