Breiðfirðingur - 01.04.2001, Qupperneq 194

192
BREIÐFIRÐINGUR
koma heim til sín. Amma taldi að eiginkonum Jóns hlyti að
hafa leiðst heil ósköp að sjá ekki manninn sinn nema tvo
hálftíma á dag og rétt yfir blánóttina áratugum saman, en mest
þó af því að þær konur tóku - að því að er þau best vissu -
engan þátt í starfi manns síns.
Eins og afi hefur víða gert grein fyrir þá var öðruvísi staðið
að gerð íslenskra sjávarhátta og annarra fræðiverka hans - og
er þar kominn stór hluti skýringarinnar á því hvemig tókst að
semja sjávarhættina. Hann gerði það auðvitað ekki einn heldur
voru þau tvö sem söfnuðu efni í verkið í meir en tvo áratugi.
Og amma var meir en bara ritari - þó að samstarfið hafi ef-
laust byrjað þannig. Þegar ég fer að muna eftir mér á áttunda
áratugnum var það amma sem hélt uppi stöðugum umræðum á
heimilinu um efni sjávarháttanna, um heimildir og heimilda-
menn, um aðferðir og markmið. Ég var orðinn unglingur
þegar ég gerði mér grein fyrir að það var afi sem var höfund-
urinn og það var ekki fyrr en á fullorðinsárum sem ég gerði
mér grein fyrir í hverju framlag ömmu hefur falist. Það mun-
aði ekki bara tvöfalt um annan mann við heimildaleit og upp-
skriftir heldur hefur ekki síður skipt máli að hafa einhvern til
að tala við sem var inni í efninu og gat tekið þátt í ákvörðun-
um um verklag og efnistök. Það kannast allir við það sem fást
við vísindastörf - og á það sennilega við um flest störf - að
það munar margföldu að hafa einhvern til að ræða efnið við
og rnestu ef tveir eða fleiri vinna saman að lausn verkefnis.
Afi og amma voru þannig rannsóknarteymi, mjög vel heppnað
að ég held, vegna þess að þau voru ólíkir fræðimenn sem
bættu hvorn annan upp.
Við höfum heyrt hér í kvöld ýmsar hliðar á fræðimanninum
Lúðvík en mig langar hér að bæta við nokkrum orðum um
fræðimanninn Helgu. A meðan afi var passívur í sinni fræði-
mennsku - hann hafði hvorki þörf fyrir að tala mikið um sín
fræðastörf né var hann maður hæpinna kenninga eða túlkana -
var amma dýnamísk. Hún hafði í fyrsta lagi alfræðilega þekk-
ingarþrá, hafði gleði af því að vita og kunna skil á öllu milli
himins og jarðar og gerði þá kröfu til annarra að þeir væru vel