Breiðfirðingur - 01.04.2001, Side 157

155
Jónína Gestsdóttir
Hundurinn Kópur
og fleiri frásagnir
Byssan
Fyrstu árin okkar Antons á Búlandshöfða voru erfið. Ekki síst
þar sem aðeins voru kinda- og hestatroðningar. Túnið var lítið
og jörðin húsalaus. íbúðarhúsið var lélegt vægast sagt, þar
sem útihurðin var brotin, gluggaopnur lágu úti á túni. Engin
eldavél og allt í sóti, því að fyrri ábúendur höfðu tekið hana
með sér þegar þau fluttu. Svo var ferkantaður hlöðukumbaldi
4 sinnum 5 metrar á kant, þakið lak, en vestan við hana var
ræfill að torffjósi. Engar voru girðingar né gripahús. Við áttum
94 ær og einn latan klár, sem hét Rauður, og fjárhundinn Kóp.
Þetta var ríkidæmi okkar en við vorum ánægð með þetta. Þetta
var árið 1960. Síðan sjötta júlí er ég búin að vera hér í fjörutíu
ár og fimm mánuði og tuttugu og fimm daga því það er 30.
desember 2000.
Ég ætla ekki að skrifa um uppbyggingu staðarins. Það er
hann Kópur sem er söguhetjan. Kópur skipti veru sinni milli
tveggja staða, þegar hann var ekki heima var hann inn á
Grund hjá Helga Bjamasyni. Kópur var alla tíð hræddur við
byssur og skot. Ef talað var um þessa hluti svo að hann heyrði
byrjaði hann að titra og skjálfa. Eitt sumar var drengur í sveit
hjá okkur, sem heitir Jóhannes Jensson. Hann kom með leik-
fangabyssu með sér og var oft með hana, þá var Kópur inn á
Grund. Dag einn kemur Kópur heim svo Anton segir Jóa að
vera ekki með byssuna þegar Kópur væri heima. Gerði Jói svo