Breiðfirðingur - 01.04.2001, Page 91

REGLUGJÖRÐ
89
maður úttekur sem vitafé5 og heiti hann óskilamaður er þver-
skallast á móti þessari skipan.
Framan og ofanskrifaða reglugjörð fyrir Dalasýslu um grenja-
leitir, dýraveiðar, geldfjárrekstur á afrétt og dali authorisera6
eg hérmeð tilsegi og befala sýslumanninum í Dalasýslu að sjá
til henni verði eptir lifað undir viðlagðar sektir. Reglugjörðar
um fjármörk og fjallgöngur og sauðaréttir á haustum má
seima í sumar frá mér vænta.
íslands vesturamts kontori þann 20,a maii 1809.
St. Stephensen.
3. Kapituli
Um sauðfjár mörk
§ 1.
Hvör maður skal hafa eitt mark á öllu sínu gangandi fé undir
þær sektir er Jónsbókar Landsleigubálkur 47. kap. tiltekur en
taki menn upp annað mark eður fái til sauðkindur með annara
marki, skal hann færa sem nærst marki sínu hann má.
§2.
Það er af Landsleigubálks 47da kap. auðséð að lögin tilætla að
mörk búfastra manna í sveitum séu öll skrásett og uppteiknuð
er þar segir: „Ef maður færir búnað sinn hreppa á milli þá skal
hann segja til einkunnar sinnar í þeim hrepp er hann hefur bú
sitt í fært og láta skrá með einkunnum þeirra manna er þar búa
áður fyrir.“ En dæmin sýna að þessu lögmáli hlýðnast fáir,
enda er nú sá ruglingur orðinn og ringl á fé manna einkum á
sumrum, haustum að búið er við að eigandinn seint eður aldrei
uppspyrji þær sauðkindur sínar er sleppa út af landamerkjum
hans, eður afrétt en hrekjast þó sífellt manna á milli uns þær
5 vitafé þ. e.fé sem allir vita hver á.
6 authorisera merkir að löggilda.