Breiðfirðingur - 01.04.2001, Side 201

BREIÐFIRÐINGAFÉLAGIÐ
199
Jens Hermannsson er kennari og kennir stundum heimskum
krökkum sumum óþekkum og skynsömum og gleymskum.
Það er ekki skemmtilegt að standa í þessu striti,
en stórskáld verða oftastnær að miðla af sínu viti.
Nonni Emil Guðjónsson með málróm mjög svo blíðan
mátti til að hætta að starfa, hefir fitnað síðan,
ákaflega er það margt, sem angrar mannsins sonu,
en allra helst í félagsskap má ná í eiginkonu.
Jóhannes á Grundarstígnum ekki er illa stæður
um það gætu sumir kannske haldið margar ræður.
Ef hann skipt sér aldrei hefði hér af þessu og hinu
hver hefði þá orðið til að bjarga heimilinu.
Þorbjörn Jónsson það er kall, sem aldrei verður illur
og eiginlega þarf hann ekki að rétta nokkrar villur.
Það getur verið varasamt að húka heima stundum,
ef hinir eru að skemmta sér á Breiðfirðingafundum.
Þegar Ásgeir Ármannsson í öllu var um tíma
við erfiðleika marga þá í fyrstu varð að glíma.
Kórinn hætti sínum söng, því svona fólk má sansa,
sumir gátu spilað „bridge“, en hinir lærðu að dansa.
Kvenfólkið er hrifið mjög af Jóni Júllasyni
jafnan eiga slíkir karlar ekki marga vini.
Gjaldkeri hann er í banka enda jafnan glaður
og enginn trúir að hann nenni að vera kvennamaður.
Hermann Jónsson leyndarmálin aldrei öðrum segir
yfir sínum stökum bæði og kvæðum jafnan þegir,
úr hans munni komið hafa aldrei öfugmæli,
er það ekki von að flestir slíkum mönnum hæli.