Stjarnan - 01.04.1927, Qupperneq 13

STJARNAN
61
sem þú áSur mundir hafa taliÖ óþolandi.
Þaö er satt, aÖ eg hefi óskað þess, að
þú yröir trúuð, kristin stúlka, en eg hafði
aldrei ímyndað mér, að þú mundir verða
svo kristin, að þú teldir þig- of góða til
þess að vera ung stúlka með ungum
stúlkum.”
“En þetta er ekki alt, dóttir góö. Þú
kemur heim með þá hugsun að þú þekkir
'biblíuna betur hedur en bæði pabbi þinn
ðg mamma þín. Nú höfum við verið
kirkjumeðlimir i 30 ár, en þú hefir lesið
biblíuna aðeins 3 mánuði, svo þetta virð-
ist mér vera blátt áfram sjálfbyrgings-
skapur. Eg hefi þegar ákveðið með
sjálfri mér, þótt eg hafi ekki minst á það
\ið pa'bba þinn enn þá, að þú farir ekki
neitt aftur á þennan skóla. Kennararnir
þar hafa leitt þig afvega. Presturinn okk-
ar þekkir biblíukennarann þar og veit fyr-
ir víst, að hann fer með villukenningar.
Og eg ber fult traust til prestsins okkar.
“Aðeins eitt enn, áður en eg lýk máli
mínu: Þegar þú tekur upp þina nýju
bibliu til þess, að sýna okkur hvað það er,
stm við ekki þekkjum viðvíkjandi krist-
ir.fræði, þá ætla eg að sjá um að prest-
urinn okkar verði líka viðstaddur svo þér
gefist færi á að koma einnig þínum nýju
hugsjónum inn í höfuðið á honum. Eg
hugsa að þú verðir reiðubúin til þess að
sleppa einhverju af þínum skaðlegu í-
myndunum þegar þú hefir aflokið þeirri
tilsögn þinni.”
“Sagðir þú, mamma, að þú hefði ósk-
að þess, að eg yrði kristin stúlka ?”
“Já, en ekki svona einkennilga full-
komin.”
“En, kæra mamma, hve fullkomin, hér
um bil vildir þú að eg yrði ? Vildir þú að
eg dansaði, syngi léttúðar vísur, tæki þátt
í óvirðulegum skemtunum, eyddi þannig
tíma mínum og efnum ykkar og klæddi
mig eins og eg áður gerði ?”
.“Nei, eg á ekki við þetta, en —”
“En mamma, hvað hefi eg annars lagt
61 hliðar? Hefi eg ekki verið glöð og kát
og blátt áfram? Hefi eg ekki verið iðin
og reynt til að hjálpa þér síðan eg kom
heim. Hefi eg ekki spilað fyrir ykkur inn-
clæla sálma og kristlega söngva ? Hefi eg
ekki verið félagsleg, að undanskildu því
að láta kjánalega? Hefir tal mitt verið
óþægilegt af því að eg hefi slept nokkr-
um ljótum orðum, sem eg áður notaði ?
Klæði eg mig ekki sæmilega ? Hefir ykk-
ur ekki þótt vænt um að hafa mig hjá
ykkur á kvöldin, í stað þess að vita mig
einhverstaðar fjærri ykkur í misjafnlega
góðum félagsskap, og í óvissu um, hver
endirinn á því kynni að verða ?”
“En heyrðu, dóttir góð! Spurðu ekki
mömmu þina of mörgum erfiðum spurn-
ingum. Mig langar til þess að fá að vita,
hvað þú hefir lært á skólanum, sem knýr
þig svo til þess að koma heim og fræða
okkur. Þú hefir hlotið að verða fyrir ein-
hverjum mjög sterkum áhrifum, annars
mundir þú aldrei hafa beðið okkur að
sleppa okkar gömlu og góðu jóla-kjöt-
veizlu (turkey dinner). Eg get vel skilið,
að þú hefir fengið óbeit á dansinum,
slæmum félagskap og ósæmilegum
skemtunum, en þessi mótþrói þinn gegn
átveizlum, er alveg nýtt atriði fyrir mig.”
“Þetta er atriðið, sem eg hefi verið að
brjóta heilan um,” sagði frú Samson.
“'Hiver lifandi maður hefir nokkru sinni
heyrt, að jólaveizla kæmi nokkuð krist-
indómi við?”
Hin nýja biblía Ellu lá á kjöltu
hennar. Var tíminn nú kominn til þess
að opna hana? Ætti hún að ráðast í það
að leggja þann sannleika fram fyrir for-
eldra sína, sem eitt sinn hafði gengið svo
nærri henni og gert hana næstum ráða-
lausa? Og væri nú tækifærið komið,
hvernig átti hún þá að byrja?
En í sömu svipan, sem Ella sat og velti
þessu fyrir sér, tekur pabbi hennar sín-
, ar kæru tóbaksdósir upp úr vasa sínum,
sker af ofurlitla tóbakstölu og lætur upp
í sig með mestu rólegheitum. Honum
þótti vænt um tóbakið sitt. Það var sem
hvíslað væri að Ellu, að þarna fengi hún
umtalsefni.